Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Papyrus Alzousse Britannica - Βιολογία 2

Στο προηγούμενο μάθημα μιλήσαμε λίγο για το κύτταρο και μάθαμε ότι διαιρείται και πολλαπλασιάζεται. Είδαμε επίσης ότι μέσα στο κύτταρο υπάρχει το DNA, το οποίο περιέχει πληροφορίες για την κατασκευή του νέου οργανισμού κατά την αναπαραγωγή. Είδαμε επίσης ότι όλα τα είδη ζωής μοιράζονται τα ίδια βασικά βιοχημικά συστατικά. Σήμερα θα πάρουμε όλη αυτή την πληροφορία και θα την προσαρμόσουμε έτσι ώστε να καταλάβουμε τον βασικό μηχανισμό που λειτουργεί τα τελευταία 3.4 δισεκατομμύρια χρόνια στην Γη: Την εξέλιξη.

Ας ξεκινήσουμε όμως με ένα ταξίδι στο -όχι πολύ μακρινό- παρελθόν και συγκεκριμένα 180 χρόνια περίπου πίσω...

Ήταν ένα κρύο πρωινό της 27ης του Δεκέμβρη του 1831. Ο ήλιος άρχιζε σιγά-σιγά να σπάει το σκοτάδι και να ρίχνει φως στο πολυσύχναστο λιμάνι του Πλίμουθ της νότιας Αγγλίας. Πληθώρα πλοίων, μικρών και μεγάλων, βρίσκονταν καθηλωμένα εδώ και μέρες, μια που ο άσχημος καιρός εμπόδιζε τον απόπλου την τελευταία βδομάδα. Το παχύ πούσι κάλυπτε τα πάντα με ένα θολό πέπλο υγρασίας, που μούλιαζε τα ρούχα, και σε συνδυασμό με την παγωνιά της εποχής περόνιαζε το κόκκαλο. Για αυτό και δεν έβλεπες άνθρωπο πουθενά εκείνη την ώρα. Ακόμα και οι πολικές αρκούδες φορούσαν ζακετάκι εκείνη την περίοδο, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος περίμενε τον ήλιο για να ξεμυτίσει από τα σπίτια του. Ο μόνος που δεν φάνηκε να πτοείται από το ψωλόκρυο, ήταν ένας νεαρός που με χαμόγελο στα χείλη και αποφασιστικό και ενθουσιώδες βήμα, διάβαινε τους πετρόχτιστους δρόμους του λιμανιού, κρατώντας μια τσάντα γεμάτη χειρόγραφα και σέρνοντας μαζί του ένα μίνι καροτσάκι, γεμάτο με περισσότερα βιβλία και τετράδια, άλλα γραμμένα και άλλα κενά. Έφτασε μπροστά στην ξύλινη σανίδα που ένωνε τον μώλο με ένα δεμένο σκάφος. Σταμάτησε και κοίταξε πίσω του σαν να χαιρετούσε τη γη που άφηνε, ενώ το βλέμμα του για μια στιγμή, θαρρείς πως γέμισε νοσταλγία. Η στιγμή τελείωσε, το χαμόγελο επέστρεψε και ο νέος γύρισε προς το πλοίο και έκανε το πρώτο βήμα. Η ομίχλη είχε μόλις αρχίσει να διαλύεται όταν ο Κάρολος Δαρβίνος ανέβαινε αποφασιστικά στο πλοίο με όνομα "HMS Beagle"....

Το θαλάσσιο "λαγωνικό" (ονομασμένο από την όμορφη αυτή ράτσα κυνηγετικών σκυλιών) ήταν έτοιμο να ξεκινήσει ένα ταξίδι χαρτογράφησης των ακτών της Νότιας Αμερικής, που μέχρι τότε ήταν γνωστές ως: "παραλίες γκάου-γκάου" ή "ακτές ανκατεβειςαποπλοιοσεδάγκασα" ή "το ακρωτήρι του καυλωμένου ανθρωποφάγου" και άλλα τέτοια περιγραφικά ονόματα. Η θέση του στο πλοίο ως φυσιοδίφης και συλλέκτης γεωλογικών δειγμάτων θα του εξασφάλιζε μια πρωτοφανή εμπειρία περιπλάνησης, στον άγνωστο ακόμα τότε κόσμο των ζώων και των φυτών. Μέσα στο πενταετές αυτό ταξίδι, ο Δαρβίνος συνέλεγε γεωλογικά δείγματα και παρατηρούσε και κατέγραφε τα διάφορα είδη ζώων και φυτών που συνάντησε στα ταξίδια του. Στα νησιά Γκαλαπάγκος παρατήρησε ότι το ράμφος των σπίνων, διέφερε από νησί σε νησί, ενώ μπορούσες να καταλάβεις από πιο νησί ήταν η κάθε χελώνα, από το σχέδιο στο κέλυφός της και μόνο. Αυτό, τον οδήγησε στο συμπέρασμα ότι κάθε είδος ζωής, όπως η χελώνα και ο σπίνος των Γκαλαπάγκος, σχετιζόταν άμεσα με το περιβάλλον στο οποίο ζούσε και προσαρμοζόταν σε αυτό. Καθώς το ταξίδι συνεχιζόταν τα στοιχεία που μάζευε ο Δαρβίνος ολοένα και ενίσχυαν τις απόψεις του. 

