Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Θάβω το τσεκούρι του πολέμου!

Πήγα μια βόλτα πριν 1-2 βδομαδες παραλιακή....πολύ κώλος αδερφάκι μου. Απο τότε δεν μπορώ να συγκεντρωθώ και να γράψω σοβαρό post...

Επιτέλους έρχεται ο Αύγουστος! Ήρθαν οι ζέστες οι καλές, τα air-conditon πήραν φωτιά και ο κόσμος ξεχύθηκε στις παραλίες με λαχτάρα προκειμένου να ρίξει το κορμί του στο δροσερό και αναζωογονητικό νεράκι. Το καλοκαίρι είναι όμορφο και το περιμένουμε πάντα με αγωνία και λαχτάρα, γιατί είναι από τα παιδικά μας χρόνια συνυφασμένο με διακοπές, ανεμελιά και καλοπέραση και αυτά προσδοκούμε κάθε φορά. Κατά τη δική μου γνώμη, ακριβώς επειδή σαν παιδιά θεωρούσαμε δεδομένο οτι το καλοκαίρι είναι εποχή ξεκούρασης και παιχνιδιού,  το ίδιο θεωρούμε ακόμα και σαν ενήλικες, παρόλο που τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Οι δεκαπέντε μέρες που φεύγει ο μέσος εργαζόμενος πλέον για διακοπές, δεν νομίζω ότι συγκρίνεται καν με αυτό που σαν παιδιά ονομάζαμε 'καλοκαίρι'. Όχι μόνο από χρονική άποψη, αλλά και ποιοτική. Πλέον το καλοκαίρι για μας δεν είναι φαί, σκατό, παιχνίδι μόνο. Έχουμε άλλες ασχολίες και συνήθειες και πολύ λίγο χρόνο για να τις ικανοποιήσουμε όλες.

Για παράδειγμα, αλλιώς απολαμβάνεις πλέον τη θάλασσα. Παλιά έφθανε μια μπάλα, μια μάσκα και  6-7 άτομα για παιχνίδι και ήσουν κομπλέ. Τώρα τα standards ανεβαίνουν. Θες μια ξαπλώστρα, μια ομπρέλα, ένα καλό καφέ ή κάνα παγωμένο μπυρόνι, κάνα-δυο φιλαράκια και άφθονους κώλους να τριγυρνάνε γύρω-γύρω για χάζεμα. Προσοχή εδώ! Μιλάμε για συγκεκριμένους κώλους. Τους ωραίους, τουρλωτούς, στρογγυλούς με σήμα την κούρμπα και όχι τους λουκουμάδες. Γιατί, δεν σου είναι το ίδιο εύκολο όμως πλέον να αδιαφορήσεις για τα ευτράπελα. Δηλαδή όταν σκάει το καψαλισμένο φαλαινοθηρικό με μπικίνι και η απαίσια δεξαμενή που έχει για κώλο πιάνει το μισό  οπτικό σου πεδίο τα παίρνεις στη κράνα, και καλά κάνεις. Δηλαδή τι θες κυρά μου, να ξεράσω τις μπύρες που πίνω; Και μετά έχεις τους άλλους τους απαράδεκτους γαμώσπιτους ρακετομαλακογιούς, που να τους μαραθεί το τσουτσούνι και να μη γαμήσουν ΠΟΤΕ, που αδιαφορώντας για σένα που θες να αράξεις χαλαρός να απολαύσεις την ηρεμία σου, κάθονται και παίζουν με μανία μέσα στο κόσμο οι υπερκομπλεξάρες. Τέτοιες στιγμές εύχομαι να είχα το ZF-1 όπλο από το "πέμπτο στοιχείο" (http://www.youtube.com/watch?v=9pxjnl1yuXk) και να ξεκωλιάσω με κάθε διαθέσιμο τρόπο ΟΛΟΥΣ τους ρακετοπούστηδες της παραλίας.

Anyways, σήμερα όπως λέει και ο τίτλος, ήρθε η άγια αυτή μέρα που θάβουμε ευλαβικά το τσεκούρι του πολέμου (προσωρινά μη χαίρεστε) και αναζητούμε την πίπα της Eιρήνης (ή της Μαρίας, της Τζένης ή και της Κατερίνας no problem)... άδεια!!!!! Επιτέλους ήρθε και η δική μου η ώρα να αφήσω το πληκτρολόγιο προς το παρόν, να βγάλω ρούχα και βρακί (οι λούγκρες να μη χαίρονται), να βάλω το μαγιό και να φύγω για την εξοχή. Σκοπός του post αυτού δεν είναι άλλος από το να πω ένα γεια, ένα θερμό αντίο σε εσάς που διαβάσατε, σχολιάσατε ή γαμωσταυρίσατε σε αυτό το blog. Να ευχηθώ ένα καλό καλοκαίρι σε όλους, και ένα εις το επανειδείν. Είμαι σίγουρος ότι σε κάποιους το δάκρυ ήδη κυλάει στο ζαρωμένο από τον συναισθηματικό πόνο μάγουλο, καθώς οι αποχαιρετισμοί είναι πάντα δύσκολοι. Περάσαμε πολλά μαζί αυτό το τελευταίο καιρό και τα πνεύματα μας συναντήθηκαν, συγκρούστηκαν, αλλά ίσως και με κάποιους να έδεσαν,  και μαζί με αυτά και οι ψυχές μας....εεε; τι αρχιδιές λέω πάλι ο πούστης (τρόπος του λέγειν)...; Η ζέστη θα φταίει...

Λοιπόν λαμόγια χαιρετώ! Τα λέμε από Σεπτέμβριο ή αν έχω τίποτα περίεργες γκάβλες και νωρίτερα...

Take Care - Have Fun!

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

Εξωγήινοι Προβληματισμοί...

