Ο κύκλος των βλαμμένων ποιητών

Πριν λίγο καιρό είχα τα γενέθλιά μου. Ως ένδειξη αγάπης και απέραντου σεβασμού και θαυμασμού, πολύς κόσμος και φίλοι μου έφεραν δώρα και ήρθαν σπίτι να μου ευχηθούν και να με ευχαριστήσουν που υπάρχω στη ζωή τους. Πολλοί από αυτούς έφεραν και απόθεσαν στα πόδια μου διάφορα ποιήματα τα οποία και αναρτώ εδώ για προσωπική σας ευχαρίστηση. Από τα απύθμενα βάθη της καρδιάς μου τους ευχαριστώ όλους για την ιδιαίτερη αυτή κίνηση.

Η μπογιά

Master Alza και φίλε μου

εύχομαι για τα γενέθλια σου

να είσαι γερός και δυνατός

μέχρι τα γηρατειά σου

όσο περνούν τα χρόνια σου

να μένει η μπογιά σου

τα πιπινάκια να κραυγάζουνε 

στα εβδομηκοστά γενέθλιά σου.

--Νάσος

Πολιορκητής

Alza ασημοσκούταρε, του έρωτα τεχνίτη

του κάστρου αγριε πορθητή, της Τροίας τρωγλοδύτη

αν έρθει η κακιά στιγμή, και σπάσει η αγκράφα

τον κακό ψόφο τον νικάς με τη μακριά σου σπάθα!

--Κλέαρχος

Σύντομη Αλζαβιάδα (15σύλλαβος)

Τα χρόνια πολλά, μα ηταν σαν χθες

ένα τυπάκι γνώρισα, σε κάποιες εξοχές

αντράκι φίνο, μάγκικο, Πειραιωτάκι

το έσπαγε λίγο βέβαια, με δόση από φλωράκι

Βόλτες, αθλήματα, κλωτσιές, μπουνιές ξενύχτια

στο τέλος όλα σβήνανε με λίτρα απο ξύδια!

Δυνατός, τυχερός και ευτυχισμένος να 'σαι Αλζάκι

να χαιρόμαστε και εμείς που έχουμε τέτοιο φιλαράκι!

--Dethenor

Ποίημα σε ένα φίλο

Όταν μεγαλωσεις και θα έχεις παιδιά

θα'χεις εγγόνια, πολλά κιλά και λίγα μαλλιά

και εξακολουθείς να κάνεις μπάνια στην ******

τότε θα αναρωτηθείς....

"πως κατάντησαν οι άλλοι μαλάκες έτσι, μόνο εγώ έμεινα κούκλος..."

--Οι ολόκληροι (Πάνος/Χριστίνα)

Alzas the Maginficent

Στο gay bar ψάχνει για σχέση

και στο net μονάχα σεξ

και αμα τίποτα δεν κάτσει

παίρνει τηλέφωνο τον εξ.

--The archipoust (Άλεξ)

Καντήλι

Ήταν πρωί του Αυγούστου

κοντά στη ροδαυγή

βγήκα να πάρω αέρα

στην ανθισμένη γη.

Βλέπω μια κόρη κλαίει

σπαρακτικά θρηνεί

της λέω "τι έγινε μωρή;"

μου λέει "να! αυτό το καργιολί!"

Χωρίς αιτία με έβρισε

με είπε και πουτάνα

και αυτό γιατί τον κέρδισα

σε μια παρτίδα ντάμα

Στα αλήθεια είναι δύσκολο

να βρείς το μέγα λάθος

η μάνα του είναι γλυκιά

και ο μπαμπάς γαμάτος

Καργιόλη τον φωνάζουνε

Πούστη όμως τον λένε

στους άγιους τον ετάξανε

και τώρα όλοι κλαίνε

Μεγάλο έχει σπαθί

είναι πολύ ανδρείος

σκοτώνει με οργή

ζωγραφιστά θηρίος

Ταλέντα έχει πολλά

Δες!! φτιάχνει παιχνίδι

πως όμως θα ολοκληρωθεί

χωρίς να σπάσει αρχίδι;

Η μουσική ρέει μέσα του

πιάνο, βιολί, κιθάρα

Όταν τα πιάνει είμαι ταχύς

πιότερο απ' την Τσιτάρα

Σε όλα είναι καλύτερος

ποτέ δεν χάνει, αλήθεια!

αν κάτι άλλο ακούσατε

ήτανε παραμύθια

Παιχνίδια παίζει πολλά

δεν ξέρει τους κανόνες

φτιάχνει δικούς του πάντοτε

όπως ο Μαραντόνες...

-- Gabriel Max Dark

Μαντινάδα

Ανάθεμά ντο το καιρό

απού 'ρθε και απού βιάνει

απόψε τούτη η γιορτή

την ταραχή να κάμει

Πρέπει πιοτό για να πιωθεί

να πούμε δύο λόγια

για τούτον τον παράωρο

απού 'ναι πολλά χρόνια

Έτσι και εγώ με τη σειρά

σου εύχομαι απ' όλα

Όλη η ζωή να 'ν' ανθηρή

να χαίρεσαι τα χρόνια

Κι εδά που τώρα ευχήθηκα

κάνε στην άκρη χαύτα

για με τσι μαλακίες σου

έχω βγάλει καύτρα

--Stellios/Jannis

Παιάνας για τον Alza

Ο φίλος μου εζήτησε, ποίημα να του γράψω

και εγώ ευθύς ξεκίνησα να του το ξεπετάξω!

Ρε καραγκιόζη- Νάρκισσε, ρε παλιοεγωιστή

ζητάς τα αυτονόητα, γραμμένα σε χαρτί;

Υπήρξες τζόβενο τρανό και μέγας τεντυμπόϊς

σαν να 'σουν απ' το Bakinham, μα σου 'λειπε η Rolls-Royce

Ησουν θυμάμαι ζιγκολό, έβαλες αγγελία

Τα όργια σου δεν θα πω, ακούει η ****

Αγόρι πολυτάλαντο, με πιάνο και μπαλέτο

τα σπορ δεν τον κερδίσανε, ήθελε κλαρινέτο.

Ποδόσφαιρο δεν έβλεπε, το μπάσκετ δεν σκαμπάζει

μα στη μπασκέτα του σπιτιού του, χλατσάτα μόνο βάζει!

Και στην δουλειά σου ήθελες

αδιάκοπα να σκίζεις

αν και σε όλους μας έλεγες

οτι συνέχεια πήζεις.

Τα deck σου τα ετοίμαζες με πάθος και μεράκι

σήκωνες όμως όλο land και έτρωγες φαρμάκι.

Εγώ τη λύση σου'δωσα σε δυο μόνο αράδες

πέταξε πια τα ξωτικά και φτιάξε με παπάδες!

Οι κρόταφοί σου άσπρισαν και περπατάς και τρίζεις

τη χαζομάρα ομως συνέχισε επίμονα να τη βρίζεις

Ρουφα το σπέρμα της ζωής, πάρτα όλα δικά σου

τα ωραία τώρα έρχονται, να έχεις την υγειά σου.

Είναι μουχρίτσα, είναι μωρός

είναι βρωμύλος και ποταπός

είναι ο φίλος μου και αδερφός

είναι ο Alzas, ο γαμιάς του σύμπαντος. (αυτό το τελευταίο είναι δική μου διόρθωση αλλά είχε εμπιστευτικές πληροφορίες και έπρεπε να το αλλάξω)

--Χρυσόμουνος

Ωδή στον Alza

Alza είσαι τσίρκουλο

του Azeroth ρεντίκουλο

warrior, ιερέας ή δρυίδης

και με τα τρία είσαι σπασαρχίδης

ο Jesus Christ ο αλάνης

ναι, ήταν healer, εσύ δεν κλάνεις

στου Ashenvale τα δάση

βγήκες για βολτίτσα

και μάζευες λουλούδια

ωσάν την κοκκινοσκουφίτσα

σε πέτυχε Hordaki

βάζεις και στις τσέπες

και από την πούτσα την πολλή

σου πέταγαν κορνέδες

Οι monks σε πηδάνε

οι μάγοι σε γλεντάνε

και την αμπαλοσύνη σου

αοιδοί την τραγουδάνε

ακόμα και ο Leroy ο θρυλικός

τέτοιος noobas δεν είναι μυθικός

(puller alert!!)

-- Valaroma/Vickonia

Με την υπέροχη αυτή αλληγορία κλείνει ο κύκλος των βλαμμένων ποιητών για φέτος. Ελπίζω του χρόνου σε μια ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή. Αν κάποιος αναγνώστης επιθυμεί, μπορεί και αυτός να συνεισφέρει στην συλλογή με ένα δικό του ποίημα. Επίσης όποιος θέλει μπορεί να ψηφίσει το αγαπημένο του ποίημα, ώστε αν κάποιο θεωρηθεί αρκετά καλό , θα το βάλω σε κάδρο και θα το κρεμάσω στο γραφείο μου.

Υ.Γ. Η συλλογή αυτή είναι copyright, όποιος αποπειραθεί να βγάλει κέρδος από αυτή την υπέροχη συλλογή ήχων, λέξεων και συναισθημάτων, θα του γαμήσω τον αδόξαστο. Ευχαριστώ. Καλές γιορτές.

Γυναίκες ενωμένες, συνήθως καθυστερημένες.

Λοιπόν, πριν λίγο καιρό έπεσε στην αντίληψή μου ένα άρθρο για μια διήμερη εκδήλωση με θέμα τον μητρικό θηλασμό και ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα. Ήταν επιτέλους καιρός να γίνει μια τέτοια ελπιδοφόρα κίνηση, γιατί είχε φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Συχνά τώρα τελευταία σκεφτόμουν ότι οι περιπτώσεις στις οποίες μια γυναίκα ήθελε να θηλάσει και έπεσε θύμα κοινωνικής  κατακραυγής, δαχτυλοδειχτισμού και κοινωνικού ρατσισμού έχουν ξεπεράσει τον απελπιστικό αριθμό των δυο, οπότε ήρθε επιτέλους η ώρα να περάσουμε όλοι μαζί στη δράση. Ως μέγιστος κοινωνικός ακτιβιστής και υπέρμαχος της ελευθερίας, θέλω πολύ να συνεισφέρω και εγώ στον αγώνα των αδικοβυζαγμένων μαμάδων του κόσμου, για αυτό και θα προωθήσω τον αγώνα τους και θα σας ενημερώσω για τα βάσανά τους μέσα από τη ταπεινή σελίδα μου.

Θα μεταφέρω κατά λέξη τα πιο σημαντικά σημεία του άρθρου.

"....Στις ομάδες που θα συμμετέχουν στην εκδήλωση, μητέρες από όλη την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό βοηθούν άλλες μητέρες να μάθουν την μητρική τέχνη του θηλασμού, ενημερώνονται, έρχονται σε επαφή, μοιράζονται τις αγωνίες, τις ανησυχίες και τις εμπειρίες τους, αλληλοϋποστηρίζονται, παίρνουν δύναμη και κουράγιο."

Ναι, και καλά κάνουν, γιατί ο θηλασμός είναι τέχνη, δεν είναι ότι και ότι. Δηλαδή επειδή το κάνουν όλα τα "θηλαστικά" ζώα, πάει να πει ότι είναι κάτι απλό, φυσικό και εύκολο; Όχι φυσικά κυρίες και κύριοι. Ο θηλασμός έρχεται και χτυπάει σαν το πανίσχυρο Μιολνίρ (το σφυρί του Θωρ) την απροετοίμαστη μητέρα. Χωρίς σωστή εκπαίδευση και ενημέρωση, πως θα θηλάσει μια νέα μαμά; Που θα ξέρει που να βάλει το βυζί; Πως θα ξέρει πότε πεινάει το μωρό;. Επειδή κλαίει; μπορεί και να χέστηκε. Να δώσει δεξί βυζί ή αριστερό; Όλοι αυτοί είναι προβληματισμοί, που θα έπρεπε να μας αγγίζουν όλους και δεν είναι παίξε γέλασε. Και πρέπει να παίρνουν δύναμη και κουράγιο οι μαμάδες μεταξύ τους, γιατί το να θηλάσεις είναι άθλος. Δεν είναι τυχαίο που η πιο δύσκολη δουλειά του κόσμου είναι να είσαι "μανούλα". Τι να μας πουν οι μεταλλωρύχοι και οι βοθρατζήδες. Ποτέ δεν θα καταλάβουν τι θα πει να είσαι μάνα...

"Το ευρύτερο μήνυμα και της εφετινής εκδήλωσης είναι η απενεχοποίηση του δημόσιου θηλασμού και η επανεξοικείωση της κοινωνίας μας με την εικόνα της θηλάζουσας μητέρας. Η επιθυμία των μητέρων για επιστροφή στο θηλασμό, παράλληλα με το πλήθος των δυσκολιών από εξωγενείς συνήθως παράγοντες που καλούνται να αντιμετωπίσουν, γέννησε την ανάγκη δημιουργίας τοπικών εθελοντικών υποστηρικτικών ομάδων θηλασμού."

Δεν ήταν βέβαια μόνο της εφετινής εκδήλωσης αυτό το μήνυμα, αλλά και της επερσινής εκδήλωσης και της επροπέρσινης. Γιατί κυρίες και κύριοι, είναι γεγονός ότι η κοινωνία μας δεν είναι εξοικειωμένη με την έννοια του θηλασμού και της θηλάζουσας μητέρας. Άλλωστε είναι γνωστό ότι πριν αρχίσουν αυτές οι ενημερωτικές εκδηλώσεις, όλα τα μωρά του κόσμου τρεφόντουσαν με μίλκο, κορν-φλέικς και ετοιματζίδικες τυρόπιτες. Κανείς δεν ήξερε τι θα πει θηλασμός, μέχρι που οι νέες μητέρες-βυζοηρωίδες κατά την ταπεινή μου άποψη- αποφάσισαν να μας το κάνουν γνωστό, βγάζοντας τα πεπόνια τους σε κοινή θέα αγωνιζόμενες για ένα καλύτερο αύριο.

