Δούλευε και μη ερεύνα!

Αν ξανακούσω από κάποιον την έκφραση : «Να λες δόξα το Θεό που έχεις δουλειά», θα φάει στριφογυριστή κλωτσιά τύπου Chuck Norris στη μούρη.

Καταρχήν, τη δουλειά μου τη βρήκα μόνος μου, την κέρδισα και την διατηρώ με την αξία μου, και παρόλο που είμαι υπερβολικά γαμάτος, δεν φτάνω στο σημείο να αυτοαποκαλούμαι και θεός. Οπότε, αν ήταν να πω κάτι θα έλεγα «Δόξα τη γαματοσύνη μου, που έχω δουλειά». Αλλά και αυτό μου φαίνεται επίσης ηλίθιο, καθώς την δουλειά την χρειάζομαι, δεν τη επιθυμώ. Πόσο μάλλον να αυτό-δοξαστώ που την έχω. Συνεπώς έχει νόημα να δοξάσεις κάποιον (αρχίδια έχει, αλλά λέμε τώρα) για κάτι που είναι δύσκολο έως απίθανο να αποκτήσεις με συμβατικές μεθόδους και ταυτόχρονα ευχάριστο και ποθητό. Λογικές και αποδεκτές παραφράσεις της πρότασης είναι οι ακόλουθες:

-Δόξα το θεό, που έχω την Megan Fox στα τέσσερα στο καναπέ μου.

-Δόξα το θεό, ο Χατζηγιάννης σταμάτησε να μυξοκλαίει στο μικρόφωνο και αποφάσισε να γίνει κλόουν σε τσίρκο για παιδιά με ειδικές ανάγκες.

-Δόξα το θεό, μου έφεραν 1.000.000.000.000 ευρώ σε μετρητά σήμερα.

-Δόξα το θεό, επιτέλους έφυγε η καταραμένη δυσκοιλιότητα. Μπορώ και χέζω ελεύθερα ξανά.

-Δόξα το θεό, αδυνάτισα και από χοντρή σκατοφακλάνα με αηδιαστική βρωμοκωλάρα και απαίσια μπουγατσόφατσα έγινα άνθρωπος (ref. Γιδι Diet). Και εκεί, ευχαριστείς όντως το θεό, γιατί μόνο με θαύμα παίζει φάση.

Όταν όμως λες σε κάποιον «Να λες δόξα το Θεό που έχεις δουλειά» στην Ελλάδα του 2011, εννοείς να είναι ευγνώμων που:

-Δουλεύει σαν το σκυλί 9-12 ώρες χωρίς να πληρώνεται υπερωρίες.

-Να παίρνει μισθό, που είναι γελοία μικρός σε σχέση με το κόστος ζωής.

-Να ανέχεται τον κάθε παπαρόπληκτο προϊστάμενο φοβούμενος μήπως χάσει τη θέση του.

Ε λοιπόν, ξέρεις τι λέω εγώ σε αυτό; ΤΡΑΒΑ ΓΑΜΗΣΟΥ ΑΝΑΠΟΔΑ!

Έχω ακούσει από άτομο που δουλεύει 10 ώρες τη μέρα και παίρνει 800 ευρώ το μήνα να λέει : “Ε δε βαριέσαι. Να έχουμε την υγειά μας και να λέμε πάλι καλά και θα βρεθεί η λύση”…

ΣΚΑΤΑ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΣΟΥ ΚΛΑΨΟΜΟΥΝΗ!

Όσο σκύβεις το κεφάλι τόσο θα σε γαμάνε, πάρτο χαμπάρι. Και αν εσένα σε αρέσει να είσαι μίζερος και να αποδέχεσαι το σκατό με ανοιχτό το στόμα, εμένα να με συγχωρείς αλλά θα βάλω για ασπίδα τη μούρη σου, μια που έχεις συνηθίσει. Όχι ότι αυτό αρκεί. Οι κότες και οι βολεμένοι με ψίχουλα έχουν αυξηθεί τόσο δραματικά και κατακλύζουν όλους τους χώρους, που το να υψώσεις το ανάστημά σου πλέον και να απαιτήσεις αυτά που δικαιούσαι, θεωρείται ανταρσία. Ρε συνέλθετε ρε!!!

Έχουν βρει τώρα δικαιολογία και τα λαμόγια και σου λένε ότι οι εποχές είναι δύσκολες, και σε φοβίζουν και σε αγχώνουν και εσύ μαλάκα ψαρώνεις και λες “ε αφού είναι δύσκολες οι εποχές, ας σκύψω καλύτερα, ώστε το κακόμοιρο το αφεντικούλι μου να μου τη καρφώσει καλά καλά χωρίς να κουραστεί”. Στο μεταξύ, ενώ ακούω συνέχεια προβλήματα και απολύσεις, όπου και να βγω για φαγητό ή ποτό τα μαγαζιά είναι γεμάτα. Και οι τιμές πιο ψηλά από ποτέ. Ρε γαμώ τον πάτο που σας πέταγε, 45 ευρώ το άτομο για 1 πιάτο φαγητό και 1 μπουκάλι κρασί ο καθένας; Επειδή έχεις φέρει 4 μαλάκες να γρατζουνάνε νομίζεις ότι πουλάς show; Άλλο θέμα αυτό όμως. Το θέμα είναι ότι ο κόσμος δεν σταματά να βγαίνει και να ξοδεύει λεφτά παρόλο το στριμωξίδι της εποχής. Και εδώ εγώ αναρωτιέμαι. Που στο πούτσο βρίσκουν τα λεφτά αφού υπάρχει οικονομικό πρόβλημα; Δηλαδή μας δουλεύουν; Δεν μπορεί, αφού και εγώ από γνωστούς και φίλους όλο και κάτι άσχημο ακούω. Βέβαια όχι σε υπερβολικό βαθμό. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η όλη φάση είναι υπερφουσκωμένη. Και μπορεί προβλήματα να υπάρχουν αλλά όχι τόσο τραγικά όσο τα παρουσιάζουν. Δεν εξηγείται αλλιώς. Εκτός αν ο κόσμος έχει κόψει την αγορά τροφίμων και ρούχων για παράδειγμα, και κάνει οικονομία με σκοπό να βγαίνει μια φορά την εβδομάδα. Δεν ξέρω και δε με νοιάζει, απλά το αναφέρω.

Για να επιστρέψω όμως στην αρχική μου ιδέα. Η δουλειά είναι ένα μέσο για να βγάλεις λεφτάκια, με σκοπό να τα ξοδέψεις όπου γουστάρεις. Δεν λέω δόξα το θεό που έχω δουλειά, γιατί θα προτιμούσα να είχα σκλάβους να δουλεύουν για μένα ή μια μηχανή που βγάζει λεφτά no problem, και εγώ να τα κονομάω και να τα ξύνω όλη μέρα, ή να ασχολούμαι με πράγματα που πραγματικά με ενδιαφέρουν. Έχω ακούσει διάφορες απόψεις επί αυτού, που όλες είναι για το πούτσο και δείχνουν πόσο βαθιά ριζωμένη είναι η ανάγκη του ανθρώπου για δουλεία…εεε δουλειά. Ή μήπως είναι το ίδιο; Περίεργο που οι δυο λέξεις είναι τόσο ίδιες εε; Λέω εγώ λοιπόν συχνά : «Και τι δεν θα έδινα να είχα άπειρα λεφτά και να μη δουλεύω». Ακολουθεί λίστα μαλακωδών απαντήσεων στην παραπάνω δήλωση (αν έχετε κάποια αλλη μαλακία να απαντήσετε, παρακαλώ προσθέστε τη στα σχόλια και θα την συμπεριλάβω εδώ):

1)Θα βαρεθείς.