Οι εποχές είναι δύσκολες και σκληρές. Οι άνθρωποι έρχονται συνεχώς αντιμέτωποι με νέες δυσκολίες, νέες προκλήσεις και νέα προβλήματα. Ταυτόχρονα ο καθένας έχει να τραβήξει τον δικό του Γολγοθά. Να, προχθές μου έλεγε ένας φίλος ότι έχει παραγίνει το θέμα με τους Αλβανούς στα στριπτητζάδικα και δεν το ευχαριστιέται πλέον το ίδιο. Είναι λέει γεμάτα αυτά τα μαγαζιά από Αλβανούς, οι οποίοι δεν είναι τόσο λόρδοι όπως οι Έλληνες, και τα κορίτσια διαμαρτύρονται. Έχει προβλήματα ο κόσμος, γάμησε τα. Ένας άλλος χθες κλαιγόταν και ωρυόταν για το πότε θα nerfάρει επιτέλους η Blizzard τους Paladins. Τον βαράς και τον βαράς τον πούστη τον pala-healer και δεν πέφτει με τίποτα. Η αδικία δεν είχε ποτέ χειρότερο πρόσωπο από τότε που η Blizzard έφτιαξε τους Paladins.

Όπως και να έχει, θέλοντας να αφήσω για λίγο πίσω τα προβλήματα φίλων και γνωστών, αλλά και τα δικά μου, πήγα ένα σινεμαδάκι για να χαλαρώσω και να ξεχαστώ και είδα το Super 8.

Μιλάμε λοιπόν για ένα μάτσο 12χρονα μαλακιστήρια, που προσπαθούν να γυρίσουν μια ταινία με ζόμπι και ανακαλύπτουν τυχαία έναν εξωγήινο τον οποίο ο στρατός κρατάει φυλακισμένο, ο οποίος καταφέρνει να το σκάσει και τα παίρνει στην κράνα και μπαίνει στη  πόλη και την κάνει λαμπόγυαλο για το χάβαλο του να ουμ. Η ταινία δεν ήταν τίποτα ιδιαίτερο. Το σενάριο δεν είχε κάτι πρωτότυπο, η πλοκή λίγο πολύ τετριμμένη, τα εφέ σε κάποια φάση μου έσπασαν τα τύμπανα, κώλους δεν είχε να χαζέψεις, οπότε γενικά δεν με άφησε και πολύ ευχαριστημένο. Όχι ότι με χάλασε κιόλας, αλλά θα μπορούσε να ήταν και καλύτερη αν δεν ασχολούμασταν όλη την ώρα με τα μυξιάρικα. Πολύ εμμονή με τα παιδάκια ο Spielberg, σε σημείο που αρχίζω να πιστεύω ότι είναι παιδέρας και ανωμαλάρας. Βέβαια το γκομενάκι που παίζει σε 3-4 χρονάκια θα ναι για πολύ βίδωμα. Τέλος πάντων, η ταινία τελειώνει και βγαίνοντας έξω, ένας φίλος πέταξε μια πολύ καλή ιδέα η οποία μετά με έβαλε σε σκέψεις. Σας παραθέτω λοιπόν τον εξής προβληματισμό και θα τον αναλύσουμε παρέα μόνος μου:

Ας υποθέσουμε οτι κάποιος εξωγήινος, προσγειώνεται κακήν-κακώς στη Γη, είτε επειδή του τελείωσε η βενζίνη, είτε επειδή είχε κάποιου είδους διαπλανητικό ατύχημα, είτε γιατί τον πήρε ο ύπνος στο τιμόνι καθώς τα 'χε κοπανήσει και δεν πρόσεξε τον μικρό μπλέ πλανήτη, που χώθηκε στο διάβα του. Ας υποθέσουμε, οτι ανήκεις στην super top elite ομάδα της ΜΑΣΑ (Μονάδα Απίστευτων Συμπαντικών Ανακαλύψεων) που λένε και στο ράδιο αρβύλα, και οτι βρίσκεσαι απο νωρίς στο σημείο που προσεδαφίστηκε ο άτυχος διαστημικός ταξιδιώτης. Έστω τώρα οτι μαζεύεις το διαστημόπλοιο, χώνεις και τον εξωγήινο σε μια μυστική μονάδα και μετά απο διάφορες προσπάθειες επικοινωνίας τύπου: "Me Tarzan, You Jane", διαπιστώνεις απο πρώτο χέρι οτι πρόκειται για μια εξωγήινη μορφή ζωής, σημαντικά πιο εξελιγμένη απο μας, που κατέχει απείρως καλύτερη τεχνολογία απο μας και που κατά λάθος βρέθηκε σε αυτό το σημείο του γαλαξία και ΔΕΝ ήξερε τίποτα για την ύπαρξή μας. Και μέσα απο την επικοινωνία αυτή καταλαβαίνεις επίσης, οτι ο εν λόγω εξωγήινος, δεν θα σε βλάψει, είτε γιατι δεν το θέλει, είτε γιατι δεν μπορεί τώρα, και το μόνο που σου ζητάει είναι να τον αφήσεις να φύγει.

Πρώτη αντίδραση φυσικά για τον περισσότερο κόσμο είναι να σκεφτεί, "ε, ωραία ας τον αφήσουν να πάει στο καλό." Δεν είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα. Γιατί ο τύπος δεν ήρθε από το πουθενά. Θα επιστρέψει στον πλανήτη του, θα ενημερώσει για την ύπαρξη μας και τότε αργά η γρήγορα, αυτοί θα επιστρέψουν περισσότεροι, και κανένας δεν μπορεί να σου εγγυηθεί ότι η επιστροφή αυτή θα είναι ειρηνική...

Και το ερώτημα είναι λοιπόν το εξής....αφήνεις τον δύσμοιρο ναυαγό του διαστήματος να επιστρέψει στο σπίτι του ή όχι;

Όπως τα περισσότερα ηθικά διλήμματα, έτσι και αυτό δεν έχει μια σωστή απάντηση, όμως κατα τη γνώμη μου υπάρχει μια σωστή κατεύθυνση και είναι η εξής: Αν ο πολιτισμός του και η τεχνολογία του, τον καθιστούν δυνατότερο από μας, τότε δεν τον αφήνεις να πάει πουθενά. Τον κρατάς εδώ και του γαμάς τα αιμοπετάλια, μέχρι να ομολογήσει τα μυστικά της τεχνολογίας του. Ανήθικο και "απάνθρωπο" θα πει κάποιος. Ε, λοιπόν, σκάσε κάποιε και άκου πως έχουν τα πράγματα. Στο σύμπαν, τίποτα δεν είναι "ηθικό ή ανήθικο". Η ζωή πάντα ακολουθούσε και πάντα θα ακολουθεί το εξής αξίωμα: "Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό". Αν είσαι το μικρό ψάρι την έχεις γαμημένη και δεν υπάρχει τίποτα που μπορείς να κάνεις για να το αλλάξεις αυτό, ή μάλλον υπάρχει, να γίνεις εσύ το μεγάλο ψάρι, αλλά και πάλι τότε το αξίωμα ισχύει.