Όταν επέστρεψε τελικά στην Αγγλία ήταν ήδη γνωστός από τα ευρήματα που έστελνε πίσω για μελέτη. Αυτά που είχε δει τον είχαν πείσει ότι τα είδη ζωής μεταλλάσσονταν διαρκώς μέσω μιας πολύ αργής, αλλά σταθερής διαδικασίας και δεν ήρθαν αυτούσια στη Γη από κάποιο 'δημιουργό'. Παρόλο όμως που ήθελε να διατυπώσει την θεωρία του, δεν μπορούσε να το κάνει πριν βρει ακράδαντες αποδείξεις, δεδομένου ότι ακόμα και ο επιστημονικός κόσμος της εποχής ήταν άρρηκτα δεμένος με το γαμημένο θρησκευτικό στοιχείο, και οποιαδήποτε θεωρία δεν επαληθευόταν απο τις ρασοφόρες λούγκρες ή διέψευδε τις γελοίες παρλαπίπες που αποκαλούσαν αγίες γραφές, καταδικαζόταν, και ο επιστήμονας έχανε το κύρος του. Έτσι ο Δαρβίνος, σαν έξυπνος άνθρωπος συνέλεξε πρώτα όσα περισσότερα στοιχεία μπορούσε, απο βιολόγους, γεωλόγους, ζωολόγους και τον Νοέμβρη του 1859 εξέδωσε ένα απο τα διασημότερα επιστημονικά συγγράμματα όλων των εποχών με τίτλο "Για την καταγωγή των ειδών, μέσω της φυσικής επιλογής."

Παρόλο που τα πρώτα χρόνια υπήρχε έντονη κριτική και αντιπαράθεση γύρω από αυτό το βιβλίο, η επιστημονική κοινότητα γρήγορα συνειδητοποίησε την εγκυρότητα των στοιχείων της θεωρίας του Δαρβίνου και την ασπάστηκε ως τον αποδεκτό μηχανισμό της ζωής. Τι ακριβώς λέει λοιπόν η γνωστή πλέον "θεωρία εξέλιξης, μέσω της φυσικής επιλογής";

Ορισμός
Με τον όρο εξέλιξη, εννοούμε την αλλαγή που παρατηρείται στα κληρονομικά χαρακτηριστικά των βιολογικών οργανισμών, στο πέρασμα διαδοχικών γενεών. Εννοούμε τα χαρακτηριστικά που κληρονομούνται στους οργανισμούς μέσω της αναπαραγωγής, όπως περιγράφτηκε στο κεφάλαιο 1. Η αλλαγή επιφέρεται συνήθως (αλλά όχι πάντα) επειδή οι οργανισμοί προσαρμόζονται στο περιβάλλον και αναπτύσσουν έτσι χαρακτηριστικά που θα τους βοηθήσουν να επιβιώσουν σε αυτό. Η φυσική επιλογή τώρα, ως έννοια, είναι ένα είδος ξεσκαρταρίσματος -το οποίο δεν γίνεται συνειδητά βέβαια- κατά το οποίο τα (λίγα αρχικά) άτομα ενός πληθυσμού που έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά κατάλληλα για το εν λόγω περιβάλλον, θα επιβιώσουν με μεγαλύτερες πιθανότητες. Οι απόγονοί τους θα είναι άτομα με τα ίδια χαρακτηριστικά και άρα σιγά-σιγά το είδος θα αποτελείται αποκλειστικά από άτομα που φέρουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Γενικότερα η φύση φαίνεται να επιλέγει τους δυνατότερους οργανισμούς, τους πιο κατάλληλους για επιβίωση. Για αυτό και όσοι αγαπάμε και σεβόμαστε το μεγαλείο της ζωής, όταν βλέπουμε παιδάκια με μαχαίρια που πάνε να καρφώσουν το μάτι τους, ή που παίζουν δίπλα στο γκρεμό, ή που πάνε να βάλουν το δάχτυλο στην πρίζα, πρέπει να τα αφήνουμε να πάρουν το δρόμο που έχει αποφασίσει η πάνσοφη φύση για αυτά.

Παράδειγμα
Για να κατανοήσουμε όμως τον μηχανισμό καλύτερα ας δώσουμε το ωραίο και κλασσικό παράδειγμα με τις πεταλούδες. Πάμε πάλι το ρολόι πίσω πριν διακόσια χρόνια, λίγο πριν την βιομηχανική επανάσταση. Οι πιτσιλιστές πεταλούδες της Αγγλίας εκείνη την εποχή, ήταν στην συντριπτική τους πλειονότητα άσπρες με μικρές μαύρες πιτσιλιές, όπως φαίνεται στην φωτογραφία αριστερά, ενώ υπήρχε και ένα πολύ μικρό πλήθος μαύρων όπως φαίνεται στην εικόνα δεξιά. Η γενετική διαφορά των δυο αυτών ειδών  είναι αντίστοιχη με την διαφορά ενός ανθρώπου με ξανθά μαλλιά και ενός με μαύρα.



