"Πίσω απο κάθε γάμο κρύβεται μια μοναδική ιστορία αγάπης..." διάβασα σε ένα site για γάμους και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω, αλλά και να εμπλουτίσω: "Πίσω από κάθε γάμο, κρύβεται ένα μοναδικό και πανέμορφο ταξίδι που ξεκινάει σχεδόν κάθε άνθρωπος στην ζωή του, αλλά λίγοι είναι αυτοί οι τυχεροί που θα φτάσουν πραγματικά στον προορισμό τους. Αν η καρδιά είναι το πλοίο και ευτυχία ο προορισμός του, τότε ο γάμος είναι το ναυάγιο που παθαίνεις δυο μίλια πριν φτάσεις στο λιμάνι....
...και έχει και τρικυμία....
...και καρχαρίες που έχουν να φάνε είκοσι μέρες ο καθένας..."
Καρχαρίες που στα πτερύγιά τους διαβάζεις λέξεις όπως: "πεθερά", "παιδιά", "οικογενειακές υποχρεώσεις" και άλλα ωραία πράγματα. Κοινώς δεν γλιτώνεις....
Είναι εύκολο παρόλα αυτά, να υπερασπιστεί κανείς τα θετικά που προσφέρει ένας γάμος, όπως πολιτικές διευκολύνσεις, συντροφικότητα και κάποιες άλλες χαζομαρούλες, είναι όμως αντίστοιχα εύκολο να δει κανείς οτι όλα αυτά έρχονται με ένα τίμημα. Παρόλα αυτά σκοπός του κειμένου αυτού δεν είναι να σχολιάσει τον γάμο σαν θεσμό, αλλά την έναρξη αυτού με το γνωστό σε όλους άλυτο "μυστήριο" του γάμου και με ότι προετοιμασίες αυτό συνεπάγεται. Ο όρος "μυστήριο" γάμου εδώ έχει διτή σημασία: Απο την μία είναι ένα θρησκευτικό "μυστήριο", μια τελετουργία που πραγματοποιείται εδώ και δεκάδες χρόνια. Απο την άλλη, για μένα είναι "μυστήριο" που ακόμα το ανεχόμαστε. Ας δούμε παρακάτω τα υποχρεωτικά μαζί με κάποια προαιρετικά βήματα που οδηγούν απο την εργένικη ζωή στην σκλαβ..εε στον γάμο. Προειδοποιώ έχω κάνει εκτενή ανάλυση... Θα μπορούσε να μπει στο wiki αυτό το κείμενο για το γάμο.
Απόφαση και Πρόταση
Παίρνεις λοιπόν απόφαση οτι θές να παντρευτείς την καλή σου. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκεφτείς με το που περνάει απο το μυαλό σου κάτι τέτοιο, είναι αν έχεις λεφτά. Κατά μέσο όρο, αν έχετε γύρω στα δέκα χιλιάρικα για πέταμα και άλλα τόσα οι δικοί σας, τότε προχωράς (όχι αν έχεις λιγότερα, γιατί δεν θέλουμε να μας πει και φτωχούς ο περίγυρός μας). Πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να αγοράσεις ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι (γιατί τίποτα δεν λέει "σ'αγαπώ" όσο ένα πανάκριβο δαχτυλίδι) και να οργανώσεις μια εμετική ρομαντική περίσταση κατά την οποία θα κάνεις την πρόταση στην αγαπημένη σου. Εδώ να ενημερώσω τους αγαπητούς αναγνώστες οτι η ιστορία με το μονόπετρο έχεις τις ρίζες της στην Ιταλία του 15ου αιώνα. Οι Ιταλοί φίλοι μας λοιπόν, πίστευαν οτι οι "φλόγες τις αγάπης", ήταν αυτές που δημιουργούσαν τα πολύτιμα πετράδια και άρα ήταν το καλύτερο σύμβολο έρωτα. Εγώ επιπλέον πιστεύω οτι τα "παντζάρια του μίσους", σε συνεργασία με τις "πορδές της φιλαργυρίας" οδήγησαν στην εμπορική εκμετάλλευση αυτού του τόσο όμορφου εθίμου. Πεντακόσια χρόνια μετά, ακόμα πληρώνουμε τις αρχιδιές των Ιταλών, γαμώ την γκλάβα τους, γαμώ.