Τα πολύ παλιά τα χρόνια, όταν η Γη ήταν ακόμα παρθένα και δεν της είχαμε ανοίξει τρούπα, ο άνθρωπος ήταν το πιο μικρό ψάρι (ένα τοσοδούλι να!) και σχεδόν όλα τα άλλα ζώα, εκτός απο τις πασχαλίτσες και κάτι γιδοπρόβατα, τον έτρωγαν για κολατσιό. Μετά βίας έβγαινε από την σπηλιά για να κόψει καμιά μπανάνα από το διπλανό δέντρο, αλλά μόλις ακουγόταν το πρώτο μουγκρητό, γέμιζε το σωβρακάκι και έτρεχε να κρυφτεί στη σπηλιά κλαίγοντας από την τρομάρα του. Χτύπαγε το κεφάλι του στο τοίχο και μυξοκλαίγοντας ψέλλιζε :

"Ουγκ, εγκώ δόντια γιοκ, νυχια γιοκ, πως φάου κακό λύκο που παραφυλάει; Ούτε για χέσιμο ντεν μπορούμε να πάμε πια έξω, Σπηλιά βρουμάει σαν βόθρος πλέον! Πως θα χτυπήσω κακού λύκου, πως;;;"

Μέχρι που μια μέρα σκέφτηκε ότι, ίσως το ρόπαλο που είχε για να κοπανάει το κεφάλι της γυναίκας του όταν γινόταν ενοχλητική (τότε η γυναίκα είχε την πρέπουσα θέση στη κοινωνία), να ήταν εξίσου αποτελεσματικό και στα αγρίμια της περιοχής. Και έτσι κατάφερε για πρώτη φορά να αμυνθεί, να τραφεί και να ανέβει στην πυραμίδα της ιεραρχίας των ζώων κατά μια θέση. Μετά από λίγο ανακάλυψε τη φωτιά, τον τροχό, τις πέτρες και τη κατασκευή καλυβών, τα μέταλλα και την επεξεργασία τους, την γεωργία, την κτηνοτροφία, τις πανοπλίες, τα σπαθιά, τα άλογα, τα μαθηματικά, την αστρονομία, την ιατρική, τη φυσική και τη χημεία, το μπαρούτι, το πιστόλι, το κανόνι, τις καπότες, τα τείχη, το τσιμέντο, τα κάρα, την ψυχολογία, την πολιτική, τη μηχανή εσωτερικής καύσης, το διαφορικό, το πυροβόλο, το αυτοκίνητο, τον Michael Jackson, το αεροπλάνο και το υποβρύχιο, τα μπαζούκας, τους επαναφορτιζόμενους δονητές, το τηλέφωνο, την τηλεόραση, τους υπολογιστές, τα ταξίδια στο διάστημα, την πυρηνική βόμβα, την ηλεκτρική κιθάρα(ευτυχώς!) και πολλά-πολλά άλλα.

Κάθε ανακάλυψη, κάθε μικρό βήμα της ανθρωπότητας, την έφερνε ένα σκαλί παραπάνω στη πυραμίδα. Όμως χρειάστηκαν εκατοντάδες χρόνια, για να καταφέρει ο άνθρωπος να γίνει κυρίαρχος του πλανήτη. Δεν έγινε γρήγορα, δεν έγινε εύκολα. Μόνο μετά από αμέτρητες  κακουχίες, πολέμους, αρρώστιες, φυσικές καταστροφές και πολύ κόπο, ιδρώτα και αίμα, είμαστε σε θέση πλέον να πούμε ότι είμαστε το μεγαλύτερο και πιο γαμιόλικο ψάρι. Είμαστε ο καρχαρίας και όλα τα άλλα έμβια είδη, είναι απλά μικρά ψαράκια που τα αφήνουμε να κολυμπάνε τριγύρω μας στο πλανητικό μας ενυδρείο, αλλά που οποιαδήποτε στιγμή θέλουμε, τα αφανίζουμε από τον fucking πλανήτη!

Και μην τολμήσει κανείς να μου πει μαλακίες τύπου "ο άνθρωπος δεν είναι ανώτερος απο τα ζώα" και "όλα τα πλάσμα του θεού είναι ίσα" και τέτοια αδερφίστικα. Αν νομίζει κανείς ότι είναι ίσος με έναν σκύλο ή γάτα, ή αγελάδα ή τσιμπούρι η λιοντάρι ή και ελέφαντα ακόμα, απαξιώνει κάθε πτυχή του ανθρώπινου πνεύματος και καλά θα κάνει να πέσει στα τέσσερα και να αρχίζει να βελάζει. Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι πιο χαζοί και από γυμνοσάλιαγκες και πιο άσχημοι από γουρούνια και πιο αντιπαθητικοί από νυφίτσες, ωστόσο όταν το δεις σε συλλογικό επίπεδο, η ανθρωπότητα είναι υπέρμετρα ανώτερη από οποιοδήποτε άλλο ζώο στο πλανήτη.