Οι άσπρες πεταλούδες ζούσαν ήρεμα και ωραία γιατί οι λειχήνες των δέντρων τους έδιναν ένα φυσικό καμουφλάζ που ταίριαζε με τον χρωματισμό τους και τις προστάτευε από τους θηρευτές τους. Οι μαύρες από την άλλη, τρώγαν μεγάλο παπάρι, καθώς το χρώμα τους έκανε έντονη αντίθεση με το ανοιχτόχρωμο χρώμα των λειχήνων και έτσι τα πουλιά που τις βλέπαν σαν μπριζολίτσες, τις ξεχώριζαν εύκολα και τις κάναν μαμ. Τώρα, όταν τα εργοστάσια των ανθρώπων πήραν μπρος για τα καλά, η μόλυνση σκότωσε τις λειχήνες και κάλυψε τα δέντρα με αιθάλη (όπως περίπου γίνεται πλέον κάθε χρόνο στην Αθήνα επειδή πολλά γαμιόλια καίνε δέκα τόνους ξύλα τη μέρα, αντί να φορέσουν καμιά μπλούζα παραπάνω) μαυρίζοντας ουσιαστικά το background των δέντρων. Έχουμε λοιπόν πλέον μαύρα δέντρα και άσπρες πεταλούδες που αράζουν πάνω τους νομίζοντας ότι όλα οκ. Suprise mothafakas! Πλέον οι άσπρες πεταλούδες έγιναν στόχος, οι μαύρες δεν τους έδινε κανείς σημασία γιατί πλέον αυτές είχαν το καμουφλάζ και έτσι αναπαράχθηκαν πολύ περισσότερο με ουσιαστικό αποτέλεσμα οι πεταλούδες πλέον να γεννιούνται μαύρες και τα ασπρα ξαδέρφια τους πήραν τον μπούλο.

Αυτό ήταν ένα απλό και βασικό παράδειγμα εξέλιξης σε μικρή κλίμακα. Λέμε μικρή κλίμακα, γιατί η εξέλιξη που παρατηρούμε είναι σε άτομα του ίδιου γένους. Υπάρχουν όμως πάμπολλα στοιχεία που μας δείχνουν ότι η εξέλιξη δεν μένει μόνο στο χρώμα, αλλά μπορεί να αλλάξει τα πάντα στη φυσιολογία των οργανισμών, μερικές φορές σε τέτοιο βαθμό που ένα είδος μεταλλάσσεται σε ένα νέο είδος. Και αυτό έχει γίνει στην Γη, εκατομμύρια φορές μέχρι σήμερα. Όλα τα ζώα και τα φυτά και οι μικροοργανισμοί που ξέρουμε και αγαπάμε, ακόμα και εμείς οι ίδιοι σαν είδος, είμαστε μεταλλάξεις άλλων ειδών που στο διάβα του χρόνου αλλάξαμε, προσαρμοστήκαμε και επιβιώσαμε και είμαστε τώρα εδώ, ενώ εκατομμύρια άλλα είδη αφανίστηκαν. Η κύρια πηγή αποδείξεων για αυτό το φαινόμενο είναι τα απολιθώματα. Ας φύγουμε τώρα από την επιστημονική ορολογία και ας τα πούμε με τρόπο εκλαϊκευμένο, σταράτο και κατανοητό.

Κες κεσέ απολίθωμα;
Που τα λέτε μάγκες, το απολίθωμα φορμάρεται με τον εξής τζαμάτο τρόπο. Φανταστείτε έναν δεινόσαυρο για παράδειγμα που ρίχνει ένα χέσιμο κάτω από ένα δέντρο. Εκεί που στέκεται λοιπόν σπάει το κλαρί και του έρχεται μισός τόνος ξύλο στο δόξα πατρί. Δεινόσαυρος γιοκ. Εκεί που ψόφησε λεπόν, πέφτουν χώματα, σκατά, λάσπες, φύλλα, κλαριά, χώμα σκόνη, και άλλα σκατά κλπ κλπ. Όλο αυτά τα ιζήματα προστατεύουν το σκελετό του μακαρίτη του δεινοσαύρου ενώ σχηματίζουν ένα καλούπι γύρω του. Μερικές χιλιάδες χρόνια μετά ένας άλλος δεινόσαυρος, μακρινός απόγονος του προηγούμενου, έχει μόλις φάει δυο γύρους σαύρας, έχει κάνει και την τσιγαριά του που λέμε, και είναι έτοιμος να κάνει κατάθεση. Βρίσκει ένα ωραίο μέρος κάτω απο ένα δέντρο και του δίνει και καταλαβαίνει. Εκείνη την στιγμή, εντελώς ξαφνικά κιόλας, σπάει το κλαρί ενός δέντρου πιο πέρα, τρομάζει ο τυραννόσαυρος που είναι εκεί κοντά αρχίζει και τρέχει, βλέπει τον δεινόσαυρο μας που σφίγγεται ιδρωμένος, γιατί ο κακομοίρης είναι και δυσκοίλιος, του χώνει μια δαγκωνιά και του κόβει τη μισή πλευρά και φεύγει τσαντισμένος τρέχοντας προς τα κάπου που δεν έχει σημασία. Πάλι χώματα, σκατά και λάσπες  κλπ κλπ. Όταν λοιπόν ανακαλύφθηκαν οι δυο σκελετοί μετά από εκατομμύρια χρόνια, είδαμε για παράδειγμα τις μικρές διαφορές του πρώτου δεινοσαύρου, από του δεύτερου και φαίνεται ξεκάθαρα πως ο δεύτερος ειναι απόγονος του πρώτου λόγω των ανατομικών ομοιοτήτων, και φυσικά του DNA. Φανταστείτε αυτό να γίνεται σε όλη τη Γη για εκατομμύρια χρόνια. Άπειρα ζώα και φυτά που πέθαναν και τα πτώματα τους βρέθηκαν για να μας πουν μια ιστορία. Ποια ιστορία είναι αυτή; Ή ιστορία εξέλιξης των ειδών. Το τι προήλθε από τι. Και οι ομοιότητες είναι σοκαριστικές



