Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

Περηφάνεια και προκατάληψη

Είχα να γράψω καιρό και πιθανότατα θα κάνω να γράψω άλλο τόσο. Όμως με άγγιξε ένα άρθρο που διάβασα σήμερα και θέλω να μοιραστώ με όλο το κόσμο. Νομίζω οτι είναι ένα θέμα το οποίο μπορεί να μας βάλει σε σκέψεις και να μας αφυπνίσει σαν έθνος και πάνω απο όλα σαν ανθρώπους.

Το άρθρο ειναι αυτό. Δείτε το βίντεο και επιστρέψτε για να το συζητήσουμε.

Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Το άρθρο ξεκινάει με μια πρόταση με μεγάλα γράμματα, τάχα για να τονίσει πόσο σημαντική είναι η παπαριά που πρόκειται να ακολουθήσει, και η οποία λέει "Ένα βίντεο που μέσα σε 12 λεπτά δείχνει σε ολόκληρο τον κόσμο τι πρεσβεύει η λέξη Ελληνισμός, μας υπενθυμίζει γιατί πρέπει να είμαστε υπερήφανοι που είμαστε Έλληνες".

Η παραπάνω πρόταση είναι ηλίθια για διάφορους λόγους και αυτός που την έγραψε αναμφισβήτητα δεν έχει ιδέα για τι πράγμα μιλάει και πρέπει άμεσα να απολυθεί απο το site, και να σταλεί σε κάποια αγροικία να φυτεύει αγγούρια και καρότα και όταν έρθει η εποχή τους να βάλει και δέκα απο αυτά στον κώλο του.

Ο πρώτος λόγος που μου έρχεται στο μυαλό, είναι ότι αν έφταναν δώδεκα λεπτά για να παρουσιάσεις τι πρεσβεύει ο Ελληνισμός, τότε μάλλον δεν θα άξιζε να τον δει όλος ο κόσμος. Απο όσο ξέρω εγώ, ο Ελληνισμός ειναι πανάρχαιος, τεράστιος και εκτείνεται σε σχεδόν κάθε πτυχή της ανθρώπινης διανόησης, και ενώ δεν τον ξέρουμε εμείς καλά-καλά, ένας αρχίδας ισχυρίζεται οτι θα μας τον εξηγήσει  σε ένα ποταπό 12λεπτο βίντεο. Χτύπα το κώλο σου στη κολώνα ρε φίλε. Εδώ τον Ελληνισμό, ακόμα και τις πιο βασικές αρχές του, δεν τον έχει ακόμα εμπεδώσει ο ίδιος ο ελληνικός λαός, που θεωρητικά τον βιώνει και τον διδάσκεται (λέμε τώρα) από μικρός, και ο αρθρογράφος μας λέει εμμέσως πλην σαφώς, οτι βιντεοσκοπώντας πέντε Έλληνες τενεκέδες που μένουν στην Αμερική να μας λένε τα αυτονόητα, έτσι θα δούμε επιτέλους "τι θα πει να είσαι Έλληνας". 

Ο δεύτερος λόγος και ο σημαντικότερος λόγος που θεωρώ το άρθρο απαράδεκτο, είναι γιατί δεν καταλαβαίνω τι θα πει "είμαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας". Πως μπορεί ένα τυχαίο γεγονός, όπως η υπηκοότητα κάποιου, να τον γεμίζει με περηφάνεια;  Την εθνική υπερηφάνεια την έχει βέβαια πολύς κόσμος δεν ειναι χαρακτηριστικό μόνο των χαζών Ελλήνων, αλλά των χαζών παγκοσμίως. Μήπως ο Πακιστανός δεν ειναι περήφανος για την καταγωγή του; μήπως ο Αμερικάνος δεν ειναι; ο Σομαλός, ο Κινέζος και ο Σουηδός; Κάθε βλακέντιος, που δεν έχει και ιδιαίτερη προσωπική αξία σαν άνθρωπος, δίνει αυθαίρετα μια τεράστια αξία στο σύνολο στο οποίο ανήκει, το βαφτίζει εθνική υπερηφάνεια και μετά το κοτσάρει στον εαυτό του σαν ταμπελάκι. Παθέτικ... Πόσο απλοϊκός και ταυτόχρονα υπερόπτης πρέπει να είσαι για να νιώθεις καμάρι για κάτι, στο οποίο δεν είχες καμία ανάμιξη; Εγώ έχω μεγαλώσει με την νοοτροπία οτι περήφανος νιώθει κάνεις για κάποιο έργο του, κάποια πράξη του, κάποιο κατόρθωμα, κάτι που εν πάσει περιπτώσει έχει ξεκινήσει απο το ίδιο το άτομο. Περηφανεύομαι όταν κάνω μια αξιόλογη δουλειά, ή οταν κάνω μια καλή πράξη. Όταν πετυχαίνω κάτι που δεν πίστευα οτι το καταφέρνω, ή όταν πετυχαίνω κάτι που δεν το καταφέρνουν άλλοι. Τότε ναι, συνειδητοποιώ την αξία μου και νιώθω περήφανος. Τι θα πει όμως νιώθω περήφανος που ειμαι Έλληνας; Τι έχεις κάνει ή τι έχεις δώσει σαν άνθρωπος για να γίνεις Έλληνας ρε φίλε; Τίποτα. Απλά η μάνα σου τον πήρε απο τον πατέρα σου και επειδή ηταν και οι δυο Έλληνες και δεν βάλαν καπότα, έχουμε τον κάθε μαλακογιό σαν εσένα να μας γεμίζει ηλίθια άρθρα για το πόσο περήφανος είναι που είναι Έλληνας. Μπορείς να χαίρεσαι και να γουστάρεις που εισαι Έλληνας. Και εγώ γουστάρω άλλωστε και είναι θεμιτό και υγιές να αγαπάει και να σέβεται κανείς την πατρίδα του και τον πολιτισμό της, πόσο μάλλον όταν ειναι τόσο πλούσιος και όμορφος όπως ο ελληνικός. Αλλα να νιώθει περήφανος; Δεν νομίζω Λάκη....

Είπαμε λοιπόν, πως το να αγαπάει κανείς την πατρίδα του και τον πολιτισμό του, ειναι υγιές και λογικό. Είδαμε απο την άλλη, πόσο χαζό και βασικά ανακριβές, ειναι να νιώθει κανείς "περήφανος" για αυτόν τον πολιτισμό, αφού δεν έχει συμβάλει σε αυτόν. Ας δούμε τώρα γιατί είναι χειρότερο στην περίπτωση την δικιά μας. Όπως είπαμε πριν, ο ελληνικός πολιτισμός, ειδικά ο αρχαίος, ειναι τεράστιος και χαώδης. Άλλωστε μέσα στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό γεννήθηκαν ή ωρίμανσαν και πολλαπλασιάστηκαν ένα τεράστιο πλήθος φιλοσοφικών ιδεών, τεχνών, επιστημών, κοινωνικών και πολιτικών αρχών κλπ κλπ κλπ. Είναι απόλυτα φυσιολογικό λοιπόν, να κοιτάει κανείς στο παρελθόν και να νιώθει δέος και θαυμασμό μπροστά στο μεγαλείο, που επέδειξαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Εδώ όμως υπάρχει και ένα αντίτιμο, γιατί αν υπάρχει ένα συναίσθημα, που θα έπρεπε να προκαλεί αυτό το ένδοξο ελληνικό παρελθόν στους Έλληνες, είναι ένα τεράστιο αίσθημα χρέους. Μια "υποχρέωση" να ανταπεξέλθεις στην πολιτισμική κληρονομιά που άφησαν οι προγονοί σου, και αν μπορείς να την εμπλουτίσεις ακόμα περισσότερο. Είναι τεράστια η ευθύνη, άσχετο που κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν. Είναι τρομαχτική η πίεση του να πρέπει να παράγεις πολιτισμό ισάξιο του Πλάτωνα και του Σωκράτη, του Αριστοτέλη και του Πυθαγόρα. Είναι βασικά αδύνατον. Γιατί αυτοί είχαν την ευκαιρία να ανακαλύψουν πολλά πράγματα απο το μηδέν. Το τρένο όμως "της πρώτης φοράς" έχει αναχωρήσει εδώ και καιρό απο τον κόσμο μας. Αυτοί που πρώτοι έστρεψαν την προσοχή τους και μελέτησαν κάποια πράγματα, ανακυρήχθηκαν δικαίως πρωτοπόροι και όλοι οι υπόλοιποι, ακολουθήσαν τα βήματά τους. Βαδίζουμε όμως σε ίχνη άλλων και πατάμε πάνω στα δικά τους, έτσι τα δικά μας δεν φαίνονται καν. Γιατί η δημοκρατία δεν μπορεί να ξαναγεννηθεί, η φιλοσοφία δεν μπορεί να ξανα-αναπτυχθεί απο το μηδέν και ήδη τα μαθηματικά έχουν πιο πολλούς τύπους, απο όσους θα μπορούσαν να μετρήσουν τότε οι άνθρωποι.

Αναρωτιέμαι λοιπόν, πόσοι Έλληνες νιώθουν σήμερα οτι στέκονται αντάξιοι του παρελθόντος τους; Πόσοι απο αυτούς που νιώθουν περήφανοι που είναι Έλληνες, νιώθουν την ανάγκη να φτάσουν σε πνεύμα τους προγόνους τους και πόσοι τα έχουν καταφέρει; Χα! εδώ γελάνε. Ο σύγχρονος Έλληνας είναι επιεικώς για το πουτσο. Δηλαδή τι να πω για έναν λαό που επι 30 χρόνια έχει τα ίδια λαμόγια στη βουλή να του ρουφάνε το μεδούλι, αλλα να κάθεται και τσακώνεται για αυτούς απο πάνω; Για έναν λαό που αντι να διαβάσει κανα βιβλίο κάθεται και βλέπει Dancing with the Stars, τούρκικα και Ανίτα Πάνια; Τι να πω για έναν λαό που η παιδεία του υποβαθμίζεται σταθερά, που έχει σταματήσει να παράγει οτιδήποτε αξιόλογο εδώ και χρόνια, και παρόλα αυτά έχει το θράσος να αυτοαποκαλείται ανώτερος απο άλλους, επικαλούμενος τους προγόνους του και να καπηλεύεται την αξία τους, χωρίς καν να αντιλαμβάνεται πόσο τραγικός είναι. 

Είτε μας αρέσει είτε όχι, ο κάθε άνθρωπος κρίνεται ουσιαστικά για αυτό που έχει κατορθώσει ο ίδιος στη ζωή του, και όχι για αυτά που κατόρθωσαν άλλοι πριν από αυτόν. Ας πάρουμε για παράδειγμα έναν σύγχρονο Γερμανό. Θα έπρεπε να αισθάνεται κάποιος Γερμανός περήφανος που είναι Γερμανός; Μιλάμε για την γενέτειρα τεράστιων φιλοσόφων  συγγραφέων, μουσικών και επιστημόνων. Kant, Nietzsche, Beethoven, Bach, Goethe, Gauss, Gutenberg, Heisenberg, Keppler και Einstein λίγα απο τα πάμπολλα ονόματα Γερμανών, που έχουν με το έργο τους έχουν γράψει ιστορία. Το ίδιο βέβαια έκανε και ο Hitler. Άρα ο σύγχρονος Γερμανός θα έπρεπε να νιώθει περήφανος ή όχι; Παγίδα η ερώτηση. Το θέμα είπαμε δεν είναι να νιώθεις υπερηφάνεια ή ντροπή ανάλογα με το τι πέτυχαν ή τι κατέστρεψαν οι πρόγονοί σου. Το θέμα είναι, τι κάνεις εσύ; Γκέγκε;

Πάμε λίγο πίσω στο βίντεο. Έρχεται ο κάθε τελεμές Έλληνας του εξωτερικού και μου πουλάει πατριωτισμό και τσιμπούκια μέντολες. "Και είμαι περήφανο που είμαι Έλληνα και αγκαπώ το Ελλάδα και είναι κομμάτι μου και είμαι περήφανο Έλληνα και σιχαμένα τέτοια." Φίλε αν αγκαπάς Ελλάντα να μην έφευγες, ή αν το αγαπάς τοσο πολύ, γύρνα πίσω. Και εγώ αμα λάχει φεύγω να πάω στο εξωτερικό, που όλα είναι πιο εύκολα και έχει δουλειές και θα πέρναγα γαμάτα με ταληρούμπα το μήνα αλλά δεν φεύγω, γιατί εγώ αγαπάει Ελλάντα περισσότερο. Το να πουλάς αγάπες με λόγια είναι εύκολο. Αν αγαπάς Ελλάδα μένεις εδώ και παλεύεις όπως όλοι οι άλλοι. Όχι οτι το θεωρώ κακό να φύγεις. Απεναντίας, το κράτος μας πια δεν σε βοηθάει καθόλου να αγαπήσεις αυτό τον τόπο, μη σου πω ότι σε κάνει να τον μισείς κιόλας, οπότε η φυγή είναι μια καλή λύση. Αλλά δεν μπορώ τους ηλίθιους και αχρείαστους ανώριμους συναισθηματισμούς, ειδικά όταν το μόνο που εξυπηρετούν είναι να τονώνουν ακόμα περισσότερο την αβάσιμη, και πανηλίθια υπεροψία του κάθε εγχώριου ντολμά, που νομίζει οτι επειδή είναι Έλληνας, αυτό από μόνο του τον κάνει να αξίζει περισσότερο απο οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο. 

Κλείνοντας, θα σας πω την πιο υγιή γνώμη που έχω ακούσει ποτέ επι του θέματος και είναι η δική μου. Χαίρομαι πάρα πολύ που ειμαι Έλληνας, γιατί θαυμάζω τα επιτεύγματα του πολιτισμού μας και θα ήμουν τρομερά περήφανος, αν ήταν δικά μου. Παρόλο που δεν είναι όμως, για μένα αποτελούσαν πάντα πηγή έμπνευσης και με έσπρωχναν να θέλω να γίνω καλύτερος συνεχώς, μπας και τους φτάσω. Μπορεί να μη τα καταφέρω ποτέ, αλλά συνεχώς βελτιώνομαι. Τώρα κάποιοι που με ξέρουν θα αναρωτηθούν "καλά ρε Άλζα γίνεται να γίνεις και καλύτερος, εσύ που είσαι η επιτομή της σοφίας, της ομορφιάς και της εξυπνάδας;"..εεε....έλα που γίνεται. Για αυτό παιδιά μου, αφήστε τις υπερηφάνειες και αν θέλετε να τιμήσετε την πατρίδα σας, απλά προσπαθήστε να γίνετε καλύτεροι, χωρίς να επικαλείστε συνέχεια κατορθώματα αλλωνών.

Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

Καλοκαιρινές διακοπές, όχι για πάντα...

Μετά απο τρεις εβδομάδες διακοπές ο ήχος του ξυπνητηριού, δεν είναι μεν τελείως δυσάρεστος, είναι όμως ιδιαιτέρως ασυνήθιστος γιατί τον έχεις ξεσυνηθίσει. Απο την άλλη, σε τρεις βδομάδες έχεις προλάβει να ξεκουραστείς, και ίσως έχεις βαρεθεί κάπως το καθησιό, οπότε τη δουλειά δεν την βλέπεις τελείως εχθρικά και ίσως και να σου έλειψε και λίγο. Αυτά όλα μεχρι να φτάσεις εκεί, γιατί μόλις περάσει το πρώτο μικροδευτερόλεπτο στον χώρο, όπου βρίσκεσαι καθημερινά επί περίπου διακόσιες πενήντα μέρες το χρόνο, τότε η ψιλομελαγχολία που ένιωθες όσο αναδιοργάνωνες τις ποδότριχές σου  στην παραλία, εξανεμίζεται μονομιάς και στην θέση της εμφανίζεται βαριά και αβάσταχτη, η πουτάνα η ρουτίνα.

Εμένα με έπιασε πιο πριν σήμερα. Ξύπνησα με σχετικά καλή διάθεση αλλα κουρασμένος και πιασμένος, γιατί καθώς ο οργανισμός μου είχε ξεσυνηθίσει να ξυπνάει νωρίς, είχε ξεσυνηθίσει και να κοιμάται νωρίς. Έτσι με ελάχιστες ώρες ύπνου και ένα κορμί πονεμένο, ντύθηκα, έφαγα το πρωινό μου και ξεκίνησα χαρούμενος  προς το γραφείο. Στρίβοντας στο τελευταίο στενό όμως και αντικρύζοντας το κτήριο της εταιρίας, η Alzoαίσθηση μου χτύπησε κόκκινο. Με περίμενε σαν αδηφάγο κτήνος για να μου φάει άλλες 250 μέρες απο το νέο έτος. Όχι οτι περνάω άσχημα εκει μέσα. Η δουλειά είναι ενδιαφέρουσα, τα ωράρια καλά και οι συνάδελφοι φιλαράκια (τουλάχιστον στο τμήμα μου) οπότε περνάμε μια χαρά, αλλά έτερον εκάτερον. Το οτι μου τρώει τη ζωή μου την τρώει. Δεν με ενοχλεί ποτέ αυτό βέβαια, αλλά κάτι μέσα μου έλεγε οτι σήμερα κάτι τρέχει. "Κάποια μαλακία θα ακούσω ή θα δω δεν παίζει" σκέφτηκα καθώς ανέβαινα τις σκάλες. Και τότε την άκουσα.

"Καλημέρα" λέω στον  σιτεμένο 45άρη στην reception.
"Καλημέρα" μου απαντάει, για να συμπληρώσει με την επαίσχυντη μαλακία που λένε όλοι οι ανεγκέφαλοι αυτοί την περίοδο, "να πω καλό χειμώνα;;;"

Κόβω τον βηματισμό μου και ενώ απο μέσα μου σκέφτομαι  "γιατί να πεις καλό χειμώνα γαμώ το κεφάλι σου αυγουστιάτικα;" γυρνάω και τον κοιτάω χαμογελαστός λέγοντας:

"20 Αυγούστου ακόμα, έχουμε καιρό δεν νομίζεις;"
"Ε, το καλοκαίρι τελειώνει σιγά-σιγά...", απάντησε απτόητος ο μ α λ ά κ α ς!
"Σωστά αλλά μετά το καλοκαίρι ακολουθεί το ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ρε τρόμπα, έχεις δει ποτέ σου ημερολόγιο; Αι στα διάλα!!!", ήθελα να του πω, αλλά χαμογέλασα ξανά και έφυγα προς τα πάνω.

Συνειδητοποίησα λιγο αργότερα οτι αυτό που με ξεκουράζει το καλοκαίρι, δεν είναι η αποχή απο τη δουλειά, αλλά η αποχή απο τους χαζούς ανθρώπους γιατί στο κτήριο εδώ έχουμε πολλούς. Όχι οτι δεν γνώρισα το καλοκαίρι και 2-3 τέτοιους. Αλλά ας τα πάρω με τη σειρά. Επειδή δεν κανω απολύτως τίποτα τώρα είπα αν μοιραστώ μαζί σας τις καλοκαιρινές μου περιπέτειες.

Έφυγα αρχές Αυγούστου για το όμορφο (κατα τους κατοίκους) νησί των Κυθήρων. Αφού έκανα έξι ώρες να φτάσω στο γαμωνήσι, έκανα άλλη μια ώρα περίπου για να φτάσω απο το λιμάνι στην χώρα. Το νησί είναι μεγάλο. Τα κύθηρα ονομάζονται και το νησί της Αφροδίτης, αν και οι ιστορικές μου πηγές λένε οτι η ονομασία ειναι λάθος. Σύμφωνα με τη θεογονία του Ησίοδου, η Αφροδίτη γεννήθηκε στους αφρούς της θάλασσας των Κυθήρων, όταν έπεσαν σε αυτήν τα αποκομμένα από τον Κρόνο γεννητικά όργανα του πατέρα του Ουρανού. Τα κύματα παρέσυραν -σύμφωνα με αυτήν την εκδοχή του μύθου- τη θεά, η οποία έφθασε στην Κύπρο, όπου επίσης λατρεύτηκε ως θεά προστάτης του νησιού. Άρα ουσιαστικά η Κύπρος πήρε την Αφροδίτη και τα Κύθηρα πήραν τα αρχίδια του Ουρανού, για αυτό και προτείνω την αλλαγή της ονομασίας του νησιού σε Ουρανόρχιδα που ταιριάζει και μυθολογικά. 

Επειδή ακριβώς το νησί πήρε τα τρία του Ουρανού και όχι την θεά της ομορφιάς, σαν μέρος δεν λέει και πολλά. Οι πέντε παραλίες που επισκέφτηκα δεν είναι αρκετές να με κάνουν να ξαναπάω, καθώς βρίσκονται και σε απόσταση πενήντα λεπτών μεταξύ τους. Αξιοθέατα δεν έχει πολλά και η Χώρα ειναι ουσιαστικά ένα στενάκι των διακοσίων μέτρων γεμάτο μαγαζάκια που πουλάνε σουβενίρ και Σεμπρεβίβα. Η Σεμπρεβίβα είναι βενετσιάνικη ονομασία που σημαίνει "πάντα ζωντανό" και δόθηκε σε ένα φυτό, στο οποίο αν κόψεις το άνθος του, αυτό παραμένει οπως ήταν και δεν μαραίνεται. Το φυτό αυτό φυτρώνει μόνο σε ένα μικρό νησάκι γνωστό ως Χύτρα ή Αυγό, που βρίσκεται λίγο έξω απο τις ακτές του Καψαλίου, και μοιάζει όντως με παπάρι, επιβεβαιώνοντας τον μύθο για τα απόκρυφα του Ουρανού που πέσαν στην θάλασσα. 



Φεύγοντας απο την χώρα προς βορρά μπορείς να πάς στους περίφημους καταρράκτες του Μυλοποτάμου, οι οποίοι είναι ουσιαστικά ένας βράχος, που πιτσιλάει μια μικρή βράχινη γούρνα, η οποία βρίσκεται μέσα σε ενα μικρό φαράγγι και το όλο σκηνικό δεν είναι μεγαλύτερο απο την τουαλέτα μου. Αν συνδυάσεις και το γεγονός οτι όταν πήγα είχε είκοσι άτομα, εκ των οποίων δέκα πιτσιρίκια, να τρέχουν και να τσαλαβουτάνε στη μικρή λιμνούλα φωνάζοντας, τότε ακόμα και η μικρή ομορφιά που είχε το μέρος χάθηκε. Λίγο πιο δυτικά μπορεί κανείς να επισκεφτεί το σπήλαιο της Αγίας Σοφίας (μεγάλη η χάρη της) με τους σταλακτίκες και σταλαγμίτες του. Μέσα στον προθάλαμο του σπηλαίου βρίσκεται ένα παρεκκλήσι της Αγίας Σοφίας του 14ου αιώνα, μαζί με κάτι διατηρημένες απο τον χρόνο αγιογραφίες. Οι πούστηδες οι χριστιανοί του μεσαίωνα, δεν ειχαν αφήσει τρύπα για τρύπα ανεξερεύνητη (είτε ήταν της Γης, ειτε όχι). Το σπήλαιο ειναι αρκετά όμορφο μέσα, με διάφορα δωμάτια που όλα έχουν απο μια ιστορία. Το ένα απο αυτά λέγεται το δωμάτιο του Ληστή και όχι τυχαία. Πριν μπουν φώτα στο σπήλαιο οι κάτοικοι θεωρούσαν κατόρθωμα για κάποιον να μπει στο σπήλαιο και να φτάσει στα βάθη του, για αυτό και όσοι το έκαναν έκοβαν έναν σταλακτίτη (που μπορεί να είχε κάνει αιώνες να δημιουργηθεί, αλλά στα τέτοια τους) για να αποδείξουν τον άθλο τους. Ένας απο αυτούς, προφανώς ο πιο χαζός, έκοψε έναν σταλακτίτη με μέγεθος κοντά στο μέτρο και πάχος δεκαπέντε με είκοσι πόντους, ο οποίος και ήταν θεόβαρος. Ο μαλάκας αυτός, μια που τον έκοψε και μια που τον άφησε γιατί δεν μπορούσε βέβαια να μεταφέρει τέτοιο νταμάρι στο σκοτάδι μέσα απο το κακοτράχαλο σπήλαιο. Ωστόσο το κομμάτι αυτό σταλακτίτη, παραμένει ακόμα εκει, νεκρό, υπενθυμίζοντας στους επισκέπτες πόσο απίστευτα ηλίθιοι είναι κάποιοι άνθρωποι.

Η διαμονή μου στα Κύθηρα είχε και εκπλήξεις, καθώς συνάντησα έναν φίλο απο το πανεπιστήμιο με τη γυναίκα του και ένα φιλικό τους ζευγάρι και με τους οποίους κάναμε παρέα κάποιες μέρες. Το φιλικό ζευγάρι ήταν ένας Έλληνας και μια Ιταλίδα, που κάναν διδακτορικό μαζί στην Σουηδία. Πρόκειται να παντρευτούνε και καθώς συζητάγαμε κάποιες λεπτομέρειες μας ενημέρωσαν οτι θα παντρευτούνε δυο φορές, μια με ορθόδοξο χριστιανικό γάμο για τους γονείς του άντρα, και μια με καθολικό χριστιανικό γάμο για τους γονείς της κοπέλας. Εντάξει, πόσο για τον πούτσο; Γιατί δεν κάνουν και έναν μουσουλμανικό και έναν βουδιστικό, αν κάποια γιαγιά είχε τέτοιες πεποιθήσεις; Τέλος πάντων δεν μπορούσα να μη κοροιδέψω, αλλά συγκρατήθηκα γιατί δεν τους ήξερα πολύ. Βέβαια λύγισα όταν έμαθα ότι στην Ιταλία, πριν παντρευτεί ένα ζευγάρι, πρέπει να παρακολουθήσει κάποια σεμινάρια που πραγματοποιεί η καθολική εκκλησία. Τι μαθήματα, θα αναρωτηθεί κανείς; Έλα ντε...Σύμφωνα με την κοπέλα, είναι κάποιες κατευθύνσεις για το τι θα πει γάμος, γιατί τον κάνουμε, πως πρέπει να συμπεριφέρεται ο ένας στον άλλο, ποια τα καθηκοντά του, με λίγα λόγια ένα μάτσο πίπες. Το τραγικότερο και συνάμα αστειότερο όλων, είναι οτι τα σεμινάρια κρατάνε ως και δυο μήνες! Είδατε; τελικά δεν είναι μόνο ο ορθόδοξος γάμος για γέλια.

Αποχαιρετώντας τα Κύθηρα, πέρασα μια βόλτα απο Μονεμβασιά, όπου με θαυμάσαν πολλοί τουρίστες και με τραβούσαν φωτογραφία καθώς ανέβαινα αγέρωχος στο μεγάλο και πανέμορφο κάστρο. Γύρισα στο εξοχικό και έλιωσα το κορμί μου επιτέλους σε μέρη γνώριμα. Μόνο με μυστρί με ξεκολλούσες απο την ξαπλώστρα. Εκεί κύλισε το υπόλοιπο της άδειας, ηρεμα και ωραία, εκτός απο δυο ασήμαντα γεγονότα, που θα αναφέρω μόνο και μόνο γιατί βαριέμαι ΟΙΚΤΡΑ! 

Δεκαπενταύγουστος λοιπον, γιορτή στο μπαρ, τρεις εορτάζοντες, είκοσι άτομα παρέα συν καμια δεκαριά άσχετοι. Πίνουμε τα κέρατά μας.