Ναι ενώ τώρα τρελαίνομαι στο ενδιαφέρον. Γράφω αυτές τις γραμμές επειδή διασκεδάζω και κωλογουστάρω που είμαι στη δουλειά. Στη τελική αν δεν ξέρεις εσύ πώς να αξιοποιήσεις το χρόνο σου, μη βάζεις τους πάντες στο ίδιο καλούπι. Εγώ μπορεί να γουστάρω το κέντημα για παράδειγμα και το να κεντάω όλη τη μέρα, να μου δίνει νόημα, να με ευχαριστεί και να με γεμίζει. Ναι ρε κέντημα! Τραβάς κάνα ζόρι;

2)Μα η δουλειά είναι δημιουργία…

Μούντζα με χέρια και πόδια. Ενώ αν κάθομαι σπίτι και κεντάω δεν θα δημιουργήσω;;; Τολμάς και αμφισβητείς την δημιουργικότητα του κεντήματος; Η μήπως νομίζεις ότι η δουλειά που κάνεις είναι δημιουργική;;; χαχαχαχαχα αστείε… Αν θες να δεις τι θα πει δημιουργία άκου Chopin. Σαν χαρτογιακάς που μάλλον είσαι (όπως όλοι μας), το πολύ-πολύ να δημιουργήσεις κάνα αηδιαστικά σάπιο excel ή powerpoint από αυτά με λουλουδάκια και μηνύματα αγάπης και ελπίδας και φιλοσοφίας και άλλα τέτοια σιχαμένα.

3)Μα τι θα είσαι τεμπέλης; Τι θα πει ο κόσμος;

Αυτό είναι η αλήθεια ότι μου προκαλεί μια μικρή φαγούρα στη καραπουτσακλάρα μου. Έρχεται η κάθε καρακαργιολάρα που μέχρι πριν 50 χρόνια δεν δούλευε ούτε για πλάκα, και μου το παίζει καριερίστα. «Μα καλά είσαι σοβαρός; Η δουλειά δίνει prestige και αίγλη στον άντρα». Καλά κοπελιά χαλάρωσε και κάνε κάνα μπουκιτσί και άσε το prestige σε αυτούς που ξέρουν πώς να το κερδίζουν. Αν το χεις ανάγκη δούλευε εσύ. Εμένα, sorry κιόλας, αλλά δώστε μου λεφτά να αράζω και να κάνω τα πράγματα που γουστάρω, και ας λένε ότι θέλουν οι άλλοι. Το πολύ-πολύ να κεντήσω και ένα μαντήλι για να σκουπίσω τα δάκρυα της γάτας μου που θα κλαίει.

Εν κατακλείδι, η δουλειά είναι αναγκαίο κακό, το οποίο μπορούμε όμως υπό συνθήκες να το κάνουμε κάπως ευχάριστο. Και αυτό είναι όλο. Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο. Από εκεί και πέρα υπάρχουν πολύ σημαντικότερα και πιο αξιόλογα πράγματα να κάνεις στη ζωή και αν δεν μπορείς να τα βρείς τότε σου αξίζει να σε εκμεταλλεύονται. Μη τολμήσεις όμως να μου ξαναπείς εμένα «Δόξα το θεό που έχεις δουλειά», γιατί θα πάθεις αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=f67LgpJBPPE

Συγγενικό μουνί, βασιλικό γαμήσι. Να πάρω Oscar;

Αυτή η σύνοψη δεν είναι διαθέσιμη. Κάντε κλικ εδώ, για να δείτε την ανάρτηση.

Ξεράδια ξέρεις!

Η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια. Τελεία! Αν δε γνωρίζεις κάτι, καλύτερα να το βουλώνεις. Είναι εκατομμύρια φορές προτιμότερο να πεις σε κάποιον «συγνώμη αλλά δε ξέρω» και να γλιτώσεις το ξεφτίλισμα παρά να προσπαθείς να το παίξεις γνώστης. Πολλές φορές το να το παίζεις γνώστης μετράει, όταν έχεις απέναντί σου ανεγκέφαλα πρωτεύοντα θηλαστικά, που πιστεύουν κάθε ηλιθιότητα που θα ξεστομίσεις. Από την άλλη όταν έχεις απέναντι σου άτομα με φαιά ουσία και όχι μαρμελάδα φράουλα στον εγκέφαλο, τότε οφείλεις να δείξεις τον δέοντα σεβασμό και να μην πετάς χαζομάρες. Όταν ρωτάω κάτι, περιμένω σαφή απάντηση ή κάποιον αστειασμό με τον οποίο να μου λες ότι δεν ξέρεις. Ειδικά στον επαγγελματικό χώρο ή όταν θες να εξυπηρετηθείς από κάποιον, ασαφείς και ηλίθιες απαντήσεις είναι το λιγότερο εκνευριστικές. Προσωπικά, αν ήθελα να μου απαντάνε μαλακίες, θα έκανα ερωτήσεις στο 3χρονο ανιψάκι μου, που τα λέει και πιο χαριτωμένα.

Παραθέτω μερικά κλασσικά παραδείγματα άσχετου που το παίζει γνώστης:

Support σε εταιρία τηλεπικοινωνιών.

Παίρνεις τηλέφωνο και 19/20 θα το σηκώσει κάποιος άχρηστος που έχει μάθει (ΜΟΝΟ) τα τρία πρώτα πράγματα, που κάνει κάποιος όταν έχει πρόβλημα με το Internet και νομίζει ότι είναι επιστήμονας. Χωρίς να είμαι τρελός γνώστης δικτύων, έχω την απαραίτητη εμπειρία στα pc για να ξέρω τι κάνω, και όταν παίρνω σε τέτοια hotline το δείχνω από την αρχή για να μη με αντιμετωπίσουν σαν χαζό. Σιγά μη πιάνει…

- Καλησπέρα Πουτς Telecoms , θέση 3 και πάρ’τα αρχίδια μου, ονομάζομαι Δενπαιρνωμυρωδιάς Ξυνωταρχίδιαμους, πως μπορώ να σας εξυπηρετήσω;
- Καλησπέρα, ονομάζομαι Ξέρωκομπιουτερ Γαμώτοκεφαλισου και έχω πρόβλημα με τη σύνδεση. Έχω κάνει ήδη restart το router. Ενώ όμως το λαμπάκι του DSL είναι αναμμένο σταθερά, το λαμπάκι του internet δεν ανάβει. Έλεγξα τις ρυθμίσεις στη σελίδα του router χωρίς να εντοπίσω κάποιο λάθος, αλλά από ότι βλέπω στα windows δεν έχει πάρει IP.
- Ποιο μοντέλο έχετε;
- Το router της Ποτεδενδουλεύει, μοντέλο 69 ArxidiaBle .
- Μάλιστα κύριε. Δοκιμάσατε να κάνετε restart το router; (μαλακία πρώτη)
- Ε….ναι μόλις σας το πα.
- Και ποια λαμπάκια είναι αναμένα; (μαλακία δεύτερη, στη τρίτη καίγεσαι)
- Όπως είπα το DSL είναι αναμμένο σταθερά, ενώ του internet όχι.,
- Ωραία. Ας ελέγξουμε τις ρυθμίσεις στη σελίδα του router. (δεν θεωρείται μαλακία ακόμα, γιατί μπορεί να ελέγξει κάτι που δεν σκέφτηκα, οπότε τη γλύτωσε)
- Οκ είμαι ήδη στη κεντρική σελίδα.
-Για να ανοίξουμε τη σελίδα του Router, ανοίξτε έναν internet explorer και γράψτε 192.168.0.1. (μαλακία τρίτη, game over)
- Ρε φίλε με δουλεύεις; Σου λέω είμαι ήδη μέσα. Σου έχω πει από την αρχή ότι έχω ελέγξει τις ρυθμίσεις του router, λες να μη ξέρω να μπαίνω; Είσαι βλάκας ή τον παριστάνεις για να ανέβεις κατηγορία και να νιώσεις εξυπνότερος;
- Μα κύριε είναι κάποια πρωτόκολλα που….
- Ρε δε μας γαμάς με τα πρωτόκολλα και τα δευτερόκολλα σου, μαλακογιέ; αι στα διάλα!
Κλικ!