Όπως και να 'χει, αγοράζεις το μονόπετρο και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κάνεις την μεγάλη ερώτηση: "θα με παντρευτείς;" Τώρα δυο λογάκια για αυτήν την ερώτηση. Αν είσαι σίγουρος για την απάντηση (γιατί πχ. το έχεις συζητήσει με την κοπέλα) τότε η όλη διαδικασία είναι μια στημένη παράσταση και το αστείο είναι οτι, μόνοι θεατές είστε εσείς οι ίδιοι, άρα ποιος ο λόγος ύπαρξης ερωτηματικού; Ποιό τίμιο θα ήταν να στηθείς μπροστά της και να πεις ένα απλό και καταφατικό :"θα με παντρευτείς!!! Τέλος!!!". Το δεύτερο που έχω να πω είναι πως, το γεγονός οτι πλέον έχουμε ισότητα στα δυο φύλα, αλλά "η ερώτηση" παραμένει αποκλειστικά (η τουλάχιστον στην συντριπτική πλειονότητα) υποχρέωση του άντρα, είναι άδικο. Δηλαδή δεν μπορεί να αλλάξει λίγο το έθιμο και να έρχεται η γυναίκα να κάνει την πρόταση; Φυσικά αντί για δαχτυλίδι θα πρέπει να πάρει κάτι άλλο, όπως ενα εισιτήριο διαρκείας για την ομάδα του αγαπημένου της και συνδρομή στο "Καυτές Βυζάρες" για παράδειγμα, ή μια ετήσια συνδρομή στο Playboy και στο "Καυτές Βυζάρες", ή ένα iPhone και συνδρομή στο "Καυτές Βυζάρες" , ή το PS3 με 10 παιχνίδια και συνδρομή στο "Καυτές Βυζάρες". Όλα πολύ όμορφα δώρα και με περισσότερο νόημα απο ένα απλό και άχρηστο δαχτυλίδι. Η κοινωνία δύσκολα όμως αφήνει τα στερεότυπά της πίσω και άλλωστε, όπως έχει πει και ένας φίλος μου, ο λόγος που οι γυναίκες ποτέ δεν θα κάνουν πρόταση γάμου, είναι επειδή αμέσως μόλις εκείνη γονατίσει, εκείνος ασυναίσθητα θα αρχίσει να ξεκουμπώνεται...
Διοργάνωση...το μεγάλο πανηγύρι
Βέρες, νυφικά, δεξίωση, καλεσμένοι, προσκλητήρια, στέφανα, κουφέτα, γαμπριάτικα κουστούμια, παρανυφάκια, και ένα σωρό άλλοι παράμετροι, είναι αυτά που πρέπει να ρυθμιστούν σωστά για να πάνε όλα καλά. Δυστυχώς οι κοινωνικές υποχρεώσεις επιβάλλουν το κάλεσμα ανθρώπων που υπο νορμάλ συνθήκες δεν θα ασχολιόσουν. Ξεχασμένα ξαδέρφια, θείους που αντιπαθείς, το αφεντικό σου, την πεθερά σου και άλλα πολλά. Αναγκαστικά κόβεις απο δώ και ράβεις αλλού, προσπαθώντας να ικανοποιήσεις τους πάντες, να μην ξεχάσεις ή να μην προσβάλλεις κανέναν. Μετά άντε διάλεξε βέρες που να αρέσουν και στους δυο, βρείτε προσκλητήρια που να αρέσουν σε όλους, αποφασίστε τον κουμπάρο κλπ κλπ.