Σκηνικό 1ο: Σκάει ένας απο τους άσχετους και λέει στον ενα εορτάζοντα, "χρόνια πολλά φιλαράκι με υγεία πάνω απο όλα". Μέσα στη μέθη μου εγώ δεν πολυνιώθω και γυρνάω στον εορτάζονται που είναι κολλητός και του λέω: "Πόσο μπανάλ να σου εύχονται υγεία. Βαρεμάρα, τα ίδια και τα ίδια, κανένας δεν εχει λίγο φαντασία να ευχηθεί κάτι διαφορετικό, ή λίγο πρακτικότητα να ευχηθεί πχ. λεφτά που ειναι και το σημαντικότερο!". Ο τύπος στο μεταξύ μπροστά και εγώ δεν τον είχα πάρει χαμπάρι καν. Με ακούει και μου λέει χαμογελαστά και φιλικά βέβαια γιατί όλοι ειμασταν ντίρλα: 
-"Φιλαράκι το λες μεσα στη μάπα μου για αυτό πρέπει να απαντήσω". 
-"Μη με παρεξηγείς του λέω, όλο τέτοια λέω όταν πίνω, και δεν το ειπα για να σε προσβάλλω, παρά για πλάκα". 
-"Δηλαδή δεν το εννοείς;"
-"Φυσικά και το εννοώ, απλά το είπα για πλάκα και όχι για να σε προσβάλλω".
-"Εντάξει μου λέει αν το πιστεύεις τότε θα σου αποδείξω οτι έχεις λάθος με ενα και μόνο επιχείρημα. Πες οτι εύχεσαι να κερδίσεις το τζόκερ και τελικά κερδίζεις 100 μύρια, και με το που τα παίρνεις σε χτυπάει φορτηγό και βρίσκεσαι ανάπηρος απο το τον αστράγαλο μέχρι το λαιμό, και τρως όλα τα λεφτά σε θεραπείες και φάρμακα, οπότε και που τα κέρδισες τι κατάλαβες; βάλτα στον κώλο σου τώρα!" και γελάει. Γελάω και εγώ.
-"Δηλαδή του λέω, αν ευχηθείς υγεία δεν παίζει ποτέ να σε χτυπήσει φορτηγό;"
-"Εεεεε...εντάξει...παίζει... " μου λέει διστακτικά.
-"Τότε αν σε χτυπούσε και ήσουν στο νοσοκομείο, δεν θα ένιωθες μαλάκας που δεν ευχήθηκες να έχεις λεφτά να πληρώνεις τους γιατρούς και τις θεραπείες;" και γελάω. Γελάει και αυτός. Δεν ξαναμιλήσαμε ποτέ.

Σκηνικό 2ο: το ίδιο βράδυ, στο ίδιο μπαρ, μιλάω με κάτι δικούς μου, και σκάει ένας μεταλάς με μακρύ μαλλί, μπλούζα Thor και μούσια δέκα πόντους με ψιλοτσαμπουκά απο το πουθενά και μας ρωτάει αν κοροιδέψαμε εμείς κάτι γκόμενες που χορεύαν δίπλα, και οτι ακούστηκε ένα "καριόλες" και αν το είπαμε εμείς. Του εξηγούμε ευγενικά μεν οτι "όχι φίλε, αλλά μη μας ζαλίζεις τον μπούτσο" και μας συμπάθησε, οπότε κάθησε για λίγο μαζί μας και μας έβγαλε αδερφές, γιατί ενώ ακούμε και εμείς μεταλ και ροκ, είμαστε με κοντό μαλλί και δεν κυκλοφορούμε με μπλούζες thor, metallica και iron maiden και παντελόνια σωλήνες, γιατί έχουμε ξεπεράσει την τρυφερή ηλικία της ανασφάλειας. Όχι οτι είναι κακό να φοράει κάποιος τέτοια αν του αρέσει το στυλ, αλλά οι κολλημένοι που το θεωρούν de facto οτι μεταλάς = μακρύ μαλλί και attitude οστρογότθου βαρβάρου τύπου: "είμαι άντρακλας και σας γαμάω όλους"  μου τη δίνουν λίγο στα νεύρα. Είναι σαν να λες είσαι άθεος και να σου λένε οτι είσαι σώνει και καλά κομμουνιστής. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Εγώ συγκεκριμένα φορούσα μια ανοιχτόχρωμη ψιλορόζ μπλούζα, σχεδόν άσπρη με γιακά, μέσα στη καύλα. Όλες οι γυναίκες με θέλανε και του το πα για αυτό και μου λέει "απέδειξε το". Πιάσαμε κουβέντα σε τουλάχιστον 10 διαφορετικές άγνωστες γκόμενες και όντως με κοιτάζαν με λάγνο βλέμμα τουλάχιστον 20. Ψάρωσε ο μουσάτος. Εκεί που κοροιδευόμασταν του λέω, "πως σε λένε ρε παλίκαρε τελικά;" μου λέει "Λάζαρο". Γελάω. Εκείνη τη στιγμή είχε έρθει ένας αλλος μακρυμάλλης φίλος του αλλά χωρίς μούσια αυτός και πιο babyface να του δώσει μπύρα και με βλέπει που γελάω και μου τσαμπουκαλεύεται. Στο μεταξύ του ριχνα μισό κεφάλι και ίσως 20 κιλά (όλα ατσάλινοι μυώνες). -"Γιατι γελάς ρε φίλε, τι έχει το Λάζαρος δηλαδη;". Δεν ειναι οτι μου αρέσει να τσαμπουκαλεύομαι, άλλωστε σε καυγάδες δεν μπλέκω γενικά. Αλλά είχα πιεί και δεν μπορώ κιόλας να μου πουλάνε υφάκι τα μυξιάρικα. -"Έτσι γουστάρω του λέω, γιατί το Λάζαρος ειναι αστείο όνομα για μεταλά που το παίζει Τζέγκις Χαν. Εσύ να υποθέσω είσαι η Μαρία η Μαγδαληνή;". Ακούει ο Λάζαρος, γυρνάει, βλέπει το δολοφονικό μου βλέμμα, χαμογελάει, και λέει "Ελάτε ρε μαλάκες να πιουμε καμιά μπύρα γαμώ το Χριστό μου!". Γελάμε. Δεν ξαναμιλήσαμε ποτέ.

Και τώρα κάθομαι εδώ και βαριέμαι, και γράφω. Αλλά βαρέθηκα και να γράφω. Πάω να φάω. Καλό χειμώνα....χαχαχαχα

Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013

The Showdown...

Λοιπόν πρόσφατα το oneman.gr είχε μια πολύ καλή ιδέα, η οποία βασίζεται στο να φτιάξεις μια τηλεοπτική σειρά από τους καλύτερους χαρακτήρες θρυλικών σειρών και έχει ονομάσει τους πέντε υποψηφίους της. Νομίζω ότι σαν καλοκαίρι που είναι και είμαστε σε φάση χαλαρουίτας, μπορούμε και εμείς να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε και εμείς την δική μας υπεργαμάτη σειρά. Το σενάριο θα είναι ως εξής: Έχουμε δυο πόλεις που απέχουν μεταξύ τους γύρω στα 20 χιλιόμετρα. Στην μια πόλη εδρεύει η οργάνωση επoνομαζόμενη  "The Alliance", μια συμμαχία που ελέγχεται από έξι γαμάτους τύπους και ουσιαστικά ηγείται της πόλης. Στην δεύτερη πόλη διαφεντεύουν τα μέλη μιας εξίσου σημαντικής και δυνατής οργάνωσης που αυτοαποκαλούνται "The Horde". Οι πόλεις έχουν έχθρα και η μία θέλει να καταλάβει την άλλη και να διαλύσει την ομάδα της. Σκοπός μας είναι να φτιάξουμε δυο ομάδες, από τους πιο cool τύπους κάθε ξένης σειράς που ξέρει ο καθένας, σχετικά ισοδύναμες, ώστε η σειρά να έχει ανατροπές, αγωνία και σασπένς, που λίγες σειρές έχουν πιάσει μέχρι τώρα.

Να τονίσω βέβαια, ότι αν θέλαμε να γυρίσουμε την καλύτερη σειρά ever, θα μπορούσαμε απλά να γυρίσουμε τη ζωή μου σε τηλεταινία, πχ "The Alza chronicles" και να έσπαγε ταμία από τώρα μέχρι και την κατάρρευση του Ήλιου μας, αλλά θα ήθελα να επικεντρωθούμε λίγο σε φανταστικούς χαρακτήρες και να αφήσουμε τον ρεαλισμό κατά μέρους.

Ας δούμε όμως πως θα φτιάξουμε αυτές τις δυο οργανώσεις. Ως κατευθυντήρια γραμμή, θα πρότεινα κάθε χαρακτήρας να έχει διαφορετικό ρόλο στη κάθε ομάδα, έτσι που καθεμία να έχει:
  1. Mastermind 
  2. Science Geek
  3. Hitman
  4. Military Leader
  5. Healer
  6. Jester
Τι είναι η κάθε κατηγορία θα εξηγήσουμε στην πορεία. Η επιλογή δυο ομάδων όπως καταλαβαίνετε είναι ιδιαιτέρως δύσκολη καθώς οι υποψήφιοι είναι πολλοί και αξιόλογοι. Ας δούμε την στελέχωση τους όμως, όπως έγινε μετά από έντονη συζήτηση με κάποιους θαυμαστές μου, και ας σχολιάσουμε μετά αυτές τις επιλογές.

Mastermind
Ο εγκέφαλος πίσω από κάθε στρατηγική κίνηση της ομάδας. Όχι απαραίτητα ο αρχηγός, απλά αυτός με την κατάλληλη ευστροφία και διορατικότητα, ώστε να προβλέπει τις αντιδράσεις του αντιπάλου και να σχεδιάζει αντίστοιχη απάντηση.
Alliance: Michael Scofield
Horde: Sherlock Holmes
Δυο τεράστια μυαλά, δυο πνευματικοί ογκόλιθοι, που οι μοίρες τους έκαναν εχθρούς. Αν η τύχη τους έβαζε στο ίδιο στρατόπεδο τότε δύσκολα θα μπορούσε κανείς να τους υπερνικήσει. Ο μεθοδικός τρόπος σκέψης τους, ο απίθανος υπολογισμός όλων των πιθανών εξελίξεων ενός σχεδίου, η φανταστική τους ικανότητα για ανάλυση κάθε λεπτομέρειας σε οποιοδήποτε πρόβλημα, τους κάνει πολύ επικίνδυνους αντιπάλους.

Michael Scofield 
  
(+)  Απόλυτα δομημένη σκέψη και υπέρμετρη διορατικότητα. Έχει ταλέντο στον σχεδιασμό και στην υλοποίηση πολύπλοκων σχεδίων με χιλιάδες παράγοντες. Ταυτόχρονα διαθέτει τρομερό αυτοσχεδιασμό και μπορεί να ξεπεράσει οποιαδήποτε δυσκολία προκύπτει άμεσα και χωρίς να αποκλίνει από τον αρχικό του στόχο.Δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει ανθρώπους για να κερδίσει αυτό που θέλει, και για αυτό σχεδόν πάντα τα καταφέρνει.
(-) Υπερβολική αδυναμία στην αντιπαθέστατη κλαψομούνα γιατρό και τον ντούκι, τρίστοκο αδερφό του.

Sherlock Holmes

(+) Άρχοντας και μάστορας της συμπερασματικής λογικής. Μοναδικός στο να παρατηρεί πράγματα που ο κανονικός κόσμος θα αγνοούσε και να συνδυάζει πληροφορίες για να καταλάβει πως έχει εξελιχθεί ένα γεγονός. Μπορεί να κλάσεις και από αυτό να καταλάβει τι χρώμα παπούτσια φορούσε η μάνα σου πριν 12 μέρες. Καμία κίνηση του εχθρού δεν είναι ανεξήγητη για τον Holmes. Σε αντίθεση με τον αντίπαλό του, δεν είναι τόσο ικανός στο να στήνει ένα σχέδιο από το μηδέν, ωστόσο είναι αξεπέραστος στο να εξηγεί αυτά που βλέπει, προβλέποντας έτσι πολλές φορές την επόμενη κίνηση του αντιπάλου.
(-) Εμμονή με γρίφους και παζλ. Αν του στείλεις ένα πολύ δύσκολο παζλ, ας πούμε μια ολόμαυρη εικόνα 10.000 κομματιών και φάει κόλλημα, παίζει να μείνει στο δωμάτιο του για πάντα μέχρι να το λύσει, αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο.


Science Geeks
Ο επιστήμονας της ομάδας. Ικανός να λύσει δύσκολα επιστημονικά προβλήματα και να να εφαρμόσει την γνώση για να εξοπλίσει τους συμπολεμιστές του με πανίσχυρα όπλα και τρελά gadgets  -από σπίρτο που προκαλεί πυρηνική έκρηξη, μέχρι οδοντική κλωστή που κόβει διαμάντι- ώστε να υπερνικήσει τεχνολογικά τον αντίπαλο. 

Alliance: MacGyver
Horde: Dr. Walter Bishop
Οι απόλυτοι γνώστες του κόσμου και των λειτουργιών του. Δεν υπάρχει κάτι για το οποίο να μην ξέρουν πως λειτουργεί, τουλάχιστον σε φυσικό επίπεδο. Κάτοχοι τουλάχιστον 28 πτυχίων ο καθένας, μεταξύ των οποίων τα βασικότερα είναι: φυσική, χημεία, μαθηματικά, βιολογία, γεωλογία, ζωολογία, σεισμολογία, μετεωρολογία, ωκεανολογία και γενικά ότι άλλο σε -ογία υπάρχει.

MacGyver
(+) Απεριόριστη επιστημονική γνώση δεν είναι το βασικό όπλο του MacGyver, αν και το έχει. Το βασικό του χαρακτηριστικό είναι ότι μπορεί να εφαρμόσει την γνώση αυτή, οπουδήποτε, και με οτιδήποτε. Η "μακγκαϊβεριές" που λέγαμε και στο σχολείο, δεν βγήκαν τυχαία. Είναι ικανός να κατασκευάσει έναν αξονικό τομογράφο με μια γόμα, ένα κόκκινο γοβάκι και μια παστή σαρδέλα. Επίσης έχει και εκπαίδευση σαν πράκτορας οπότε ρίχνει ενίοτε και κανα μπουκετίδι.
(-) Αποστρέφεται τα όπλα, γεγονός που τον καθιστά λίγο φλώρο. Τι νόημα έχει να μασάς τσίχλα και να έχεις και κοκαλάκι στα μαλλιά, αν δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον εκτοξευτήρα ρουκετών που θα φτιάξεις από αυτά;

Dr. Walter Bishop
(+) Επίσης απεριόριστη επιστημονική γνώση όχι μόνο από τον δικό μας κόσμο αλλά και απο τους παράλληλους. Ως γνωστόν ο Γουόλτερ έχει συμμετάσχει σε ΚΑΘΕ σπουδαίο πείραμα που έγινε ποτέ, κυρίως στα top secret, και σε κάθε σύμπαν. Έχει πρόσβαση ακόμα και σε "εξωγήινη" τεχνολογία και μπορεί να εξοπλίσει την ομάδα με εξώκοσμης δύναμης gadgetακια. Ο Sherlock τον έχει βάλει να ολοκληρώσει το portal μεταξύ των παράλληλων κόσμων και να φέρει τους Horde των άλλων συμπάντων μαζί του για να νικήσουν τους Alliance εδώ...
(-) Η αφηρημάδα του δεν έχει όρια. Αλλού τον αφήνεις, αλλού τον βρίσκεις. Οι Horde αρχηγοί φοβούνται ότι αργά η γρήγορα θα κάνει καμιά μαλακία και θα πάει στους Alliance χωρίς να το καταλάβει...