Στη περίπτωση όμως τώρα ενός εξωγήινου, το γεγονός και μόνο έχει την δυνατότητα να ταξιδέψει στο διάστημα και να φτάσει σε μας, δείχνει είτε το πιστεύετε είτε όχι, οτι η τεχνολογία του είναι χιλιάδες χρόνια μπροστά από τη δική μας. Και η τεχνολογία συνήθως αναπτύσσεται ομοιόμορφα σε όλα τα πεδία. Με λίγα λόγια δεν γίνεται να έχουν διαστημόπλοια με μηχανές πλάσματος και προωθητήρες αντιβαρύτητας, αλλά τα όπλα τους να είναι πλαστικές σφεντόνες που πετάνε χρωματιστά ζαχαρωτά. Το πιάνετε λοιπόν σιγά σιγά το νόημα; Όχι; Θα συνεχίσω. Με δεδομένο οτι μας γαμάνε τεχνολογικά, δεχόμαστε πλέον ότι, αυτοί είναι το μεγάλο ψάρι και εμείς το μικρό και άρα, αν αφήσουμε τον φίλο μας να πάει σπίτι, μετά από λίγο καιρό θα σκάσει πίσω με παρέα και τότε θα υπάρχουν οι εξής πιθανές εκδοχές:

α) οι εξωγήινοι θα είναι εχθρικοί, χωρίς ηθικές αναστολές, οπότε έρχονται, μας βεντουζώνουν κανονικά, και είτε μας κάνουν σουφλέ και μας τρώνε, είτε μας κάνουν σκλάβους, είτε μας σκοτώνουν και μας παίρνουν το πλανήτη μας γιατί θέλουν resources για τον δικό τους.
b) οι εξωγήινοι είναι φιλικοί, αρχικά τουλάχιστον, γιατί μετά απο κάποιο διάστημα θα καταλάβουν τι μαλάκες είμαστε που τρεις χιλιάδες χρόνια πολιτισμού και ακόμα σκοτωνόμαστε μεταξύ μας, οπότε και θα μας βάλουν λουρί για να είμαστε φρόνιμοι, αλλά εμείς θα αντιδράσουμε και θα μας μπουκώσουν. Εναλλακτικά, θα κάνουμε εμείς κάποια μαλακία και θα τους προκαλέσουμε (που είναι το πιο πιθανό) και θα αναγκαστούν να μας γαμήσουν συθέμελα.
c) η εξωγήινη φυλή αποτελείται αποκλειστικά από 18χρονες μούνες που διψάνε για σπέρμα και ταξιδεύουν στον γαλαξία αναζητώντας λαούς με αρσενικά και στους οποίους επιβάλλουν εξουθενωτικές σεξουαλικές δραστηριότητες. Οι παρτούζες, τα threesome, τα bukkake και τα double penetration δίνουν και παίρνουν σε βαθμό που οι άντρες ουσιαστικά πεθαίνουν σε κάποια φάση από το ανελέητο γαμήσι.

Η τρίτη περίπτωση είναι και η μόνη στην οποία θεωρώ ότι θα έπρεπε να αφήναμε την εξωγήινη να φύγει παρακαλώντας την να ξαναγυρίσει με τις φίλες της. Εγώ προσωπικά θα έδινα και τη διεύθυνσή μου εδώ που τα λέμε. Ωστόσο, η περίπτωση αυτή δυστυχώς είναι και η λιγότερο πιθανή. Αν τώρα μιλάμε για την περίπτωση (α), είναι προφανές ότι για να προφυλάξουμε το ανθρώπινο είδος, πρέπει να κλείσουμε τον φιλοξενούμενό μας στο πιο βαθύ μπουντρούμι και να τον αναγκάσουμε να μοιραστεί τις γνώσεις του με μας. Αν δεν κελαηδήσει με τον καλό τρόπο, τότε Π.Ξ.Σ (πούτσο και ξύλο και σούβλα). Αντίστοιχα όμως και στην περίπτωση (b) όσο φιλικοί και όσο και ηθικά στοιχεία να είναι οι διαστημικοί μας γείτονες, σαν ίσους δεν θα μας αντιμετώπιζαν ποτέ. Πόσο καιρό θα ζούσαμε ειρηνικά κάτω από τη σκιά της ανωτερότητας τους; Θα υπενθυμίσω το αξίωμα των ψαριών. Γιατί ο άνθρωπος έχει συνηθίσει πλέον να είναι ο κυρίαρχος και ξαφνικά έρχεται κάποιος και του αφαιρεί την πρωτιά και ως γνωστόν μαλακίες δεν σηκώνουμε. Και γιατί να σηκώσουμε άλλωστε; Διάολε, δεν συρθήκαμε σαν τα σκουλήκια τόσα χρόνια, δεν παλέψαμε και δεν ματώσαμε για να γίνουμε πρώτοι, μόνο και μόνο για να έρθει κάποιος γαμίδης με καλύτερη τεχνολογία και να μας σπρώξει πάλι στη 2η θέση. Οπότε τι κάνουμε; Ότι και στη περίπτωση (α) λέω εγώ: Π.Ξ.Σ. Και αφού τα εφαρμόσεις αυτά και αποσπάσεις όλες τις ζωτικές πληροφορίες που χρειάζεσαι, και όταν καταφέρεις να αναπτύξεις την ίδια ή και καλύτερη τεχνολογία απο αυτούς, πας και τους βρίσκεις εσύ, αλλά πλέον παίζετε με ίσους όρους, οπότε αν κάνουν οτι κουνιούνται τους πετάς και 600 πυρηνικές στο πλανήτη και burn motherfucker, burn!

Ξαναλέω, γνωρίζω πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαδίζει με τους ηθικούς κανόνες και τα ηθικά πιστεύω της εποχής. Έχουμε "εκπολιτιστεί" αρκετά ώστε να λύνουμε τα προβλήματά μας με τους γύρω μας πιο ειρηνικά.....ή μήπως όχι; Για ρίξτε μια ματιά στο πλανήτη και πείτε μου. Η πικρή αλήθεια είναι ότι η φύση έχει εγκαθιδρύσει εδώ και χιλιάδες χρόνια τον νόμο της εξέλιξης και της φυσικής επιλογής και τον νόμο του ισχυροτέρου (τα ψαράκια που λέγαμε). Δεν νοιάζεται για τους ηθικούς μας φραγμούς. Και εμείς δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά δημιουργήματα της φύσης, οπότε πως να μη κληρονομήσουμε τα χαρακτηριστικά της; Μπορεί να μη μας αρέσουν, μπορεί κάποια να προσπαθούμε να τα αλλάξουμε, αλλά η ιστορία και η πραγματικότητα δείχνει ότι δεν μπορούμε πάντα. Στη τελική, εδώ μεταξύ μας κοιτάμε πως θα γαμήσει ο ένας τον άλλον, και θα κωλώσουμε όταν πρόκειται για εξωγήινο; Η μήπως θα κωλώσει αυτός αν βρει την ευκαιρία;