Και επειδή κάπου κουράστηκα λίγο με την ειρωνεία, τι θα γίνει με τις εγωκεντρικές και αυτάρεσκες πατσαβούρες και τα καραγκιοζιλίκια τους; Έγιναν μανάδες και ακόμα μυαλό δεν έβαλαν. Εδώ ο κόσμος χάνεται και το βυζί θηλάζεται. Δηλαδή, πραγματικά, με ποια λογική και για ποιο καθυστερημένο λόγο, να μαζευτείς να κάνεις δημόσιο θηλασμό; Να δηλώσεις τι; Αναρωτιέμαι εντόνως για την χρησιμότητά του, δεδομένου ότι η τρομακτική πλειονότητα του κόσμου είναι απόλυτα εξοικειωμένη με τον θηλασμό και δεν μας ενοχλεί καθόλου, μια που ΟΛΟΙ μας, είχαμε αδελφάκια ή ανιψάκια ή κάποιο άλλο μπαστάρδι της οικογένειας  που το είδαμε να θηλάζει κάποια στιγμή. Τώρα οκ, μπορεί να υπάρχουν και δέκα μαλάκες στους χίλιους που παίζει να "θιχθούν" άμα δουν γυναίκα να θηλάζει. Χέστηκε ο Πολύδωρας. Ουσιαστικά μιλάμε είτε για συντηρητικούς ανωμαλάρες που θα κάνουν την παρατήρηση και μετά θα πάνε πίσω από μια κολόνα και θα τον χαϊδεύουν για κάνα μισάωρο, είτε για αγάμητες ή κακογαμημένες σαβούρες, που ζηλεύουν γιατί αυτές τις έχει αγγίξει μόνο το κρύο αγέρι. Αν όμως εξαιρέσεις αυτούς, δεν νομίζω ότι κανείς θα είχε θέμα αν έβλεπε μια μαμά να θηλάζει έξω. 

Τώρα βέβαια, άλλο το να δεις μια κοπέλα να θηλάζει μεμονωμένα, και άλλο να δεις εκατό ζευγάρια βυζιά με μούλικα παντού, που να κρατάνε κιόλας αυτά τα ηλίθια πλακάτ  που έχουν το σήμα του βυζιού μέχρι και στο γράμμα.

Το θέαμα θα είναι το λιγότερο γελοίο. Ενοχλητικό όχι, αλλά σίγουρα πολύ αστείο και άξιο χλεύης. Οπότε ποιος ο λόγος οργανωμένου δημόσιου θηλασμού; Τι ακριβώς θα δείξει αυτή η κίνηση, εκτός από το ολοφάνερο "κοιτάξτε μας είμαστε ένα μάτσο ηλίθιες με τα βυζιά έξω και είμαστε περήφανες για αυτό!"; 

Και οκ, το καταλαβαίνω, από τη μια. Κόμπλεξ και ανασφάλειες είναι γεμάτος ο κόσμος, οπότε λογικό είναι να προσπαθεί η μέση γκόμενα με αμφιλεγόμενη αξιοπρέπεια και αυτοεκτίμηση να θέλει να νιώθει ότι ανήκει σε κάποια ομάδα και ότι συνεισφέρει σε κάποιο σκοπό. Αλλά πραγματικά, όπου μαζεύονται αποκλειστικά γκόμενες, είναι σαν να αναπτύσσεται μια μαύρη τρύπα ηλιθιότητας που απορροφά ολοένα και περισσότερες ανεγκέφαλες μαζί. Όπως οι Femen. Δηλαδή οκ, καταλαβαίνω τα κίνητρά τους, συμφωνώ με τα περισσότερα αιτήματά τους, διαφωνώ όμως, ή καλύτερα γελάω και ταυτόχρονα τις οικτίρω για τον τρόπο που τα εκφράζουν. Σε ποιο σύμπαν δηλαδή θα ευαισθητοποιηθεί κάποιος επειδή πέταξες τα βυζιά σου έξω και χοροπηδάς σαν ελατήριο; Πολλές από αυτές στο μεταξύ είναι εμφανίσιμες κάτι το οποίο λειτουργεί αρνητικά και αντίθετα στο σκοπό. Γιατί, αν πχ. ερχόταν γκόμενα σε μένα και διαμαρτυρόταν για το χ και ψ γυμνόστηθη, δεν θα έκανα τίποτα φυσικά, ώστε να ξανάρθει και να πάρω μάτι, ειδικά αν ήταν σμπρώξαμπλ. Η λογική λέει ότι αν θες να δεις αποτελέσματα στείλε γυμνές τις πιο σάπιες βρωμοσαβούρες με τις πιο αηδιαστικές τριχωτές χοντροκωλάρες με κυτταρίτιδα μέχρι και στη πλάτη και να δεις για πότε θα φτιάξει ο κόσμος. Ποιος θα τολμήσει να αρνηθεί το οτιδήποτε, αν κάθε τρεις και λίγο ξεγυμνώνεται ένας γιγαντιαίος εφιάλτης λίπους και ασχήμιας μπροστά του; Κανείς. Αλλά έτσι πάει. Οι αγώνες θέλουν μυαλό και σωστό σχεδιασμό, και που τέτοια τύχη την σήμερον ημέρα. 

Πριν δυο τρεις βδομάδες πάλι, είχα δει τις εν λόγω κυρίες, έξω από το Βατικανό, γυμνόστηθες εννοείται, στημένες στα τέσσερα; κρατώντας από ένα σταυρό ανάποδα σαν να τον έχωναν στο κώλο τους. Και παρόλο που γέλασα και θυμήθηκα την τεράστια ατάκα "Fuck me Dimi!" από τον "Εξορκιστή", θεωρώ απίστευτα ηλίθια την όλη κίνηση, μια που αποκλείει κάθε πιθανότητα για ώριμη σκέψη και διάλογο. Θες να περάσεις υποτίθεται ένα μήνυμα και αντί να παρουσιάσεις κάτι έξυπνο, οτιδήποτε, αλλά κάτι με ουσία και νόημα, πετάς τα βυζιά έξω, πέφτεις στα τέσσερα σαν λιμασμένο πουταναριό και περιμένεις να σε πάρουν στα σοβαρά; Ε, δεν γίνεται ρε κοπελιά. 

Τέλος πάντων, οι ηλίθιες διαμαρτυρίες έχουν αντίστοιχα αποτελέσματα. Γίνονται στόχος κοροϊδίας και δεν πετυχαίνουν και τίποτα. Αν θέλετε απλά να προκαλείτε, τότε το βασικότερό σας όπλο είναι όντως τα βυζόμπαλα. Αν θέλετε να πετύχετε κάτι ουσιαστικό, τότε θα πρέπει να αρχίσετε να σκέφτεστε. Και για να το κάνετε αυτό, καλύτερα προσλάβετε κάναν άντρα στην οργάνωσή σας....χαχχααχα. Τούβλα!

Papyrus Alzousse Britannica - Βιολογία 2

Στο προηγούμενο μάθημα μιλήσαμε λίγο για το κύτταρο και μάθαμε ότι διαιρείται και πολλαπλασιάζεται. Είδαμε επίσης ότι μέσα στο κύτταρο υπάρχει το DNA, το οποίο περιέχει πληροφορίες για την κατασκευή του νέου οργανισμού κατά την αναπαραγωγή. Είδαμε επίσης ότι όλα τα είδη ζωής μοιράζονται τα ίδια βασικά βιοχημικά συστατικά. Σήμερα θα πάρουμε όλη αυτή την πληροφορία και θα την προσαρμόσουμε έτσι ώστε να καταλάβουμε τον βασικό μηχανισμό που λειτουργεί τα τελευταία 3.4 δισεκατομμύρια χρόνια στην Γη: Την εξέλιξη.

Ας ξεκινήσουμε όμως με ένα ταξίδι στο -όχι πολύ μακρινό- παρελθόν και συγκεκριμένα 180 χρόνια περίπου πίσω...

Ήταν ένα κρύο πρωινό της 27ης του Δεκέμβρη του 1831. Ο ήλιος άρχιζε σιγά-σιγά να σπάει το σκοτάδι και να ρίχνει φως στο πολυσύχναστο λιμάνι του Πλίμουθ της νότιας Αγγλίας. Πληθώρα πλοίων, μικρών και μεγάλων, βρίσκονταν καθηλωμένα εδώ και μέρες, μια που ο άσχημος καιρός εμπόδιζε τον απόπλου την τελευταία βδομάδα. Το παχύ πούσι κάλυπτε τα πάντα με ένα θολό πέπλο υγρασίας, που μούλιαζε τα ρούχα, και σε συνδυασμό με την παγωνιά της εποχής περόνιαζε το κόκκαλο. Για αυτό και δεν έβλεπες άνθρωπο πουθενά εκείνη την ώρα. Ακόμα και οι πολικές αρκούδες φορούσαν ζακετάκι εκείνη την περίοδο, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος περίμενε τον ήλιο για να ξεμυτίσει από τα σπίτια του. Ο μόνος που δεν φάνηκε να πτοείται από το ψωλόκρυο, ήταν ένας νεαρός που με χαμόγελο στα χείλη και αποφασιστικό και ενθουσιώδες βήμα, διάβαινε τους πετρόχτιστους δρόμους του λιμανιού, κρατώντας μια τσάντα γεμάτη χειρόγραφα και σέρνοντας μαζί του ένα μίνι καροτσάκι, γεμάτο με περισσότερα βιβλία και τετράδια, άλλα γραμμένα και άλλα κενά. Έφτασε μπροστά στην ξύλινη σανίδα που ένωνε τον μώλο με ένα δεμένο σκάφος. Σταμάτησε και κοίταξε πίσω του σαν να χαιρετούσε τη γη που άφηνε, ενώ το βλέμμα του για μια στιγμή, θαρρείς πως γέμισε νοσταλγία. Η στιγμή τελείωσε, το χαμόγελο επέστρεψε και ο νέος γύρισε προς το πλοίο και έκανε το πρώτο βήμα. Η ομίχλη είχε μόλις αρχίσει να διαλύεται όταν ο Κάρολος Δαρβίνος ανέβαινε αποφασιστικά στο πλοίο με όνομα "HMS Beagle"....

Το θαλάσσιο "λαγωνικό" (ονομασμένο από την όμορφη αυτή ράτσα κυνηγετικών σκυλιών) ήταν έτοιμο να ξεκινήσει ένα ταξίδι χαρτογράφησης των ακτών της Νότιας Αμερικής, που μέχρι τότε ήταν γνωστές ως: "παραλίες γκάου-γκάου" ή "ακτές ανκατεβειςαποπλοιοσεδάγκασα" ή "το ακρωτήρι του καυλωμένου ανθρωποφάγου" και άλλα τέτοια περιγραφικά ονόματα. Η θέση του στο πλοίο ως φυσιοδίφης και συλλέκτης γεωλογικών δειγμάτων θα του εξασφάλιζε μια πρωτοφανή εμπειρία περιπλάνησης, στον άγνωστο ακόμα τότε κόσμο των ζώων και των φυτών. Μέσα στο πενταετές αυτό ταξίδι, ο Δαρβίνος συνέλεγε γεωλογικά δείγματα και παρατηρούσε και κατέγραφε τα διάφορα είδη ζώων και φυτών που συνάντησε στα ταξίδια του. Στα νησιά Γκαλαπάγκος παρατήρησε ότι το ράμφος των σπίνων, διέφερε από νησί σε νησί, ενώ μπορούσες να καταλάβεις από πιο νησί ήταν η κάθε χελώνα, από το σχέδιο στο κέλυφός της και μόνο. Αυτό, τον οδήγησε στο συμπέρασμα ότι κάθε είδος ζωής, όπως η χελώνα και ο σπίνος των Γκαλαπάγκος, σχετιζόταν άμεσα με το περιβάλλον στο οποίο ζούσε και προσαρμοζόταν σε αυτό. Καθώς το ταξίδι συνεχιζόταν τα στοιχεία που μάζευε ο Δαρβίνος ολοένα και ενίσχυαν τις απόψεις του. 

Όταν επέστρεψε τελικά στην Αγγλία ήταν ήδη γνωστός από τα ευρήματα που έστελνε πίσω για μελέτη. Αυτά που είχε δει τον είχαν πείσει ότι τα είδη ζωής μεταλλάσσονταν διαρκώς μέσω μιας πολύ αργής, αλλά σταθερής διαδικασίας και δεν ήρθαν αυτούσια στη Γη από κάποιο 'δημιουργό'. Παρόλο όμως που ήθελε να διατυπώσει την θεωρία του, δεν μπορούσε να το κάνει πριν βρει ακράδαντες αποδείξεις, δεδομένου ότι ακόμα και ο επιστημονικός κόσμος της εποχής ήταν άρρηκτα δεμένος με το γαμημένο θρησκευτικό στοιχείο, και οποιαδήποτε θεωρία δεν επαληθευόταν απο τις ρασοφόρες λούγκρες ή διέψευδε τις γελοίες παρλαπίπες που αποκαλούσαν αγίες γραφές, καταδικαζόταν, και ο επιστήμονας έχανε το κύρος του. Έτσι ο Δαρβίνος, σαν έξυπνος άνθρωπος συνέλεξε πρώτα όσα περισσότερα στοιχεία μπορούσε, απο βιολόγους, γεωλόγους, ζωολόγους και τον Νοέμβρη του 1859 εξέδωσε ένα απο τα διασημότερα επιστημονικά συγγράμματα όλων των εποχών με τίτλο "Για την καταγωγή των ειδών, μέσω της φυσικής επιλογής."