Hitman
Ο εκτελεστής. Ο νίντζα της ομάδας. Αυτός που μπορεί να κάνει infiltration και να δημιουργήσει προβλήματα στην αντίπαλη πλευρά, χωρίς να τον πάρουν χαμπάρι. Αθόρυβος, αθέατος, αδίστακτος και ανελέητος, πρέπει να είναι έτοιμος για τα πάντα.
Alliance: Dexter
Horde: Jack Bauer
Οι απόλυτοι assassins. Ψυχροί, αποφασισμένοι και αποδοτικοί. Δώσε τους έναν στόχο και θα τον εκτελέσουν στην εντέλεια, και είτε δεν θα τους καταλάβει κανείς, ή θα αφήσουν ένα σωρό πτώματα πίσω τους. Αυτό εξαρτάται πάντα από αυτούς. Άρχοντες της κάλυψης-απόκρυψης είναι ικανοί να διεισδύσουν σε οποιοδήποτε μέρος ακόμα και αν παρακολουθείται από 200 δορυφόρους, έχει οπλισμένους φρουρούς και είναι δυο χιλιόμετρα κάτω από τη Γη.

Dexter
(+) Το φαινομενικά χαρωπό και καλοσυνάτο προσωπείο μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να αντικατασταθεί απο την αδυσώπητη και αλύγιστη μάσκα του δολοφόνου. Είναι γνώστης πολεμικών τεχνικών, αλλά η δύναμή του έγκειται στο ότι είναι αθέατος και αθόρυβος σαν φάντασμα. Με τον Dexter δεν θα καταλάβεις ποτέ πως βρέθηκες τυλιγμένος με είκοσι μέτρα πλαστικό πάνω σε ένα τραπέζι και πως έγινες μπριζόλες. Είναι μεθοδικός, και δε διστάζει καθόλου προκειμένου να πετύχει τον στόχο του. Είναι το δεξί χέρι του Scofield και οι δυο τους έχουν πάρει ήδη μέτρα για τα φέρετρα όλων των αρχηγών των Horde. Ο Dexter έχει μαζί με τον Bauer, το μεγαλύτερο dps (damage per second) από κάθε άλλον πρωταγωνιστή.
(-) Για να καθαρίσει κάποιον, πρέπει να πληρεί τον κώδικα του Χάρι και να έχει σκοτώσει κάποιον. Έτσι πρώτα θα πρέπει να κάνει ενδελεχή έρευνα στο παρελθόν του στόχου του, το οποίο αφενός μπορεί να του κοστίσει χρόνο και αφετέρου, μπορεί να τον αφοπλίσει, απέναντι σε αντίπαλο που δεν ειναι τελικά δολοφόνος.

Jack Bauer
(+) Αρχικά να πούμε ότι ο Jack είναι μέγιστος πατριώτης και έχει πολεμήσει σε όλους τους σοβαρούς πολέμους στους οποίους συμμετείχε η Αμερική. Έδειξε νωρίς την στρατιωτική του υπεροχή, τόσο στο πεδίο της μάχης όσο και σαν διοικητής. Μια φορά στην Σομαλία, είχε πιαστεί αιχμάλωτος την ώρα που κοιμόταν, και τον χώσαν σε ένα κλουβί και τον τάιζαν μόνο σούπα για δυο μέρες. Την τρίτη βγήκε σκοτώνοντας και τους 25 φύλακες  και απελευθερώνοντας 48 κρατούμενους. Όλα αυτά τα έκανε χρησιμοποιώντας μόνο το κουτάλι που είχε για την σούπα. Ο Jack εκτός από τρελή πολεμική εκπαίδευση, έχει αστείρευτη μαγκιά. Η ενασχόλησή του με την αντικατασκοπία στη σειρά "24", του έχει μάθει και πολλά στον τομέα της μυστικής και πισώπλατης επίθεσης του αντιπάλου, εκτός από την κατά μέτωπο. Επίσης έχει δίκιο σε όλα. Πολλοί εικάζουν ότι αν οι μαλάκες στην CTU άκουγαν τις συμβουλές του Bauer από νωρίς, η σειρά αντί για 24 θα ονομαζόταν 12...
(-) Ακόμα και αν είχε αρνητικά, δεν θα τα έλεγα, γιατί φοβάμαι μη με βρει...


Military Leader
Κάθε ομάδα φυσικά έχει τον στρατό της, εκτός από τους βασικούς πρωταγωνιστές. Κωλοφάνταρα που πεθαίνουν σαν τις μύγες στην διαρκή αυτή μάχη για επικράτηση. Οι military leaders, είναι οι αρχηγοί των στρατευμάτων. Άνθρωποι με πυγμή και με πολεμικό δαιμόνιο. Σεβαστοί στους στρατιώτες τους και τρομεροί στους εχθρούς τους.
Alliance: Spartacus
Horde: Duncan MacLeod
Κάθε στρατός χρειάζεται έναν αρχηγό. Ένα tank, ένα ντούκι που μπαίνει μπροστά και τραβάει όλο το aggro χωρίς να νιώθει. Κανένας στρατός δεν είχε ποτέ καλύτερους μακελάρηδες από τα δυο αυτά σεβαστά ονόματα. Ο δυναμισμός, το πάθος και η ζωντάνια της νιότης έρχονται αντιμέτωπες με την εμπειρία αιώνων, την απέραντη εκπαίδευση και την αθανασία. Ποιος άραγε θα σταθεί νικητής;

Spartacus
(+) Ανελέητα παθιασμένος με τον στόχο του, που είναι να ελευθερώσει κάθε σκλάβο στον πλανήτη. Γι αυτό για να ενταχθεί στους Alliance, ο Scofield του είπε πως στην πόλη των Horde κρατάνε χιλιάδες σκλάβους. Το τι θα κάνει ο Scofield όταν ο Spartacus το μάθει, δεν έχουμε καταλάβει ακόμα. Το πάθος του όμως αυτό τον κάνει πολύ επικίνδυνο. Αυτό σε συνδυασμό με το ότι είναι ατρόμητος και αψηφά τον θάνατο, ενώ τολμάει όσα δεν τόλμησε ποτέ κανείς, τον έχουν κάνει πολύ αρεστό στους στρατιώτες του, οι οποίοι τον βλέπουν σαν θεό και κάνουν άμεσα ότι τους πει χωρίς πολλές πολλές κουβέντες.
(-) Έχει κολλήσει με την γυναίκα του που την σκότωσαν οι Ρωμαίοι και μας τα χει κάνει τσουρέκια. Όχι ότι δεν γαμάει γενικά, αλλά θα μπορούσε να είναι λίγο πιο ανοιχτόμυαλος αποβάλλοντας έτσι διάφορα κόμπλεξ που του έχουν δημιουργηθεί λόγω αυτού.

Duncan MacLeod
(+) Και μόνο που είναι απόγονος του δοξασμένου Connor MacLeod of the clan MacLeod, αξίζει δόξας και σεβασμού. Λίγοι έχουν την δική του πολεμική εμπειρία, καθώς έχει πολεμήσει σε κάθε εποχή και με κάθε όπλο. Αξεπέραστος στην τέχνη του σπαθιού και αδιαπέραστος από πιστόλια, πολυβόλα και τέτοια αδερφίστικα όπλα, είναι ο "πατέρας" του στρατού των Horde.
(-) Δυστυχώς δεν χρησιμοποιεί άλλο όπλο πέρα από το κατάνα του προγόνου του, για αυτό και συχνά τον βρίσκουν τέζα στο πεδίο μάχης, αλλά ευτυχώς τον μαζεύουν πριν τον αποκεφαλίσουν οι Alliance. Οι αιώνες που έχει στη πλάτη του δυστυχώς δεν του έχουν δώσει και τεράστια σοφία οπότε ο Sherlock δεν τον συμβουλεύεται συχνά, όμως τον συμπαθεί και είναι καλοί φίλοι.


The Healer
Ο γιατρός της ομάδας. Η τελευταία άμυνα απέναντι στους αγαπημένους μας χαρακτήρες και τον θάνατο. Αυτός με την γνώση και την εμπειρία του θα σώνει ζωές και θα δίνει έτσι την ευκαιρία στην ομάδα του να κερδίσει τον αιματηρό πόλεμο.
Alliance: Dr. House
Horde: Jesus
Οι δυο μεγαλύτεροι θεραπευτές στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο ένας θεραπεύει μέσω της επιστήμης και της ψυχρής λογικής και ο άλλος με προσευχές και μαγεία. 

Dr. House
(+) Ιδιοφυής γιατρός, που όχι μόνο γιατρεύει τις πιο δύσκολες ιατρικές περιπτώσεις, διατηρώντας έτσι χαμηλά τα ποσοστά θνησιμότητας στην Alliance, αλλά η ομάδα του ασχολείται και στην εντατική, βοηθώντας τους στρατιώτες που τραυματίζονται στις αψιμαχίες μεταξύ των πόλεων. Είναι φανατικός ορθολογιστής και δεν πιστεύει ότι ο Jesus μπορεί να κάνει όλα όσα ισχυρίζεται, ενώ τον κατηγορεί για απάτη και πιστεύει ότι κάποιος επιστήμονας βρίσκεται από πίσω του. 
(-) Είναι λίγο κουτσός και αυτό τον εμποδίζει στο να βρίσκεται στο πεδίο μάχης ώστε να προσφέρει άμεσα τις υπηρεσίες του. Επίσης είναι λίγο πρεζάκι και αν δεν παίρνει τακτικά τη δόση του, γίνεται μαλάκας και αντιπαθητικός.

Jesus
(+) Οι θεραπευτικές του ικανότητες είναι ιδιαιτέρως χρήσιμες για τους Horde, καθώς, δεν χρειάζεται εξοπλισμό για να τις εξασκήσει. Ανάλογα με την περίπτωση ο Jesus κάνει την αντίστοιχη θεραπευτική προσευχή γιατρεύοντας ακαριαία και χωρίς κόπο τον κάθε τραυματία. Η δύναμή του όμως δεν σταματά εκεί. Μια φορά το μήνα μπορεί να καστάρει Ressurect (νεκρανάσταση) και να φέρει κάποιον νεκρό πίσω στη ζωή. Αυτό βέβαια του τρώει όλο το μάννα, για αυτό και μπορεί να φτιάχνει ψωμιά και κρασί για αναπλήρωση (rec). 
(-) Είναι πολυλογάς και προσπαθεί να πείσει όποιον συναντά ότι είναι ο γιος του θεού και μερικές φορές κουράζει ακόμα και τους συναγωνιστές του.


The Jester
Επειδή το χιούμορ είναι must για μας, σε κάθε ομάδα θα υπάρχει ένας χαρακτήρας, ο οποίος θα ανήκει στην οργάνωση σε μια κατώτερη μεν βαθμίδα από τους υπόλοιπους, ωστόσο θα είναι αυτός που θα πετάει τις ατάκες, που θα μας κάνουν να γελάμε και παίζει τελικά να γίνει ο πιο αγαπητός από όλους.
Alliance: Blackadder
Horde: Al Bundy

Ο ένας πιο αστείος από τον άλλο. Από τη μια ο κυνισμός και η ειρωνεία του Blackadder δεν γνωρίζουν όρια και από την άλλη η κωμική απελπισία του Al και της τραγελαφικής οικογένειάς του, κάνουν αφαλούς να λύνονται από τα γέλια. Ένδοξες προσθήκες σε μια κατά τα άλλα σοβαρή και δραματική σειρά.

Τελικό line-up και σύγκριση

                                    Alliance                    Horde
Mastermind                Scofield (9)                Holmes (10)
Science Geek             MacGyver (9)            Walter (9)
Hitman                       Dexter (10)                 Bauer (9)
Military Leader           Spartacus(10)             Highlander(9)
Healer                        House (9)                    Jesus (10)
Jester                         Blackadder (10)          Al Bundy (9)

Σύνολα                         57                               56

Τα σκορ φυσικά ειναι προσωπική μου άποψη και ίσως κάποιοι να ήθελαν να αλλάξουν την θέση κάποιον χαρακτήρων ή ακόμα και να αντικαταστήσουν κάποιους χαρακτήρες. Περιμένω αγωνιωδώς τις προτάσεις και τις ιδέες σας. Επίσης παρακαλώ θερμά τον Snake να συζητήσουμε αν ενδιαφέρεται για την σκηνοθεσία αλλά και την συγγραφή διαλόγων.

Ευχαριστώ.

Credits: Πολλά ευχαριστώ στους φανατικούς μου αναγνώστες και θαυμαστές, Spyro G και στον Valaroma (a.k.a Thanasis o sapios). Ειδικά ο Valaroma έδωσε πολλές ιδέες για την στελέχωση της ομάδας και θα του αφιερώσω το Golden Globe award όταν το πάρουμε.

Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

What if...?