Πωλητής/Πωλήτρια στο πλαίσιο ή σε παρεμφερές τεχνολογικό κατάστημα.

Υποτίθεται ότι είναι πωλητές αλλά δεν ξέρουν τι πουλάνε. Για αυτούς όσο πιο ακριβό είναι κάτι, τόσο πιο καλό είναι. Έχουν μάθει να απομνημονεύουν 5 προϊόντα και 10 τεχνικά χαρακτηριστικά χωρίς καν να ξέρουν τι είναι, ίσα-ίσα για να ξεφορτώνονται και να εντυπωσιάζουν τους άσχετους. Αν θες σαφείς εξηγήσεις και ανάλυση του που θα πάνε τα λεφτά σου όμως; Τότε χέσε ψηλά και αγνάντευε και θα τα δεις να έρχονται……..Τα σκατά εννοώ. Γιατί εμένα μου αρέσει να είμαι σαφής.

- Καλησπέρα, μπορώ να βοηθήσω;
- (κοιτώντας το ταμπελάκι που λέει: «Δενξέρωχριστό Αυνάνας – Υπεύθυνος πωλήσεων τμήμα υπολογιστών») Ναι, βασικά ψάχνω για laptop.
- Α! να προτείνω το νέο μοντέλο της Δωσεολαταλεφτάσου, το GamwKDernw 1.32 με νέο επεξεργαστή Ι-VasiliGamisou στα 1.32 TeraHertz, μνήμη 24 GB, σκληρό δίσκο 900 UltraFuckingBytes (γιατί τα giga είναι πλέον για γύφτους), κάρτα γραφικών G-Force-Power MotherfuckingPicture 200ΤΒ-D123 GamaeiManes&Aderfes-RST4 στα 80 Trillion FPS και ενσωματωμένη κάρτα ήχου Sound Gangbanger me Dolby Digital 7.1 + άλλα 8.2 έτσι για χαβαλέ. Μόνο στα 4.999,99 Ευρώ.
- Ναι… είναι κάπως τσιμπημένο, εγώ να παίζω WOW θέλω και να βλέπω καμία τσόντα.
- Α κατάλαβα τότε να πάμε στο Gkavla Α55 της Πληρωσεθύμα, με επεξεργαστή Πουτσέλερον στα 1.32 Terahertz, μνήμη 24 GB, σκληρό δίσκο 899 UltraFucking Bytes, κάρτα γραφικών G-Force-Power MotherfuckingPicture 200ΤΒ-D123 GamaeiManesSketo -RST34 στα 79 Trillion FPS και ενσωματωμένη κάρτα ήχου Sound Gangbanger me Dolby Digital 7.1 + άλλα 8.2 έτσι για χαβαλέ. Μόνο στα 999,99 Ευρώ.
- Μα συγνώμη, τα μοντέλα που περιέγραψες είναι σχεδόν ίδια. Εκτός ότι, και πάλι είναι υπερβολικά καλό μηχάνημα για τη χρήση που το θέλω, γιατί τόσο μεγάλη διαφορά στη τιμή;
- Αν προσέξετε έχουν διαφορετικό επεξεργαστή και διαφορετική κάρτα γραφικών.
- Ναι αλλά έχουν ίδια χαρακτηριστικά. Ίδια συχνότητα οι επεξεργαστές, ίδια μνήμη και FPS οι κάρτες γραφικών.
- Κοιτάξτε, ο Πουτσέλερον είναι χειρότερος από τον I-VasiliGamisou και ας είναι στα ίδια Hertz γιατί είναι άλλη τεχνολογία.
- Δηλαδή;
- Καλύτερη τεχνολογία.
- Δηλαδή;
- Πιο καινούργια τεχνολογία.
- Δηλαδή;
- Πιο μπροστά τεχνολογία.
- Ρε φίλε τη κολοκυθιά θα παίξουμε; Έχουν διαφορά στην ταχύτητα ή όχι; Και γιατί;
- Έχουν!
- Γιατί;
- Άλλη τεχνολογία…
- ΓΓΚΚΡΡΡ ΓΓΑΑΜΤΤ ΧΡΡΡΣΣΣΤΣΣΣΣ ΜΛΚΜΜΜ. Τέλος πάντων… και η κάρτα; Τι διαφορά έχει; Από ότι βλέπω η δεύτερη έχει μόνο 1 trillion FPS λιγότερο, αλλά δεν νομίζω να είναι τόσο σημαντικό.
- Όχι δεν είναι, ωστόσο η μία είναι GamaeiManes&Aderfes ενώ η άλλη GamaeiManesSketo. Είναι άλλης τεχνο-ΠΑΦ-ΓΚΛΑΠ-ΜΠΟΥΜ!!!
- …λογίας παπάρα…

Δημοσιογράφοι που κανουν ηλίθιες ερωτήσεις.

Το επάγγελμα των δημοσιογράφων είναι ίσως από τα πιο βιασμένα επαγγέλματα. Υπηρετούσε κάποιο σκοπό κάποτε και σίγουρα υπάρχουν ακόμα αξιόλογα άτομα στο χώρο, αλλά η αλήθεια είναι ότι η βλακεία, η αναξιοπιστία και η υπεροψία των περισσότερων έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Τώρα βρίσκονται εκεί μονό για να μεταφέρουν παραποιημένα γεγονότα και για να γελάμε με τις παπαριές ολκής που πετάνε όταν δεν γνωρίζουν για ένα θέμα.

- Και πάμε στον ανταποκριτή μας Κεφτέ Σκατοκέφαλο ο οποίος βρίσκεται με τον καθηγητή κύριο Εχωέξιπτυχια Αϊνσταινόπουλο, που θα μας μιλήσει για τις πράσινες πηγές ενέργειας. Κεφτέ με ακούς;;;
- Καλησπέρα Αταλαντηβυζαρού Κανωτσιμπουκίδου. Έχω δίπλα μου τον κ. Αϊνσταινόπουλο. Κύριε καθηγητά από ότι βλέπω μας φέρατε και κάποιες ηλιακές κλεψύδρες να μας δείξετε.
- Βασικά λέγονται ηλιακές κυψέλες ή φωτοβολταϊκά στοιχεία όπως τα λέμε συνηθέστερα.
- Ναι ναι φυσικά το ήξερα. Θα μας εξηγήσετε λοιπόν πως δουλεύει η ηλιακή κηρήθρα;…
- Κυψέλη!