Παρόλο που τα πρώτα χρόνια υπήρχε έντονη κριτική και αντιπαράθεση γύρω από αυτό το βιβλίο, η επιστημονική κοινότητα γρήγορα συνειδητοποίησε την εγκυρότητα των στοιχείων της θεωρίας του Δαρβίνου και την ασπάστηκε ως τον αποδεκτό μηχανισμό της ζωής. Τι ακριβώς λέει λοιπόν η γνωστή πλέον "θεωρία εξέλιξης, μέσω της φυσικής επιλογής";

Ορισμός
Με τον όρο εξέλιξη, εννοούμε την αλλαγή που παρατηρείται στα κληρονομικά χαρακτηριστικά των βιολογικών οργανισμών, στο πέρασμα διαδοχικών γενεών. Εννοούμε τα χαρακτηριστικά που κληρονομούνται στους οργανισμούς μέσω της αναπαραγωγής, όπως περιγράφτηκε στο κεφάλαιο 1. Η αλλαγή επιφέρεται συνήθως (αλλά όχι πάντα) επειδή οι οργανισμοί προσαρμόζονται στο περιβάλλον και αναπτύσσουν έτσι χαρακτηριστικά που θα τους βοηθήσουν να επιβιώσουν σε αυτό. Η φυσική επιλογή τώρα, ως έννοια, είναι ένα είδος ξεσκαρταρίσματος -το οποίο δεν γίνεται συνειδητά βέβαια- κατά το οποίο τα (λίγα αρχικά) άτομα ενός πληθυσμού που έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά κατάλληλα για το εν λόγω περιβάλλον, θα επιβιώσουν με μεγαλύτερες πιθανότητες. Οι απόγονοί τους θα είναι άτομα με τα ίδια χαρακτηριστικά και άρα σιγά-σιγά το είδος θα αποτελείται αποκλειστικά από άτομα που φέρουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Γενικότερα η φύση φαίνεται να επιλέγει τους δυνατότερους οργανισμούς, τους πιο κατάλληλους για επιβίωση. Για αυτό και όσοι αγαπάμε και σεβόμαστε το μεγαλείο της ζωής, όταν βλέπουμε παιδάκια με μαχαίρια που πάνε να καρφώσουν το μάτι τους, ή που παίζουν δίπλα στο γκρεμό, ή που πάνε να βάλουν το δάχτυλο στην πρίζα, πρέπει να τα αφήνουμε να πάρουν το δρόμο που έχει αποφασίσει η πάνσοφη φύση για αυτά.

Παράδειγμα
Για να κατανοήσουμε όμως τον μηχανισμό καλύτερα ας δώσουμε το ωραίο και κλασσικό παράδειγμα με τις πεταλούδες. Πάμε πάλι το ρολόι πίσω πριν διακόσια χρόνια, λίγο πριν την βιομηχανική επανάσταση. Οι πιτσιλιστές πεταλούδες της Αγγλίας εκείνη την εποχή, ήταν στην συντριπτική τους πλειονότητα άσπρες με μικρές μαύρες πιτσιλιές, όπως φαίνεται στην φωτογραφία αριστερά, ενώ υπήρχε και ένα πολύ μικρό πλήθος μαύρων όπως φαίνεται στην εικόνα δεξιά. Η γενετική διαφορά των δυο αυτών ειδών  είναι αντίστοιχη με την διαφορά ενός ανθρώπου με ξανθά μαλλιά και ενός με μαύρα.

Οι άσπρες πεταλούδες ζούσαν ήρεμα και ωραία γιατί οι λειχήνες των δέντρων τους έδιναν ένα φυσικό καμουφλάζ που ταίριαζε με τον χρωματισμό τους και τις προστάτευε από τους θηρευτές τους. Οι μαύρες από την άλλη, τρώγαν μεγάλο παπάρι, καθώς το χρώμα τους έκανε έντονη αντίθεση με το ανοιχτόχρωμο χρώμα των λειχήνων και έτσι τα πουλιά που τις βλέπαν σαν μπριζολίτσες, τις ξεχώριζαν εύκολα και τις κάναν μαμ. Τώρα, όταν τα εργοστάσια των ανθρώπων πήραν μπρος για τα καλά, η μόλυνση σκότωσε τις λειχήνες και κάλυψε τα δέντρα με αιθάλη (όπως περίπου γίνεται πλέον κάθε χρόνο στην Αθήνα επειδή πολλά γαμιόλια καίνε δέκα τόνους ξύλα τη μέρα, αντί να φορέσουν καμιά μπλούζα παραπάνω) μαυρίζοντας ουσιαστικά το background των δέντρων. Έχουμε λοιπόν πλέον μαύρα δέντρα και άσπρες πεταλούδες που αράζουν πάνω τους νομίζοντας ότι όλα οκ. Suprise mothafakas! Πλέον οι άσπρες πεταλούδες έγιναν στόχος, οι μαύρες δεν τους έδινε κανείς σημασία γιατί πλέον αυτές είχαν το καμουφλάζ και έτσι αναπαράχθηκαν πολύ περισσότερο με ουσιαστικό αποτέλεσμα οι πεταλούδες πλέον να γεννιούνται μαύρες και τα ασπρα ξαδέρφια τους πήραν τον μπούλο.

Αυτό ήταν ένα απλό και βασικό παράδειγμα εξέλιξης σε μικρή κλίμακα. Λέμε μικρή κλίμακα, γιατί η εξέλιξη που παρατηρούμε είναι σε άτομα του ίδιου γένους. Υπάρχουν όμως πάμπολλα στοιχεία που μας δείχνουν ότι η εξέλιξη δεν μένει μόνο στο χρώμα, αλλά μπορεί να αλλάξει τα πάντα στη φυσιολογία των οργανισμών, μερικές φορές σε τέτοιο βαθμό που ένα είδος μεταλλάσσεται σε ένα νέο είδος. Και αυτό έχει γίνει στην Γη, εκατομμύρια φορές μέχρι σήμερα. Όλα τα ζώα και τα φυτά και οι μικροοργανισμοί που ξέρουμε και αγαπάμε, ακόμα και εμείς οι ίδιοι σαν είδος, είμαστε μεταλλάξεις άλλων ειδών που στο διάβα του χρόνου αλλάξαμε, προσαρμοστήκαμε και επιβιώσαμε και είμαστε τώρα εδώ, ενώ εκατομμύρια άλλα είδη αφανίστηκαν. Η κύρια πηγή αποδείξεων για αυτό το φαινόμενο είναι τα απολιθώματα. Ας φύγουμε τώρα από την επιστημονική ορολογία και ας τα πούμε με τρόπο εκλαϊκευμένο, σταράτο και κατανοητό.

Κες κεσέ απολίθωμα;
Που τα λέτε μάγκες, το απολίθωμα φορμάρεται με τον εξής τζαμάτο τρόπο. Φανταστείτε έναν δεινόσαυρο για παράδειγμα που ρίχνει ένα χέσιμο κάτω από ένα δέντρο. Εκεί που στέκεται λοιπόν σπάει το κλαρί και του έρχεται μισός τόνος ξύλο στο δόξα πατρί. Δεινόσαυρος γιοκ. Εκεί που ψόφησε λεπόν, πέφτουν χώματα, σκατά, λάσπες, φύλλα, κλαριά, χώμα σκόνη, και άλλα σκατά κλπ κλπ. Όλο αυτά τα ιζήματα προστατεύουν το σκελετό του μακαρίτη του δεινοσαύρου ενώ σχηματίζουν ένα καλούπι γύρω του. Μερικές χιλιάδες χρόνια μετά ένας άλλος δεινόσαυρος, μακρινός απόγονος του προηγούμενου, έχει μόλις φάει δυο γύρους σαύρας, έχει κάνει και την τσιγαριά του που λέμε, και είναι έτοιμος να κάνει κατάθεση. Βρίσκει ένα ωραίο μέρος κάτω απο ένα δέντρο και του δίνει και καταλαβαίνει. Εκείνη την στιγμή, εντελώς ξαφνικά κιόλας, σπάει το κλαρί ενός δέντρου πιο πέρα, τρομάζει ο τυραννόσαυρος που είναι εκεί κοντά αρχίζει και τρέχει, βλέπει τον δεινόσαυρο μας που σφίγγεται ιδρωμένος, γιατί ο κακομοίρης είναι και δυσκοίλιος, του χώνει μια δαγκωνιά και του κόβει τη μισή πλευρά και φεύγει τσαντισμένος τρέχοντας προς τα κάπου που δεν έχει σημασία. Πάλι χώματα, σκατά και λάσπες  κλπ κλπ. Όταν λοιπόν ανακαλύφθηκαν οι δυο σκελετοί μετά από εκατομμύρια χρόνια, είδαμε για παράδειγμα τις μικρές διαφορές του πρώτου δεινοσαύρου, από του δεύτερου και φαίνεται ξεκάθαρα πως ο δεύτερος ειναι απόγονος του πρώτου λόγω των ανατομικών ομοιοτήτων, και φυσικά του DNA. Φανταστείτε αυτό να γίνεται σε όλη τη Γη για εκατομμύρια χρόνια. Άπειρα ζώα και φυτά που πέθαναν και τα πτώματα τους βρέθηκαν για να μας πουν μια ιστορία. Ποια ιστορία είναι αυτή; Ή ιστορία εξέλιξης των ειδών. Το τι προήλθε από τι. Και οι ομοιότητες είναι σοκαριστικές

"Και πως ξέρουμε με ποια σειρά ήρθαν τα ζώα, και ποιο προήλθε απο ποιο;" θα αναρωτηθεί κανείς εύλογα. Η εύκολη απάντηση είναι και η πιο απλή. Όσο πιο βαθιά βρίσκουμε ένα απολίθωμα, τόσο πιο παλιό είναι το εύρημα. Κάθε στρώμα ιζήματος μπορεί να κατηγοριοποιηθεί χρονικά. Έτσι, μπορούμε να βάλουμε τα απολιθώματα σε μια σειρά και να μελετήσουμε πως το κάθε είδος εξελίχθηκε, και ποιοι είναι οι πρόγονοί του. Και φυσικά λείπουν πολλοί κρίκοι στην αλυσίδα. Εκατομμύρια άλλωστε είδη εξαφανίστηκαν για πάντα από προσώπου Γης και δεν είναι δυνατόν να βρούμε όλους τους προγόνους του κάθε είδους τόσο πίσω όσο και τον πρώτο κοινό πρόγονο που εμφανίστηκε στη Γη 3.4 δις πριν και μας χάρισε το DNA του. Όμως έχουμε ήδη δέσει πολλά είδη. και η γενικότερη εικόνα είναι αρκετά ξεκάθαρη. Όπως θα θυμάστε από το προηγούμενο κεφάλαιο, λέγαμε ότι τα βασικά βιοχημικά συστατικά που αποτελούν το DNA όλων των ζωντανών οργανισμών που έζησαν και ζουν στον πλανήτη είναι κοινό. Μπράβο σε όσους το θυμούνται. Αυτό λοιπόν επιβεβαιώνεται και απο τα απολιθώματα και αποτελεί άλλη μια ένδειξη ότι οι οργανισμοί στον πλανήτη έχουν έναν κοινό πρόγονο από τον οποίον όλοι οι άλλοι οργανισμοί εξελίχθηκαν. 

Αυτό ακριβώς λέει η εξέλιξη λοιπόν. Όλοι οι οργανισμοί είναι συγγενείς μας, κάποιοι κοντινοί, κάποιοι μακρινοί. Είναι μια διαδικασία πιο αργή και από ανάπηρο σαλιγκάρι, όμως είναι αέναη και θα συνεχίζεται για πάντα, όσο υπάρχουν ζωντανοί οργανισμοί  να εξελίσσονται. Αν μπορούσαμε να βγάλουμε μια οικογενειακή φωτογραφία θα ήταν κάπως έτσι:

Πολύς κόσμος ακόμα και σήμερα πιστεύει οτι η εξέλιξη δεν ισχύει, ότι είναι παραμύθι και ότι ο θεός έφτιαξε τον κόσμο και τα ζώα. Τα ζώα δεν με πιστεύανε, αλλά τώρα θα με πιστέψουν, μέχρι και τα ζώα. Τα ζώα αυτά λοιπόν, που αρνούνται να δεχτούν κάτι  που ολόκληρη πλέον η επιστημονική κοινότητα αποδέχεται ως αλήθεια, είναι αυτοί που σε κάποια συζήτηση θα ξεστομίσουν μια από τις παρακάτω μαλακίες: 

"Εγώ δεν προέρχομαι απο τον πίθηκο"

Κλασσική ατάκα ανθρώπου με iq χαμηλότερο και από πιθήκου. Που να ξερε οτι θα ήταν τιμή του να έχει πρόγονο τον πίθηκο ο μαλακοσβούρης. Παρόλα αυτά έχει δίκιο. Μια συχνή παρανόηση που σχετίζεται με την εξέλιξη, είναι η πεποίθηση ότι η θεωρία υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος προήλθε από τον πίθηκο, το οποίο είναι φυσικά λάθος. Ο πίθηκος και ο άνθρωπος είναι διαφορετικά είδη, που όμως έχουν κοντινό κοινό πρόγονο. Και με τα καγκουρό έχουμε κοινό πρόγονο αλλά πολύ πιο μακρινό, αυτό δεν σημαίνει οτι ο άνθρωπος ήρθε χοροπηδώντας στον κόσμο. Πρέπει να μαθαίνουμε όταν διαβάζουμε μια επιστημονική θεωρία να την διαβάζουμε και να την κατανοούμε σωστά, ώστε να μη λέμε μετά παπαριές και γινόμαστε ρεζίλι. Ο άνθρωπος ήρθε στην Γη από ένα άλλο είδος ανθρώπου λίγο πιο τριχωτού, λίγο πιο κοντού, λίγο πιο χαζού, αλλά ανθρώπου. Και αυτός από ένα άλλο είδος ανθρώπου ακόμα πιο τριχωτού, χαζού και άσχημου μέχρι που φτάνουμε στην Παπαρήγα. Και αυτή απο κάποιο άλλο είδος κλπ κλπ. Τώρα το οτι ο μακρινός μας πρόγονος ήταν ανθρωποειδές και από αυτόν προέκυψαν και οι πίθηκοι από τη πλευρά της μαμάς του, δεν καταλαβαίνω γιατί ενοχλεί κάποιους. Δεν είναι ότι εξισώνει κανείς τον άνθρωπο με τον πίθηκο. Δηλαδή τι ανασφάλειες είναι αυτές; Είναι σαν να πιστεύουμε οτι εμείς στις οικογένειες μας δεν έχουμε ξαδέρφια ή τριτοξάδερφα που είναι στόκοι και ζώα. Έχουμε και παραέχουμε και η αντιστοιχία είναι η ίδια, επειδή με τον 5ο ξάδερφό μου έχουμε έναν κοινό πρόγονο, την προγιαγιά μου πχ, δεν σημαίνει ότι εγώ ήρθα από αυτόν, ούτε ότι είμαστε ίδιοι. Πόσο μάλλον αν το πάμε πίσω κατά χιλιάδες χρόνια και βρούμε τους συγγενείς που μπορούμε να έχουμε από κοινό πρόγονο του 1000 μ.Χ., ή του 500 π.Χ. τους οποίους όχι μόνο δεν τους ξέρουμε, αλλά μπορεί να ζουν αλλού, να έχουν άλλη εθνικότητα ή και άλλο χρώμα επιδερμίδας.