"Και πως ξέρουμε με ποια σειρά ήρθαν τα ζώα, και ποιο προήλθε απο ποιο;" θα αναρωτηθεί κανείς εύλογα. Η εύκολη απάντηση είναι και η πιο απλή. Όσο πιο βαθιά βρίσκουμε ένα απολίθωμα, τόσο πιο παλιό είναι το εύρημα. Κάθε στρώμα ιζήματος μπορεί να κατηγοριοποιηθεί χρονικά. Έτσι, μπορούμε να βάλουμε τα απολιθώματα σε μια σειρά και να μελετήσουμε πως το κάθε είδος εξελίχθηκε, και ποιοι είναι οι πρόγονοί του. Και φυσικά λείπουν πολλοί κρίκοι στην αλυσίδα. Εκατομμύρια άλλωστε είδη εξαφανίστηκαν για πάντα από προσώπου Γης και δεν είναι δυνατόν να βρούμε όλους τους προγόνους του κάθε είδους τόσο πίσω όσο και τον πρώτο κοινό πρόγονο που εμφανίστηκε στη Γη 3.4 δις πριν και μας χάρισε το DNA του. Όμως έχουμε ήδη δέσει πολλά είδη. και η γενικότερη εικόνα είναι αρκετά ξεκάθαρη. Όπως θα θυμάστε από το προηγούμενο κεφάλαιο, λέγαμε ότι τα βασικά βιοχημικά συστατικά που αποτελούν το DNA όλων των ζωντανών οργανισμών που έζησαν και ζουν στον πλανήτη είναι κοινό. Μπράβο σε όσους το θυμούνται. Αυτό λοιπόν επιβεβαιώνεται και απο τα απολιθώματα και αποτελεί άλλη μια ένδειξη ότι οι οργανισμοί στον πλανήτη έχουν έναν κοινό πρόγονο από τον οποίον όλοι οι άλλοι οργανισμοί εξελίχθηκαν. 

Αυτό ακριβώς λέει η εξέλιξη λοιπόν. Όλοι οι οργανισμοί είναι συγγενείς μας, κάποιοι κοντινοί, κάποιοι μακρινοί. Είναι μια διαδικασία πιο αργή και από ανάπηρο σαλιγκάρι, όμως είναι αέναη και θα συνεχίζεται για πάντα, όσο υπάρχουν ζωντανοί οργανισμοί  να εξελίσσονται. Αν μπορούσαμε να βγάλουμε μια οικογενειακή φωτογραφία θα ήταν κάπως έτσι:




Πολύς κόσμος ακόμα και σήμερα πιστεύει οτι η εξέλιξη δεν ισχύει, ότι είναι παραμύθι και ότι ο θεός έφτιαξε τον κόσμο και τα ζώα. Τα ζώα δεν με πιστεύανε, αλλά τώρα θα με πιστέψουν, μέχρι και τα ζώα. Τα ζώα αυτά λοιπόν, που αρνούνται να δεχτούν κάτι  που ολόκληρη πλέον η επιστημονική κοινότητα αποδέχεται ως αλήθεια, είναι αυτοί που σε κάποια συζήτηση θα ξεστομίσουν μια από τις παρακάτω μαλακίες: 

"Εγώ δεν προέρχομαι απο τον πίθηκο"