- Ακριβώς! Καθώς είμαι σίγουρος ότι ο κόσμος ενδιαφέρεται να μάθει για τις αναγνωρίσιμες πηγές ενέργειας.
- (σκεφτόμενος ‘Τι στο πούτσο λέει αυτός ο καθυστερημένος;’) Μήπως εννοείτε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας;
- Ναι φυσικά αυτό είπα…
- Όχι, είπατε αναγνωρίσιμες. Τέλος πάντων, οι βασικές εναλλακτικές πηγές ενέργειας είναι φυσικά: η ηλιακή ενέργεια, η αιολική ενέργεια και η γεωθερμική. Στην πρώτη περίπτωση χρησιμοποιούμε συσκευές όπως τα φωτοβολταϊκά στοιχεία για να απορροφήσουμε την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που έρχεται από τον ήλιο και να την μετατρέψουμε σε ηλεκτρική ενέργεια.
- Δηλαδή ρεύμα (πετάγεται η διάνοια)
- Ακριβώς.
- Όμως είπατε ότι το φωτοβολταριστό ψηφίο απορροφάει…
- Φωτοβολταϊκό στοιχείο!
- Αυτό ναι…είπατε ότι απορροφάει ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Άρα μήπως είναι επικίνδυνο;
- Απεναντίας είναι καθαρότατη πηγή ενέργειας.
- Είστε σίγουρος; Μήπως δεν πρέπει να πλησιάζουμε αν έχουμε μεταλλικά αντικείμενα πάνω μας, σε περίπτωση που η μαγνητική πλευρά της ηλεκτρο-μαγνητικής ακτινοβολίας μας τραβήξει πάνω της; Το σκεφτήκατε αυτό;
- Μα τι λέτε; Αφήστε με να τελειώσω παρακαλώ….(‘τι βλαμμένος είναι αυτός…άλλη μια μαλακία και φεύγω’). Όπως έλεγα, Η αιολική ενέργεια είναι επίσης μια από τις πιο αποδοτικές πηγές ενέργειας ειδικά στη χώρα μας που έχει υψηλό αιολικό δυναμικό. Οι μεγάλες ανεμογεννήτριες είναι ικανές να αναπαράγουν.
- Συγνώμη κ.καθηγητά για να καταλαβαίνει ο κόσμος που δε ξέρει. Με τον όρο ανεμογεννήτριες εννοείτε τους μεγάλους ανεμιστήρες έτσι;
- …Ναι…αν και δεν τους λέμε ανεμιστήρες…
- Ναι απλά για να καταλάβει ο κόσμος κ. καθηγητά. Δεν έχουν όλοι τις γνώσεις μας…Αυτό που εγώ δεν καταλαβαίνω βέβαια με τις ανεμογεμίστρες (φουντώνει ο καθηγητής) είναι ότι όντας τόσο μεγάλες, όταν τις ανάβετε, δεν καίνε πολύ ρεύμα;
- Τιιιιι; Τι λες βρε ζώον; Νόμιζες ότι είναι ανεμιστήρες και τις ανάβουμε για να δροσιζόμαστε;
- Σας παρακαλώ κ. Αϊνσταινόπουλε…
- Κεριά και λιβάνια. Χιμπατζή του χειρίστου είδους. Αδαή, καθυστερημένε δημοσιογραφίσκο, φεύγω και μη τολμήσεις να με σταματήσεις.
- (Γυναικεία φωνή της παρουσιάστριας) Κύριε Αϊνσταινόπουλε σας παρακαλώ, ακούστε με λίγο, πρόκειται για παρεξήγηση. Ο κύριος συνάδελφος δεν γνωρίζει τόσα πράγματα για τις ηλιακές κορνίζες και τις ανεμογαμήστριες. Δώστε μας λίγο χρόνο να…
- Τράβα φτύστα μπούτια σου ρε τσόλι που θες και χρόνο. Ξεστραβωθείτε λίγο και τα λέμε. Τούβλα!

Παραδειγματιζόμενοι από τις παραπάνω ιστορίες, την επόμενη φορά που κάποιος σας το παίξει ειδήμων και καταλάβετε ότι είναι άσχετος ξερόλας, ξέρετε τι να κάνετε. Επιτεθείτε λεκτικά (και σωματικά αν το έχετε και αν έχετε τρόπο να αποφύγετε το νόμο) και θάψτε το γεμάτο κόπρανα και σβουνιές εγκέφαλό του στο χώμα. No mercy for the brainless!

Credits : Special Thanks To Valaroma για την ιδέα με τους δημοσιογράφους! Δε θα μπορούσα να το κάνω χωρίς εσένα αγαπημένε φίλε...τι συγκίνηση!

Γίδι Diet.

Κάθε φορά που πηγαίνω για μεσημεριανό στη δουλειά βομβαρδίζομαι από τουλάχιστον 3 βυτιοφόρα μαλακίες σχετικά με το υγιεινό φαγητό, την υγιεινή ζωή και ένα σωρό παρόμοιες κλαπαρχιδιές. Άλλο ένα άγχος έχει προστεθεί στη ζωή μας και αυτό είναι το αν το φαγητό μας, καλύπτει, αλλά χωρίς να ξεπερνάει, τη διατροφικά συνιστάμενη ημερήσια ποσότητα θερμίδων. Μιλάμε για φοβερή αγωνία. Χτες πήρα να φάω μια πίτσα και να πιώ μια coca-cola και έρχεται μια τύπισσα και μου λέει :

-Καλά ξέρεις πόσες θερμίδες είναι αυτές τώρα;
-Πόσες; Απάντησα, σκεφτόμενος ‘μα καλά τι λέει η γκόμενα;’
-1184 και είναι πολλές για ένα γεύμα…
-οκ thanks. Είπα, σκεφτόμενος ‘Δε μας γαμάς κυρά μου;».

Τις προάλλες είχα κάτσει σε ένα τραπέζι με 4 συναδέλφους και τα πιάτα μας αποτελούνταν από:
1 κολοκυθάκια βραστά, με πατάτες βραστές. ΧΩΡΙΣ ΛΑΔΙ…μπλιάχ!
1 μπριζόλα στον ατμό με καρότο και κολοκυθάκι επίσης βραστά. ΧΩΡΙΣ ΛΑΔΙ ΚΑΙ ΑΛΑΤΙ…μπουαχχχ
1 μήλο…πφφ γαμάτα!
1 μαρούλι….γάματα!
1 παστίτσιο….γιαμ γιαμ

Μαντέψτε ποιανού ήταν το παστίτσιο. Με κοιτούσαν σαν εξωγήινο. Όλοι ήξεραν ακριβώς πόσες θερμίδες ήταν το φαγητό τους και πόσο το δικό μου και χαιρόντουσαν κιόλας. Μιλάμε για άτομα από κάθε σωματική κατηγορία. Και να πω ότι κάποιος πρέπει να κάνει διατροφή γιατί δεν χωράει να περάσει από το γκαράζ να το καταλάβω, αλλά ο καλλίγραμμος και ο λεπτός αν δεν έχει πρόβλημα συγκεκριμένο, γιατί να ασχολείται με αυτές τις αρχιδιές; Είναι, λέει, θέμα υγείας. Αρχίδια φλαμπέ με σάλτσα αλά μουνόζ, πασπαλισμένη με φρεσκοκομμένες ελεφαντένιες παπαρότριχες (32.432 θερμίδες αν δεν κάνω λάθος). Κατά την δική μου ταπεινή άποψη, που είναι σίγουρα η πιο σωστή, εγώ λέω ότι είναι θέμα marketing. Τι εννοώ: Έχετε σκεφτεί ποτέ πόσο μεγάλο business έχει γίνει η διατροφή και το fitness στην εποχή μας; Χιλιάδες περιοδικά για μαγειρική, δίαιτα και fitness. Χιλιάδες εξειδικευμένα εστιατόρια. Εκπομπές στη τηλεόραση και στο ράδιο και εκατομμύρια σελίδες στο διαδίκτυο που μας κατακλύζουν με συμβουλές του πώς να μαγειρέψουμε το μαρούλι έτσι ώστε να κερδίσουμε όλη τη θρεπτική αξία και να νιώθουμε ευεξία. Και ερωτώ εγώ εδώ: πως διάολο να νιώσω ευεξία όταν τρώω σκέτο μαρούλι που είναι σαν να μασουλάω πράσινο χαρτί Α4; Δεν έχει σημασία, είναι η απάντηση. Τρώγε άνοστα σκατά! Γίνε δυνατός με ωραίο σώμα! Αυτά είναι τα ιδανικά της εποχής μας!