Όλα αυτά θέλουν καλή οργάνωση και ομαδικό πνεύμα. Ένα άλλο πολύ σημαντικό θέμα να ρυθμίσεις είναι το τραγούδι με το οποίο θα μπεις στο τραπέζι. Γνωστό μου ζευγάρι που παντρέυεται σύντομα, έκανε μόλις πέντε μήνες να αποφασίσει αυτόν τον πολύ σημαντικό παράγοντα και μετά από AC/DC, Παπαρίζου, Vegas, Queen και άλλες 15 αλλαγές γνωμών, ακόμα δεν ξέρουμε με τι θα μπούνε. Αυτά είναι μόνο μερικές απο τις άπειρες φρικιαστικές δοκιμασίες που περνάει το ζεύγος, καθώς οργανώνει την σημαντικότερη νύχτα της ζωής του. Εδώ να τονίσουμε οτι αν είσαι η νύφη την γάμησες, γιατί πέρα απο όλα αυτά πρέπει να αποφασίσεις για πολύ πιο σημαντικά πράγματα όπως, πως θα έχεις τα μαλλιά σου εκείνη την άγια μέρα; απο νύχια τι επιλογή να κάνουμε; πιο βάψιμο θα αναδείξει τα μάτια σου καλύτερα και θα κρύψει την μυτόγκα σου; Όλα αυτά δεν είναι αστεία φυσικά και πρέπει να γίνουν με μεγάλη προσοχή και να εκτελεστούν στην εντέλεια. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια η βιομηχανία του γάμου έχει μελετήσει πολύ την διαδικασία και έχει βρει λύσεις. Για παράδειγμα, έχει καθιερώσει την πρόβα νυφικού, πρόβα χτενίσματος, πρόβα βαψίματος και ένα σωρό άλλες πρόβες όπως πρόβα βρακιού, πρόβα χεσίματος με νυφικό, πρόβα ψεύτικου χαμόγελου απέναντι σε συγγενείς και φίλους του γαμπρού που δεν χωνεύει, πρόβα της πρόβας και πολλά άλλα τέτοια (κάτι μου θυμίζει η λέξη πρόβα στο μεταξύ....το θέατρο μήπως;).
Ηλ(ήθη)α Έθιμα
Κατα τον γάμο αλλά και πριν απο αυτόν, τηρούνται διάφορα έθιμα τα οποία και σκιαγραφούν κάποιους λαούς, αν και η παγκοσμιοποίηση έχει προκαλέσει την ανάμιξη πολλών γαμήλιων εθίμων μαζί, σε βαθμό που δεν ξέρεις τι είναι απο τον τόπο σου και τι όχι, και φυσικά λίγοι ξέρουν τι συμβολίζει το καθένα, γιατί ο κόσμος τείνει να κάνει ότι μαλακία του λένε χωρίς να εξετάζει το γιατί το κάνει. Εγώ βέβαια επειδή πάντα μιλάω με ντοκουμέντα, έψαξα και βρήκα τις παρακάτω πληροφορίες και σας τις παρουσιάζω γιατί δείχνουν το μεγαλείο της ανθρώπινης βλακ..ε φαντασίας.
Οι βέρες για παράδειγμα μας έρχονται απο την αρχαία Αίγυπτο. Ήταν ένα σύμβολο ατελείωτης αγάπης, αφού το δαχτυλίδι δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Το ίδιο ισχύει και για τα χούλα-χουπ, τα κουλουράκια, τα δρακουλίνια, τα σωσίβια, τα λάστιχα αυτοκινήτου και γενικά ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ στο κόσμο έχει σχήμα κυκλικό, αλλά ευτυχώς πολλά δεν είχαν εφευρεθεί τότε, αλλιώς ποιός ξέρει τι θα φοράγαμε σήμερα... Οι χρυσές βέρες συγκεκριμένα αντιπροσωπεύουν την αγνότητα για κάποιο άγνωστο λόγο. Επίσης το αριστερό χέρι είναι αυτό που θα δεχθεί τη βέρα, γιατί οι φλέβες του αριστερού χεριου οδηγούν στην καρδιά (ενώ του δεξιού όπως όλοι ξέρουμε πάνε στο πάγκρεας) οπότε και φορώντας το δαχτυλίδι εκεί, το ζεύγος "ενώνει τις καρδιές του" (χαχαχαχχαχα...που τα σκέφτηκαν οι άτιμοι;).