Κλασσική ατάκα ανθρώπου με iq χαμηλότερο και από πιθήκου. Που να ξερε οτι θα ήταν τιμή του να έχει πρόγονο τον πίθηκο ο μαλακοσβούρης. Παρόλα αυτά έχει δίκιο. Μια συχνή παρανόηση που σχετίζεται με την εξέλιξη, είναι η πεποίθηση ότι η θεωρία υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος προήλθε από τον πίθηκο, το οποίο είναι φυσικά λάθος. Ο πίθηκος και ο άνθρωπος είναι διαφορετικά είδη, που όμως έχουν κοντινό κοινό πρόγονο. Και με τα καγκουρό έχουμε κοινό πρόγονο αλλά πολύ πιο μακρινό, αυτό δεν σημαίνει οτι ο άνθρωπος ήρθε χοροπηδώντας στον κόσμο. Πρέπει να μαθαίνουμε όταν διαβάζουμε μια επιστημονική θεωρία να την διαβάζουμε και να την κατανοούμε σωστά, ώστε να μη λέμε μετά παπαριές και γινόμαστε ρεζίλι. Ο άνθρωπος ήρθε στην Γη από ένα άλλο είδος ανθρώπου λίγο πιο τριχωτού, λίγο πιο κοντού, λίγο πιο χαζού, αλλά ανθρώπου. Και αυτός από ένα άλλο είδος ανθρώπου ακόμα πιο τριχωτού, χαζού και άσχημου μέχρι που φτάνουμε στην Παπαρήγα. Και αυτή απο κάποιο άλλο είδος κλπ κλπ. Τώρα το οτι ο μακρινός μας πρόγονος ήταν ανθρωποειδές και από αυτόν προέκυψαν και οι πίθηκοι από τη πλευρά της μαμάς του, δεν καταλαβαίνω γιατί ενοχλεί κάποιους. Δεν είναι ότι εξισώνει κανείς τον άνθρωπο με τον πίθηκο. Δηλαδή τι ανασφάλειες είναι αυτές; Είναι σαν να πιστεύουμε οτι εμείς στις οικογένειες μας δεν έχουμε ξαδέρφια ή τριτοξάδερφα που είναι στόκοι και ζώα. Έχουμε και παραέχουμε και η αντιστοιχία είναι η ίδια, επειδή με τον 5ο ξάδερφό μου έχουμε έναν κοινό πρόγονο, την προγιαγιά μου πχ, δεν σημαίνει ότι εγώ ήρθα από αυτόν, ούτε ότι είμαστε ίδιοι. Πόσο μάλλον αν το πάμε πίσω κατά χιλιάδες χρόνια και βρούμε τους συγγενείς που μπορούμε να έχουμε από κοινό πρόγονο του 1000 μ.Χ., ή του 500 π.Χ. τους οποίους όχι μόνο δεν τους ξέρουμε, αλλά μπορεί να ζουν αλλού, να έχουν άλλη εθνικότητα ή και άλλο χρώμα επιδερμίδας.

"Η θεωρία της εξέλιξης δεν έχει αποδειχθεί, για αυτο άλλωστε την λένε και θεωρία"

Κόσμος και κοσμάκης, όταν ακούει την έκφραση "η θεωρία της εξέλιξης" μπερδεύεται με την λέξη θεωρία και σκέφτεσαι σαν πανάσχετος τριμάλακας που είναι ότι: "εεε, αφού είναι θεωρία, τι αξιοπιστία έχει; τόσες θεωρίες έχει κάνει η επιστήμη και συνεχώς τις αλλάζει." Είναι το κλασσικό μπέρδεμα του απαίδευτου μπούφου, που η τελευταία  φορά που ασχολήθηκε με κάτι επιστημονικό ήταν όταν έβγαζε το κακάδι από τη μύτη του, το έκανε μπαλάκι και παρατηρούσε την κίνηση που διέγραφε αυτό, καθώς κυλούσε στο κεκλιμένο επίπεδο του θρανίου του. Αυτό που μπερδεύουν οι άμπαλοι φίλοι μας είναι η έννοια της επιστημονικής θεωρίας, με την έννοια της επιστημονικής υπόθεσης. Η υπόθεση είναι μια επιστημονική δήλωση πχ "το καυλί του κροκόδειλου κάνει "σπλατς σπλουτς" όταν κολυμπάει ανάσκελα", η οποία και πρέπει να αποδειχθεί μέσω της επιστημονικής μεθόδου, αν θέλει να γίνει αποδεκτή απο την επιστημονική κοινότητα. Δηλαδή να είναι προβλέψιμη και να μπορεί να επαναληφθεί, να επαληθευτεί πειραματικά ή εμπειρικά και να συνάδει με τις παρατηρήσεις. Όταν τελικά όλα τα στοιχεία δείξουν ότι η αρχική υπόθεση είναι σωστή, τότε η υπόθεση γίνεται θεωρία και είναι πλέον αποδεκτή ως αλήθεια. Είναι πάνω κάτω το ίδιο με την βαρύτητα. Κανείς δεν αμφισβητεί την βαρύτητα, γιατί όλα δείχνουν ότι ισχύει. Το ίδιο ισχύει και με την εξέλιξη.