Να τονίσω εδώ ότι σαφώς και θεωρώ απαραίτητη την ιατρική συμβουλή από διατροφολόγο σε περίπτωση που υπάρχει πρόβλημα υγείας. Δεν μπορείς να τρως κόκκινο κρέας για παράδειγμα, αν έχεις πρόβλημα στο συκώτι, γιατί ο σίδηρος θα σε ξεσκίσει εσωτερικά και θα ψοφήσεις οδυνηρά. Από την άλλη, αν είσαι δυο τόνους και θες να αδυνατίσεις για να αρέσεις στις υπόλοιπες φάλαινες, τότε επίσης δεκτό. Σου χρειάζεται. Όμως αν ασχολούνταν μόνο αυτές οι κατηγορίες ανθρώπων, τότε τα περιοδικά και οι εκπομπές και όλα όσα αναφέρθηκαν πριν, μαζί με τα κέρδη που αυτές αποφέρουν, θα μειωνόντουσαν στο μισό. Συμπέρασμα: προωθείται κάτι το οποίο είναι μεν καλό και απαραίτητο στο σωστό του βαθμό, αλλά που πλέον έχει γίνει μόδα και το κάνουν όλοι, είτε χρειάζεται είτε όχι. Κοινώς το γαμήσαμε και ψόφησε.

Ένα άλλο πράγμα που με εκνευρίζει απίστευτα είναι το ότι όταν ρωτάς κάποιον που κάνει ‘υγιεινή ζωή’ γιατί κάνει γυμναστήριο 7 φορές τη βδομάδα και γιατί τρώει χόρτα και βολβούς συνέχεια, απαντάει ο βλαμμένος: «νους υγιής εν σώματι υγιεί» και αμέσως απαντώ με ομοιοκαταληξία: «της μαμάς σου το μουνί!». Και πως ακριβώς γυμνάζεις το νου σου βρε πανίβλακα; με το να πιθηκίζεις με ότι σου προωθούν σαν αναγκαίο και cool; Βλέποντας Χ-factor και master-chef; Διαβάζοντας sport time και cosmopolitan; Πηγαίνοντας στα μπουζούκια ή στα club; Η μήπως με το να ασχολείσαι με τη καριέρα σου αποκλειστικά νομίζεις ότι αναπτύσσεσαι σαν άνθρωπος; Έχουμε δώσει τόσο μεγάλη σημασία στην ανάπτυξη του σώματος και ο νους έχει πάει περίπατο. Υπάρχει λόγος που το νους προηγείται του σώματος στη φράση. Βλέπω την τραγική πλειοψηφία των νέων γονιών, να στέλνουν τα παιδιά τους είτε για μπάλα τα αγόρια, είτε για μπαλέτο τα κοριτσάκια και τις μικρές λούγκρες. Πολύ σπάνια ακούω να στέλνουν ένα παιδί να μάθει μουσική ή ζωγραφική ή κάποια άλλη τέχνη. Γιατί; Πιθανότατα γιατί είναι πιο cool για τον στόκο μπαμπά να καμαρώνει στους φίλους για το γιόκα του που κλότσησε μια μπάλα (κάτι που το κάνει καλύτερα και μια μαϊμού) παρά αν ο γιόκας του έπαιξε κλασσική μουσική στο πιάνο ας πούμε.

Όπως και να έχει εγώ σαν ευγενική ψυχή που είμαι αποφάσισα να μοιραστώ κάποιες ιδέες μου με τον κόσμο. Όντας παιδαράς από μικρός, με λίγο γυμναστική και με το καλό φαγητό της μαμάς, αλλά πάντα με μέτρο, κατέληξα σε κάποια λογικά συμπεράσματα που θα μοιραστώ μαζί σας. Σε μια έκρηξη αλτρουισμού που με κατακλύζει αυτές τις μέρες, θα δώσω κάποιες συμβουλές που έχουν να κάνουν με το σώμα και πώς να το κρατήσετε σε φόρμα. Οι συμβουλές δεν είναι γενικές και είναι εξειδικευμένες ανάλογα με την κατηγορία ανθρώπων στην οποία απευθύνονται. Προσοχή!!! Να τονίσω ότι οι παρακάτω συμβουλές δίνονται μονό σε άτομα που ΔΕΝ πάσχουν από κάποια είδους πάθηση. Για αυτούς, τις συμβουλές τις δίνει ο γιατρός και όχι εγώ. Να υπενθυμίσω επίσης ότι οι παρακάτω κατηγορίες δεν είναι ταμπέλες που πρέπει να βάζουμε σε ανθρώπους, και τις χρησιμοποιώ μόνο για να διαχωρίσω τις συμβουλές, διατηρώντας πάντα υψηλό σεβασμό προς τον άνθρωπο.

Χοντρές σκατοφακλάνες με αηδιαστική βρωμοκωλάρα και απαίσια μπουγατσόφατσα
Αν προσέβαλα κάποιον χέστηκα. Αν φτάσατε και γίνατε σαν τεράστιοι κεφτέδες λόγω της λιγούρας και της έλλειψης αυτοσυγκράτησης είστε άξιοι της μοίρας σας. Αν σαβουρώνεις 10 κιλά φαγητό κάθε φορά που ανοίγεις αυτό τον απύθμενο λάκκο που αποκαλείς στόμα, τότε μη περιμένεις κατανόηση. Μην απελπίζεσαι όμως. Και για σένα, που μοιάζεις με την δίδυμη αδερφή της Σελήνης υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει λύση. Για την ακρίβεια υπάρχουν 2 λύσεις: ο ένας ο εύκολος είναι να πάς στην Αφρική και να βουτήξεις στη λίμνη με τα κροκοδειλάκια. Γρήγορα και άμεσα θα χάσεις πάνω από 80 κιλά μέσα σε 2 λεπτά και 34 δευτερόλεπτα. Ο άλλος, ο δύσκολος απαιτεί να επιδείξεις κάτι που προφανώς δεν είχες μέχρι τώρα. ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟ! Τι δίαιτες και χαμηλές θερμίδες και παπαριές. Περιόρισε τις μερίδες σου σε κάτι που θα έτρωγε άνθρωπος και όχι τυραννόσαυρος. Κόψε τα γλυκά! Όχι γλυκά! Γλυκά τζίζ!!! Και βασικά σήκωσε την κωλάρα σου και κουνήσου να κάψεις κάνα τόνο. Αν θες να αδυνατίσεις και πραγματικά το θες, τα όπλα σου είναι η δύναμη που έχει να πεις, όχι στη λαιμαργία και ναι στη προσπάθεια. Κανένας διατροφολόγος και κανένα κολοκυθάκι δεν θα κάνει τη διαφορά όσο παραμένεις γουρούνι στο μυαλό. Γκέγκε;
Νάρκισσοι, γυμναστικόκαυλοι και λοιπές ψωνάρεςΗ γυμναστική και η καλή διατροφή κάνει καλό στο σώμα σου. Η επίδειξη της υγιεινής ζωή σου κάνει κακό στα νεύρα μου. Το να είσαι σαν οδοντογλυφίδα με γραμμώσεις μέχρι και στα ρουθούνια δε σε κάνει καταρχήν πιο υγιή από τους υπόλοιπους. Το να μας το παίζεις γνώστης-γνώστρια σε διατροφικά θέματα δε σε κάνει ειδικό, cool ή διαβασμένο. Αν θες να προσέχεις το σώμα σου πρόσεχέ το χωρίς να το προβάλεις και να μας ζαλίζεις τα αρχίδια. Αν θες να το παίζεις ισορροπημένος κοίτα να αναπτυχθείς και λίγο πνευματικά, γιατί έχω βαρεθεί να μιλάω για μπάλα και για το κώλο της κάθε πατσόλας στη τηλεόραση ή το πώς γνώρισες το εξίσου καχεκτικό τσουλί στο τάδε μαγαζί. Και ναι αυτά ακούω συνήθως από τύπους σαν και σένα. Είσαι θύμα της μόδας πάρ’το χαμπάρι. Μέχρι πριν 5 χρόνια υπήρχαν 10 γυμναστήρια στην Αθήνα και εδώ τώρα υπάρχουν 50 στη γειτονιά μου μόνο. Κάνεις ό,τι νομίζεις ότι είναι το αρεστό και το κοινωνικά γαμάτο και το ακολουθείς γιατί είσαι γίδι. Ξύπνα και προσπάθησε για μια φορά να ξεχωρίσεις με το δικό σου τρόπο αντί αυτόν της μάζας.
Ανήσυχοι κλανιάρηδες με χρόνιες φοβίες περί υγείαςΠαιδιά θα σας δώσω ένα hint. ΟΛΟΙ θα πεθάνουμε αργά η γρήγορα. Αν εγώ τρώω και κρέας 2 φορές τη βδομάδα και τηγανιτά άλλες 2, ενώ εσύ με το που τα μυρίζεις σκέφτεσαι χοληστερίνη, τότε η διαφορά μας είναι ότι εγώ θα πεθάνω ίσως 1 χρόνο νωρίτερα, αλλά στο μεταξύ θα το έχω καταευχαριστηθεί ενώ εσύ μάλλον όχι. Επίσης, δεν ξέρω σε ποιον φανταστικό κόσμο ζείτε εσείς αλλά εδώ στην Αθήνα η διατροφή είναι ασήμαντη μπροστά σε άλλους κινδύνους. Αναπνέουμε σκατά καθημερινά. Ζούμε σαν τα γουρούνια ο ένας πάνω στον άλλο. Προσπαθούμε να επιβιώσουμε σε μια εποχή, που προωθεί το άγχος και την πίεση, τα οποία είναι τα φαβορί για να μας κόψουν τον κώλο, αλλά ΟΟΟΧΙΙΙΙ!!!! Να φας κολοκυθάκια να σωθείς! Ρε δε μας χέζετε λέω εγώ; Είσαστε τόσο τυφλοί που νομίζετε ότι το δηλητήριο έρχεται από το φαγητό; Αν θες να επιβιώσεις μάθε να χαλαρώνεις και να απολαμβάνεις ότι μπορείς στο βαθμό που είναι λογικό. Αν είσαι αγχωτικός τύπος τα 1000 κακά θα σε βρούνε ούτως ή άλλως. Αν όμως ηρεμήσεις θα δείς πως και το μπριζολάκι μπορεί να σε χαλαρώσει. Το ουισκάκι μπορεί να σε γαληνέψει. Ο φρουτοχυμός είναι μόνο για νήπια και για αδερφές. Πιες να ξεχάσεις. Φάε να διασκεδάσεις. Το φαγητό είναι απόλαυση δεν είναι αμαρτία. Όπως όλες οι απολαύσεις, αν μπορείς να τις ελέγχεις λειτουργούν υπέρ σου καθώς βελτιώνουν την ψυχική σου κατάσταση. Αν όχι, γίνεσαι όντως η 1η κατηγορία της χοντρής σκατοφακλάνας και αυτό δεν το θες. Αλλά, δεν θες ούτε το αντίθετο.