Όπως και να έχει, αυτή είναι η δική μου γνώμη και το θέμα είναι ανοιχτό προς συζήτηση. Ομολογώ πως και εγώ σε κάθε ταινία με εξωγήινους που έγιναν θύματα κυνηγητού ή φυλάκισης απο πλευράς ανθρώπων, όπως τα "E.T.", "District 9", "Super 8" και άλλα παρόμοια, ήμουνα υπέρ των συμπαθητικών εξωγήινων κακομοίρηδων. Όχι πια όμως. Τώρα ξέρω ότι για το καλό των συνανθρώπων μου, θα ξυλοφόρτωνα και θα παρέδινα τη σκατόφατσα του 'Ε.Τ.' στις αρχές, θα έριχνα bygon στις κατσαρίδες του District, και θα έκλεινα στο πιο βαθύ μπουντρούμι τον παπάρα του Super 8.

Εσείς τι θα κάνατε;



Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

Ανασκόπηση των διαβολοβδομάδων

Αααααχχ, ήρθε για τα καλά το καλοκαιράκι και ο λαμπρός ελληνικός ήλιος έφερε και τη ζεστούλα του όπως κάθε χρόνο. Το καλοκαίρι εδώ είναι υπέροχο και μαγευτικό. Όταν έρχεται το καλοκαίρι η χώρα μας είναι γνωστό οτι παρέχει τα τρία S..."Sea", "Sun" και "Sex". Για όσους δεν κατάλαβαν κλείστε το pc και άντε μάθετε αγγλικά, αμόρφωτοι. Φυσικά, αυτά τα παρέχει μόνο στους τουρίστες, γιατί τα τρία Σ που απολαμβάνει ο έλληνας τα τελευταία χρόνια είναι "Σκατά", "Σκλαβιά" και ένα "Σωρό απο ακατάσχετες μαλακίες", που καθημερινά αναγκάζεται να ακούει, να βλέπει και να δέχεται. Κοινώς, τα τρία του Καράμπελα. Αυτά τα τρία Σ, με ταλαιπώρησαν αρκετά τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, αλλά σαν γνήσιο παλικάρι άντεξα, ξεπέρασα τις δυσκολίες και τίναξα τα σκατά απο πάνω μου, αποδεσμεύτηκα απο τη σκλαβιά που με κρατούσε δέσμιο και είμαι πανέτοιμος να πολεμήσω τον σωρό απο μαλακίες προτάσσοντας τις δικές μου, οι οποίες είναι μακράν πολύ καλύτερες.

Όλα ξεκίνησαν 21 μέρες πριν, όταν η προιστάμενη μου ήρθε στο γραφείο με δάκρυ στα μάτια και μου είπε:

"Alza, έχουμε πρόβλημα με ένα θέμα και μόνο εσύ μπορείς να το λύσεις. Δεν ξέρω γιατί η τρελή άργησα να σου το πω τόσο καιρό, αλλά χρειάζεται να αλλάξουμε τη δομή στα συστήματά μας μέχρι το τέλος του μήνα και μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις τόσο γρήγορα και καλά. Ταυτόχρονα θα πρέπει να εκπαιδεύσεις δυο νέα άτομα σε ένα απο τα συστήματα, και να παρακολουθήσεις επίσης κάποια βραδινά σεμινάρια. Όλα αυτά πρέπει να γίνουν σε τρεις εβδομάδες. Συγχώρνα με που στο λέω τελευταία στιγμή, αλλά είχα περίοδο έξι μήνες τώρα και δεν τα κατάφερα. Αν αποφασίσεις να το αναλάβεις, θα χρειαστεί πιθανότατα να δουλεύεις μέχρι το βράδυ για κάμποσες μέρες. Το ξέρεις οτι είναι δική σου επιλογή αν θα βοηθήσεις ή όχι, όμως αν το κάνεις η εταιρία θα σου είναι για πάντα ευγνώμων, εγώ προσωπικά θα σου κάτσω, θα πάρεις πολλά λεφτά, οι διευθυντές θα σου κάνουν τσιμπούκια όποτε θελήσεις και γενικά θα είσαι ο master of disaster όλου του σύμπαντος."

Τα λόγια της με συγκίνησαν και αποφάσισα να βοηθήσω. Δυστυχώς, τα πράγματα αποδείχθηκαν λίγο πιο πιεστικά από όσο τα περίμενα στην αρχή, αλλά δεν γαμιέται; Είναι γνωστό ότι δεν χαμπαριάζω και αυτό δεν θα αλλάξει τώρα. Ωστόσο, υπήρξαν στιγμές που ταλαιπωρήθηκα πολύ με τα διάφορα παπαρογεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Αθήνα το τελευταίο καιρό, και ήρθαν φάσεις που θέλησα να πάρω το two-handed sword, που έχω φέρει στην Ελλάδα απο την Σκωτία και να αρχίσω να κόβω ανθρώπινα φιλέτα. Τα γεγονότα αυτά με βάλαν και σε κάποιες σκέψεις, που λέω να μοιραστώ μαζί σας, μια που έχω καιρό να το κάνω.

Θα αναφέρω τα πακέτα που έφαγα και τις σκέψεις που μου προκάλεσαν, με χρονολογική σειρά.