"Η θεωρία της εξέλιξης δεν έχει αποδειχθεί, για αυτο άλλωστε την λένε και θεωρία"

Κόσμος και κοσμάκης, όταν ακούει την έκφραση "η θεωρία της εξέλιξης" μπερδεύεται με την λέξη θεωρία και σκέφτεσαι σαν πανάσχετος τριμάλακας που είναι ότι: "εεε, αφού είναι θεωρία, τι αξιοπιστία έχει; τόσες θεωρίες έχει κάνει η επιστήμη και συνεχώς τις αλλάζει." Είναι το κλασσικό μπέρδεμα του απαίδευτου μπούφου, που η τελευταία  φορά που ασχολήθηκε με κάτι επιστημονικό ήταν όταν έβγαζε το κακάδι από τη μύτη του, το έκανε μπαλάκι και παρατηρούσε την κίνηση που διέγραφε αυτό, καθώς κυλούσε στο κεκλιμένο επίπεδο του θρανίου του. Αυτό που μπερδεύουν οι άμπαλοι φίλοι μας είναι η έννοια της επιστημονικής θεωρίας, με την έννοια της επιστημονικής υπόθεσης. Η υπόθεση είναι μια επιστημονική δήλωση πχ "το καυλί του κροκόδειλου κάνει "σπλατς σπλουτς" όταν κολυμπάει ανάσκελα", η οποία και πρέπει να αποδειχθεί μέσω της επιστημονικής μεθόδου, αν θέλει να γίνει αποδεκτή απο την επιστημονική κοινότητα. Δηλαδή να είναι προβλέψιμη και να μπορεί να επαναληφθεί, να επαληθευτεί πειραματικά ή εμπειρικά και να συνάδει με τις παρατηρήσεις. Όταν τελικά όλα τα στοιχεία δείξουν ότι η αρχική υπόθεση είναι σωστή, τότε η υπόθεση γίνεται θεωρία και είναι πλέον αποδεκτή ως αλήθεια. Είναι πάνω κάτω το ίδιο με την βαρύτητα. Κανείς δεν αμφισβητεί την βαρύτητα, γιατί όλα δείχνουν ότι ισχύει. Το ίδιο ισχύει και με την εξέλιξη.

Επίλογος
Πριν κλείσουμε να τονίσουμε το εξής: Η εξέλιξη, δεν είναι απλά μια ιστορία, ή μια υπόθεση, είναι γεγονός. Οι πολέμιοι αυτής πρέπει να καταλάβουν ότι γίνονται γελοίοι και αστείοι. Ακόμα και το Βατικανό αποδέχεται πλέον την εξέλιξη υποστηρίζοντας ότι ο μηχανισμός της ειναι αυτός που επέλεξε ο Θεός για να φτιάξει τον κόσμο. Τραβηγμένη υπόθεση, αλλά πολύ πιο σοβαρή θέση από την απόρριψη της εξέλιξης που υιοθετούσαν οι περισσότεροι θρησκευτικοί ηγέτες και την επιμονή στα καραγκιοζιλίκια της Γένεσης. Είναι απίστευτα λυπηρό να μην κάνουν τα παιδιά βιολογία και εξέλιξη, έστω τα βασικά, ενώ μαθαίνουν για Χριστο-Παναγίες και Αδάμ -Εύες και άλλα τέτοια χαζά. Και με αυτά τα λόγια κλείνει άλλο ενα κεφάλαιο της πολυβραβευμένης εγκυκλοπαίδειας Papyrous Alzousse Britannica. Να τονίσουμε ότι για οποιαδήποτε απορία ή διευκρίνηση είμαστε πάντα στη διάθεσή σας για συζήτηση και σχολιασμό.

Papyrus Alzousse Britannica - Βιολογία 1

Γεια σας αγαπητά μου παιδιά. Καλώς ήρθατε σε ένα ακόμα τεύχος-διάλεξη της φανταστικότερης ηλεκτρονικής εγκυκλοπαίδειας ever, της Papyrous Alzousse Brittanica. Γνωρίζω ότι το τεύχος αυτό έρχεται με αρκετή καθυστέρηση, όμως αυτό οφείλεται σε δύο πολύ σημαντικούς λόγους. Ο ένας είναι ότι, η εκλαΐκευση της επιστήμης είναι έργο απαραίτητο και χρησιμότατο μεν, είναι όμως και περίπλοκο και απαιτητικό, καθώς κάποιες επιστημονικές έννοιες είναι πολύ δύσκολο να απλοποιηθούν και να παρουσιαστούν σωστά, έτσι ώστε να τις καταλαβαίνει ο κάθε μπούφος.  Ο άλλος πολύ σημαντικός λόγος είναι ότι βαριέμαι. Παρόλα αυτά, τα εμπόδια ξεπεράστηκαν και έτσι λοιπόν σήμερα θα μιλήσουμε για ένα πολύ μεγάλο και σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης επιστήμης, την βιολογία.

Στο πρώτο μάθημα θα ξεκινήσουμε την γνωριμία μας με την επιστήμη της ζωής, με το να περιγράψουμε βασικές βιολογικές έννοιες και θα κάνουμε μια μικρή προετοιμασία ουσιαστικά, ώστε στο δεύτερο κεφάλαιο να εστιάσουμε σε ένα συγκεκριμένο τομέα της, αυτόν της εξέλιξης, αφού πρόκειται για μια θεωρία, που από την διατύπωσή της και μετά, έχει προκαλέσει αντιδράσεις όσο λίγες επιστημονικές θεωρίες, κυρίως επειδή ο περισσότερος κόσμος είναι γκασμάς και δεν την έχει καταλάβει ουσιαστικά. Πως να την καταλάβει φυσικά, όταν το πρώτο πράγμα που ακούνε στα σχολεία τα παιδιά για την καταγωγή του ανθρώπου, είναι για τον μαλάκα τον Αδάμ και τη φλόμπα την Εύα; Και όταν τελικά μαθαίνουν για την εξέλιξη είναι πολύ αργότερα, με αποτέλεσμα είτε να μπερδεύονται, είτε να αδιαφορούν και να την προσπερνούν. Πάντως, ως αντικειμενικός εγκυκλοπαιδικός συγγραφέας, δεν έχω σκοπό να πάρω θέση επί του θέματος, λέγοντας πόσο απογοητευτικό είναι να έχουμε 2014 και να διδάσκουν ακόμα στα παιδιά παραμύθια ζωολάγνων Εβραίων βοσκών, γαμώ τα γίδια τους μέσα. Δεν θα ήθελα να υπονοήσω κάπου, ότι αυτοί που αποφασίζουν το εκπαιδευτικό υλικό είναι καθυστερημένα και πολιτικώς καθοδηγούμενα τσογλάνια,  που να τους γαμιέται το σπίτι συθέμελα πρωί-βράδυ, ούτε να ευχηθώ σκατά να φαν σκατά να πιουν, σκατά να παν να χέσουν, απ' τα σκατά να σηκωθούν και στα σκατά να πέσουν. Όχι, δεν είναι αυτός ο σκοπός του κειμένου. Εμείς εδώ απλά δίνουμε πληροφορία και σκοπός μας είναι η επιμόρφωση του κοινού.  

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν, προσπαθώντας να απαντήσουμε ένα πανάρχαιο ερώτημα. 


Η αρχή της ζωής

Πότε περίπου ήρθε η ζωή στη Γη και πως;

Πριν από πολλά εκατομμύρια χρόνια, πολύ πριν χτιστεί ο τάφος της Αμφίπολης, όπου βρίσκεται θαμμένη η πεθερά, ή η καθαρίστρια, ή η συννυφάδα, ή ο κουρέας, ή ο αρχιστράτηγος, ή τα Τζι-άϊ-Τζο, ή τα κόκκαλα του σκύλου του Μέγα Αλέξανδρου (ανάλογα πάντα με ποιον αρχαιολόγο θα ρωτήσεις), πριν ακόμα και από τον Τρωικό τον πόλεμο (που είχε αφορμή τον Πάρη, της Τροίας το κωλόπαιδο...), που για ένα πουτανί εν ονόματι Ελένη και έναν μουνόδουλο, τον Μενέλαο, ταλαιπωρήθηκαν πάνω από 400.000  μαλάκες άντρες (και μην ακούτε τους ιστορικούς που λένε ότι έγιναν για επεκτατικούς λόγους, δεν ξέρουν από συναίσθημα αυτοί), πολύ πιο πριν από τους δεινόσαυρους, οι οποίοι για 150 εκατομμύρια χρόνια γέμιζαν την Γη με τις τεραστίων διαστάσεων κουράδες τους, πριν ακόμα και από την Μαρινέλλα και τον Μητσοτάκη δηλαδή, η Γη ήταν ένα βραχώδες τοπίο. Μια καφεγκριζομπέζ έρημος, αποτελούμενη μόνο από βράχια, χώμα και σκόνη. Και μοναξιά. 

Μετά ήρθε το νερό. Κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια πως η Γη καλύφθηκε στο 75% της επιφάνειάς της με νερό, όμως υπάρχουν διάφορες θεωρίες, (πχ. μέσω bukkake κομητών που κουβαλούν τεράστιες ποσότητες πάγου) οι οποίες όμως δεν θα μας απασχολήσουν σε αυτό το κεφάλαιο (όποιος θέλει ας ρωτήσει στα σχόλια και θα απαντήσω ότι, δεν τις ξέρω όλες και να διαβάσει και κάνα επιστημονικό άρθρο μόνος του, δεν μπορώ να τα κάνω όλα εγώ, αμάν πια, τσουρέκια). Αυτό που θα μας απασχολήσει όμως, είναι ότι κάποια στιγμή μέσα στο νερό δημιουργήθηκε το πρώτο κύτταρο. Από εκεί και πέρα έγινε της εξέλιξης το παρανάλωμα. Αυτό το πρώτο κύτταρο είναι ο πατέρας όλων μας. Η συγγένεια είναι προφανής, αφού πολύς κόσμος άλλωστε έχει πάρει και το μυαλό του, δηλαδή μηδέν. Όταν λέω βέβαια ότι είναι πατέρας όλων μας, δεν εννοώ μόνο εμάς των ανθρώπων, αλλά και των ζώων, των φυτών, των μικροβίων και οποιουδήποτε ζωντανού οργανισμού που φύτρωσε, σύρθηκε, περπάτησε ή πέταξε μέχρι σήμερα στον όμορφο γαμωπλανήτη μας.

"Και που το ξέρεις ότι όλοι καταγόμαστε από αυτόν;", θα ρωτήσει ο άπιστος Θωμάς. Σκάσε Θωμά, (όχι εσύ βάρβαρε, ο άλλος, ο άπιστος) και άκου. Για να σου εξηγήσω γιατί το ξέρω, θα πρέπει να σου πω μερικά πράγματα για την αναπαραγωγή των οργανισμών καθώς και να σου εξηγήσω τι είναι το DNA και θα το πω όσο πιο απλά μπορώ, για να καταλάβουν ακόμα και τα καθυστερημένα παιδάκια, που όμως πλέον δεν τα λέμε καθυστερημένα, γιατί είναι αντιπαιδαγωγικό και μη πολιτικά ορθό, οπότε τα λέμε "παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες" δηλαδή  καθυστερημένα, αλλά στα ευγενικά.


Το κύτταρο

Κάθε γνωστή μορφή ζωής αποτελείται από κύτταρα. Πολλά κύτταρα. Ο άνθρωπος για παράδειγμα, έχει περίπου 100 τρις κύτταρα. Το κύτταρο, εκτός από ένα ωραίο live club στην Αθήνα, είναι βασικά η θεμελιώδης λίθος της ζωής, καθώς είναι η μικρότερη βιολογική δομή που μπορεί να αναπαραχθεί ανεξάρτητα. Τα κύτταρα δηλαδή μπορούν και πολλαπλασιάζονται. Δεν εγαμιόσαντω βέβαια, όπως πολλοί ανώμαλοι ίσως να σκεφτήκατε. Δεν είναι ότι βλέπεις δυο κύτταρα το ένα πάνω στο άλλο να ταλαντώνονται φωνάζοντας το ένα στο άλλο:
"Σκίσε μου τα μιτοχόνδρια, παιδαρά μου! Πέτα μου τα ριβοσώματα στο κομοδίνο! πιο δυνατά, πιο δυνατά!" και αυτό να απαντάει:
"Πάρτα μικροϊνίδια μου μανάρι μου, όλα στον πυρήνα σου, όλα!"
και λίγο καιρό μετά να ψωνίζουν πορτ μπεμπέ, σκατοθήκες και άλλα τέτοια. Όχι! Τα κύτταρα αναπαράγονται με την διαίρεσή τους. Όταν δηλαδή ένα κύτταρο μεγαλώσει αρκετά, χωρίζεται σε δυο νέα μικρότερα κύτταρα, τα οποία με τον καιρό θα διαιρεθούν και αυτά κλπ κλπ. Παραδείγματα μπορείτε να δείτε πάνω σας, όπως οι τρίχες και τα νύχια, που μεγαλώνουν διαρκώς ανεξάρτητα από το υπόλοιπο σώμα και δεν είναι τίποτα άλλο από κύτταρα που πολλαπλασιάζονται.

Το κύτταρο αποτελείται από διάφορα μέρη, αλλά το σημαντικότερο είναι ο πυρήνας. Μέσα στον πυρήνα υπάρχουν διάφορα πραγματάκια, αλλά το σημαντικότερο από αυτά είναι το χρωμόσωμα. Το χρωμόσωμα είναι ουσιαστικά μια οργανωμένη δομή DNA. Πάνω στην μεγάλη αλυσίδα του DNA υπάρχουν αλληλουχίες αζωτούχων βάσεων οι οποίες είναι γνωστές σε όλους ως "γονίδια". Ας τα δούμε όλα αυτά παραστατικά με ένα ωραίο σχήμα για να καταλάβουμε τι γίνεται.