Γενικό συμπέρασμα: ΚΟΚΟΡΕΤΣΙ RULES!

Οδηγώ και σε σκέφτομαι...2...

Συνεχίζοντας τις εκνευριστικές συμπεριφορές στο τιμόνι ξεκινάμε σήμερα με ένα all time classic:

Γυναίκες…

Η πλειοψηφία των γυναικών είναι πραγματικά αστείες όταν οδηγούν. Η όλη διαδικασία έχει γέλιο από τη πρώτη στιγμή κιόλας που θα αποφασίσει να μπει στο αυτοκίνητο.
Συνοπτικά ακολουθούνται τα παρακάτω βήματα:

-Ανοίγω τσάντα για να βρω τα κλειδιά του αυτοκινήτου.
-Ψάχνω 5 λεπτά στη τσάντα να βρω τα κλειδιά. Βγάζω πορτοφόλια, κινητά, βούρτσες και σερβιέτες από την τσάντα, γιατί δεν βρίσκω το κλειδί.
-Ρίχνω ένα μικρό πανικό.
-Διαπιστώνω ότι κρατάω το κλειδί στο χέρι από την ώρα που βγήκα από το σπίτι.
-Ξεκλειδώνω το αμάξι, μπαίνω μέσα, βάζω τη τσάντα στο πίσω κάθισμα, βάζω ζώνη, ανοίγω το radio, βγάζω ζώνη και γυρνάω να πάρω τη τσάντα για να πάρω το κινητό.
-Ψάχνω 5 λεπτά και αφού έχω βγάλει πορτοφόλια, κλειδιά βούρτσες και σερβιέτες, διαπιστώνω ότι το κινητό το χω ήδη αφήσει στο κάθισμα του συνοδηγού.
-Βάζω μπροστά και ξαφνικά όλοι οι υαλοκαθαριστήρες αρχίζουν να λειτουργούν.
-Αφού ξε-τρομάξω ψάχνω κάνα τέταρτο να βρω από πού κλείνουν.
-Επιτέλους μπορώ να ξεκινήσω!
-Βγαίνω από τη θέση στάθμευσης με μόνο 7 μανούβρες.
-Με το που βγω σταματάω στη μέση του δρόμου για να ξανακουμπώσω τη ζώνη που είχα βγάλει πριν.
Τώρα είμαι πραγματικά έτοιμη!

Πριν συνεχίσουμε να κοροϊδεύουμε το αδύναμο φύλο, ας υπενθυμίσουμε εδώ ότι έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι η αντίληψη χώρου (και χρόνου) στις γυναίκες, δεν είναι τόσο ανεπτυγμένη όσο στους άνδρες. Αυτό σημαίνει ουσιαστικά ότι, ενώ μπορεί το μπροστινό αυτοκίνητο από μια γυναίκα οδηγό να απέχει 2 μέτρα, αυτή μπορεί να το βλέπει 5 ή το αντίστροφο. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος, που πολλές έχουν κολλημένο το κεφάλι στο τιμόνι και αν μπορούσαν θα έβγαζαν το κάθισμα και θα έβαζαν κεκλιμένο επίπεδο για να οδηγούν μπρούμυτα. Επίσης, ή έννοια της ‘γωνίας’, της ‘ευθείας’ και του ‘δεξιά’ ή ‘αριστερά’ δεν γίνονται αντιληπτά εύκολα από τον γυναικείο εγκέφαλο, ειδικά όταν βρίσκεται πίσω από το τιμόνι.

Όλοι λοιπόν ξέρουμε ότι οι γκόμενες οδηγούν βασικά είτε λίγο πιο αργά, ή λίγο πιο εκνευριστικά από τον μέσο οδηγό, κάνουν 10 ώρες να παρκάρουν, δεν προσέχουν όταν αλλάζουν λωρίδες τόσο πολύ, και γενικά, είναι λίγο στο κόσμο τους. Το πιο έντονο χαρακτηριστικό όμως των γυναικών είναι η συμπεριφορά τους. Έχουμε από τη μία πλευρά τις κότες που τρομάζουν με το παραμικρό, χάνουν την ψυχραιμία τους και είναι ικανές να μπήξουν τα κλάματα για τον πιο ασήμαντο λόγο. Και έχουμε και τις οξύθυμες φεμινίστριες που έχουν το ‘που πας ρε μαλάκα;’ έτοιμο να το πετάξουν χωρίς ενδοιασμούς, είτε φταίνε είτε όχι, στον καθένα, χωρίς φόβο μη τις φάνε. Ειδικά οι τελευταίες μου ανάβουν τα λαμπάκια όσο δε πάει, γιατί ποντάρουν στο γεγονός ότι επειδή έχουν βυζά και νουνάκι μπορούν να λένε ότι θέλουν άφοβα. Ε λοιπόν δε πάει έτσι μωρή χαρχάλω! Αν έχεις τα κότσια να βρίσεις, πρέπει να έχεις τα κότσια να δεχθείς και τις συνέπειες. Διαφορετικά βούλωσε το βρωμόστομα σου, και τράβα ρούφα κάνα καρότο να ηρεμήσεις. ΠΑΤΣΟΛΑ!