Πακέτο 1ο: Δίκυκλη ενόχληση

Την περασμένη Παρασκευή λοιπόν, γυρνώντας αργά το βράδυ προς το σπίτι, κόλλησα ξαφνικά για κάνα μισάωρο κάπου στη Πειραιώς, γιατί χιλιάδες ποδηλάτες έκαναν την βραδινή, κλασσική πλέον παρασκευιάτικη βόλτα τους. Και ερωτώ αγαπητοί συμπολίτες. Τι σκατά θα γίνει με τους ποδηλάτες στην Αθήνα; Και πως την έχουν δει αυτοί; Όποτε γουστάρουν θα κλείνουν τους δρόμους για να κόβουν τις βόλτες τους στους κεντρικούς δρόμους της πόλης; Έχει αρχίσει να με τσαντίζει η υπερβολική ελευθερία και το δικαίωμα του καθενός σε αυτή τη χώρα. Το γεγονός ότι έχεις εσύ το δικαίωμα να κάνεις ποδήλατο, δεν σημαίνει ότι πρέπει να μου κόβεις τη κυκλοφορία και να με καθυστερείς μόνο και μόνο γιατί είσαι τόσο τριμάλακας για να καταλάβεις ότι το μπουρδέλο που ζούμε δεν είναι κατάλληλο για τέτοιες δραστηριότητες. Ωραίο το ποδήλατο δε λέω, και οικολογικό και οικονομικό και αθλεί το σώμα και ότι άλλη θετική κλαπαρχιδιά μπορεί να του προσάψει κανείς. Από την άλλη, σε μια πόλη σαν την Αθήνα, με μποτιλιαρίσματα και με καμιά απολύτως προδιαγραφή για ποδήλατα, η οδήγησή του αφενός είναι επικίνδυνη για τον ίδιο τον ποδηλάτη, και αφετέρου, ΤΣΟΥΡΕΚΙΑ στους υπόλοιπους. Θες να κάνεις ποδήλατο; Φόρτωσε το γαμημένο και πήγαινε σε ένα πάρκο και γαμήσου με την ησυχία σου!

"Να μας φτιάξουν ποδηλατοδρόμους" άκουσα μια μαλάκω να λέει.

ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ μωρή αυτάρεσκη βρωμιάρα. Εδώ δεν έχουμε πεζοδρόμια, εδώ δεν έχουμε ένα σοβαρό μετρό να κινείται ο κόσμος, οι αυτοκινητόδρομοι μας είναι για τον πούτσο καβάλα και η κάθε  αγάμητη τσιμπουκλού, που την βρίσκει με τη σέλα απαιτεί και ποδηλατοδρόμους. Θα τρελαθούμε τελείως; Που να τους βάλουμε μωρή φλόμπα; Αν έχεις χώρο πες μας και εμάς, αλλιώς βούλωστο και βολέψου με ότι έχεις.

Δεν θα ήθελα να παρεξηγηθώ, το ποδήλατο μου αρέσει πολύ. Από 10 χρονών έχω σπάσει δυο ποδήλατα και ακόμα και τώρα έχω άλλα δυο στο εξοχικό μου, τα οποία έχουν λιώσει από τα χιλιόμετρα που έκανα σαν πιτσιρικάς. Παρόλο όμως που το αγαπάω σαν μεταφορικό μέσο, και που στην εξοχή είναι μαγεία να βολτάρεις με το ποδηλατάκι σου, πλέον δεν το μπορώ για μεγάλες αποστάσεις. Καταρχήν γιατί πλέον έχω μπαλάκια αρκετά μεγάλα ώστε να ταλαιπωρούνται και να τραυματίζονται από την σκληρή σέλα. Με μια στραβοπεταλιά, μπορεί να πάθεις αρχιδοκαυαλίκεμα 3ου βαθμού και να σε τρέχουν στο νοσοκομείο και αυτά δεν είναι αστεία πράγματα. Κατά δεύτερον, νιώθω άβολα όταν ένα σκληρό, αγγουροειδές αντικείμενο (σέλα) δονείται, ακριβώς κάτω από την κωλοτρυπίδα μου. Αλλά πάλι αυτός είμαι εγώ. Κάποιον άλλο μπορεί να τον ευχαριστεί και να τον εξιτάρει η ιδέα. Όμως το να γεμίσει ο κώλος σου με σκληρό πλαστικό δεν γίνεται μόνο σπάζοντας τα νεύρα των άλλων. Κάλλιστα μπορείς να αγοράσεις δονητή (απλό ή διπλό για extra απόλαυση) και να πας να ξεκωλιαστείς κάπου με την ησυχία σου. Αν το μόνο που θες να κάνεις είναι πετάλι, τότε πήγαινε στην εξοχή και άσε τον δρόμο για τα οχήματα για τα οποία είναι φτιαγμένος.

Πακέτο 2ο: Special Olympics

Δεν ήταν να διασχίσεις το Καλλιμάρμαρο τον τελευταίο καιρό, λόγω των δοκιμών και της κωλοτελετής στο Παναθηναικό στάδιο των "Special Olympics". Όλοι καταλαβαίνουμε ότι όταν κλείνεις μια από τις βασικές αρτηρίες στην πόλη, ΟΛΟΙ τον πίνουμε παρέα. Γαμώ τους ολυμπιακούς και τους παραολυμπιακούς μου μέσα. Για τον πούτσο διοργάνωση, με καθαρά κερδοσκοπικούς σκοπούς και άφθονη υποκρισία. Η άποψή μου για τους ολυμπιακούς ομολογώ οτι στιγματίστηκε για πρώτη φορά όταν το 2004, παρακολούθησα με ανοιχτό το στόμα την υπέρτατη καραπουσταρέλα που ακούει στο όνομα Μελισσανίδης, να βεβηλώνει για πάντα την ιερή ατμόσφαιρα των τελετών αυτών, μπαίνοντας στο Ολυμπιακό στάδιο κρατώντας την ιερή δάδα, που μετέφερε την ολυμπιακή φλόγα, χοροπηδώντας σαν καβλωμένο λαγουδάκι και στριφογυρνώντας γύρω απο τον εαυτό του σα σβούρα. Και αντί να τον σταματήσουν και να του χώσουν κάθε διαθέσιμη δάδα στον πάτο, τον άφησαν να έχει την τιμή να παραδώσει τη φλόγα. Να μου πεις γενικά οι ολυμπιακοί έχουν χάσει την αίγλη τους εδώ και καιρό. Όταν καραγκιοζιλίκια όπως το τραμπολίνο ή το μπαμινγκτον, ή καλλιτεχνική κολύμβηση ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλη αδερφίστικη μαλακία υπάρχει, έγινε ξαφνικά ολυμπιακό άθλημα, πως να μην συμμετέχουν λούγκρες και ξεφτίλες σε αυτούς; Δηλαδή για το θεό, τι ΤΡΑΜΠΟΛΙΝΟ γαμώ τη κοινωνία μου; Παιδική χαρά το κάναμε; Και σαν να μην έφτανε αυτό πάνε και φτάχνουν ειδικούς ολυμπιακούς για άτομα με ειδικές ανάγκες γιατί μόνο αυτοί λείπανε απο την διοργάνωση.