Τι είναι DNA;

Κομπλέ ως εδώ; Ωραία. Τι είναι τώρα το DNA; To δεσοξυριβοζονουκλεϊκό οξύ, όπως είναι το καλλιτεχνικό ονοματάκι του, είναι ένα μόριο νουκλεϊκού οξέως, το οποίο μεταφέρει όλη την γενετική πληροφορία που χρειάζεται ο οργανισμός για την ανάπτυξη και την δημιουργία του. Αποτελείται από δυο πολυνουκλεοτιδικές έλικες που συστρέφονται η μία γύρω από την άλλη, ενώ ενώνονται αναμετάξυ των με τις αζωτούχες βάσεις που όλοι ξέρουμε και αγαπάμε:

Κυτοσίνη (C)
Γουανίνη (G)
Θυμίνη (Τ) και
Αδενίνη (A)

Ο μόνος οργανισμός που έχει και έξτρα βάσεις είμαι εγώ, που εκτός από τις προαναφερθείσες έχω και τις:

Ιπποσύνη (Κ)
Γαματοσύνη (Gam)
Υπερτατηνοημοσύνη (SI)
Τοσηνμετοσυμπαθειοσυνη (Ναααα) 

και άλλες.

Η αλληλουχία σύνδεσης των βάσεων αυτών, είναι που δίνει τις οδηγίες για την κατασκευή των πρωτεϊνών στον οργανισμό. Τι γίνεται λοιπόν κατά την αναπαραγωγή ενός οργανισμού; Επειδή η εγκυκλοπαίδεια θέλω να διαβαστεί και από μικρά παιδιά, δεν θα μιλήσω για γαμήσια, παρτούζες και τέτοια. Θα αναφέρω απλά ότι όταν ο μπαμπάς οργανισμός "αγαμάει" πολύ τη μαμά οργανισμό, τότε μετά από λίγο θα κάνουν ένα παιδάκι οργανισμό. Το DNA του μπαμπά και το DNA της μαμάς είναι που περιέχουν οδηγίες στα κύτταρα για το πως θα κατασκευαστούν τα κύτταρα του παιδιού. Έτσι, το παιδί θα πάρει πάρα πολλά χαρακτηριστικά των γονιών, αφού και το DNA του θα μοιάζει πολύ με το δικό τους. Ας τονίσουμε ότι ότι μεταφέρονται χαρακτηριστικά στις επόμενες γενιές, δεν σημαίνει ότι ενα παιδί είναι ίδιο με τους γονείς του. Αυτό μπορείτε να το καταλάβετε αν σκεφτείτε ότι και οι γονείς σας μεταφέρουν χαρακτηριστικά των δικών τους γονιών. Άρα μπορείς να πάρεις χαρακτηριστικά  και από τους παππούδες, τους προπάππους σου κλπ. κλπ. Παρόλα αυτά αν και αρκετά παρόμοιο, το DNA του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετικό. 

Το αξιοθαύμαστο εδώ είναι ότι, οι πρωτεΐνες που παράγονται από αυτούς τους συνδυασμούς είναι όλες και όλες εικοσιτρείς (23). Βρακιά έχω περισσότερα ας πούμε. Αυτές τις 23 βασικές πρωτεΐνες λοιπόν μοιράζονται ΟΛΟΙ οι έμβιοι οργανισμοί του πλανήτη. Αλλά ΟΛΟΙ λέμε. Από τα βακτήρια και τα κολοβακτηρίδια, τα έντομα και τα σκουλήκια, ως τα φυτά, τα δέντρα και τα λουλούδια. Από το μικρό ποντικάκι ως τις γαλάζιες φάλαινες και από τους δεινόσαυρους ως και τον άνθρωπο. Βλέπουμε δηλαδή ότι πχ. ο Τσίπρας, μια κότα και ένα κούτσουρο δεν έχουν τόσο μεγάλες διαφορές όσο θα νομίζαμε (βιολογικά μιλώντας). Το DNA δηλαδή όλων των πλασμάτων και των φυτών του κόσμου, αποτελείται από τα ίδια βασικά δομικά στοιχεία. Σε έναν πλανήτη που η βιοποικιλότητα είναι αχανής, θα περίμενε κανείς οι βιοχημικές συνθέσεις που δημιουργούν τους οργανισμούς να έχουν ανάλογη ποικιλία, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Γιατί άραγε;


Ο κοινός πρόγονος

Είδαμε λοιπόν ότι οι οργανισμοί είναι όλοι φτιαγμένοι από τα ίδια υλικά. Το οποίο μας οδηγεί στο εύλογο συμπέρασμα που είπαμε στην αρχή. Όλα τα έμβια όντα στον πλανήτη προέρχονται από έναν κοινό πρόγονο, αυτόν τον πρώτο οργανισμό που πριν από 3.8 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια, έσκασε μύτη στο νερό, δημιουργήθηκε με τις 23 αυτές πρωτεΐνες του, τις οποίες από τότε που άρχισε να πολλαπλασιάζεται, πέρασε στα παιδιά του και αυτά στα δικά τους και ούτω καθεξής.

Το συμπέρασμα αυτό φυσικά δεν μπορεί να αποδειχθεί απόλυτα. Μπορούμε όμως να πούμε ότι είναι το πιθανότερο σενάριο μια που όλα τα στοιχεία που έχουμε οδηγούν σε αυτό. Μια εύλογη απορία είναι: "Καλά δεν θα μπορούσε η ζωή να έχει ξεκινήσει ταυτόχρονα σε πολλά σημεία της Γης; Οι βιολόγοι έχουν φυσικά μελετήσει και αυτό το σενάριο. Έχει υπολογισθεί ότι η πιθανότητα οι οργανισμοί να μην έχουν κοινό πρόγονο, είναι 1 προς 10 στην 2.680 δύναμη (δηλαδή 10 ακολουθούμενο από 2680 μηδενικά). Όπως καταλαβαίνετε είναι λίγο πιο σπάνιο από το να βρεις μη-διεφθαρμένο πολιτικό στο Ελληνικό κοινοβούλιο, ή άνθρωπο με IQ πάνω από 80 σε κυριακάτικη εκκλησιαστική λειτουργία ή πουτάνα στη Φυλής που θα σε αγαπήσει σαν άνθρωπο πριν σε γαμήσει, ή ηθοποιό σε ελληνικό σήριαλ που να είναι πιο ταλαντούχος από το παξιμάδι που τρώω αυτή τη στιγμή, και άλλα τέτοια απίθανα ενδεχόμενα. Ο λόγος όμως που το σενάριο αυτό είναι απίθανο, είναι ο εξής: Αν δεν είχε ξεκινήσει όλη η ζωή από έναν κοινό πρόγονο, η βιοποικιλότητα του πλανήτη θα ήταν πολύ πολύ πολύ τεραστιότερη από όση είναι μέχρι σήμερα.

Πόσο τεράστια δηλαδή είναι η βιοποικιλότητα αυτή; Εκτιμάται ότι αυτή τη στιγμή στη Γη υπάρχουν 8.7 εκατομμύρια διαφορετικά είδη ζωντανών οργανισμών, εκ των οποίων τα 7.8 μύρια είναι ζώα, τα 300.00 περίπου φυτά και άλλα 600.000 είδη μανιταριών, και τα υπόλοιπα είναι διάφοροι μικροοργανισμοί όπως πρωτόζωα, φύκη, Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, Χατζηγιάννης, Boys 'n Noise και λοιπά χάρχαλα. Προσέξτε ότι, οι αριθμοί αυτοί είναι διαφορετικών ειδών, και όχι πληθυσμών και δεύτερον, η εκτίμηση αυτή δεν περιλαμβάνει τα βακτήρια, τα οποία είναι τόσα πολλά που ζαλίστηκα και μόνο που σκέφτηκα το νούμερο. Αυτά τα 8.7 εκατομμύρια διαφορετικά είδη που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στη Γη, αποτελούν το 1% των ειδών που υπήρξαν από την δημιουργία της ζωής έως και σήμερα, καθώς το υπόλοιπο 99% έχει αφανιστεί από τις διάφορες καταστροφές που έπληξαν τον πλανήτη ανά περιόδους. Τόσο τεράστια. 


Τι μάθαμε σήμερα

Για να ανακεφαλαιώσουμε λοιπόν, είδαμε ότι όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί αποτελούνται από ζωντανά κύτταρα, τα οποία περιέχουν DNA με κοινά βασικά χαρακτηριστικά σε όλα τα διαφορετικά έμβια είδη. Είδαμε ότι όταν αναπαράγεται ένα είδος, πολλά χαρακτηριστικά των γονέων μεταφέρονται στον απόγονο και αυτός με τη σειρά του θα τα μεταφέρει στους δικούς του απογόνους κ.ο.κ. Στο επόμενο τεύχος θα μαζέψουμε όλα αυτά τα πραγματάκια μαζί και θα τα αναπτύξουμε σε μια ωραιότατη ανάλυση της θεωρίας της εξέλιξης.

Περιμένω φυσικά τις όποιες ερωτήσεις/απορίες ωστε να δούμε όσα είπαμε σήμερα παρέα, αλλά να αναφέρουμε και καινούργια πράγματα αν κάποιος το επιθυμεί.

Καλό σας απόγευμα, καλή μελέτη και καλό Σαββατοκύριακο.

Βιβλία για όλους.....τους καθυστερημένους.

Το καλοκαίρι στις παραλίες, ένας από τους πιο αγαπημένους τρόπους να λιώνεις, είναι πίνοντας μπύρα ή καφέ και διαβάζοντας ένα ωραίο βιβλίο στην ξαπλώστρα σου. Αυτό που μου έκανε εντύπωση φέτος, αλλά μάλλον ισχύει γενικά και δεν το είχα προσέξει, είναι η τρομακτική έλλειψη ποικιλομορφίας στους τίτλους που παρατήρησα στην παραλία. Για να είμαι ακριβής, όχι τόσο στους τίτλους, όσο στους συγγραφείς που διαβάζει ο κόσμος. Τουλάχιστον το 50% των αναγνωστών διάβαζε έναν από αυτούς που αναφέρονται παρακάτω. Φέτος λοιπόν, τα λογοτεχνικά trend ήταν:

Τζο Νέσμπος. 

Τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά τον πανικό που έγινε με το "Κορίτσι με το τατουάζ" του Στιγκ Λάρσον, οι Σκανδιναβοί συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων έπιασαν τις πένες τους και είπαν:
-"wow det er så kaldt, la oss skrive en bok om et drap, flytter seg så lite å varme oss og lås? gjør vi det 1000 sider så hvis den ikke selger vi brenne den for varme"
που σημαίνει πάνω-κάτω:
-"πωπω έχει πουτσόκρυο και έχουμε βαρεθεί να καθόμαστε μέσα, οπότε δεν γράφουμε κάνα βιβλίο για φόνους, να περάσει και η ώρα, να ζεσταθεί και το κοκαλάκι μας; Και να το κάνουμε και 1000 σελίδες ώστε αν δεν πουλήσει καλά, να το κάψουμε να ζεσταθούμε."

Και το έκαναν. Μέσα σε λίγα χρόνια κατέκλυσαν τον χώρο της λογοτεχνίας, βγάζοντας αρκετά φράγκα ώστε να ζεσταθούν τελικά, χωρίς να κάψουν τα βιβλία τους, ενώ ταυτόχρονα έστειλαν το αστυνομικό μυθιστόρημα σε απρόσμενα ύψη. Είναι απορίας άξιο βέβαια, το που βρίσκουν την έμπνευση, μια που οι Σκανδιναβικές χώρες είναι γενικά φιλήσυχες, το βιοτικό επίπεδο υψηλό και η εγκληματικότητα είναι τόσο χαμηλή, που οι μπάτσοι αναγκάζονται να πίνουν μπύρες εν ώρα υπηρεσίας και μετά να αυτοσυλλαμβάνονται (γιατί είναι και ηθικά στοιχεία) για να έχουν κάτι να κάνουν και να δικαιολογούν τον μισθό τους. Είναι σαν ξαφνικά να αρχίσουν Έλληνες να γράφουν μυθιστορήματα για ιστορίες σοβαρών πολιτικών που βοήθησαν τον τόπο, κυβερνήσεων που παρέδωσαν φοβερό βιοτικό επίπεδο στον λαό και για το πως οι πολίτες μιας χώρας, μονιασμένοι, μπορούν να ξεπεράσουν τις πιο μεγάλες δυσκολίες. Απλά δεν έχουμε εμπειρία από τέτοια πράγματα, οπότε πως θα τα γράφαμε; Αντίστοιχα λοιπόν και οι Σκανδιναβοί δεν έχουν μεγάλη εμπειρία στο τι θα πει έγκλημα, οπότε και αναρωτιέται κανείς, που σκατά βρίσκουν την έμπνευση για να γράψουν τα τόσο πετυχημένα βιβλία τους. Πουθενά είναι η απάντηση.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Τζο Νέσμπο που είναι και από τους γνωστότερους πλέον, και σταρ όπως είπαμε του φετινού καλοκαιριού. Τα βιβλία του, δεν είναι ακριβώς αστυνομικά. Είναι ψυχολογικά προφίλ του πρωταγωνιστή Χάρι Χόλε, ο οποίος είναι ένας μεθύστακας με διάφορα συναισθηματικά προβλήματα, αλλά ταυτόχρονα πανέξυπνος. Έχοντας γράψει και εγώ τις δικές μου ιστορίες, (διαβάστε τα Alza Wars για να νιώσετε το μεγαλείο) μπορώ με σιγουριά να σας πω ότι, εμείς οι μεγάλοι συγγραφείς, συνήθως δίνουμε στον πρωταγωνιστή μας στοιχεία από τον δικό μας χαρακτήρα ή τουλάχιστον όπως θα θέλαμε να είναι ο δικός μας χαρακτήρας. Έτσι μπορούμε με σχετική ασφάλεια να υποθέσουμε ότι ο Νέσμπο είναι και αυτός λίγο μεθύστακας και νάρκισσος, καθώς παρουσιάζει τον Χάρι, ως τζαμάουα ντεντέκτιβ, με ικανότητες που θα ζήλευε και ο αστυνόμος Σαΐνης. Άσχετο που στην πραγματικότητα ο Πουαρώ ή ο Σέρλοκ θα τον ξεφτίλιζαν για πλάκα και θα έλυναν τις υποθέσεις του στην τουαλέτα, ακούγοντας Έφη Θώδη και λύνοντας Sudoku. Γιατί η αλήθεια είναι ότι, οι υποθέσεις του Νέσμπο δεν είναι συναρπαστικές, δεν είναι έξυπνες και δεν είναι δύσκολες στη λύση. Οποιοσδήποτε έχει διαβάσει Άρθουρ Κόναν Ντόιλ ή Αγκάθα Κρίστι, ξέρει τι εννοώ. Γιατί λοιπόν έχει απήχηση ο Νέσμπο; Είναι απλό, αν θες να βγάλεις λεφτά, τράβα την γυναικεία προσοχή. Τι κάνει λοιπόν ο παιχταράς. Φτιάχνει έναν ντεντέκτιβ που είναι γοητευτικός, έχει και τα προβληματάκια του βέβαια (για να κρατιέται ενεργό το μυστήριο και υγρό το πατατάκι...), είναι ερωτευμένος με την ίδια γυναίκα και αγαπάει το παιδί της (άρα είναι και σύντροφος πρότυπο), αλλά τυραννιέται από την ατίθαση μανία του να λύνει αστυνομικά μυστήρια επιπέδου Cluedo (οπότε είναι και συναισθηματικά ανταριασμένο, σαν τη θάλασσα το παλικάρι, και αυτό το γουστάρουν τα μωρά). Κάτι τέτοιοι χαρακτήρες τραβάνε τις γκόμενες, οι οποίες χαίρονται και αυτές που επιτέλους διαβάζουν και αυτές αστυνομικό μυθιστόρημα και τώρα ο μισός γυναικείος πληθυσμός έχει τουλάχιστον τρία βιβλία Νέσμπο στην βιβλιοθήκη του.