Τώρα τελευταία έχω παρατηρήσει, οτι ο κόσμος ασχημαίνει. Και δεν εννοώ μόνο εμφανισιακά. Εννοώ στη συμπεριφορά, στο τρόπο σκέψης, αλλά ακόμα και φυσιογνωμικά. Δεν ξέρω αν είναι η κρίση που έχει σπάσει τους περισσότερους, όμως διακρίνω στα πρόσωπα των ανθρώπων κάτι που δεν το έβλεπα παλια. Ίσως να υπήρχε και να μην του έδινα σημασία, όμως πλέον διακρίνω κούραση, απογοήτευση και μιζέρια, ενώ ταυτόχρονα αλαζονία, κουτοπονηριά και κακία. Και βλακεία...πολλή βλακεία. Περπατούσα χθες στην Κηφισίας κοντά στο μετρό του Μεγάρου, και έκοβα κίνηση. Μιλάμε για πολύ σκατόφατσα. ΣΚΑΤΟΦΑΤΣΕΣ με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Και δεν είναι σαν να κόβεις βόλτα στο Μεταξουργείο πχ. ή στην Τρούμπα. Μιλάμε για μια κεντρική, νορμάλ περιοχή της Αθήνας, όπου θα περίμενες να δεις νορμάλ κόσμο. Τώρα, είτε έχω έχω γίνει περίεργος (που αποκλείεται) είτε ο κόσμος έχει πέσει και χαλάσει τόσο πολύ, που φαίνεται στη μούρη του...Δε μιλάω για ανθρώπους άσχημους, απεριποίητους, κακοποιούς ή πρεζάκια αν και κάποιοι συνδύαζαν πολλά απο αυτά. Εννοώ βλέμματα κενά και φυσιογνωμίες, που πάνω τους διάβαζες σχεδόν με ξεκάθαρα γράμματα:

"πάσχω απο καταθλιψη..."
"είμαι γκάου!"
"είμαι άσχημος και μου τη σπάει!"
"το αριστερό χέρι ειναι αυτό που κάνουμε την προσευχή μας;"
"είμαι γεμάτη κόμπλεξ και προβλήματα!"
"ειμαι μεγάλη πουτάνα."
"αν νικήσει ο παναθηναικός δεν θέλω τίποτα αλλο απο τη ζωή μου."
"αν μπορέσω να κλέψω θα το κάνω..."
"είμαι τρομακτικά ηλίθιος!"
"έχω να γαμήσω απο τη μεταπολίτευση..."
"ειμαι μεγάλο σούργελο και ψωνάρα!"
"δεν ξέρω που είμαι αυτή τη στιγμή..."

και δεν μπορούσα παρα να σκεφτώ: "απο πού σκάσαν μύτη όλα αυτά τα κακόμοιρα, μίζερα και αδιάφορα ανθρωπάρια; πως ξαφνικά γίναμε τόσο τραγικοί; δεν μας θυμάμαι έτσι." Και όταν λέω δεν μας θυμάμαι έτσι, εννοώ όλους τους άλλους, γιατί εγώ γαμάτος ήμουν ανέκαθεν.


Για μια όμως στιγμή στεναχωρήθηκα με αυτό που έβλεπα και με την κατάντια των συμπολιτών μου και προσευχήθηκα προς του ουρανούς:
"ΕΕΕ, θεέ, που σκατά είσαι τόσο καιρό; και πως ειναι δυνατόν να τα έχεις κάνει τόσο πουτάνα; Είσαι σίγουρος ότι έκανες τους ανθρώπους καθ' εικόνα και ομοίωση σου, ή μήπως μας δούλεψες και μας γέμισες μαιμούδες "made in Taiwan"; Εγώ δεν βλέπω αντίγραφα θεών εδώ. Βλέπω ανεγκέφαλα, ανίσχυρα, κακόμοιρα όντα. Καθιζήματα που ολοένα και περισσότερο βουλιάζουν. Ήταν έτσι ανέκαθεν, ή μήπως τους έκανες εσύ μέσω των κακουχιών, των βασάνων και των εξευτελισμών που επι τόσα χρονια τους στέλνεις (πάντα με αμέριστη αγάπη βέβαια); Γιατί αν δεν έγιναν έτσι λόγω αυτών, τότε μάλλον έτσι τους δημιούργησες. Όμως αν ισχύουν αυτά τα περί καθ'εικόνας και ιστορίες, τότε πόσο μπουγελόφατσας μπορεί να είσαι; Και πόσο στόκος; πόσο όμως;"

Δεν πήρα απάντηση. Αν υπήρχε όμως θεός και απαντούσε, και αν ήταν ειλικρινής θα έλεγε:
"Έχεις δίκιο Άλζα. Τα έκανα μαντάρα. Τον Σαμαρά να έβαζα υπεύθυνο, τόσο σκατά δεν θα τα έκανε. Καλύτερα να αναλάβεις εσύ στη θέση μου. Είσαι σίγουρα σοφότερος, εξυπνότερος, ομορφότερος και δυνατότερος και σίγουρα δεν έχεις τα δικά μου κόμπλεξ, που κατα καιρούς με διακατέχουν απέναντι στους μαύρους, στους ομοφυλόφιλους, στις γυναίκες, στον έρωτα, στο γέλιο, στην χαρά και στην ευτυχία των ανθρώπων γενικότερα κλπ κλπ. Αν θες, θα σε ορίσω υπεύθυνο όλου του σύμπαντος και κυρίαρχο της ανθρώπινης φυλής."

Δεν είμαι σίγουρος οτι θα δεχόμουν αυτή την ευθύνη, γιατί αυτό σημαίνει οτι θα έπρεπε να ασχοληθώ με πλάσματα, που το σύνολό τους δεν έχει ούτε την εκτίμησή μου, ούτε το ενδιαφέρον μου. Για μένα το να προσέχεις και να φροντίζεις για το καλό του κόσμου, ειναι πλέον κάτι αντίστοιχο της κηπουρικής, με την έννοια ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ειναι φυτά, που πρέπει να περιποιείσαι και να ποτίζεις και να ασχολείσαι μαζί τους συνέχεια μπας και ανθίσουν. Ακόμα και τότε ελάχιστοι θα αναπτυχθούν αρκετά ώστε να βγουν απο τις γλάστρες τους να γίνουν αυτόνομα, σκεπτόμενα και αυτοσυντηρούμενα όντα. Και κάποιος θα πρέπει πάντα να φροντίζει τα υπόλοιπα μίζερα, εξαρτημένα και ελεγχόμενα ανθρωπάκια, μη τυχών και μαραθούνε. Εμένα τα φυτά με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Μπορεί να τα βλέπω ξερά και να κρατάω μάνικα που τρέχει νερό αλλά να μη τους ρίχνω απο βαρεμάρα και μόνο. Και στη τελική για ποιο λόγο; Έχω πιο αξιόλογα  πράγματα να κάνω, όπως να τακτοποιήσω τις κάλτσες στο συρτάρι μου, που λέει και ο Σβαρτσι (οσοι ξέρουν που και πότε το λέει κερδίζουν μια λακτα και την αγάπη μου -Snake εισαι εκτός διαγωνισμού μη μιλήσεις-).

Όλα αυτά κλωθογύριζαν στο μυαλό μου μέχρι που γύρισα σπίτι, άνοιξα μια μπύρα και εκεί που σκεφτόμουν οτι δεν πρόκειται να ασχοληθώ άλλο με την ανθρωπότητα, μου στείλαν link για αυτό το σίχαμα. ΠΡΟΣΟΧΗ! Έντονη πνευματική και ακουστική βλάβη μπορέι να προκληθεί απο την παρακολούθηση αυτού του video! Δεν κρύβω ότι απο τον τίτλο και μόνο και απο τη φάτσα που είδα στην εικόνα, μου δημιουργήθηκε μια αρρωστημένη διάθεση να το ακούσω, παρόλο που αποφεύγω συνήθως τέτοιες συγκινήσεις. Είναι όπως οταν σου στέλνουν ένα βιντεο απο κάποιο ατύχημα και ξέρεις οτι αν το δεις θα χαλαστείς και θα αηδιάσεις, αλλα για κάποιο λόγο πατας το γαμημένο το play. Και το πάτησα...Ω θεοί, τι τιμωρία έπρεπε να επιβάλλετε στα δύσμοιρα αυτάκια μου. Το σοκ, με άφησε άφωνο. Δεν μπορούσα να πιστέψω οτι υπάρχει άνθρωπος που αντέχει να βρίσκεται δίπλα σε αυτό το ξεπλυμένο πατσαβούρι και στην απέλπιδα προσπάθειά του να μην ακούγεται σαν βιασμένη δωδεκάχρονη μαθήτρια στο ντουζ, και να τον τραβάει με κάμερα. Δεν μπορώ να καταπιώ το γεγονός οτι αυτό το αγόρι με τα επιμελώς ξυρισμένα φρύδια σε σχέδιο "έχω σημάδια απο μάχη με ένα άγριο τζιτζίκι των αγρών της Πάρου", έχει 3.5 μύρια views και 11.000 likes σε ένα τραγούδι το οποίο α) ειναι κλεμμένο, β) είναι για τον πούτσο, γ) είναι για τον πούτσο, δ) είναι για τον πούτσο, ε) είναι για τον πούτσο  και στ) το έκανε ακόμα πιο πολύ για τον πούτσο με το να το τραγουδάει αυτός. 

Αν είστε ιδιαίτερα τολμηροί και δείτε ολο το show, θα προσέξετε οτι η ερμηνεία του τραγουδιστή ειναι συγκλονιστική και εκεί φαίνεται και το πόσο κατέχει τον φακό. Τα παιχνίδια του δεν έχουν τελειωμό. Φοράει κουκούλα ενώ βρέχει, αλλα το μαλλί όλο λούτσα. Μετά ανεβαίνει πάνω στη μπέμπα (γιατί αλλιως δεν φαίνεται), και ψιλοκατεβάζει αισθησιακά το μπουφάν του κοιτώντας λάγνα την κάμερα, σαν να λέει: "με βλέπεις; 156 εκατοστά απόλυτου και ερεθισμένου άντρα σε περιμένουν στο ηλιοβασίλεμα...". Έπειτα τα σπάει λίγο στο σπίτι του και κάνει ντουζ με το κολλητό μπλουζάκι, όπως άλλωστε όλοι οι σοβαροί αντρουά που σέβονται τον εαυτό τους. Στο εκρηκτικό φινάλε εμφανίζεται άλλος ένας χαζός και κουνάνε παρέα τα χέρια τους με το χαρακτηριστικό στυλ hip-hop που εχουν αντιγράψει απο θυμωμένους αυστραλοπίθηκους που τους έχουν πάρει τις μπανάνες. Γενικά πάντως παίζει πολύ με τη φύση το βιντεο κλιπ, αφού στην προσπάθεια του να μεταφέρει το πάθος και την συναισθηματική ένταση που νιώθει, ο ποιητής μιμείται -άψογα τολμώ να πω- το ερωτικό κάλεσμα του κοτσυφιού, τόσο στο κίνηση όσο και στη φωνή.

Αποφάσισα να ψάξω πληροφορίες για το νέο αυτό αστέρι της ελληνικής μουσικής σκηνής. Αφού έμαθα τα βασικά, ότι ο επωνομαζόμενος Stan (κατα κόσμο Στράτος Αντιπαριώτης) ορμώμενος απο Παρο, είναι ο νέος Justin Bieber της Ελλάδας και έχει καταπλήξει τα πλήθη, κατέληξα σε διάφορα κείμενα, από τα οποία αποσπάσματα παραθέτω παρακάτω.

"Είναι ένας απο τους πιο πολλά υποσχόμενους καλλιτέχνες!"
Αμάν πια ρε πούστη μου, πόσο θα ξεχειλώσουν πια το νόημα αυτής της λέξης;

"κατάγεται απο την Παρο, όπου και μεγάλωσε και ξεχώρισε με το στυλ του απο τα πρώτα κιόλας εφηβικά χρόνια."
Η αλήθεια είναι οτι και εμείς στο σχολείο μου τα καθυστερημένα τα ξεχωρίζαμε αμέσως.

"Μετα απο μια σειρά γεγονότων και επαγγελματικών αναζητήσεων εμφανίστηκε η ευκαιρία που θα τον οδηγούσε στην επιτυχία."
την ποια;

"...συστήθηκε στον κόσμο ως τραγουδιστής, συνοδεύοντας (καποιον αλλο ατάλαντο) στο τραγούδι (κάποια άλλη αρχιδιά) με την απαλή και χαρακτηριστική φωνή του."
 την ποια;

Όπως καταλαβαίνετε συγχύστηκα απίστευτα, όχι γιατί το βλαμμένο αυτό τραγουδάει. Μπορεί να ακούγεται σαν κουνούπι που κλάνει, αλλά ότι μπορεί κάνει ο καθένας στη ζωή του, ή τουλάχιστον ότι νομίζει οτι μπορεί. Αυτό που με ενοχλεί όμως είναι η τελείως αναξιοκρατική, και η υπερβολικά θετική αντιμετώπιση του, είτε απο τον κόσμο, είτε από τα media, για τραγούδια τα οποία θα έπρεπε να παίζουν μόνο σε ειδικά κτήρια που πάμε τα παιδάκια που ειναι χαζά. Δηλαδή δεν μας έφταναν όλοι οι άλλοι κερατάδες που έχουμε μέχρι σήμερα, κάθε χρόνο θα έχουμε νεό αίμα;

Δεν πάει άλλο!!! Μπορεί οι άνθρωποι να μη με ενδιαφέρουν , αλλα τον βιασμό της μουσικής δεν τον ανέχομαι. Αν τελικά λοιπόν ο καλός θεούλης με διορίσει ύψιστο warlord της Γης, απόλυτο κυρίαρχο του ηλιακού συστήματος  και επίτιμο αυτοκράτορα του γαλαξία, και του σύμπαντος γενικότερα, θα δεχτώ και τότε τα πράγματα θα αλλάξουν σωρηδόν. Δεν ειναι μόνο η μουσική που βιάζεται φυσικά απο την εγκεφαλική ανεπάρκεια ορισμένων. Σχεδόν κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα γίνεται λάθος απο την πλειονότητα του κόσμου και κάποιος πρέπει να τα διορθώσει αυτά.