Όχι, δεν έχω θέμα ούτε με τους ανάπηρους, ούτε με τα καθυστερημένα. Σίγουρα πολλοί από αυτούς είναι αξιοθαύμαστοι και σίγουρα τους αξίζει να διακρίνονται και να επιβραβεύονται όταν ξεπερνούν τα όριά τους. Έχω θέμα βέβαια όταν ένα γεγονός αποκτά μεγαλύτερη αξία από ότι του αναλογεί στην πραγματικότητα. Καταρχήν με ενοχλεί απίστευτα το όνομα της διοργάνωσης. Γιατί να ονομάζονται αυτοί οι αγώνες "ολυμπιακοί" δεν κατάλαβα; Είναι της ίδιας σπουδαιότητας; ΟΧΙ! Είναι πιο εντυπωσιακοί; ΟΧΙ! Οι αθλητές είναι το ίδιο ικανοί; ΟΧΙ! Τότε γιατί να μπει το όνομα "ολυμπιακοί" σε αγώνες που αφορούν άτομα με ειδικές ανάγκες; Οκ, να τους τιμήσουμε δε λέω. Φυσικά και θα πρέπει να γίνονται παγκόσμιοι διαγωνισμοί και για αυτούς τους αθλητές, όμως θα έπρεπε να γίνονται με άλλο όνομα. Ας τους λέγανε "Hot Wheels" ή "Forest Gump Games" ή οτιδήποτε άλλο, δεν με ενδιαφέρει. Όμως το γεγονός και μόνο το να παίρνεις το όνομα μιας διοργάνωσης που φιλοξενεί εδώ και αιώνες τους μεγαλύτερους αθλητές όλων των εποχών, και να το προσάπτεις σε μια φθηνή απομίμηση είναι καθαρά θέμα marketing και απαξίωσης της αρχικής του σημασίας. Θα μου πεις τι σε νοιάζει; ένα όνομα είναι. Ε, δε πάει έτσι κυρά μου όμως. Δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα ίσα και όμοια. Δεν μπορούμε να παίρνουμε έναν θεσμό που συμβολίζει κάτι σπουδαίο, να του κολλάμε ένα "special" και ξαφνικά να θεωρούμε ότι είναι ίδιας σπουδαιότητας. Οι αρχαίοι σταματάγαν πολέμους - το καταλαβαίνεις;- ΠΟΛΕΜΟΥΣ, για να πάνε να δούνε τους υπεραθλητές της εποχής και εσύ έρχεσαι μετά απο 2000 χρόνια και και αποφασίζεις να δώσεις τον τίτλο του "ολυμπιονίκη" σε ένα άτομο με iq ξεφλουδισμένου αμύγδαλου; Έ ΟΧΙ! Άλλο πράγμα η ανθρωπιά και άλλο η απαξίωση και η εμπορευματοποίηση των πολιτισμικών στοιχείων του παρελθόντος.

Και τι στο πούτσο θα πει "Special Olympics" γαμώ την πουτάνα μου; Πίτσα είναι; Special, χωρίς πεπερόνι εγώ τους θέλω. Και οι special είναι μόνο για τα άτομα με νοητικές δυσλειτουργίες. Οι παραολυμπιακοί είναι άλλη διοργάνωση και είναι για τα άτομα με σωματικές (κινητικές) δυσλειτουργίες. Δηλαδή αν το σκεφτεί κανείς, έχουμε δυο ολυμπιακές διοργανώσεις για άτομα με ειδικές ανάγκες, και μια μόνο για κανονικούς αθλητές. Όμως γιατί να το περιορίσουμε εκεί; Προτείνω να βγάλουμε και άλλα είδη Olympics για να περιλάβουμε και άλλες ομάδες χαρισματικών ανθρώπων. Για παράδειγμα:

"Meat Lovers Olympics" : Για υπέρβαρους αθλητές, άνω των 200 κιλών με ειδικά αθλήματα όπως
- Κύλιση 100, 200 και 1000 μέτρων.
- 100 μέτρα μετά σουβλακίων
- Άλμα από καταπέλτη.
- Άλμα εις βάθος (πόσο βαθιά τρύπα θα ανοίξει στην άμμο το παχύδερμο πέφτοντας) και άλλα...

"Vegeterian Olympics" : Για αθλητές που τρέφονται μόνο με χόρτα, ρίζες και βολβούς, γιατί "η ζωή είναι ιερή και δεν κάνει να σκοτώνουμε ζωάκια" (βρε άι γαμηθείτε ανώμαλοι χίπιδες). Χωρίς πρωτεΐνες στον οργανισμό τους φυσικά, η κατάσταση τους δεν είναι η ίδια με αυτή ενός σοβαρού αθλητή. οπότε τα αγωνίσματα θα 'ταν:
-10 μέτρα βάδιν.
-100 μέτρα χωρίς λιποθυμία,
-Άλμα των λουλουδιών (όπου μετά το άλμα, ο αθλητής πρέπει να φυτέψει ένα λουλούδι στην άμμο και να προσευχηθεί στο λευκό περιστέρι της ζωής)
-Ποιος θα καλλιεργήσει το μεγαλύτερο μαρούλι;
-Ποιος θα βάλει το μεγαλύτερο ραπανάκι στον κώλο του; Και άλλα τέτοια πολλά "σπουδαία" αθλήματα.

"Κουτσοί-στραβοί στον Άγιο Παντελαιήμωνα Olympics" : Για αθλητές που έχουν όλα τα κακά της μοίρας τους, έχοντας ταυτόχρονα πάνω απο τρεις σωματικές και πάνω απο δυο πνευματικές δυσλειτουργίες. Βασικά, και μόνο να καταφέρουν να παραβρεθούν στους αγώνες αυτοί θα παίρνουν μετάλλιο, δεν υπάρχει λόγος για αθλήματα.