Επίλογος
Πριν κλείσουμε να τονίσουμε το εξής: Η εξέλιξη, δεν είναι απλά μια ιστορία, ή μια υπόθεση, είναι γεγονός. Οι πολέμιοι αυτής πρέπει να καταλάβουν ότι γίνονται γελοίοι και αστείοι. Ακόμα και το Βατικανό αποδέχεται πλέον την εξέλιξη υποστηρίζοντας ότι ο μηχανισμός της ειναι αυτός που επέλεξε ο Θεός για να φτιάξει τον κόσμο. Τραβηγμένη υπόθεση, αλλά πολύ πιο σοβαρή θέση από την απόρριψη της εξέλιξης που υιοθετούσαν οι περισσότεροι θρησκευτικοί ηγέτες και την επιμονή στα καραγκιοζιλίκια της Γένεσης. Είναι απίστευτα λυπηρό να μην κάνουν τα παιδιά βιολογία και εξέλιξη, έστω τα βασικά, ενώ μαθαίνουν για Χριστο-Παναγίες και Αδάμ -Εύες και άλλα τέτοια χαζά. Και με αυτά τα λόγια κλείνει άλλο ενα κεφάλαιο της πολυβραβευμένης εγκυκλοπαίδειας Papyrous Alzousse Britannica. Να τονίσουμε ότι για οποιαδήποτε απορία ή διευκρίνηση είμαστε πάντα στη διάθεσή σας για συζήτηση και σχολιασμό.

25 σχόλια:

  1. Εξαιρετικό πράγματι.

    Να καταθέσω ότι σήμερα το πρωί συνάντησα μια κυρία που έχει άμεσο πρόγονο την κατσαρίδα. Είμαι βέβαιος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αποδίδω άπειρο κύδος μόνο και μόνο για το reference στον υπέρτατο Βασίλη Λεβέντη. Κατά τα λοιπά, αυτό το άρθρο συνέβαλε στο να επιταχυνθεί η εξέλιξη κατά 3,1415926535%, γι'αυτό και πρέπει να σου απονείμουμε τον Μεγαλόσταυρο του Κοινού Μακρινού Προγόνου της Παπαρήγα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα προτιμούσα τον Μεγαλογαμώσταυρο του Κοινού Προγόνου του Λεβέντη, αλλά οκ, ότι έχετε πρόχειρο.

      Διαγραφή
  3. "ΓκαλαπΆγκος" τα "ΓκαλΆπαγκος";;;;
    Αυτό ήταν το μοναδικό λάθος της εγκυκλοπαίδειάς σου. Κάνε τώρα τις απαραίτητες διορθώσεις και θα σε πάρω τηλ. πότε θα πάμε για μπύρες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΓκαλαπΆγκος ειναι... γαμήσου! WIKI

      Όλο να με διορθώνεις θες πούστη...ούτε η αυτόματη διόρθωση των έξυπνων μηνυμάτων δεν είναι τόσο ενοχλητική.

      Διαγραφή
    2. μπιτς, αυτό είναι like φέρστ γκρέιντ ινγκλις, αλλά οκ, μπέιμπι-στεπς, ουάν ατ ε τάιμ

      Διαγραφή
    3. ρε μέϊκ ας δε φέϊβορ από δω..

      Διαγραφή
    4. ντου* ας δε φέιβορ (χωρίς διαλυτικά στο "ι")

      Διαγραφή
  4. Νομίζω ότι μου φυγε μια κλανιά από τα γέλια στο σημείο με την Παπαρήγα.
    Πλάκα πλάκα πρέπει να το μεταφράσεις στα αγγλικά να το στείλεις στην άλλη μερια του Ατλαντικού που θέλανε να διδάσκεται ο Δημιουργισμός μαζί με τη θεωρία της εξέλιξης. Ελπίζω να μην το έχουν πράξει...

    Πρόεδρας ΑΠΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στην Αμερική έχουν άλλους να τα λένε και καλύτερα από μένα και πιο γνωστούς. Εμένα με νοιάζει να δώσω κάτι στην πατρίδα μου. Στον σύγχρονο Έλληνα που είναι για τον μπούτσο καβάλα, και αν δεν μορφωθεί λίγο, το μέλλον μας διαγράφεται μαύρο και άραχνο στην καλύτερη.

      Διαγραφή
  5. Κλαπ κλαπ κλαπ (παλαμάκια)
    Αλζα φίλε μου αν διάβαζα κανέναν άλλον μπλόγκερ να προσπαθεί να γράψει για αυτά θα του έλεγα πως έχει κάνει την μαλακία επιστήμη. Εσύ αντιθέτως έχει ταπεινώσει κάθε επιστήμονα και κάθε μαλάκα που προσπαθεί να κάνει επιστήμη. Σε μπέρδεψα λίγο ;
    Όποιος είναι δίπλα σου μαθαίνει, όποιος σε διαβάζει επίσης μαθαίνει. Όποιος διαπληκτίζεται με εσένα μορφώνετε. Φαντάζομαι σε όποια κάνεις έρωτα τις περνάς γνώσεις και ευφυϊα.
    Ω Θεέ μου εσύ είσαι ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικά της τα περνάει, τσάμπα τα χει τα αλζόνια;

      Διαγραφή
    2. Ορίστε ένας μαθητής που διαβάζει με επιμέλεια και προσοχή και θυμάται όλες τις λεπτομέρειες. Μπράβο Πρόεδρε παιδί μου. 10 με τόνο σου βάζω και σε ορίζω απουσιολόγο. Βάλε 8 απουσίες στον Χωστήρα γιατί αντιμιλάει το τσογλάνι.