Τα στέφανα τώρα έχουν και αυτά την σημασία τους (αλίμονο). Τα στέφανα είναι σύμβολα βασιλικά. Με τον γάμο λέει δημιουργείται ένα νέο βασίλειο, το σπίτι και η οικογένεια του ζευγαριού. Ο ιερέας, αφού ευλογήσει τα στέφανα, κάνει το σημείο του σταυρού πάνω απο τα κεφάλια τους και επικαλείται τον ίδιο το Θεό (πόσο untapped μάνα πρέπει να έχει ο πούστης για τέτοιο summon;) να τους στεφανώσει με δόξα και τιμή, στο νέο τους μικρό βασίλειο που πρέπει να κυβερνήσουν με σύνεση, σοφία και δικαιοσύνη. Τα στέφανα επίσης υπενθυμίζουν τα στέφανα των μαρτύρων, τονίζοντας τη μαρτυρική διάσταση της χριστιανικής ζωής και τις αμέτρητες θυσίες που χρειάζεται να γίνουν μέσα στο γάμο για να φτάσουν οι σύζυγοι στην τελείωση... Νομίζω οτι όλοι αυτοί οι συμβολισμοί είναι τόσο ρομαντικοί, παραμυθένιοι και μαγικοί στο μυαλό ενός 15χρονου-18χρονου ή και ενήλικα φυσικά, αρκεί αυτός να έχει πάθει κρανιοεγκεφαλική κάκωση 28ου βαθμού και πάνω.
"Το κρεβάτι" είναι ένα απο τα έθιμα που εξαφανίζονται σιγά σιγά και είναι κρίμα, γιατί γινόταν για πολύ πρακτικούς σκοπούς. Στους τοίχους της κρεββατοκάμαρας που γινόταν το event κρεμούσαν τα προικιά της νύφης, σεντόνια, κατωσέντονα, κουβερλί, μαξιλαροθήκες, τραπεζομάντηλα, βρακιά και άλλων ειδών μουνόπανα, για να δει ο γαμπρός με τι ανταλλάζει την ελευθερία του, μια που η νύφη δεν μετράει και τόσο εδώ που τα λέμε. Επιπλέον οι συγγενείς ρίχνουν λεφτά και λίρες στο κρεβάτι και εύχονται τα καλύτερα. Τέλος, πετάγαν στο κρεβάτι και ένα παιδάκι για να καθορίσουν το φύλο του μελλοντικού παιδιού του ζεύγους. Αν πέταγαν αγόρι, θα γεννιόταν αγόρι, αν πέταγαν κορίτσι, θα γεννιόταν κορίτσι. Ο μύθος λέει οτι μια φορά έγινε λάθος και πεταξαν αγόρι και κορίτσι ταυτόχρονα και έτσι γεννήθηκε ο Πετρίδης...
Το μπάτσελορ δεν θα το πολυσχολιάσω καθώς είναι μια γελοιότητα εξ' Αμερικής. Βγαίνει ο γαμπρός με άλλα 10 κοντάρια και παίζουν κονταρομαχίες χωρίς λόγο και αιτία. Τώρα τελευταία έχουν μάθει και οι γκόμενες και κάνουν μπάτσελορ γεγονός που είναι πολύ αστείο, αν σκεφτείς οτι κάποτε κατηγορούσαν τους άντρες που το έκαναν.
Γενικά όλο παιδιάστικες μαλακίες.
Τελετή
Όταν φτάσει η νύφη στην εκκλησία, πρέπει όλοι να περιμένουμε σαν μαλάκες μέχρι να βγάλει τις κλασσικές φωτογραφίες στο αυτοκίνητο. Πρώτα με ανεβασμένο τζάμι, μετά με κατεβασμένο τζάμι, μετά με κατεβασμένο και μισάνοικτη την πόρτα, μετά με ανοικτή την πόρτα και την νύφη ακίνητη, μετά με την νύφη να βγάζει το πόδι, αλλά χωρίς να πατάει κάτω, μετά να πατάει, μετά να πατάει και να γελάει, μετά να πατάει γελώντας και κοιτώντας αλλού, μετά κοιτώντας στη κάμερα μετά...ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΜΩΡΗ ΒΡΩΜΑ!!!
Μετά από όλα αυτά λοιπόν η νύφη έρχεται συνοδευόμενη συνήθως απο τον μπαμπά της. Αν έχει και αδερφό είναι και αυτός εκει. Προσοχή! Το πρωτόκολλο γάμου, παράγραφος 4.2 επί των τυπικών διαδικασιών, είναι ξεκάθαρο σε αυτό το ζήτημα και πρέπει να δοθεί μεγάλη σημασία: ο μπαμπάς εκ δεξιών της νύφης και ο αδερφός αριστερά! Αν γίνει λάθος, παίζει τα μάγια της τελετής να μη πιάσουν και το ζευγάρι να υποφέρει για μια αιωνιότητα.