Παρένθεση: Μια που μιλάμε για τον Αγιο Παντελαιήμωνα, ακούστε μαλακία που άκουσα απο έναν τυπάκο. Αυτός λοιπόν έχει πρόβλημα γιατί, το τραμ, το μετρό και ο ηλεκτρικός έχουν τα μηνύματά τους σε δυο γλώσσες. Πχ.
"Επόμενη στάση, Αγιος Παντελαιήμωνας" και καπάκι
"Next stop, Agios Pantelaiimonas"
Όταν τον ρώτησα που είναι το πρόβλημα, αποκρίθηκε οτι είναι χαζοί λέει, που δεν το μεταφράζουν γιατί που να καταλάβει ο ξένος τι θα πει Agios Pantelaiimonas. Ας το μεταφράζουν, ή ας μην το λένε καθόλου, και τι μας νοιάζει εμάς... Ο κλασσικός, ο μαλάκας τυρόβλαχος. Τι τον νοιάζει ρε τούβλο η μετάφραση τον ξένο; Το όνομα της περιοχής θέλει ο άνθρωπος και φωνητικά είναι ο πιο σωστός τρόπος να του το πεις. Τι θες δηλαδη να του πει η ανακοίνωση; "next stop, saint Allmercy"; Δηλαδή τόση βλακεία πια; Και πες οτι αυτός το ακούει και έρχεται μετά και σε ρωτάει εσένα "Sorry where is saint Allmercy? Θα καταλάβεις τίποτα με τα ψωροαγγλικά σου; Θα καταλάβω εγώ αν μου το πει έτσι; Όχι! Σύμφωνα με την δική σου λογική, τα Τρίκαλα θα έπρεπε να λέγονται Threegood, η Βουλιαγμένη να λέγεται Sunken, το Περιστέρι να το λέμε Dove και την Σπάρτη...Stakeit...
ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ!


Πακέτο 3ο : Μεσοπρόθεσμο ξυλίκι

Όπως όλοι είδαμε την περασμένη εβδομάδα έπεσε πολύ ξύλο στα επεισόδια μεταξύ μπάτσων και διαδηλωτών. Εντάξει ήταν αναμενόμενο οτι το κέντρο θα πήξει για αυτό και εδώ δεν θα κράξω λόγω δικής μου ταλαιπωρίας. Κλασσικοί μαλάκες και στα δυο στρατόπεδα. Δεν θα ήταν ωραία αν ο καλός μας φίλος ο Χάρων, έκανε μια επίσκεψη στους παρακάτω;

- Τους κωλόμπατσους, που βαράνε αδιάκριτα και χωρίς δεύτερη κουβέντα. Είναι λες και έχουν πάρει επίτηδες ότι κομπλεξικό τραχανοπλαγιά και βλαχοκλαρινογαμπρό έχουν βρει, του έχουν δώσει και ενα γκλοπ και του έχουν πει "ότι κινείται κοπάνα το, βάλε τα γίδια στο μαντρί". Προτείνω να βάλετε τα γκλοπ στον πάτο σας. Λαμόγια!

-Τους καθυστερημένους, που λένε ότι όλοι οι μπάτσοι είναι ίδιοι και θέλουν κρέμασμα. Ρε πανίβλακα μπορείς να καταλάβεις οτι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι; Το ότι είχαν φέρει τα απόβλητα της κοινωνίας εκείνη τη μέρα στο Σύνταγμα για να σπάσουν κόκκαλα και ηθικό, δεν σημαίνει οτι και όσοι δεν ήρθαν είναι έτσι. Δεν μπορείς να βάζεις όλους τους ανθρώπους στο ίδιο τσουκάλι, μόνο και μόνο έπειδή είσαι τόσο ηλίθιος που δεν μπορείς να δεις πέρα απο τη μύτη σου. Με την ίδια λογική, επειδή πεντακόσιοι μαλάκες σπάγαν ότι βρίσκαν μπροστά τους, όλοι οι διαδηλωτές είναι χούλιγκανς. Είναι; ΟΧΙ ζώον δεν είναι!

-Στα κωλόπαιδα που σπάνε ξένες περιουσίες χωρίς λόγο και αιτία, είτε είναι προβοκατσίκια είτε όχι, δεν με νοιάζει. Οποιοδήποτε σκοπό και να χουν είναι απλά για το πούτσο καβάλα. Τι καις το αυτοκίνητο του ανθρώπου ρε κομπλεξικέ τριμάλακα; Επειδή εσύ δεν έχεις δουλέψει ποτέ και ζεις με τα λεφτά του μπαμπά, ρωτάς τον άλλο πόσο πάλεψε για να πάρει το αυτοκίνητό του αυτό; Στόκε, ε στόκε...

Πάντως τα επεισόδια της περασμένης εβδομάδας με έβαλαν σε σκέψεις και ήμουν στο τσακ να κατέβω με το two-handed μου στο Σύνταγμα, αλλά μια που το τσεκούρι του πολέμου θάφτηκε προς το παρόν, λέω να πάω για καμιά μπύρα καλύτερα μιας που μου έλειψε περισσότερο. Η αλήθεια είναι οτι μάλλον για ύπνο θα πάω, γιατί πάει αργά και άυριο θα πάω να με τσιμπουκώσουν οι διευθυντές μου μετά απο την πολύ καλή δουλειά που έκανα και πρέπει να είμαι σε φόρμα.

Cheers Motherfuckas!

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

Τρεις και σήμερα

Τρείς και σήμερα και απαλάσσομαι απο το υπέρτατο γαμήσι, που τρώω τις τελευταίες εβδομάδες. Τρεις βδομάδες κόλασης, αλλά άντεξα και σε τρείς μέρες θα βγω νικητής. Τρεις και σήμερα και επιστρέφω δριμύτερος, σοφότερος και δυνατότερος απο ποτέ.Τρεις και σήμερα και θα σας κράξω τσογλάνια, που δεν ενδιαφέρθηκε ούτε ένας να ρωτήσει αν ζω ή αν πεθαίνω. Τρεις και το λουρί της μάνας. Τρεις θα 'ναι οι ώρες σας!

Μεταννοείτε όσο είναι νωρίς...