      Peri δεν θέλω να υπερβάλουμε. Σίγουρα υπάρχουν και άνθρωποι που τα ξέρουν και τα λένε καλύτερα από μένα αυτά τα θέματα. Απλά δεν είναι στο σύνολο τόσο γαμάτοι όσο εγώ. Αυτό όμως είναι άλλο θέμα.

      Διαγραφή
    3. "Βάλε 8 απουσίες στον Χωστήρα γιατί αντιμιλάει το τσογλάνι.", κάπως έτσι μίλαγαν όλοι ο δάσκαλοί μου από το δημοτικό μέχρι σήμερα. Συμπέρασμα: κανείς δεν μπορεί να διδάξει τίποτα σε μένα τον παντογνώστη και κωλοκοπανήσου όσο θες κAlza

      Διαγραφή
    4. Πάντα σε κάθε τάξη υπήρχε ο μαθητής ο "αλητάμπουρας" αυτός που δεν συμμορφωνόταν με τίποτα και δεν διάβαζε και καθόλου. Εγώ σαν μέγας διδάσκαλος που είμαι, να ξέρεις δεν έχω θέμα. Εγώ λέω ότι έχω να πω και όποιος θέλει να μάθει, μαθαίνει. Αν εσύ είσαι παράουρο και δεν νιώθεις, δεν θα χάσω και τον ύπνο μου. Στουρνάρι!

      Διαγραφή
  6. Δυστυχώς το άρθρο είναι κακογραμμένο και παραπλανητικό. Ξεκινάμε με τις πεταλούδες,
    Το βρετανικό ιατρικό περιοδικό "On call" γράφει "Αποτελεί θαυμάσια επίδειξη του μηχανισμού του καμουφλάζ, αλλά αφού αρχίζει και τελειώνει με πεταλούδες και δεν παρουσιάζει καινούργια είδη, είναι εντελώς άσχετη ως απόδειξη για την εξέλιξη".
    Με άλλα λόγια πρώτα δείξε μας καμιά πεταλούδα που έγινε λιοντάρι και μετά ξαναμιλάμε.
    Το ίδιο ισχύει και για τις σπίνες του Δαρβίνου, Η Γένεση αναφέρει την εξέλιξη ΜΕΣΑ σε ένα είδος αλλά όχι την μετατροπή ενός είδους σε ένα άλλο. Και πάλι θέλουμε μισή σπίνα , μισή φάλαινα ή κάτι ανάλογο.
    Η ομοιότητα κάποιον βιοχημικών χαρακτηριστικών μπορεί κάλλιστα να αποδεικνύει την ύπαρξη ενός κοινού Δημιουργού και όχι ενός κοινού προγόνου. Θα πρέπει να αιτιολογήσεις γιατί μπορεί να ισχύει το ένα και να αποκλείεται το άλλο.
    Το ότι χρησιμοποίησες την βαρύτητα για παράδειγμα είναι φαιδρό το λιγότερο. Θα σου θυμίσω ότι για την βαρύτητα είχαμε μια πολύ καλή θεωρία {του Νεύτωνα) που καταρρίφθηκε στο μέλλον από μια καλύτερη του Αϊνστάιν. Όσοι σαν και σένα έλεγαν την πρώτη ¨αποδεκτή σαν αλήθεια" βρέθηκαν με το κεφάλι στον κώλο. Ο πασίγνωστος εξελιχτης J.B.S Haldane έχει πει ότι "Ενα απλό απολίθωμα κουνελιού στο προκάμβιο είναι αρκετό να ακυρώσει την θεωρία της εξέλιξης". Μπορείς να μας πεις πως εσύ έχεις αποκλείσει ότι κάτι τέτοιο μπορεί να αποκαλυφθεί αύριο;
    Τέλος θα ήθελα να σου τονίσω την τεράστια απουσία μεταβατικών απολιθωμάτων , (σε προκαλώ να μου αναφέρεις 1) και αυτό για μια διεργασία που συμβαίνει δισεκατομμύρια χρόνια όπως λες, τα αμφιλεγόμενα αποτελέσματα της χρονολόγησης καθώς και την παντελή απουσία εξήγησης ή έστω θεωρίας για την αρχική προέλευση της ζωής.
    Σε γενικές γραμμές όλα τα και καλά αδιάσειστα επιχειρήματα σου έχουν απαντηθεί και κλονιστεί. Δείχνεις ως ένας άνθρωπος που δεν έχεις ασχοληθεί με τον αντίλογο της άποψης σου ποτέ και επαναλαμβάνεις με βεβαίότητα παπαγάλου παρωχημένες ανοησίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ ΧΩΣΤΗΡΑΣ: To 0-2 δεν το κατάλαβα. Υποθέτω αναφέρεσαι στη διόρθωση για τα Γκαλαπάγκος και στον Gabriel από πάνω. H δικιά σου δεν μπορεί καν να θεωρηθεί διόρθωση βέβαια, όταν η πλειονότητα του κόσμου το τονίζει όπως εγώ. Το θέμα με την γλώσσα και τις ξένες λέξεις και ειδικά τα ονόματα είναι πάντα το ίδιο. Δεν μπορείς να περιμένεις ότι η προφορά των ονομάτων θα μεταφέρεται ακριβώς όπως έχει στην original γλώσσα. Με το ίδιο σκεπτικό την "Ελισάβετ" θα έπρεπε όλη να την φωνάζαμε "Ελίζαμπεθ". Έτσι λοιπόν το ένα γκολ δεν υπάρχει, είναι άουτ.