Το ζευγάρι καταχειροκροτείται και όλοι αναφωνούν "μα τι ωραία νύφη!" "καμαρωτός ο γαμπρός" και άλλα τέτοια κοπλιμάν, παρόλο που μπορεί η νύφη να είναι σαν τρολλ με άσπρη πανοπλία και ο γαμπρός να είναι σαν τον άσχημο τριτοξάδερφο του κουασιμόδου που τον έχει χτυπήσει και αστεροειδής. Κατά τη διάρκεια της θρησκευτικής τελετής το ζεύγος μαζί με τον κουμπάρο και τις οικογένειες τους κάθονται μπροστά και απο πίσω όλος ο κόσμος παρακολουθεί ευλαβικά το τι συμβαίνει γύρω και συγκρίνει τι φοράει ο καθένας, ώστε να έχει μετά έτοιμο κουτσομπολιό για το τραπέζι.
Τα ιερά και μαγικά λόγια που ξεστομίζονται απο τον ιερέα (τα οποία αν προσέξετε εξυμνούν το σεβασμό προς το γυναικείο φύλο), δένουν στην ουσία με ξόρκι τους νεόνυμφους δούλους του θεού. Είναι, αν το καλοσκεφτεί κανείς, η μόνη περίσταση στην εποχή μας, κατα την οποία σε αποκαλεί κάποιος δούλο και εσύ στέκεσαι κουστουμάτος εκεί και γελάς σαν ηλίθιος, αντί να του σκάσεις κουτουλίδι να του σπασεις τα δόντια. Μετά το ζευγάρι ξεκινά τον χορό του Ησαία ( ο οποίος θα μπορούσε κάλλιστα να λέγεται "γύρω-γύρω όλοι, στη μέση ο Μανώλης") και για να "ριζώσει" ο γάμος, πετάει ο κόσμος ρύζι ή τουλάχιστον πέταγε, γιατί η Εκκλησία αποφάσισε οτι ο συγκεκριμένος συμβολισμός δεν είναι τόσο σημαντικός και απαραίτητος πια (για να μην καθαρίζει κιόλας) ενώ όλες οι άλλες παπαριές είναι. Ακολουθεί χαιρετισμός γαμπρού, νύφης, πατέρα γαμπρού, μητέρας γαμπρού, πατέρα νύφης, μητέρας νύφης, κουμπάρου, οπότε βάλε το "να ζήσετε, να ζήσετε, να τους χαίρεστε, να σας ζήσουν, να τους χαίρεστε, να σας ζήσουν, πάντα άξιος" x 200 και καταλαβαίνεις τι θα πει βαρεμάρα.
Το πάρτυ!
Μετά την τελετή όλοι πάνε στο τραπέζι, όπου πάλι περιμένουν τους νιόπαντρους να βγάλουν τις τρισεκατομμύρια καλλιτεχνικές (και κομματάκι ρομαντικά σιχαμένες) τους φωτογραφίες στην εκκλησία ή σε κάποιο άλλο μέρος της επιλογής τους. Έρχονται, χορεύουν τον πρώτο χορό ο οποίος συνήθως είναι είτε μια κλασσική νερόβραστη ξένη μπαλάντα, είτε ένα απαράδεκτο ελληνικό ξερατό. Ακολουθούν χορευτικές αλλαξεκωλιές μεταξύ του ζεύγους και των γονιών τους, για κάποιο λόγο που δεν έχω κατανοήσει ακόμα. Μετά τρώνε και κόβουν τούρτα. Για όσους δεν ξέρουν, η τούρτα είναι όλη ψεύτικη και πλαστική και υπάρχουν μόνο δυο πραγματικά κομμάτια (για οικονομία φυσικά), άσχετο αν πληρώνεις χρυσά τα φαγητά και τα γλυκά. Έπειτα αρχίζει το γλέντι. Εκεί θα σηκωθούν πρώτα οι κωλόγεροι συνήθως, αλλά ευτυχώς μετά τις 12.00-1.00 που αρχίζει τα ρευματικά και τους πονάει η μασέλα τους φεύγουν και μένουν οι νέοι και διασκεδάζουν. Συνεχή ενόχληση σε όλα αυτά αποτελεί για μένα ο φωτογράφος. Με τσιτώνει απίστευτα να χορεύω, να είμαι μέσα στο χαβαλέ και το γέλιο και να έχω τον κάθε παπάρα στη μέση της γαμημένης της πίστας, με την κάμερα χωμένη στα μούτρα μου. Κάθε φορά που γίνεται αυτό, είμαι ένα βήμα πριν κάνω κολονοσκόπηση στον πούστη. Εδώ δεν εχουμε να πούμε πολλά. Ο κόσμος φεύγει κάποια στιγμή και οι καλεσμένοι γυρνάνε στην πραγματικότητα τους, ενώ για το ζεύγος μόλις έχει αρχίσει να βουλιάζει το πλοίο....