Χόρχε Μπουκάι

Δεν μας έφτανε ο Κοέλιο με της απίστευτα μωρές και παιδιάστικες ρομαντικοφιλοσοφίες του, έχουμε τώρα νέο αίμα που παλεύει να γίνει ο σοφός του 21ου αιώνα και ακούει στο όνομα Μπουκάι. Δεν παίρνει κάνα τσιμπουκάι λέω εγώ να μας αφήσει στην ησυχία μας; Γιατί ρε πούστη μου ο κάθε μαλακογιός νομίζει ότι με παραμύθια και γλυκανάλατα παπαριλίκια μπορεί να πουλήσει πνεύμα και γνώση; Έχω βαρεθεί να διαβάζω μαλακίες του κάθε μπινέ, που παρουσιάζει αυτονόητα σε κάθε νοήμον άνθρωπο πράγματα, ως σοφίες, που πρέπει να ακολουθούμε στη ζωή μας για να αγγίξουμε τον δρόμο της αλήθειας και τέτοιες πίπες. Το μόνο που θα ήθελα θα ήταν πέντε λεπτά μαζί με αυτόν τον μουφαδόρο, ή κάποιον αντίστοιχο, για να τον κάνω να βάλει τα κλάματα και να συνειδητοποιήσει πόσο τιποτένιος είναι.

Ο τύπος αυτός λοιπόν για όποιον δεν ξέρει, είναι ψυχοθεραπευτής και προσπαθεί μέσα απο τα βιβλία του να παρουσιάσει προβλήματα, που έχει συναντήσει σε ασθενείς του και είναι κοινά ίσως θέματα, να δώσει κάποια παραδείγματα και πιθανές ίσως λύσεις. Αυτό το κάνει και μέσω κάποιων ιστοριών, σαν παραμυθάκια για να είναι και πιο εύκολο στον αναγνώστη. Από αυτή τη σκοπιά παραδέχομαι ότι ίσως και να κάνει ωφέλιμο έργο, γιατί η αλήθεια είναι, ότι πολύς κόσμος δεν έχει τη ικανότητα να σκεφτεί από μόνος του πέντε πράγματα και θέλει από κάποιον καθοδήγηση. Δεκτό ως εδώ, αλλά όταν βγαίνει μετά ο άλλος και μου λέει ότι ο Μπουκάι, γαμάει, ε όχι, δεν το δέχομαι ρε φίλε, γιατί εγώ που έχω διαβάσει τουλάχιστον δυο ιστορίες του και στις δυο βρήκα λογικά λάθη, ανακρίβειες και φυσικά παντελή έλλειψη ρεαλισμού και ο λόγος είναι ότι γράφει ανάλαφρα και χωρίς ιδιαίτερο βάθος σκέψης. 

Ειλικρινά λοιπόν, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τόσος χαμός. Θα μου πεις τι σε νοιάζει; Δεν με νοιάζει, απλά μου τη δίνει όταν ο κόσμος θεωρεί κάποιους αυθεντίες χωρίς να είναι. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι αν έβαζα τα κείμενα διαφόρων blogger που γνωρίζω σε ένα βιβλίο, αν τα έγδυνα από τυχόν αισχρολογίες και τα έντυνα με ευγενικά και όμορφα λόγια, τότε θα περιείχαν απέραντα πιο πολλή σοφία από όλα τα βιβλία του Μπουκάι και του Κοέλιο και όλον των άλλων παπατζήδων μαζί. Και μιλάμε για ανθρώπους καθημερινούς, που χωρίς να το έχουν ψάξει σε επαγγελματικό επίπεδο, έχουν πολύ πιο ενδιαφέροντα και σοβαρά πράγματα να πουν από τον αργεντινό πουτσοπρήχτη. Συμπέρασμα, αν σας ενδιαφέρει η φιλοσοφία, πετάξτε τον Μπουκάι και μπείτε στο blogspot μπας και ακούσετε καμιά σοφή κουβέντα.


Γιωργάκης Μαρτίνος
Ακόμα και άνθρωποι που δεν έχουν ανοίξει ΠΟΤΕ τους βιβλίο, άρχισαν να διαβάζουν "Το τραγούδι του πάγου και της φωτιάς", αλλιώς γνωστό και με την αγγλική ονομασία της τηλεοπτικής σειράς "Game of Thrones". Θυμάμαι όταν, πριν δεκαετία τουλάχιστον, τελείωνα το πρώτο βιβλίο, και σκεφτόμουνα, πόσο πολύ είχα εντυπωσιαστεί από τον Μάρτιν, που περιγράφει πιστά και απροκάλυπτα έναν σκληρό και άδικο κόσμο, όπου οι δολοπλοκίες και οι πισώπλατες μαχαιριές είναι πιο συχνές και απο τα σκάνδαλα του Ελληνικού δημοσίου. Μετά το δεύτερο βιβλίο όμως η αλήθεια είναι ότι κουράστηκα. Πλέον, ίσως και να σιχάθηκα. Δεν ξέρω πλέον και εγώ για ποιο λόγο έχω όλα τα βιβλία του χαβούζα στη βιβλιοθήκη μου. Ίσως επειδή το ξεκίνησα από μικρός και θέλω να δω τι θα γίνει. Ίσως γιατί κατά βάθος είμαι μαζόχα και θέλω σε επόμενο βήμα να τρυπήσω τις ρόγες μου με πρόκες και να τις περιλούσω με καυτό κερί μετά. Δε ξέρω τι μπορεί να ισχύει. Αυτό που ξέρω, είναι ότι όλοι έχουν γαμηθεί να διαβάζουν τα βιβλία του Μάρτιν, όλοι έγιναν κριτικοί της φανταστικής λογοτεχνίας, ενώ μέχρι πριν τρία χρόνια νόμιζαν ότι δράκος, είναι ο κακός κύριος με την αστεία φωνή που διοικεί την Giant.

Έτσι άλλωστε εξηγείται και η μανία με τα spoilers που έχουν να κάνουν με τη σειρά. Όταν δεν έχεις ποτέ δει ή διαβάσει κάτι αντίστοιχο, ο ενθουσιασμός τελικά είναι τόσο μεγάλος, με αποτέλεσμα σαν μαλακισμένο που είσαι να τρέχεις να τον μοιραστείς με διάφορα άλλα μογγολάκια φιλαράκια σου στο fb, tweeter στα φορουμς και οπουδήποτε αλλού μπορείς να σπάσεις αρχίδια με το να πουλάς εξυπνάδες για κάτι το οποίο δεν καταλαβαίνεις, καθώς ζεις πρώτη φορά. Ρε αρχίδα όμως, δεν περιμένω δέκα χρόνια για να μάθω τι θα γίνει στο Westeros, από πουτανογεννήματα σαν εσένα. Γιατί δεν μπορεί κανείς να το σεβαστεί αυτό; 

Anyway, Μαρτίνος λοιπόν. Ωραίος συγγραφέας, δε λέω, ειδικά ως προς τον ρεαλισμό με τον οποίο περιγράφει τον κόσμο και την βιαιότητα του. Κουραστικός ως προς το μέγεθος και την ανάλυση των γεγονότων. Οκ, δεν χρειάζεται να μάθω και πως χέζουν στον Τοίχο, για να μπω στην ατμόσφαιρα, ούτε χρειάζεται να μου περιγράψεις όλα τα ψυχολογικά της Σέρσει για να καταλάβω πόσο καριόλα είναι. Και το βασικότερο μείον είναι, ότι μέχρι να μάθω το ένα, ξεχνάω το άλλο. Στο μεταξύ ο χοντρός πρέπει να τρώει όλη μέρα και να ξεχνάει να γράφει. Όλοι όσοι ξεκινήσατε να διαβάζετε Μάρτιν όταν μάθατε τη σειρά, ετοιμαστείτε για την ξενέρα της αναμονής, καθώς ο Γιωργάκης βγάζει ένα βιβλίο κάθε 4-5 χρόνια κατά μέσο όρο. Αυτό σημαίνει με πρόχειρους υπολογισμούς ότι η υπόθεση θα κλείσει γύρω στο 2020. Δε σας χάλασε; Η σειρά λογικά θα τελειώσει πιο γρήγορα και πραγματικά μετά έχω μεγάλη αμφιβολία αν θα συνεχίσει κανείς τα βιβλία.

Σε γενικές γραμμές όμως, μη διαβάζετε βιβλία, μόνο και μόνο για να μπορείτε να κοκορεύεστε ότι ξέρετε πρώτοι τι θα γίνει στους φίλους σας. Είναι ηλίθιο, χρονοβόρο και το μόνο που μας λέει για εσάς, είναι ότι είστε κομπλεξικοί και αντιπαθητικοί. Αν πραγματικά ξαφνικά αποκτήσατε κάποια αγάπη προς την φανταστική λογοτεχνία, ψάξτε και διαβάστε Robert Jordan, Arthur Clark, Isaak Asimov, Frank Herbert και πολλούς άλλους. 

Χρυσηίδα Δημουλίδου

Μια από τις πιο ακριβοπληρωμένες Ελληνίδες συγγραφείς από ότι μαθαίνω. Πρώην αεροσυνοδός, που τα πολλά ταξίδια της την ενέπνευσαν να γράψει τα αριστουργηματικά έργα της. Σύμφωνα με την ιδία, όταν ερωτήθηκε από που αντλεί έμπνευση απάντησε:
"Είναι θείο χάρισμα. Όπως ο Μπετόβεν έγραφε μουσική και ήταν κουφός, πως κάποιος ζωγραφίζει και είναι τυφλός, έτσι και εγώ έχω αυτό το χάρισμα."
Πρόσφατα λοιπόν που η μάνα μου διάβαζε ένα βιβλίο της, το πήρα να το ξεφυλλίσω και σταμάτησα τυχαία σε μια παράγραφο για να διαβάσω τι λέει. Η σκηνή που περιέγραφε ήταν ερωτική και αναφερόταν σε κάτι "σκληρά παλούκια" και "χοντρά κοντάρια" και σε υγρά ροδάκινα που έσφιζαν από πόθο, στήθη που άνθιζαν σαν παραγινομένα πεπόνια, γλυκές λιμνούλες με γάργαρο νερό της νιότης και ένα κάρο άλλες γελοίες μεταφορές για το μουνί, οι οποίες για κάποιο λόγο πάντα παραπέμπουν σε κάτι ευχάριστο, το οποίο είναι άδικο, γιατί δεν  μπορείς να παρομοιάζεις το καβλί του άλλου με κάτι άψυχο (παλούκι, κοντάρι) και το δικό σου ως κάτι γλυκό και λαχταριστό (πεπόνι, ροδάκινο). Παρόλα αυτά, αν θείο χάρισμα είναι να γράφεις για πούτσες με γλαφυρό τρόπο, τότε το έχω και εγώ. Ουκ ολίγες φορές έχω περιγράψει ερωτικές περιπτύξεις με φαντασία που οργιάζει, αλλά αμέλησα να το κάνω βιβλίο και να χεστώ στο τάλιρο.

Αυτή όμως το το έκανε και μπράβο της. Μάλιστα λέει τσαντίστηκε όταν έμαθε ότι κάποιες βιβλιοθήκες δάνειζαν τα βιβλία της χωρίς άδεια, γιατί στις βιβλιοθήκες πάνε βιβλία που έχουν κάνει τον κύκλο τους και είναι στα αζήτητα όπως του Καζαντζάκη και του Ντοστογιέφσκι κλπ κλπ. Επίσης λέει, σχολεία ζήτησαν να τους δωρίσει βιβλία. Και λέγω εγώ τώρα. Αν αυτό ισχύει, πάμε καλά;

Οκ, για να είμαστε δίκαιοι, δεν έχω διαβάσει Δημουλίδου, και ούτε πρόκειται, γιατί στις λίγες σειρές που διάβασα και μελετώντας την περίληψη της υπόθεσης, θεώρησα ότι πρόκειται για στυλ που, αν το διαβάσω θα μου φέρει περίοδο, οπότε επέλεξα να μην το προσπαθήσω καν. Όμως είναι δύσκολο να μη σχηματίσεις εικόνα για κάποιον που παρουσιάζει έργα τέτοιου τύπου και ταυτόχρονα τολμά στα παραδείγματά της να βάζει τον εαυτό της στην ίδια κλίμακα με τεράστια ονόματα όπως Μπετόβεν, Καζαντζάκης, Ντοστογιέφσκι. Χαλάρωσε μαντάμ μη σπάσεις κανα κορσέ.