Αν είσαι γυναίκα οδηγός:
Μην αγχώνεσαι. Μπορεί να μην είσαι το ίδιο ικανή με τους άνδρες οδηγούς στην αρχή, αλλά ισχύει μόνο το πρώτο καιρό που είσαι άπειρη. Μετά από 10 χρονάκια οδήγησης θα στρώσεις.

Η τσάρκα των ζωντανών νεκρών.

Ο παραπάνω τίτλος αναφέρεται σε άτομα απροσδιορίστου ηλικίας, καθώς ο άνθρακας δεν είχε ανακαλυφθεί όταν γεννήθηκαν και έτσι δεν μπορούμε να μετρήσουμε την ηλικία τους. Μιλάω για ανθρώπους που όταν ζούσαν, τα απολιθώματα ήταν ακόμα επιστημονική φαντασία. Μιλάω για οδηγούς που το πρώτο δίπλωμα οδήγησης, είναι σε χαραγμένες εικόνες σε δέρμα ζώων και το πιο πρόσφατο είναι σε γραμμική Β και σκαλισμένο σε γύψινο βάζο. Είναι πραγματικά σοκαριστικό το γεγονός ότι αφήνουνε τέτοιους απέθαντους να οδηγούνε. Είναι μια τεράστια ανευθυνότητα της κοινωνίας και απαιτούμε να ληφθούν μέτρα. Και δεν είμαι κοινωνικός ρατσιστής, αλλά δεν μπορεί άνθρωπος, που τα μάτια του έχουν σολομούς, από τον πολύ καταρράκτη, να οδηγεί αυτοκίνητο και να βάζει σε κίνδυνο τους γύρω του.

Πέρα από το γεγονός ότι είναι επικίνδυνοι, είναι και πολύ-πολύ εκνευριστικοί. Τους βλέπεις στο δρόμο συνήθως μέσα σε ένα αυτοκίνητο που μεταφέρει άλλα δυο-τρία ζόμπι. Καθώς τα αντανακλαστικά τους είναι μειωμένα και το ξέρουν, φροντίζουν να αφιερώσουν το 100% της προσοχής τους στην οδήγηση και συγκεκριμένα καρφώνουν το βλέμμα μπροστά και πάνε με 0,5 χιλιόμετρα/χιλιετηρίδα. Και όταν λέμε μπροστά εννοούμε ένα άνοιγμα 5 μοιρών που τους επιτρέπει η όρασή τους. Οτιδήποτε εντός του κώνου των 5 μοιρών ανήκει στον ορίζοντα γεγονότων της μούμιας. Αυτό σημαίνει όμως ότι, οτιδήποτε βρίσκεται έξω απο τον ορίζοντα γεγονότων, χάνεται και δεν είναι πλέον ορατό (ούτε ακόμα το φώς!). Όχι ότι, με το να βρεθείς στο ορατό πεδίο του μαθουσάλα οδηγού σε κάποια δύσκολη κατάσταση, αυτός θα προλάβει να αντιδράσει. Είναι δύσκολο για έναν γερασμένο εγκέφαλο να στείλει τη σωστή εντολή στα χέρια/πόδια, την στιγμή που πρέπει ταυτόχρονα να καταπολεμάει ένα εγκεφαλικό, 2 καρδιακά επεισόδια και την ακράτεια. Κοινώς χέστηκε. Ευθεία ξέρει, ευθεία πάει και όποιον πάρει ο χάρος.
Κοινώς, πιάνουν χώρο, σπάνε καρύδες και αποτελούν δημόσιο κίνδυνο.

Αν οδηγείς και είσαι άνω των 80:
-Βάλε και το δεύτερο πόδι μέσα και αναπαύσου εν ειρήνη.

Ο αδιάφορος γαμώσπιτος

Όλοι συναντάμε αυτά τα αποβράσματα της κοινωνίας σε καθημερινή βάση. Είναι άνθρωποι από όλες τις κατηγορίες, από όλα τα κοινωνικά στρώματα, από όλα τα φύλα και τις ηλικίες και είναι άνθρωποι που τους αξίζει ο ανασκολοπισμός. Όσες κατηγορίες αναφέρθηκαν μέχρι τώρα ωχριούν μπροστά τους γιατί σε αντίθεση με αυτές, ο αδιάφορος γαμώσπιτος ξέρει τι κάνει και δεν του καίγεται καρφί γιατί πραγματικά μας έχει όλους γραμμένους στα βρωμερά τους αρχίδια (που να σας πάθουν γάγγραινα ρε γαμημένοι). Είναι οι καταραμένοι τύποι που τους βλέπεις να διπλοπαρκάρουν και να τριπλοπαρκάρουν παντού ή που θα σταματήσουν στη μέση του δρόμου για να παραλάβουν την καργιόλα τους και το μπασταρδάκι τους κλείνοντας όλο το δρόμο. Οι τύποι που ενώ περιμένεις στο φανάρι που στρίβει αριστερά, μπαίνουν στην δεξιά σου λωρίδα, που πάει ευθεία, και στο τέλος στρίβουν στα αριστερά, κλείνοντας έτσι και την πορεία προς την ευθεία. Είναι αυτοί οι γαμάνθρωποι, που όταν έχει φρακάρει ο δρόμος είναι ικανοί να βγούνε στο αντίθετο ρεύμα μόνο και μόνο για να πάνε 10 μέτρα μπροστά πιο γρήγορα. Και είναι τόσο θρασείς που αν τους βρίσεις απαντάνε κιόλας!!!

Αν ανήκεις σε αυτή τη κατηγορία μάθε πως είσαι από τα χειρότερα ζώα που έχουν πατήσει ποτέ τον πλανήτη. Όχι μόνο γιατί δεν σέβεσαι τους συνανθρώπους σου, αλλά και γιατί νομίζεις πως είσαι υπεράνω αυτών. Surprise σκουλήκι! Είσαι ένα αηδιαστικό βρωμερό και τρισάθλιο μυρμήγκι. Σου αξίζει να σε γαμάνε στη κόλαση 40 δαίμονες-Rocco Siffredi και να τρως τρελό bukkake από άλλους 40 δαίμονες-Peter North, έτσι για να γουστάρουμε. Θα μπορούσα να συνεχίσω να βρίζω επ’ αόριστον αυτά τα μιάσματα, αλλά επειδή δεν είναι του χαρακτήρα μου να μιλάω άσχημα θα σταματήσω εδώ. Απλά θα πω αυτό που με εκφράζει: Fuck you and DIE!

Θεωρώ ότι υπάρχουν και άλλες κατηγορίες οδηγών που καθημερινά μας σπάνε τα νεύρα αλλά νομίζω ότι κάλυψα τις βασικές. Θυμηθείτε φίλοι μου, ότι ο δρόμος είναι άτιμο πράγμα. Σε φθείρει και σε πιέζει και σε διαμορφώνει σε κάτι λιγότερο από αυτό που είσαι. Μερικοί είστε χαμένη υπόθεση, αλλά κάποιοι μπορείτε να σωθείτε. Για αυτό όσο μπορείτε αφήστε το τιμόνι και πιάστε το τρομπόνι μήπως δούμε άσπρη μέρα.

Ο Μαύρος κύκνος και ο κόκκινος θεατής!