Όμως, το πρώτο πράγμα που θα κάνω με την εξουσία που επάξια μου ανήκει, είναι να αφαιρέσω το δικαίωμα στιχογραφίας, σύνθεσης και τραγουδιού από κάθε ατάλαντο και κάθε άφωνο τσόλι που υπάρχει στο σύμπαν. Θα τροποποιήσω το παγκόσμιο σύνταγμα έτσι ώστε, ο μόνος τρόπος να ασχοληθείς με τη μουσική επαγγελματικά (ερασιτεχνικά θα επιτρέπεται), θα είναι να έχεις πρώτα αποκτήσει αυτό το μικρό, ασήμαντο πραγματάκι που λέγεται: ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις για να μπείς στον καλλιτεχνικό κόσμο την σήμερον ημέρα, είναι απλά να δώσεις κώλο στο κατάλληλο άτομο. Εναλλακτικά μπορείς να κερδίσεις την εύνοια του επίσης ατάλαντου, άμουσου και πανηλίθιου κοινού μέσα απο κάποιο reality, είτε απο τα μπουζούκια κλπ κλπ. Αυτό το ρεζιλίκι δεν μπορεί να συνεχιστεί. Είναι απολύτως απαράδεκτο, κατά την ταπεινά πάνσωστη άποψή μου, το γεγονός ότι, ενώ σε όλα τα άλλα επαγγέλματα χρειάζεσαι πτυχίο ή εν τέλος πάντων μια Α εμπειρία για να ασχοληθείς με τον εκάστοτε χώρο, στη μουσική να μπορεί να εισέρχεται το κάθε μίασμα λες και ο καλλιτεχνικός χώρος έγινε ξαφνικά ελληνικό δημόσιο. Αυτή η κατρακύλα που έχει παρουσιάσει η τέχνη γενικότερα πρέπει να λάβει τέλος και θα ξεκινήσουμε από την κορωνίδα των τεχνών, που είναι η μουσική. Ως εκ τούτου, αν δεν έχεις τουλάχιστον 10ετή εμπειρία σε ένα μουσικό όργανο (ή φωνητικής για τους τραγουδιστές), αν δεν έχεις περάσει θεωρίες και αρμονίες και αν δεν έχεις παίξει Bach, Czerny, Beyer, Mozart, Beethoven, Chopin, κλπ κλπ., τότε ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ μωρή πατσαβουρολινάτσα ακόμα και να περνάς έξω από στούντιο, είτε σαν τραγουδιστής, είτε σαν τραγουδοποιός, είτε σαν οργανοπαίχτης. Τον μπούλο αρμ και πίσω στη γλιτσερή σκουλικότρυπα από την οποία βγήκες.

Κάποιος μπορεί να αντιμιλήσει τώρα και να πει:
"Ω! πάνσοφε και υπερδίκαιε μονάρχη μας, ίσως όμως έτσι αποκλείσεις κάποιον ταλαντούχο άνθρωπο που επειδή για κάποιο λόγο δεν κατάφερε ή δεν έτυχε να σπουδάσει, δεν θα μας χαρίσει τις μελωδίες του."
Παρόλο που εκτιμώ την κριτική απο τους υπηκόους μου, θα αγνοήσω το σχόλιο και θα στείλω τον αντιρρησία στα κάτεργα, γιατί:

1ον τα μεγάλα ταλέντα σπανίζουν και ακόμα και αν βρεθεί ένα, τότε αν αποδείξει την αξία του η τέχνη θα τον αγκαλιάσει και αυτόν με θέρμη. Χωρίς όμως απόδειξη δεν μπορώ να πάρω το ρίσκο και για να μη χάσω έναν καλό, να το πληρώσω με το να ανέχομαι χίλιους καθυστερημένους. Άλλωστε, όπως είναι η σημερινή -χωρίς περιορισμούς δηλαδή- κατάσταση, οι ταλαντούχοι θάβονται και παραμερίζονται απο τους βυσματίες και τις πόρνες (θηλυκές και αντρικές), και τα γλειψίδια που κάνουν όλοι οι άχρηστοι και άρα το αποτέλεσμα είναι πολύ χειρότερο. Και
2ον και βασικότερον, είμαι ο αυτοκράτορας και δεν θα σας ρωτήσω κιόλας τι νόμους θα φτιάξω....άϊντε!

Τραγουδιστές τύπου Παντελίδη, Οικονομόπουλου, Κιάμου, Πλούταρχου, Rihana, Justin Bieber, Lady Gaga και λοιπά πουτανάκια να τα ξεχάσετε. Όλοι οι παραπάνω θα μπουν φυλακή για κατ' εξακολούθηση προσβολή της καλλιτεχνικής αιδούς, αδικαιολόγητη έπαρση, απαράδεκτα σιχαμερά βίντεο κλιπ, εμετικές live εμφανίσεις κλπ κλπ. Μαζί και όλοι οι φανς τους. Τούβλα!

Τώρα που το σκέφτομαι, καθώς ο περισσότερος κόσμος δεν διαθέτει την απαραίτητη κριτική ικανότητα και χρειάζεται καθοδήγηση, θα φτιάξω μια σειρά απο νόμους που να εξασφαλίζουν ένα καλύτερο και πιο ανθρώπινο άυριο για τα ΠΑΝΤΑ. Όλα αυτά αν ποτέ συγκινηθώ και ενδιαφερθώ για το ανθρώπινο αύριο.


Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

Φίμωση της Δημοκρατίας! Γιούριααα..

"Κλείσαν την ΕΡΤ! οι τελευταίες εξελίξεις για τον Θανατο της ΕΡΤ είναι εδώ..." 

...γρύλισε ο απελπισμένος πλέον δημοσιογράφος και πήρε μια βαθειά ανάσα, γιατί η συγκίνηση είχε δημιουργήσει ένα κόμπο στο λαιμό,  σαν να είχε καταπιεί το πέμπτο πόδι ενός αλόγου και να μη μπορούσε να πάρει ανάσα.

"Συγκλονιστική συμπαράσταση στην ΕΡΤ. Η ΓΣΕΕ, πραγματοποιεί από κοινού με την ΑΔΕΔΥ 24ωρη απεργία, ενώ αναφέρει ότι συμπαρατάσσεται στον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων στην ΕΡΤ."

Αλίμονο. Είχαν καιρό να πάρουν αέρα και βρήκαν ευκαιρία. Μήπως δεν τις πληρώνονται τις μέρες; τι τους νοιάζει;

"Ένα παιδί μιλά στον Πρωθυπουργό...(δειτε το βίντεο ειναι συνταρακτικό)"

...γιατί εμείς οι δημοσιογράφοι είμαστε τόσο συναισθηματικοί άνθρωποι, που ρίχνουμε και τα παιδιά μας ακόμα στη μάχη απέναντι στην τρομοκρατία... και πάνω απο όλα ντόμπροι. Ντόμπροι και σοβαροί...ειδικά όταν το αγγούρι έχει περάσει όλο το παχύ μας έντερο.

"Μετά το μαύρο τι;" κλήθηκαν να απαντήσουν άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων. Η σωστή απάντηση φυσικά, όπως πολλοί θα έχετε μαντέψει ήδη, είναι "Ψωλή! 1-0!" και θα την έδινα αν με ρωτάγαν την γνώμη μου. Απεναντίας ακούσαμε τα παρακάτω:

"Το μαύρο μπορεί να είναι κι ένα πολύ ωραίο χρώμα, όταν συνδυάζεται με άλλα χρώματα. Όταν όμως αυτό κυριαρχεί τότε γίνεται η μαυρίλα της κόλασης." δηλώνει στην ΕΡΤ ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος...

Ποια μαυρίλα της κόλασης ρε γεροξεκούτη μπούφο; Πως μπορεί να ειναι μαύρη η κόλαση όταν υποτίθεται οτι καίει το αιώνιο πυρ εκει κάτω; δηλαδή δε μπορούμε να βάζουμε το μυαλό λίγο να στροφάρει πριν πετάξουμε τις ανεγκέφαλες εξυπνάδες μας; ή μήπως επειδή ειναι ποιητής έχει ελαφρυντικά σαν τον Πρέκα;

"Η ΕΡΤ ήταν ένα έντιμο, καθαρώς ελληνικό αξίωμα, κατόρθωμα, το οποίο επί γενεές ολόκληρες διέσωσε την αλήθεια των εθνικών πραγμάτων, τα οποία απαγορεύεται να τα θίγεις, να τα παραποιείς και να τα κοροϊδεύεις και να τα μεταδίδεις λανθασμένα στον κόσμο", λέει στην ΕΡΤ η Άννα Συνοδινού.

Τι έκανε λεει; Εντάξει αν είναι ο καθένας να λέει τη μαλακία του και αυτός που θα πει τη μεγαλύτερη να νικήσει τότε μπράβο Αννα νίκησες. Καμιά γριέντζο δεν μπορεί να μου απαγορεύσει να θίξω το οτιδήποτε. Ποια αλήθεια μωρή πνευματική ανάπηρη αντιπροσωπεύει η ΕΡΤ μη γαμήσω; Την αλήθεια των βολεμένων και του αραλικιού; Επειδή εσύ θυμάσαι τι ήταν πριν 100 χρόνια δεν σημαίνει οτι το ίδιο είναι και σήμερα. Αναπαύσου τώρα εν ειρήνη και μην ασχολείσαι αλλο μαζί μας σε παρακαλώ.

"Αυτό που διαισθάνθηκα πραγματικά, που μου δημιούργησε έναν τρόμο κι έναν φόβο ήταν όταν αντίκρισα ξαφνικά το μαύρο στα κανάλια της ΕΡΤ. Πέρασαν από το μυαλό μου παλιές εποχές, πέρασε ένας φόβος. Το μαύρο σημαίνει κάτι κακό, όπου μαύρο και κάτι κακό λέμε στη ζωή μας. Και οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν το μαύρο είναι ουσιαστικά φορείς διαφόρων κακών" τονίζει ο Διαγόρας Χρονόπουλος. 

Απο μαυροφοβία φαίνεται οτι πάσχει ο κύριος Διαγόρας ο οποίος όταν βλέπει μαύρο λέει φοβάται. Στα αρχίδια μας κύριε Χρονόπουλε. Άκουσα και απο άλλους, ότι αυτή η κίνηση, το να κόψεις την ενημέρωση απο τον κόσμο, είναι λέει ένα βήμα πριν την χούντα και το κάναν επίτηδες για να μας την πέσουν. Πάτε καλά ρε; Είστε τόσο πολύ ηλίθιοι; Υπάρχουν άλλα δέκα τηλεοπτικά κανάλια και άλλα πενήντα ραδιοκάναλα. Πως ακριβώς κόπηκε η ενημέρωση; Η ενημέρωση κόπηκε μόνο απο την δημοσιογραφική απεργεία. Ο μόνος λόγος για τον οποίο συμπάσχω εν μέρει με τον κεφτέ  στη αντιπάθεια προς το μαύρο, είναι οι παπάδες. Κανένας άλλος.

"Επιστολή στον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά έστειλε ο 17χρονος μαθητής από την Χαλανδρίτσα Αχαΐας, Άγγελος Αποστολόπουλος, για το θέμα του λουκέτο στη Δημόσια Ραδιοφωνία και Τηλεόραση. Σε αυτή μεταξύ άλλων επισημαίνει ότι "Η ΕΡΤ δεν είναι αθηναϊκή ραδιοτηλεόραση, αλλά ανήκει σε όλους τους Έλληνες", ενώ καλεί τον Πρωθυπουργό να παραιτηθεί, αν δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις." 

Αυτό με τις επιστολές που έχει γίνει της μόδας δεν το καταλαβαίνω. Στο μεταξύ εκτός του οτι ο κάθε καθυστερημένος μπορεί να το κάνει, για κάποιο λόγο, όσο νεότερος είναι ο συγγραφέας, τόσο πιο αξιόλογο θεωρείται, ενώ είναι συνήθως ισχύει το αντίστροφο. Γιατί, τι μπορέι να μας πει τώρα ο 17χρονος που θέλει να έχει και άποψη και που καλεί τον πρωθυπουργό να παραιτηθεί; Ο συγκεκριμένος είναι και αποδεδειγμένα μουνόπανο, καθώς έχει δηλώσει ερασιτέχνης δημοσιογράφος. Αποστολόπουλε, άντε γαμήσου παλικάρι μου και σκουπίσου με την επιστολή σου.
  
Πόσο πια γραφικοί μπορούν να γίνουν αυτοί οι δημοσιογράφοι; Πόσο πιο τραγικοί; Δηλαδή τέτοια τραγικότητα ούτε ο Ευριπίδης ρε πούστη μου. "Δημοσιογράφοι Εν Ερτίδι" θα ήταν ένας καλός τίτλος για την παράσταση που έχει στηθεί τις τελευταίες μέρες μετά τα γεγονότα στην ΕΡΤ, και το "...τσιμπίστε ένα αρχίδι" η μόνη απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό.