Στο μεταξύ για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι το γυναικείο κοινό, άπαξ και εγκρίνει κάτι, θα γίνει μόδα, είτε αξίζει είτε όχι. Σαν την μαλακία της άλλης της πεινασμένης, που πιθανότατα έχει να δει παπάρι από τότε που της ζωγράφισε ένας συμμαθητής της ένα στο τετράδιο των μαθηματικών της, και έγραψε τις 50 αποχρώσεις της μαύρης μαλακίας που τη δέρνει και έγινε πάμπλουτη και τώρα θα γυριστεί λέει και ταινία. Και άμα ρωτήσεις κάποια που το διάβασε, πως άντεξε αυτή τη μαλακία, που όπως όλοι ξέρουμε περιγράφει μια σαδομαζό σχέση όπου ο άντρας κάνει την γκόμενα σκουπίδι σκουπίδι, σου λέει "ρεεεεεε αφου την αγαπάαααεειιιι....". Μάλιστα... Κυρά μου, πες μου ότι γουστάρεις την φάπα σου, να το καταλάβω. Πες ότι σου λείπει το σκληρό σεξ, γιατί έχεις η κακομοίρα ξεμείνει με έναν κεφτέ, που το μόνο  που σου κάνει είναι ιεραποστολικό και άντε κάνα στα τέσσερα όταν έχουμε εθνική εορτή. Μη μου λες όμως ότι διαβάζεις τη μαλακία αυτή γιατί σου αρέσει το συναίσθημα, ούτε γιατί είσαι λάτρης της λογοτεχνίας, γιατί μου ανεβαίνει ένας κόμπος στο λαιμό στην προσπάθεια και μόνο να μη σε γαμωσταυρίσω. Στο μεταξύ μιλάμε ότι καταλαβαίνεις πόσο μαλακία είναι αυτό το βιβλίο, από τον τίτλο και μόνο, αφού το γκρι είναι από μόνο του απόχρωση του μαύρου και δεν υπάρχει σαν χρώμα.

Και μια που μιλάμε για τίτλους, τα νέα βιβλία λέει που ξεπέρασαν σε πωλήσεις τις 50 αποχρώσεις, ονομάζονται ως εξής:
"Γυμνή μπροστά σου", "Ευάλωτη δίπλα σου", "Δεμένη μαζί σου"
Από τους τίτλους και μόνο, εικάζω ότι πρόκειται για ότι πιο ηλίθιο και γελοίο έχει γραφτεί αυτή τη χρονιά. Τη 'Γυμνή μπροστά σου' μωρή πατσαβούρα; Γιατί δεν το λες 'Υγρή και καυλωμένη πάνω στο πυρωμένο παπάρι σου' να τελειώνουμε; αφού αυτό θες να πεις.


Λοιπά
Γενικά η ποιότητα πέφτει και οι πωλήσεις αυξάνονται. Κάποτε το να εκδόσεις βιβλίο ήταν δύσκολο και το κόστος υψηλό. Για αυτό και εκδίδονταν μόνο αυτοί που είχαν λεφτά, ή αυτοί που είχαν κάτι πραγματικά να πουν και έβρισκαν έτσι υποστήριξη. Τώρα είναι πολύ πιο εύκολο και φυσικά λόγω μόδας, χαζομάρας του κόσμου και του χαμηλού πνευματικού επιπέδου, ο κάθε βλαμμένος μπορεί να γίνει γνωστός και σταρ χωρίς λόγο και αιτία. 

Τώρα, θα μπορούσα να κάνω και θετικό review κάποιων καλών συγγραφέων, αλλά το ποστ είναι ήδη μεγάλο και βαρέθηκα. Όποιος θέλει μπορεί να δηλώσει στα σχόλια τι είδος βιβλίου επιθυμεί, και όλο και κάτι θα προτείνουμε.


FYI

Πολλοί από εσάς θα έχετε ακούσει τον Gabriel Max Dark, έναν θαυμαστή μου με τον οποίο μοιραστήκαμε κάποιες περιπέτειες που περιγράφονται αναλυτικά εδώ και εδώ. Ο Gabriel λοιπόν, που με έχει σαν ίνδαλμα του, αποφάσισε να επιχειρήσει και αυτός ένα ξεκίνημα στον χώρο της ερασιτεχνικής συγγραφής και άνοιξε το Dark Shadow Chronicles, όπου περιγράφει το πόσο με θαυμάζει και τι γαμάτος που είμαι και τέτοια. 

Πρωτιά στη μαλακία...

Ο τίτλος της παρακάτω έρευνας θα έπρεπε να είναι ένας και μόνο ένας: 

"Για τον μπούτσο!"

Θα ήθελα να τονίσω ότι η παραπάνω έρευνα που δημοσιεύθηκε πριν δυο-τρεις βδομάδες, έγινε σε ένα μικρό δείγμα 1000-κάτι ανθρώπων, και αρχικά αμφέβαλλα για τα αποτελέσματά της, αλλά μετά θυμήθηκα ότι ρεαλιστικά να το πάρει κανείς, οι άνθρωποι με iq χαλασμένης μαρμελάδας είναι τόσο πολλοί, που δεν θα έπρεπε να προκαλεί εντύπωση ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Όταν διαβάζω άρθρα σαν το από πάνω, νιώθω μια πολύ έντονη ανάγκη για γαμωσταύρισμα. Ο λόγος είναι κυρίως γιατί με πιάνει μια έντονη απογοήτευση για το μέλλον της χώρας μου. Ανέκαθεν ήμουν τίμιος και ακέραιος και είχα την ελπίδα ότι κάποτε τα  πράγματα θα φτιάξουν. Αλλά δεν μπορώ ρε πούστη μου να πληρώνω φόρους και μετά να βλέπω ότι τα λεφτά μου πάνε σε γιωτόμπαλα τέτοιου είδους και καραγκιόζηδες, που αντί να συνειδητοποιήσουν την ευθύνη τους στο τριμπούρδελο που λέγεται οικονομική κρίση, μου λένε ότι ήταν προσχεδιασμένο εκ των έξω... Δηλαδή και να θες να σεβαστείς τον πλησίον σου, δεν μπορείς με τόσους ηλίθιους που έχουμε γεμίσει.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την αρχή, και ας ρίξουμε δυο σχόλια και για τα άλλα παπαριλίκια. Τo 27% των σημερινών Ελληνων λοιπόν πιστεύει ότι η προσελήνωση το 1969 ήταν ψεύτικη, ότι ο Neil Armstrong δεν πάτησε ποτέ πόδι στο φεγγάρι, και όλα ήταν απλά ένα γύρισμα σε ένα κινηματογραφικό πλατό. Το κίνητρο μιας τέτοιας απατεωνιάς, υποστηρίζουν οι συνωμοσιολόγοι, είναι ότι εκείνη την περίοδο του ψυχρού πολέμου, οι USA και USSR ήταν σε μια συνεχή και έντονη κόντρα η οποία είχε πάρει την πολύ ώριμη μορφή του: "ποιος έχει το μεγαλύτερο επιστημονικό παπάρι;" Η μέτρηση ήταν συνεχής και αμφότερες δυνάμεις μέτραγαν τα τεχνολογικά τους "κοντάρια" ασταμάτητα, σε μια προσπάθεια να υπερνικήσουν αυτό του αντιπάλου και να του το περάσουν σουβλάκι, από το παχύ έντερο. Αγωνιώντας η NASA μήπως αποδειχθει ότι η Ρωσία την έχει μεγαλύτερη (την επιστήμη) και χάσει τον αγώνα  για το ποιος θα φτάσει πρώτος στην ουράνια κεφαλογραβιέρα, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει cheat και έτσι έφτιαξε ένα βίντεο με το οποίο κορόιδεψε όλο τον πλανήτη για δεκαετίες...

Χωρίς καν να μπούμε σε σοβαρές και απτές αποδείξεις για να καταρρίψουμε την πανηλίθια αυτή συνωμοσία, ας δούμε το θέμα λογικά χωρίς να εμπλέξουμε επιστημονικά επιχειρήματα. Η NASA λοιπόν έκανε την απατεωνιά για να προλάβει την Ρωσία, η οποία βέβαια όμως αναγνώρισε την ήττα της και επιβεβαίωσε την επιστημονική κυριαρχία του αντιπάλου της. Λέτε ολόκληρη η επιστημονική  Ρωσία τότε να μη μπορούσε να ανιχνεύσει τα υποτιθέμενα "κινηματογραφικά και φωτογραφικά λάθη" αν υπήρχαν, και να μπορεί ο κάθε βλαμμένος του youtube; Η Ρωσία; που είχε ένα κοντάρι νααααα με το συμπαθειο; Κομματάκι δύσκολο μου φαίνεται. Γενικότερα αν εξετάσεις κανείς σοβαρά τα επιχειρήματά των συνωμοσιολόγων, θα διαπιστώσει ότι είναι πραγματικά πιο γελοία και από το τραγούδι που έπαιζε στο "Μικρό μου πόνυ" και έδειχνε ροζομπλέ πουστοάλογα να τρέχουν πάνω σε ουράνια τόξα (πιθανός από αυτό εμπνεύστηκε και η σημαία του gay parade).

Χωρίς να αναλύσω κάθε point ξεχωριστά, θα σας προτρέψω, αν σας ενδιαφέρει, να βρείτε γιατί λένε ότι το βίντεο είναι ψεύτικο, και φυσικά την απολύτως ξεκάθαρη εξήγηση γιατί το κάθε point είναι πίπα. Το μόνο πράγμα που θα αναφέρουμε όμως και πρέπει να χωνέψουμε όλοι καλά και που είναι ξεκάθαρο κλύσμα στον πρωκτό των παπατζήδων, είναι οι πέτρες που συλλέχθηκαν από τους αστροναύτες και επέστρεψαν στην Γη. Οι πέτρες αυτές, διαφοροποιούνται από αυτές που έχουμε στην Γη, γιατί η κρυσταλλική τους δομή δεν περιέχει καθόλου υδρογόνο, συστατικό πλούσιο στις πέτρες στον γαμωπλανήτη μας . Φυσικά, πολλοί θα σου πουν ότι οι επιστήμονες που εξέτασαν τα ορυκτά είναι πληρωμένοι, ψεύτες, τα κατασκεύασαν (και οι Ρώσοι ακόμα), δεν τα είδαμε ποτέ κλπ κλπ. Σίγουρα, είναι και αυτό μια πολύ μικρή πιθανότητα, όμως ο μέσος Έλληνας κεφτές, επιλέγει να αμφισβητεί σχεδόν απόλυτα την εγκυρότητα και την ηθική του κάθε επιστήμονα, σε αντίθεση με τα απαίδευτα και παράλογα λόγια του κάθε τυχάρπαστου τα οποία αποδέχεται, πολλές φορές αβλεπεί. Επίσης, είμαι ΑΠΟΛΥΤΑ σίγουρος (και δεν ξέρω πως αλλιώς να τονίσω την σιγουριά μου) ότι δεν έχει ιδέα για ποιο λόγο θεωρείται πλαστό το βίντεο. Δεν έχει μελετήσει τα επιχειρήματα, ούτε του ενός, ούτε του άλλου. Απλώς το πιστεύει. Θα δούμε γιατί συμβαίνει αυτό σε πιο κάτω παράγραφο.

Πάμε για άλλα. To 60% περίπου λέει θεωρεί ότι οι δίδυμοι πύργοι ήταν στημένο από τους ίδιους τους Αμερικάνους και το ίδιο ποσοστό πιστεύει οτι ο Σημίτης είναι εβραϊκής καταγωγής. Προσωπικά στα παπάρια μου από που είναι το χόμπιτ, και δεν καταλαβαίνω γιατί μας ενδιαφέρει κιόλας. Η ζημιά που έκανε έχει γίνει. Αντί να εικάζουμε τι καταγωγής ήταν η πούτσα που γάμησε το μουνί της μάνας που πέταγε τον καθένα, το ορθότερον και ηθικότερον δεν θα ήταν να εξετάζουμε το έργο του και να πράττουμε αναλόγως; Δηλαδή αν ο Σημίτης είχε κάνει για παράδειγμα την Ελλάδα οικονομικό κυρίαρχο της Ευρώπης (λέμε τώρα) θα μας πείραζε αν ειναι Εβραίος;

Για το περιστατικό με τους δίδυμους πύργους, οκ πρέπει να παραδεχτώ ότι θέλει μεγάλη φαντασία για να υποστηρίξεις ότι όλο αυτό οργανώθηκε από την αμερικανική κυβέρνηση, ώστε να δικαιολογήσει μια επίθεση στον ισλαμικό κόσμο. Πάμπολλες φορές η αμερικανική κυβέρνηση έχει δείξει ότι δεν πολυσκοτίζεται να δικαιολογήσει την εξωτερική της πολιτική, ούτε στους ίδιους τους Αμερικάνους, ούτε σε άλλα κράτη. Αλλά όχι, αυτή τη φορά είπαν να πάρουν την άδεια του κόσμου και να καθαρίσουν για αυτό το σκοπό 3.000 δικούς τους πολίτες. Λογικότατο. Από την άλλη έχουμε τους στρατευμένους και φανατικούς ισλαμιστές που αν δεν πέσεις στα γόνατα όταν αρχίζει να γκαρίζει ο ιμάμης, σου κόβουν το κεφάλι και βγάζουν φωτογραφίες πάνω από το κουφάρι γελώντας. Ποιοι από τους δυο υποψήφιους φαίνονται ικανοί και βασικά πιθανότεροι να οργανώσουν μια ομαδική επίθεση που κοστίζει την ζωή σε 3.000 αθώους πολίτες; Δηλαδή είναι τόσο δύσκολο να απαντήσει κανείς σε αυτό; Για άλλη μια φορά, είμαι ΑΠΟΛΥΤΑ σίγουρος ότι ο μέσος Έλληνας ούτε εδώ έχει μελετήσει τα επιχειρήματα που στηρίζουν την συνωμοσία, ούτε αυτά που την καταρρίπτουν. Απλά την πιστεύει. θα το εξετάσουμε όμως και αυτό αργότερα.