      Το κείμενο του Gabriel είναι μια μεγάλη τρολιά, αλλά είσαι τόσο άμπαλος βιολογικά, που βιάστηκες να υποθέσεις ότι έχει δίκιο, και εγώ άδικο και έπεσες στην παγίδα σαν παρθένα γκόμενα που της τάζουν αγάπη φροντίδα και προδέρμ και τελικά της ρίχνουν ένα στα όρθια και την αφήνουν πονεμένη και παρατημένη να κλαίει τη μοίρα της. Το να είσαι άμπαλος βέβαια βιολογικά είναι κατανοητό (για αυτό άλλωστε έγραψα και το άρθρο, για να το αλλάξω αυτό), αλλά όταν έχεις διαβάσει υποτίθεται την εγκυκλοπαίδεια από πάνω, και γνωρίζοντας ότι ποτέ, μα ΠΟΤΕ δεν λέω μαλακίες, θα έπρεπε να είχες δείξει την αντίστοιχη εμπιστοσύνη σε μένα και να αντικρούσεις τις τρολιές του κάθε τυχάρπαστου μαλακομπινέ με τον κατάλληλο τρόπο. Οπότε το δεύτερο γκολ είναι ουσιαστικά αυτογκόλ. Φάτο τώρα και καλή χώνεψη.

      @Gabriel: σταμάτα να τρολάρεις και να μπερδεύεις τους μαθητές μου, μη σε πάρει ο διάολος. Πάρε και έναν αρχαιοπτέρυξ να γουστάρεις.


      Διαγραφή
    2. αρχαιοπτέρυξ λέμε γαμώ! το μεταβατικό απολίθωμα μεταξύ δεινοσαύρων και πτηνών.

      Διαγραφή
    3. κοινώς, η εξέλιξη δεν είναι θεωρία, αλλά αποδεδειγμένη αλήθεια. Ο μηχανισμός που λειτουργεί η εξέλιξη ανά είδος είναι η θεωρία. Άρα πάλι τσαλαβούτα έφαγες Alza αλλά δεν πειράζει.
      Όσο αφορά το Ελισσάβετ (με δύο "σ") (έπεσες ρε πούστη και στην περίπτωση για κάτι που ξέρω εδώ και πολλά χρόνια, για να δεις και τι γκαντέμης είσαι) είναι εβραϊκής καταγωγής και η αρχική του μορφή είναι Elisheba που σημαίνει "ο όρκος του θεού" (ΜΑΛΑΚΑ ΕΠΙΚΟΥΡΑ ΟΝΟΜΑ!!!). Οπότε, ούτε Ελισσάβετ, ούτε Ελίζαμπεθ

      Διαγραφή
    4. Τώρα με τσάκωσες!! Πραγματικά δεν είχα ιδέα για τον Αρχαιοπτέρυξ που πρέπει να είναι το γνωστότερο απολίθωμα παγκοσμίως. Δεν περίμενα καν ότι όταν σου ζήταγα ένα απολίθωμα θα επέλεγες αυτό (εσύ και όλοι οι υπέρμαχοι της εξέλιξης). Θα περίμενες για μια τόσο αυτονόητη θεωρία να άκουγες τουλάχιστον καμιά 10αρια διαφορετικά. Μερικά γεγονότα για τον Αρχαιοπτέρυγα λοιπόν.
      Στο περίφημο απολίθωμα οι 2 πλάκες στις οποίες ήταν ανάμεσα δεν "κουμπώνουν" ακριβώς. Επιπλέον σε αρκετά σημεία τα φτερά που απεικονίζονται δείχνουν να έχουν διπλή απεικόνιση όπως θα συνέβαινε αν κάποιος ένωνε τις 2 πλάκες μεταξύ του και στη διάρκεια της διαδικασίας οι πλάκες μετακινούνταν ελαφρώς.
      Και αν δεν σου φτάνουν όλα αυτά έχουμε το γεγονός ότι δεν έχουν ποτέ βρεθεί απολιθωμένα πούπουλα σήμερα και ότι σε πείραμα με ακτίνες Χ που έγινε το 1986 βρέθηκε ότι το πέτρωμα που έχουν αποτυπωθεί τα πούπουλα έχει διαφορετική χημική σύσταση από το υπόλοιπο απολίθωμα.
      Σε γενικές γραμμές οι βιολόγοι πλέον απορρίπτουν το ότι ο Αρχαιοπτέρυξ ήταν πουλί και καταλήγουν ότι ήταν δεινόσαυρος πολύ κοντά στο Κομψόγναθο ενώ από τα παραπάνω είναι εμφανές ότι οι υποψίες για απάτη είναι πολύ έντονες.
      Α επίσης δεν απάντησες σε κανένα από τα υπόλοιπα επιχειρήματα που κατέρριψα.
      Θα το ξέχασες μάλλον...

      Διαγραφή