Ας ξεκαθαρίσω τη θέση μου για να μην έχουμε παρεξηγήσεις. Ναι, υπάρχουν αξιόλογοι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ. Ναι, είναι άδικο να την πληρώνουν και αυτοί μαζί με τους άλλους. Ναι, ίσως να μπορούσε να γίνει με καλύτερο τρόπο η εξυγίανση. Ναι ειναι απαραίτητη η δημόσια ενημέρωση. ΑΛΛΑ!!! Δεν θέλουμε ξεκαθάρισμα της βρωμιάς απο της δημόσιες επιχειρήσεις; Δεν θέλουμε οι βολεμένοι και οι απατεώνες να πάρουν πούλο μια και καλή απο το σύστημα; Δεν θέλουμε αξιοκρατία επιτέλους σε αυτό το γαμώτοπο; Δεν γκρινιάζουμε συνέχεια οτι τίποτε δεν γίνεται σε αυτή την τριμπούρδελη χώρα, που ο μέσος όρος νοημοσύνης των πολιτών της έχει πιάσει διψήφιο; 

Εγώ δεν ξέρω ποιος θα ήταν καλύτερος ο καλύτερος τρόπος να γίνει εξυγίανση της ΕΡΤ, όμως ξέρω οτι τα γεγονότα που ακολούθησαν και οι αντιδράσεις του κόσμου δείχνουν οτι δεν είμαστε για τίποτα. Κλείνει λοιπόν η ΕΡΤ και ξεσηκώνεται μια θύελλα αντιδράσεων που δεν έχει προηγούμενο. Οι συνδικαλιστές, φοβούνται μήπως το καρότο πλησιάσει επικίνδυνα και την δική τους πρωκτική περιοχή και ξαφνικά ξεσήκωσαν πάλι όλο το κόσμο τρέχοντας να υποστηρίξουν τους τηλεοπτικούς χαραμοφάηδες. Οι δημοσιογράφοι απο την άλλη, ακόμα και αυτοί των ιδωτικών καναλιών, που φυσικά είναι κατευθυνόμενοι και αυτοί, ξεκίνησαν μια προπαγάνδα και έναν πόλεμο στη συγκεκριμένη απόφαση, που σε λίγο θα μας πείσουν οτι στην ΕΡΤ δουλεύανε κιόλας. Και φυσικά το καραγκιοζιλίκι δεν είχε σταματημό εε; Οι ενημερώσεις να βρίθουν πάντα από συγκινητικά λόγια, ντυμένα με έντονη μουσική τύπου "Ραμπο 14: Η επιστροφή του ανελέητου γαμώσταυρου!", κόσμο να κλαίει στις κάμερες και άλλα τέτοια αηδιαστικά σιχαμένα. Μιλάνε για δημοκρατίες και το δικαίωμα για δημόσια ενημέρωση, λες και η ΕΡΤ υπηρετούσε κάτι τέτοιο. Φερέφωνα των κυβερνητικών συμφερώντων δεν ήταν μια ζωή; Γιατί να στεναχωρηθώ λοιπόν; Τι ακριβώς χάνει ο μέσος πολίτης που είναι τόσο πιο σημαντικό απο τα τόσα που έχει ήδη χάσει μέχρι τώρα; Η δημόσια παιδεία έχει φτάσει πάτο. Σχολεία κλείνουν, εκπαιδευτικοί απολύονται ή πληρώνονται με πενταροδεκάρες. Υγεία δεν υπάρχει και οι γιατροί με τους μισθούς πείνας που παίρνουν ζητούν φακελάκια. Δικαιοσύνη δεν υπάρχει και όπου αποδίδεται γίνεται με την ταχύτητα ανάπηρης χελώνας. Αλλά τουλάχιστον να παίρνουν πεντοχίλιαρα οι άχρηστοι της κρατικής τηλεόρασης για να έχουμε ενημέρωση για όλα αυτά και είμαστε happy, γιατί αυτό μετράει, να μαθαίνουμε για τα σκατά, όχι να τα διορθώνουμε.

Και τελικά η ΕΡΤ θα ανοίξει πάλι λέει μεχρι να δημιουργηθεί ο καινούργιος φορέας. Αν ήσουν δυσπιστος μια οτι θα γίνει κάτι αξιόλογο, τώρα πόσο είσαι; Δεν ειναι συγκλονιστικά άδικο να βλέπεις την χώρα να πατώνει σε κάθε τομέα, τον κόσμο απογοητευμένο και αδικημένο και τελικά τα λαμόγια πάντα να παίρνουν αυτό που θέλουν; Πως να μη πετύχουν όμως αυτό που θέλουν όταν η πλύση εγκεφάλου που έγινε στον κόσμο αυτές τις μέρες ήταν άνευ προηγουμένου; Το τι μαλακίες άκουσα και διάβασα αυτόν τον καιρό δεν λέγεται. Οι συναυλίες και τα σουβλάκια έξω απο το κτήριο της ΕΡΤ άπειρες. Σου δίνεται η εντύπωση οτι ολος ο κόσμος  έφτασε κοντά στην αυτοκτονία με το κλείσιμο της. Και σε όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου, σε όλο αυτό το χαμό, σε όλη αυτή την κάκιστη ενημέρωση, την αντίθετη άποψη δεν την άκουσα ποτέ. Δεν είδα ούτε ένα άρθρο στα μεγάλα ενημερωτικά μέσα να λέει έστω και ένα απο τα εξής:

"Ναι αλλα ξέρεις τι; απο τους 2.500 εργαζομένους μόνο οι 500 να δουλεύανε, οι άλλοι πέρναν τεράστια ποσά μόνο για να ξυνουν τις μπάλες τους."
"Η ΕΡΤ σπαταλούσε τεράστια ποσά χρημάτων για να κάνει τραπέζια ο Παπαδόπουλος και για να πηγαίνει η άλλη η καριόλα -που δεν θυμάμαι πως την λένε ούτε με νοιάζει να μάθω- ταξίδια στο εξωτερικό."
"Αξιοκρατία δεν θέλουμε; καιρός είναι να γίνει μια δραστική κίνηση για να διορθωθούν τα πράγματα."
"Πολύς κόσμος συμφωνεί με αυτή την απόφαση και ελπίζει οτι αυτό θα είναι μια αρχή για την γενικότερη εξυγίανση του δημοσίου."

Ξέρετε πόσος κόσμος τα σκεφτόταν αυτά; πολύς. Πόσοι απο αυτούς ακούστηκαν; Κανένας. Γαμώ την αντικειμενική και δημοκρατική σας ενημέρωση δημοσιογραφίσκοι του κώλου. Απεναντίας οι φωνές όλων των καθυστερημένων της Ελλάδας ακούστηκαν ενωμένες σε συμπαράσταση προς τους αδικημένους της ΕΡΤ που έβγαζαν χρήματα με το να σκαλίζουν τη μύτη τους και να περιεργάζονται το παραγώμενο αποτέλεσμα. Τη φωνή των ανθρώπων που θέλουν να καθαρίσει η χώρα απο τα σκουπίδια δεν την άκουσε κανείς. Γιατί; γιατί οι δημοσιογράφοι θεωρούν δημοκρατικό, δίκαιο και αντικειμενικό μόνο ότι τους συμφέρει. Οι άλλοι μπορούν να πανε να γαμηθούνε. Αν υπάρχει επάγγελμα που να μισώ στο κόσμο αυτο έιναι η δημοσιογραφία. Όχι μόνο γιατί γλείφουν κατουρημένες ποδιές και εξυπηρετούν συμφέροντα με το να πιπιλάνε το αδύναμο μυαλό της ανυποψίαστης αμόρφωτης μάζας, αλλά σου το προβάλλουν και σαν κοινωνικό έργο, σαν λειτούργημα, λες και σου κάνουν χάρη. Χιλιες φορές περισσότερη εκτίμηση έχω σε πουτάνες παρά σε δημιογράφους, γιατί τουλάχιστον αυτές όντως κάνουν λειτούργημα. 

Δεν έχω κάτι άλλο να πω. Ελπίζω η απόφαση για εξυγίανση της ΕΡΤ να πραγματοποιηθεί και να γίνουν όλα όσα δηλώθηκαν. Μετά ελπίζω να γίνει κάτι αντίστοιχο στη ΔΕΗ και να τελειώνουμε με τους απατεώνες εκει. Καλύτερα θα ήταν φυσικά ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ να γίνουν ιδιωτικές μπας και δούμε πτώση τιμών και σοβαρές υπηρεσίες. Αλλά φυσικά ποιος θέλει κάτι τέτοιο; τις οικογένειες τόσων ανθρώπων που πληρώνονται αστρονομικά ποσά τόσα χρόνια με το να κλέβουν τον κόσμο, δεν τις σκέφτεται κανείς; Ντροπή μας...

Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Γάμος ομοφυλόφιλων: Κόμπλεξ με την κάνουλα.

Ας κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα από τις επιστήμες για να σχολιάσουμε λίγο τα κοινωνικά δρώμενα των καιρών μας. Η Γαλλία λοιπόν λίγες μέρες πριν, νομιμοποίησε πλέον τον γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων και έγινε έτσι η 14η χώρα παγκοσμίως, η οποία νομιμοποιεί την πολιτική (και το τονίζουμε πολιτική) ένωση δυο ανθρώπων του ίδιου φύλου. Στον αντίποδα έχουμε και καμιά εικοσαριά χώρες, στις οποίες η ομοφυλοφιλία τιμωρείται με φυλάκιση ή θάνατο. Σε όλες τις υπόλοιπες χώρες δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο. Στη Γαλλία η απόφαση αυτή προκάλεσε πολλές αντιδράσεις και μέχρι και επεισόδια σημειώθηκαν, από ανθρώπους που διαφωνούν με τον εν λόγω νόμο. Τώρα από όσο καταλαβαίνω, μέρος του όλου πανικού οφείλεται και στην αντιπάθεια προς τον ίδιο τον Γάλλο πρόεδρο, αλλά αυτό δεν μας νοιάζει. Αυτό που μας νοιάζει, είναι ότι κάθε φορά που γίνεται μια κίνηση να θεμελιωθεί ένα πολιτικό δικαίωμα για μια μερίδα συνανθρώπων μας (ναι και οι πούστηδες είναι συνάνθρωποι μας για όποιον δεν το ξέρει), υπάρχει μια αντίθετη ομάδα κομπλεξικών κουτσομπόληδων, που θέλει να τους το στερήσει.

Ας ξεκαθαρίσω την θέση μου αρχικά και θα σας αναλύσω μετά τους λόγους, για τους οποίους έχω πάλι απόλυτο δίκιο  Σαν μέγιστος ανθρωπιστής και ύψιστος υπέρμαχος του ιδανικού της ελευθερίας, θεωρώ απαράβατο και πανανθρώπινο δικαίωμα, την απόλυτη σεξουαλική ελευθερία του κάθε ατόμου, αρκεί αυτή να μην καταπατά την ελευθερία άλλων ανθρώπων (ή άλλων έμβιων οργανισμών, όπως κότες, σκυλιά, γίδες και δε ξέρω και εγώ τι άλλο γαμάτε σιχαμένοι κτηνοβάτες). Την διάκριση την κάνω για να μπουκώσω εκ των προτέρων μαλακισμένες μπηχτές του τύπου: "αφού είσαι τόσο φιλελεύθερος, μήπως θα ήσουν οκ και με τους βιαστές/παιδεραστές/κτηνοβάτες;". Όχι λοιπόν δεν είμαι, γιατί είναι και τελείως διαφορετικό πράγμα αυτό, αλλά θα το δούμε παρακάτω. Ως εκ τούτου, δεδομένου ότι έχει θεσπιστεί ο γάμος ως πολιτικό (και όχι μόνο θρησκευτικό) πλέον δικαίωμα, θεωρώ απολύτως φυσιολογικό, απαραίτητο και πάνω από όλα δίκαιο, να ισχύει για όλους τους πολίτες ενός κράτους, ανεξαρτήτου σεξουαλικής προτίμησης.

Ας ξεκινήσουμε όμως με κάποια βασικά ερωτήματα που θα έπρεπε να θέτει ο κάθε παπάρας στον εαυτό του πριν βγάλει ετυμηγορία για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Ποια είναι λοιπόν η ιστορία της ομοφυλοφυλίας και πότε εμφανίστηκε; Σχεδόν όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί και κουλτούρες, κάνουν εκτενείς αναφορές σε ερωτικές περιπτύξεις με άτομα του ίδιου φύλου. Από τους αρχαίους Έλληνες ως τους μικροτσούτσουνους Κινέζους, από τους ούγκα-μπούγκα της Αφρικής ως τους καθιστούς ταύρους (ινδιάνους) της Αμερικής και από τους Πέρσες κατακτητές ως τους γαμιολοπουστροβυζαντινούς, ο ομοφυλοφιλικός έρωτας είναι έκδηλος παντού και οι συσπανσιόν κωλοτρυπίδες δεν ήταν σπάνιο φαινόμενο. Κάποιοι από αυτούς τους πολιτισμούς κατέκριναν την σεξουαλική πράξη αυτή, κάποιοι την αποδεχόντουσαν και κάποιοι άλλοι αδιαφορούσαν τελείως. Αδιαμφισβήτητο πάντως παραμένει το γεγονός, ότι η ομοφυλοφιλία ακολουθούσε τον ανθρώπινο πολιτισμό από τα πρώτα του βήματα. Για να μην μείνουμε όμως μόνο στους ανθρώπους, να πούμε αυτό που ήδη ξέρουν πολλοί, ότι δεν είναι μόνο το ανθρώπινο είδος που την κουμπώνει την όπισθεν. Σε όλο το ζωικό βασίλειο οι κουδουνίστρες αν και υστερούν αριθμητικά, παραμένουν ζωτικοί κρίκοι στην αλυσίδα της ζωής. Χιλιάδες είδη παρουσιάζουν ομοφυλοφιλική συμπεριφορά με μερικά τρανταχτά παραδείγματα να είναι τα δελφίνια, οι πιγκουίνοι, τα πρόβατα, οι φάλαινες, οι γύπες, οι ταύροι και φυσικά ο βασιλιάς-prom queen- των ζώων, το λιοντάρι.

Ας κρατήσουμε λίγο στην άκρη του μυαλού μας τα παραπάνω δεδομένα, και ας προσπαθήσουμε τώρα να κατανοήσουμε τι προκαλεί αυτήν την σεξουαλική διαφοροποίηση μέσα στα είδη. Αρχικά να πούμε ότι πρόκειται για ένα αρκετά συχνό χαρακτηριστικό, το οποίο εμφανίζεται ως και στο 10% του παγκόσμιου πληθυσμού. Για τους βιολόγους η ομοφυλοφιλία αποτελεί ένα εξελικτικό αίνιγμα, καθώς από την μία φαίνεται να είναι κληρονομική -ως κάποιο βαθμό-, από την άλλη το γεγονός αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την λογική, αφού πως είναι δυνατόν ένα χαρακτηριστικό που καθιστά αδύνατη την δημιουργία απογόνων, να μεταφέρεται τόσο συχνά από γενιά σε γενιά; Είναι σαν να κάνεις ομελέτα, χωρίς να σπάς αυγά! Οι τελευταίες ιατρικές έρευνες δείχνουν ότι παρόλο που δεν υπάρχει κάποιο γονίδιο που να σχετίζεται με την ομοφυλοφιλία, ο τρόπος που κατασκευάζονται και ενεργοποιούνται τα γονίδια μέσα στο περιβάλλον της μήτρας, παίζει καθοριστικό ρόλο στον καθορισμό της σεξουαλικής ταυτότητας του ατόμου. Οι ψυχολόγοι από την άλλη πλευρά, έχουν καταλήξει σε δυο παραδοχές. Πρώτον, δεν πρόκειται για ψυχική ασθένεια ή ανωμαλία και δεύτερον δηλώνουν ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις που να συνδέουν την ομοφυλοφιλία  με το πως μεγαλώνει κανείς ή με τις εμπειρίες της παιδικής ηλικίας. Συμφωνούν δε εδώ με τους βιολόγους, ότι η εμφάνισή της προκύπτει από έναν πολύπλοκο συνδυασμό από γενετικούς παράγοντες και το περιβάλλον της μήτρας κατά τα πρώιμα στάδια της εγκυμοσύνης. Και οι δυο αυτές επιστήμες δηλώνουν πάντως ξεκάθαρα ότι: Η ομοφυλοφιλία, πρώτον ΔΕΝ είναι ανωμαλία, αλλά φυσιολογική διαφοροποίηση, και δεύτερον ΔΕΝ είναι επιλογή!