Πάμε τώρα σε ένα απο τα αγαπημένα μου. Το φάρμακο για τον καρκίνο έχει εφευρεθεί και δεν μας το δίνουν επίτηδες, υποστηρίζει το 69%......
"Γιατί, το κρύβουν αν το έχουν φτιάξει;" ρωτάει κάποιος εύλογα.
"Γιατί θέλουν να συνεχίσουν να πουλάνε τις βλακείες που πουλάνε τώρα." απαντάει με στόμφο παραπονάρικης αλλά και σοβαροφανούς πορδής.
"Μα, αν πουλάνε το καλό το φάμακο, που αφού θα δίνει και λύση θα είναι και ακριβότερο, δεν τους συμφέρει;"
"Δεν ειναι το ίδιο, θέλουν να το παίζουν θεοί και να σε κρατάνε στην τσίτα..."
"ποιοι;"
"οι φαρμακοβιομηχανίες και οι επιστήμονες απο πίσω"......
"μα μέχρι τώρα οι ιατρική έχει δώσει φάρμακα που αποτελεσματικά πολεμάνε ένα κάρο ασθένειες"
"ναι αλλά έχουν και άλλα που δεν μας τα δίνουν , γιατί μπλα μπλα μπλα, ανεγκέφαλες πορδες της λογικής μπλα μπλα ειμαι ζωον, μπλα μπλα ειμαι για το μπουτσο μπλα μπλα μπλα γαμιέται η μάνα μου κλπ κλπ"

Και φτάνουμε έτσι στο ζενίθ της βλακείας. Άντε για τις πρώτες συνωμοσίες ρε παιδί μου λες, οκ υπάρχουν μερικές απορίες που μπορούν στηρίζονται κάπου. Σε ένα στοιχείο ας πούμε, που αν δεν ξέρεις κάποιες λεπτομέρειες, μπορείς να το παρανοήσεις και να σχηματίσεις μια ευλόγως καθυστερημένη ιδέα. Αλλά εδώ, τι ακριβώς να παρανοήσεις; Εδώ μιλάμε για πλήρη έλλειψη εμπιστοσύνης και αμετανόητη καχυποψία (και αχαριστία να συμπληρώσω) προς ένα φορέα που τα τελευταία χρόνια έχει κάνει τα πάντα για να κρατήσει όσο περισσότερο μπορεί ζωντανό το κάθε βλεμμένο πουτανογέννημα που θα πέθαινε στα τριάντα από πεντακόσιες διαφορετικές ασθένειες (μια εκ των οποίων η υπερβολική συγκέντρωση σκατών και πορδών στον εγκέφαλο), ώστε να μπορεί τώρα να κράζει και να υποτιμά το έργο του. Μιλάω φυσικά για την επιστήμη και συγκεκριμένα την ιατρική. Ακούστε παρακαλώ οι πολέμιοι τις ιατρικής και βάλτε καλά στο νιονιό σας. Τα τελευταία μόνο 100 χρόνια, το μέσο προσδόκιμο όριο ζωής αυξήθηκε κατά τριάντα γαμημένα χρόνια.... Ακούτε μαλάκες; ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ. Και δεν αυξήθηκε επειδή μια μέρα έτσι απλά οι άνθρωποι σταμάτησαν να πεθαίνουν. Αυξήθηκε, γιατί η σύγχρονη ιατρική, πήρε ανάστημα, μπήκε στο δωμάτιο με τις ασθένειες με ένα σουβλί και δυο καμινέτα στο χέρι και τους είπε κοιτώντας τες στα μάτια "Καριόλες...θα σας ξεκωλιάσω...την γαμήσατε....θα σας δώσω το κωλάντερο στο χέρι"...Και το έκανε; Το έκανε ρε παπαρηδες, το έκανε. Άνθρωποι  πριν λίγα χρόνια πέθαιναν από ασθένειες δοντιών και απλές μολύνσεις. Ο πιο καθυστερημένος ιός της γρίπης (απο τους τελευταίους μαθητές στο σχολείο του) θέριζε κόσμο. Έχετε ακούσεις εσείς κανέναν πλέον να πεθαίνει από ουλίτιδα; Ένας απλός ιός τώρα τι κάνει; λίγο πυρετό και κλάιν μάιν. Αντιβιοτικό και τα μυαλά στα κάγκελα μωρή χαμούρα... ρούφα το καυλέτο των ενισχυμένων αντισωμάτων μου βρωμερέ ιέ και πάρε μπούλο από το σώμα μου.

Και να ήταν μόνο αυτά...Η πανούκλα τον μεσαίωνα εξαφάνισε τον μισό πληθυσμό της Ευρώπης όταν ήρθε από τη Αφρική με τα ποντίκια. Τώρα ξέρετε τι θα γινόταν αν έσκαγε πάλι πανούκλα; ΘΑ ΜΑΣ ΕΚΛΑΝΕ ΤΑ ΕΠΑΡΚΩΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΕΝΑ ΠΑΠΑΡΙΑ ΜΑΣ . Μαλάρια, ελονοσία, ηπατίτιδα όλες ασθένειες που θέριζαν κόσμο μέχρι που η συμβολή της ιατρικής και της φαρμακευτικής τους γάμησε τη μανούλα. Διάβαζα πρόσφατα για το Aids που από τότε που εμφανίστηκε (πάλι απο τη βρωμοήπειρο) έχει φάει 25 μύρια κόσμο, αλλά πλέον με τις αγωγές και τα φάρμακα που υπάρχουν, η θνησιμότητα του ιού, έχει πλέον μειωθεί στο μισό. ΣΤΟ ΜΙΣΟ μαλάκες. Ας κάνατε εσείς κάτι καλύτερο και τότε συζητάγαμε την αποτελεσματικότητα της επιστήμης. Σίγουρα όμως τα εντυπωσιακά αποτελέσματα αυτά απέναντι σε πληθώρα ασθενειών δεν τα κατάφεραν οι συνωμοσιολόγοι, ούτε οι έντονες προσευχές. Τα κατάφεραν τα φάρμακα και οι θεραπείες της ιατρικής επιστήμης. Γκέγκε; Προσοχή, αναφέρομαι στην σύγχρονη δυτική ιατρική και όχι στα καραγκιοζιλίκια των γκουρού και κουρού εξ ανατολής, τύπου:
"Γιατρέ, πονάει το πόδι μου, τι να κάνω;"
"Μύρισε λίγο αυτό το νύχι άπλυτου ποδιού καμήλας καθώς θα ακουμπάω το πουτσοκέφαλό μου ανάμεσα στο τρίτο και τέταρτο δάχτυλο του αριστερού σου ποδιού. Αυτό θα απαλύνει τον πόνο σίγουρα. Αν δεν τον απαλύνει, θα σου χώσω το δικό μου δάχτυλο του ποδιού στο στόμα όπου πρώτα θα το έχω πασαλείψει με ευκοίλια άρρωστης σαύρας το οποίο οι γκουρού λένε ότι γιατρεύει κάθε είδους πόνο."

Φυσικά δεν γαμήσαμε μόνο ασθένειες. Αλλά και ατυχήματα ή εκ γενετής προβλήματα. Τι έπαθες; σου έσπασε το πόδι; πάρε μια λάμα ρομποκοπ και περπάτα ξανά. Τι έπαθες κουφάθηκες; πάρε ενα βοήθημα και άκου. Η καρδια σου δεν δουλέυει καλά; Βηματοδότης power. Δε σου αρέσουν τα βυζιά σου; Μια στιγμή να φέρω την τρόμπα και την σιλικόνη να σε φτιάξω. Έχω την κάθε ψηλομύτα καριόλα και πουτσομεζέ τραχανοπλαγιά να μου λέει πως ο κόσμος παλιά ήταν καλύτερος και ότι η τεχνολογία φταίει για όλα, για να τους δω μετά από λίγη ώρα να βάφονται, να ντύνονται και να φτιάχνονται, για να πάρουν το αυτοκίνητό τους και να βγουν έξω και να κάνουν check in στο facebook, χρησιμοποιώντας ΣΕ ΚΑΘΕ ΒΗΜΑ την τεχνολογία την οποία τόσο πολύ κατακρίνουν. Γελοίοι, αηδιαστικά ηλίθιοι υποκριτές του κώλου....Ψόφος! Πάρτε το χαμπάρι, τα παραδείγματα που η επιστήμη και η τεχνολογία σώνει ή βελτιώνει ζωές (πέρα από τις απίστευτες καθημερινές ευκολίες που μας έχει προσφέρει)  είναι πιο πολλά από όλα τα εγκεφαλικά κύτταρα του μέσου ντολμά. Δηλαδή πάνω από πέντε περίπου.

Όλα τα παραπάνω φυσικά δεν σημαίνουν τίποτα σύμφωνα με τους συνωμοσιολόγους. Οι επιστήμονες το παίζουν θεοί και θέλουν να μας ελέγχουν. Το γεγονός που ανέφερα και στις προηγούμενες παραγράφους, ότι ο μέσος Έλληνας χωρίς καν να ξέρει για ποιο λόγο, ασπάζεται οποιαδήποτε συνωμοσιολογική κουράδα ξεπετιέται απο την βρωμερή κωλασμένη τρύπα του κάθε τενεκέ, δείχνει μια τρομακτική έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στην λογική και στην επιστήμη, η οποία τα τελευταία 100 χρόνια όπως είπαμε βελτιώνει συνεχώς το επίπεδο ζωής μας σε ένα κάρο τομείς. Και στον αντίποδα ο φορέας που εμπιστεύονται οι Έλληνες περισσότερο απο όλους είναι ποιος..... η εκκλησία; Η εκκλησία γαμώ το στανιό μου. Η οποία τα τελευταία 100 χρόνια έχει προσφέρει τι στην Ελλάδα, ή στην ανθρωπότητα; εεε; τι;;;..... Δεν θα σχολιάσω καν αυτή την υπέρμετρη χαζομάρα αλλά θα λυπηθώ πραγματικά για την κατάντια των συμπολιτών μου.

Ως τελευταίο θα σχολιάσουμε την θεωρία ότι η κρίση ήταν προσχεδιασμένη από εξωτερικούς παράγοντες για να τρυγήσουν το κωλαράκι μας. Αρχικά ας θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι όλος ο κόσμος μισεί και ζηλεύει τους Έλληνες, γιατί είμαστε πολύ γαμάτοι και όμορφοι και σοφοί και όταν βγάζαμε φιλοσοφία οι άλλοι τον χώναν σε κουφάλες δέντρων κλπ κλπ. κλπ. κλπ. Αυτό ισχύει. Τουλάχιστον ισχύει στο μυαλό μεγάλου αριθμού Ελλήνων που νομίζουν ότι όλος ο υπόλοιπος κόσμος ασχολείται με την πάρτη  μας. Η αλήθεια είναι ότι δεν ασχολείται, ξεπεράστε το.  Και ποιος να ασχοληθεί δηλαδή και για ποιο λόγο; Η θεωρία λέει ότι μας θέλουν υποδουλωμένους γιατί είμαστε ελεύθερα πνεύματα και μας φοβούνται. ΧΑΧΑΧΑΧΑ ας γελάσω με την ψυχή μου απο την αφέλεια. Αν ανησυχήσει ποτέ κάποιος μεγάλος για οποιονδήποτε, θα ανησυχήσει, αν αυτός ο οποιοσδήποτε είναι μορφωμένος, καλλιεργημένος, σύγχρονος, δίκαιος, αμερόληπτος, έννομος, έξυπνος και υπέρμαχος της ελευθερίας. Τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει ο μέσος σύγχρονος Έλληνας, οπότε μην ανησυχείτε. Αφήνοντας όμως τις αδικαιολόγητες ψευδαισθήσεις μεγαλείου για λίγο στην άκρη, πρέπει να αναγνωρίσουμε τον κίνδυνο που υπάρχει όταν θεωρείς πάντα ότι τα προβλήματά σου πηγάζουν απο τρίτους. Ο κίνδυνος είναι προφανής σε οποιονδήποτε άνθρωπο που μπορεί να δει λίγο πέρα από τη μύτη του και είναι ότι δεν θα κάνεις ποτέ τίποτα να τα διορθώσεις. Αν συνεχώς πιστεύεις ότι για οτιδήποτε κακό συμβαίνει, η ευθύνη σου είναι μηδενική, τότε πως ακριβώς θα αλλάξεις; Το θέμα το είχα αγγίξει ελαφρώς και τότε με τους αγανακτισμένους και τις θεωρίες συνωμοσίας που ειχαν αναπτυχθεί πάλι τότε. Και τώρα μεταφέρω ακριβώς τα ίδια λόγια γιατί δεν έχει αλλάξει κάτι και γιατί είναι σοφά και όμορφα.

"Εν κατακλείδι, γαμώ την κοινωνία μου, πότε θα σταματήσει ο κόσμος να επιρρίπτει ευθύνες στους 'άλλους' για όσα σκατά συμβαίνουν στη ζωή του; Πότε θα καταλάβει ο κάθε άνθρωπος οτι το μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης των προβλημάτων του, το φέρει ο ίδιος; Πόσο σπάνια βλέπω πλέον ανθρώπους που έχουν τα αρχίδια να παραδεχτούν και να πουν "Ναι, δικιά μου μαλακία, τα σκάτωσα ο καριόλης!". Μια ζωή να ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους. Και όταν δεν υπάρχουν άλλοι, τότε το γυρνάμε στις θεωρίες συνωμοσίας και λέμε οτι μας κατευθύνουν, και μας ελέγχουν τα μυαλά, και μας κυβερνούν τα ερπετά, και μας τρώει το σαράκι, και τα αρχίδια μου κουνιούνται παιχνιδιάρικα στο το ανοιξιάτικο αγιάζι. Έλεος πια! Αν φίλε αποτυγχάνεις στη ζωή σου σε κάποιο τομέα, και όταν έχεις φτάσει στο γκρεμό της απελπισίας και όλα σου φταίνε και νιώθεις αδύναμος και έχεις χάσει τις ελπίδες σου και τα όνειρα σου, τότε κοίτα πίσω σου και θα δεις τα δικά σου χνάρια να οδηγούν σε αυτό το σημείο. Κανένας δεν σε οδήγησε εκεί. Μπορεί να σου έδειξε κάποιος το δρόμο, αλλά τα βήματα τα έκανες μόνος σου...Για αυτό φίλε μου καλέ, καλέ μου φίλε, μια συμβουλή έχω να σου δώσω...ΠΗΔΑ!

ΑΙ ΣΤΑ ΔΙΑΛΑ!"