Πήγα της προάλλες να δω το πολυαναμενόμενο νέο αριστούργημα του Aronofsky “The Black Swan”. Δεν έχω λόγια για αυτή τη ταινία. Αν έπρεπε να το χαρακτηρίσω με μια λέξη τότε ‘αριστούργημα’, ‘φανταστικό’, ‘θαυμάσιο’, ‘θεσπέσιο’ και ‘εξαίσιο’ είναι λέξεις που σίγουρα ΔΕΝ του αρμόζουν. Αν έπρεπε να πω μια καλή κουβέντα για αυτή τη ταινία, θα ήταν γιατί πιθανότατα θα είχα κάποιον με ένα μπαζούκα να μου σημαδεύει τα αρχίδια, αλλά τότε και πάλι θα έλεγα ότι είναι το πολύ μέτρια. Αυτό δεν θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη βέβαια στο κοινό καθώς και λόγω κρίσης τα budget των ταινιών πέφτουν και η αλήθεια είναι ότι, ό,τι πληρώνεις παίρνεις. Αυτό όμως που με θλίβει περισσότερο από το να δώσω 9 ευρώ και 2 ώρες από τη ζωή μου για δω μια παπαρία, είναι η αντιμετώπιση του κόσμου. Μπείτε στο αθηνόραμα και δείτε τις κριτικές του κοινού. Από τους σχεδόν 500 μέχρι τώρα σχολιαστές, το 65% έχει δώσει από 4 και πάνω. Τραγωδία. Πριν επιχειρηματολογήσω θα ήθελα να προειδοποιήσω τα πιθανά θύματα που θα δούνε την ταινία ότι η πρωταγωνίστρια πεθαίνει στο τέλος… ααααα και ακολουθεί SPOILER ALERT.

-----SPOILER ALERT: είναι μαλακία η ταινία ρεεεεε------

Ελπίζω με το παραπάνω τέχνασμα-καγκουριά να έσωσα μερικούς από το να τη δούνε. Και συνεχίζω: Η μετριότητα στις μέρες μας έχει λάβει διαστάσεις αρρώστιας. Εξαπλώνεται σαν το καρκίνο και σκοτώνει κάθε απόπειρα για κάτι παραπάνω από μια ανεγκέφαλη προσπάθεια να εντυπωσιάσουμε τις μάζες. Και δεν μιλάω μόνο για τις ταινίες. Μουσική, κινηματογράφος, λογοτεχνία και τέχνη γενικότερα, πολιτική και κοινωνική ζωή και κατ’επέκταση και προσωπική ζωή είναι πλέον για τον περισσότερο κόσμο ο ορισμός της μετριότητας. Έχουμε μάθει να αποδεχόμαστε λίγα και ανούσια και να λέμε και ευχαριστώ. Αλλά ας μη ξεφεύγω από το θέμα.

Ο Μαύρος κύκνος είναι μια μέτρια ταινία, με μια καλή –κατά σημεία- ατμόσφαιρα, σενάριο αδιάφορο, με συμπαθητική ερμηνεία από πλευράς Portman και με ένα δράμα το οποίο μπορεί να απευθυνθεί μόνο σε ανορεκτικά, καταπιεσμένα και αγάμητα κοριτσόπουλα. Παρόλα αυτά έχουμε τους ευαίσθητους, εμετικούς, ανεγκέφαλους ψευτοκουλτουριάρηδες του κώλου που θέλουν να μας πείσουν ότι η ταινία τους άγγιξε (πιθανότατα γιατί μόνο ταινίες τους έχουν αγγίξει εδώ και καιρό). Και εδώ ερωτώ: Τι διάολο σας άγγιξε σε αυτή την ταινία; Το σενάριο συνοψίζεται στα εξής: Μια μπαλαρίνα παίρνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του άσπρου κύκνου στο αριστούργημα ‘λίμνη των κύκνων’, αλλά επειδή έχει γίνει άβουλο κοριτσάκι από τη καταπιεστική μαμά της που την χτενίζει, την πλένει και την σκουπίζει στο χέσιμο ακόμα και στα 20 της, δεν έχει τα κότσια να παίξει σωστά και με συναίσθημα τον ‘μαύρο κύκνο’ που είναι και ο ‘κακός’ του μαραμυθιού και έτσι κινδυνεύει από μια άλλη ναρκομανή και ξεκωλιάρα, τύπου ‘πάρτε με αγόρια, πλάκα έχει’ μπαλαρίνα, που είναι και καλά πιο ‘τρελιάρα’. Επειδή είναι λοιπόν η αγαπημένη μας μπαλαρίνα ευαίσθητη και εδώ που τα λέμε, ψιλομαλάκω, τα ψιλοπαίζει και αρχίζει και έχει παραισθήσεις. Για να μην τα πολυλογούμε γιατί μάλλον σας παίρνει ο ύπνος σιγά σιγά, χορεύει καλά και τους δυο ρόλους γιατί αναδύεται στην πορεία μέσα της ο κακός μαύρος κύκνος...μιλάμε για πολύ νόημα….

Εδώ πολλοί θα πούνε ότι για να καταλάβεις την ταινία πρέπει να μπεις στη θέση του ήρωα και να ζήσεις το δράμα του. Δυστυχώς, εγώ όντως δεν μπορώ να το κάνω αυτό γιατί δεν είμαι εγκεφαλικά ανάπηρος. Πώς να ταυτιστώ με έναν ήρωα που δε σέβομαι; Τι υπάρχει σε αυτό το χαρακτήρα που τραβάει τον κόσμο να δεθεί μαζί του; Η αδυναμία του να αντιταχθεί στη μητέρα-τύραννο; Η αδυναμία του να αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο; Η αδυναμία του να παραμείνει προσκολλημένος στην πραγματικότητα; Εδώ η γκόμενα έβλεπε φαντάσματα από τις φοβίες τις. Και όλα αυτά γιατί;;; ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΑΛΕΤΟ;;;;;;; ΔΗΛΑΔΗ ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ!!!!

Έχω ταυτιστεί με άπειρους ήρωες στη ζωή μου, άλλους δυνατούς, άλλους αδύναμους, άλλους τυχερούς και άλλους άτυχους, κάποιους που είχαν δυσκολίες και τα έβγαλαν πέρα και κάποιους που απέτυχαν. Άλλα όλοι είχαν ένα σκοπό αξιόλογο, ή έζησαν ένα δράμα που ήταν πραγματικά ΔΡΑΜΑ! Το ότι θα χάσω το ρόλο της κεντρικής μπαλαρίνας δεν είναι δράμα, είναι καραμελωμένα αρχίδια με σαντιγί. Είναι αστείο. Με όλη τη σημασία της λέξεως. Έχουν μάθει οι σινεφίλ παπάρες να μας πουλάνε κάθε ηλιθιότητα ως δράμα άξιο συναισθηματικής επένδυσης. Όλοι εμείς που τα κοροϊδεύουμε αυτά δεν έχουμε συναισθήματα δηλαδή; Επειδή εσύ συγκινείσαι με το παραμικρό σαν αβοήθητη γυναικούλα, πρέπει αυτό να το πούμε συναισθηματισμό; Ή μήπως βλακεία; Έχω ένα δράμα για σένα που φαντάζομαι θα μιλήσει στα βάθη της καρδιά σου:

"Γαλλία του 1782. Η Γαλλική επανάσταση είναι στα σκαρία. Ένα κοριτσάκι της επαρχίας είχε ένα αγαπημένο αρκουδάκι με το οποίο έτριβε το μουνάκι της μέχρι την ευαίσθητη ηλικία των 11. Μετά αναγκάστηκε να χρησιμοποιεί το πορτατίφ για τρίψιμο με αποτέλεσμα να ερεθιστεί και να πάει στο γιατρό. Εκεί γνώρισε και σοδομίστηκε με τον γυναικολόγο της ο οποίος αποδείχθηκε θετός της πατέρας (και όμως γίνεται) και ο οποίος είχε κλέψει επίτηδες το αρκουδάκι για να την γνωρίσει. Αυτή τον ερωτεύεται αλλά όταν το μαθαίνει πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στο μαλακό και τριχωτό αρκουδάκι και στον σκληρό πάπαρο του γιατρού. Ταυτόχρονα θέλει να πάρει μέρος στην επανάσταση και να φοράει στρίνγκους ελεύθερα.Τι θα κάνει;"

Επειδή με πιάνουν λυγμοί από το δράμα θα σταματήσω εδώ την αφήγηση, αλλά σκεφτείτε το…αξίζει Oscar και μάλιστα 5! Όρτσα 5 λοιπον...