Για να μπούμε στο ζουμί, υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους ο κόσμος εναντιώνεται στους ομοφυλόφιλους και στα δικαιώματά τους και είναι όλοι από εξωπραγματικά χαζοί, έως ολοκληρωτικά υπερπανηλίθιοι.


Η άποψη περι φυσιολογικού:
"Η φύση έκανε το αρσενικό και το θηλυκό και οι ομοφυλόφιλοι πάνε κόντρα στη φύση."

Αν ανοίξετε κάνα βιβλίο θα μάθετε ότι η φύση εκτός από τα αρσενικά και το θηλυκά έκανε και τα ερμαφρόδιτα, όπως η φύση έκανε και τα ομοφυλόφιλα, όπως έκανε και εσάς τα τούβλα. Τραγικά χαζό επιχείρημα, που έχω ακούσει και αν είχα βυζιά θα τα τράβαγα, είναι ότι το σεξ είναι ένα βιολογικό ένστικο που έχει σκοπό την αναπαραγωγή και άρα η ομοφυλοφιλία πάει κόντρα σε αυτο. Αλήθεια ρε κεφτέ; Δηλαδή οι καπότες είναι και αυτές αμαρτωλές; Σεξ με προφυλάξεις να μη κάνουμε; να πηδιόμαστε και να γεννοβολάμε σαν τα κουνέλια; Αυτό είναι το λογικό για σας; Αν πείτε όχι, τότε μόλις μπουκωθήκατε. Αν πείτε ναι, τότε είστε για τον Καιάδα. Και τώρα που είπα Καιάδα. Αν θεωρείτε την ομοφυλοφιλία ανωμαλία και ασθένεια, τότε με τον κόσμο που έχει νοητικά προβλήματα, τι γίνεται; Και αυτά ασθένειες δεν είναι; Είναι αυτά "φυσιολογικά"; Όχι βέβαια, αφού οι "φυσιολογικοί" άνθρωποι επικοινωνούμε κανονικά και σκεφτόμαστε κανονικά, ενώ ο αυτιστικός για να σου μιλήσει έχει γεμίσει το πάτωμα σάλια και έχει σπάσει 10 βάζα γύρω του και πάλι δεν κατάλαβε ούτε αυτός, ούτε εσύ τι είπε. Παρόλα αυτά, για αυτόν ευαισθητοποιείσαι ρε πούστη υποκριτή και υπερασπίζεσαι τα δικαιώματά του. Για τον ομοφυλόφιλο όμως, που είναι καθόλα υγιέστατος άνθρωπος και συνεισφέρει στην κοινωνία είσαι αυστηρός, γιατί δεν είναι "φυσιολογικός" για σένα μόνο και μόνο επειδή διαλέγει άλλη τρύπα. Ου να μου χαθείτε ξεφτίλες.


Η θρησκευτική άποψη:
"Ο θεός έκανε τον άνδρα και την γυναίκα, και ευλόγησε την ένωσή τους. Η ομοφυλοφιλία είναι αμαρτία και αντιτίθεται στη βουλή του Κυρίου..." 

...είπε η μεγαλύτερη σπείρα ομοφυλόφιλων, παιδεραστών όλων των αιώνων. Τα όργια που έχουν γίνει σε μοναστήρια πρέπει να ξεπερνάνε σε ανωμαλία και τα πιο kinky BDSM shows. Και έρχονται ο κάθε ψυχανώμαλος γυφτομπινές παπάς να μου πουλήσει σεξουαλική ηθική; Άσε μας κουκλίτσα μου που θες να έχεις και άποψη. Ούτε τη δική σου γνώμη θέλουμε, ούτε του θεού σου. Τον μπούλο!


Η αισθητική άποψη:
"Ε, δεν μου αρέσι να βγαίνω έξω και να βλέπω δυο άνδρες να φιλιούνται στο στόμα! Εσένα δεν σε ενοχλεί;"

Και τι με αυτό δηλαδή; Είναι αυτό επιχείρημα; Ναι με ενοχλεί όπως επίσης δεν μου αρέσουν οι φράουλες, να φυλακίσουμε όλους τους φραουλοπαραγωγούς; Και γιατί δηλαδή σε ενοχλεί να βλέπεις δυο άντρες να φιλιούνται, αλλά όχι δυο γυναίκες; Γιατί με τι κότσια μου το παίζεις θιγμένος, τη στιγμή που ξέρουμε οτί οι περισσότεροι άνδρες φτιάχνονται στην ιδέα του λεσβιακού (όταν πρόκειται για ωραίες γυναίκες πάντα, γιατί για άσχημες δεν το συζητάμε); Δυο μέτρα και δυο σταθμά λέγονται κύριοι αυτά. Επίσης μη ξεχνάτε ότι αν υπάρχει κάποιος λόγος που οι λουλούδες μπορεί να γίνονται πιο προκλητικοί, είναι η κοινωνική απαξίωση και καταπίεση που δέχονται και η οποία δημιουργεί ένα τρις κόμπλεξ. Μόλις τα τελευταία χρόνια, που έχουν γίνει λίγο πιο αποδεκτοί  έχουν βγει στην επιφάνεια, και όπως είναι λογικό κάποιοι ξεδίνουν λίγο πιο έντονα. Αν δεν δεχόντουσαν όμως τέτοια καταπίεση άραγε, τι θα γινόταν; θα ήταν το ίδιο προκλητικοί; Μάλλον όχι, λέει η ψυχολογία. Στην τελική όμως, οι προκλητικοί εμένα με ενοχλούν ΟΛΟΙ. Μπούφλες θέλουν γενικά όλοι όσοι χαμουρεύονται μπροστά μου σε δημόσιο χώρο, ανεξαρτήτως φύλου. Και γάτες ή σκύλους όταν βλέπω στο δρόμο να γαμιούνται μου τη δίνουν. Υπάρχουν και οι άγραφοι κανόνες καλής συμπεριφοράς, που συμφωνώ ότι είναι θεμιτό να τηρούνται, ωστόσο είναι πλήρως άσχετο και παντελώς ηλίθιο επιχείρημα αναφορικά με τα πολιτικά δικαιώματα των ατόμων, που πρέπει να είναι ίδια για όλους.


Η κοινωνική άποψη: 
"Δεν θέλω οι ομοφυλόφιλοι να παντρεύονται, γιατί αυτό τους δίνει ακόμα περισσότερη προβολή. Ήδη η τηλεόραση έχει γεμίσει από δαύτους και στο τέλος θα γεμίσουμε πούστηδες και λεσβίες και σε τι κοινωνία θα μεγαλώσει το παιδί μου και με τι πρότυπα;"

Μάλιστα, ας απαντήσουμε μια-μια στις μαλακίες με τη σειρά. Αυτοί που ουσιαστικά τσιτώνουν τον κόσμο (παρόλο που κάθεται και τους βλέπει και γελάει και τους σχολιάζει) είναι οι θρασύπουστες (όπως είπαμε παραπάνω). Η τηλεόραση όμως, έχει γεμίσει γενικά με σκατένιους χλεμπονιάρηδες από κάθε κοινωνική κάστα. Προκλητικοί παρουσιαστές, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, celebrities και γενικά ανθρώπους που ξέρουν ότι με το να προκαλέσουν θα τραβήξουν τα βλέμματα και θα επωφεληθούν με κάποιο τρόπο. Αυτό εννοείται πως δεν έχει καμία σχέση με την σεξουαλική κατεύθυνση που έχει πάρει ο καθένας και φυσικά ενισχύεται μόνο από το γεγονός ότι η μαλακία πουλάει. Τώρα, γιατί ο κόσμος τσιτώνει πιο πολύ με τον προκλητικό πούστη από τον προκλητικό πολιτικό για παράδειγμα, πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω. Όταν εγώ βλέπω τον γελοίο τον Άδωνη να πουλάει τα ηλίθια βιβλία του και μετά να παραμυθιάζει τον κόσμο σε πολιτικά θέματα με ύφος βαρώνου, διαολίζομαι μέχρι αηδίας. Ο σαρδανάπαλος αυτός συμμετέχει στις αποφάσεις που επηρεάζουν την γαμημένη την χώρα και πάλι έχει το δικαίωμα να παντρευτεί και ακόμα χειρότερα να κάνει και απογόνους. Οπότε εγώ θέλω να ρωτήσω τους ψευτουποκριτές προστάτες του σωστού και του δίκαιου και τους ηθικολόγους του κώλου: Αν σας ενοχλεί η προβολή και η προώθηση της ομοφυλοφιλίας, τι έχετε να πείτε για την προβολή της διαφθοράς, του εύκολου χρήματος, της ατιμωρησίας, της φημοθηρίας, του άκρατου καταναλωτισμού και της ασυνειδησίας, που καθημερινά δεχόμαστε εντός και εκτός τηλεόρασης; Η μήπως αυτά τα θεωρείτε ασήμαντα; 

Και στην τελική, για να έχουμε καλό ρώτημα, πως ακριβώς σε επηρεάζει ένας πούστης στην τηλεόραση; Όλοι μας έχουμε δει χιλιάδες φορές κάποια αλαφροΐσκιωτη παρουσία στο χαζοκούτι, αλλά δεν νομίζω πως αρχίσαμε να ρουφάμε ότι ψωλές βρίσκαμε μετά. Πως είναι δυνατόν να υποστηρίζει κάποιος ότι επειδή θα πετύχει και έναν ντιγκιντάγκα σε μια εκπομπή, θα του έρθει μετά η επιθυμία να κάτσει στα τέσσερα και να χώνει καρότα στο κώλο του; Αν όντως του έρθει και το κάνει, μήπως δεν έχει εξερευνήσει αρκετά την σεξουαλική του ταυτότητα; Μήπως από μικρός ήθελε να μάθει φαγκότο, αλλά τα κοινωνικά πρότυπα δεν τον άφησαν; Μήπως τελικά είναι κρυφολόλα; Μήπως πρέπει να αλλάξει στάση ζωής...και να πέσει στα τέσσερα;


Η σωστή άποψη
Πολλοί τώρα που τους γαργαλάει τη σούφρα τους, θα προσπαθήσουν να το παίξουν μάγκες και θα εξαπολύσουν διάφορες ανούσιες επιθέσεις προς τον ανδρισμό μου, του τύπου: "Άλζα μήπως είσαι και εσύ πισωγλέντης και τα λες αυτά;" και "είσαι ο νούμερο ένα γκέιλορντ και υποστηρίζεις τους οπαδούς σου" "το γυαλίζεις το φινιστρίνι Άλζα;" και τέτοια χαζά. Δεν θα ασχοληθώ φυσικά με τέτοια σχόλια. Είναι παγκοσμίως γνωστό ότι αν υπάρχει κάποιος πιο άντρας από μένα, αυτός είναι πιθανότατα από σύμπαν παράλληλο με το δικό μας και βασικά είναι ο Άλζα του άλλου σύμπαντος. Ο μοναδικός λόγος που υποστηρίζω την θέση μου και μάλιστα σθεναρά, είναι γιατί αυτός ο ομοφοβισμός είναι καθαρός ρατσισμός και τίποτα άλλο. Με όσα επιχειρήματα και αν νομίζετε ότι τον ντύνετε, παραμένει αβάσιμη απέχθεια και μίσος απέναντι σε μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, που δεν σας έχει κάνει -και ούτε πρόκειται ποτέ να σας κάνει- τίποτα. Και φυσικά είναι υπερβολικά άδικο. Μου τη σπάει αφάνταστα η αδικία. Οι άνθρωποι θέλουν απλά τα ίδια δικαιώματα με όλους και κάποιοι σκατόψυχοι, μισάνθρωποι κομπλεξικοί θέλουν να τους τα στερήσουν. Ε, άντε και γαμηθείτε. Θέλουμε να λεγόμαστε δημοκρατικό έθνος και ένας στους δυο περήφανους Έλληνες είναι κατά του γάμου των ομοφυλόφιλων. Λίγο καλύτεροι από τους μουσουλμάνους είμαστε (που είναι για πυρηνικές τα γαμιόλια) και αυτό πρέπει να λέει πολλά. Πρέπει ο κόσμος να καταλάβει ότι δεν υπάρχει λόγος να γαντζωνόμαστε σε ταμπού και προκαταλήψεις του παρελθόντος, ψάχνοντας αφορμή να τσακωθούμε. Πρέπει να μάθετε ότι για κάθε λόγο που βρίσκετε να κατακρίνετε κάποιον, πιθανότατα υπάρχουν άλλοι δέκα λόγοι για να κατακρίνουν εσάς. Οπότε δείτε το θέμα λίγο σφαιρικά, σκεφτείτε πως θα θέλατε να αντιμετωπίσει ο κόσμος εσάς, αν ήσασταν ομοφυλόφιλοι και χαλαρώστε λίγο για να μη σας πάρει ο διάολος!


Ευχαριστίες: Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον φίλο μου agou, που μέσα απο τις δικές του περιπετειες και εμπειρίες, μου έδωσε να καταλάβω πόσο δύσκολο είναι να είσαι κρυφόπουστα στην εποχή μας. Συνέχισε γερά agou! είμαι πίσω σου....όχι όπως θα ήθελες βέβαια...σε στηρίζω εννοώ!