Επίλογος-Συμπεράσματα
Γενικότερα, γάμοι και βαφτίσια είναι οι τελευταίες άγκυρες της εκκλησίας που την κρατάνε στη σύγχρονη κοινωνική ζωή. Μόλις σηκωθούν και αυτές, η εκκλησία θα παρασυρθεί ανεπιστρεπτί στο ποτάμι του χρόνου. Είναι όμως άγκυρες βαριές και καλά γαντζωμένες στην καθημερινότητά μας και στον τρόπο ζωής μας. Ακόμα και άνθρωποι που δεν γουστάρουν την εκκλησία, παίρνουν μέρος σε αυτές τις τελετές, είτε ως θεατές, είτε ως κεντρικά πρόσωπα όχι γιατί θέλουν, αλλά γιατί έτσι επιτάσσει η κοινωνία και αν δεν υποκύψεις τότε είσαι δακτυλοδεικτούμενος. Στην τελική όμως, δεν θα ήταν και τόσο ενοχλητικά, αν δεν υπήρχε τόση υποκρισία και εκμετάλλευση. Τα λαμόγια που θησαυρίζουν βοηθούν στο να παραμείνουν αυτά τα καραγκιοζιλίκια ζωντανά.
Δεν υπάρχει καμία λογική αναφορικά με τα έξοδα που μπαίνει ένα ζευγάρι που παντρεύεται. Πάρτε για παράδειγμα το χτένισμα της νύφης. Ένα σούπερ χτένισμα στο σπίτι μπορεί να κοστίσει εώς και 150-200 ευρώ απο όσο ξέρω. Δεν θα σχολιάσω καν πόσο χυδαία είναι η τιμή απο μόνη της, όταν μιλάμε για περιποίηση τριχών, αλλά εκεί που ανατριχιάζει κανείς είναι οτι, αν πρόκειται για χτένισμα νύφης για γάμο, η τιμή πάει στα 350!!! Και ερωτώ, προσπαθώντας να κρατήσω την ψυχραιμία μου, ειδικά μια τέτοια δύσκολη περίοδο που κόσμος πεινάει, με τι μούτρα έρχεσαι μωρή αμόρφωτη τσούλα, γαμώ το επάγγελμά σου μέσα, και ζητάς 350 ευρώ για να κάνεις ένα χτένισμα, μόνο και μόνο επειδή είναι γάμος; θα κουραστείς περισσότερο μήπως; θα τρέμουν τα χέρια σου απο την συγκίνηση, ή μήπως είσαι αθεράπευτα καριόλα και προσπαθείς να εκμεταλλευτείς τις άλλες ηλίθιες που σου τα στάζουν; και το ίδιο ισχύει και για τα βαψίματα και για τα ρούχα, και για τα νυφικά σεντόνια, και για τα κουφέτα, και γενικά οτιδήποτε αφορά γάμο και είναι +50% ή +100% στην τιμή, μόνο και μόνο επειδή είναι για αυτήν την περίσταση. Αυτο όμως που με εκπλήσσει περισσότερο απο το θράσος των εμπόρων, είναι η βλακεία των καταναλωτών. Γιατί τα δίνετε; γιατί διαιωνίζετε αυτήν την κατάσταση; κάθε φορά που είμαι σε τέτοια συζήτηση ακούω παράπονα τύπου "ναι, τους μαλάκες, σα δε ντρέπονται", "άκου τι μου ζήτησε ο απατεώνας", "ντροπή να ζητάνε τόσα λεφτά" και χίλια δυο τέτοια, για να πάμε μετά να τα σκάσουν κανονικά...κορόιδα.....
Κάπου εδώ θα σταματήσω γιατί έχω να πάω και σε γάμο σήμερα και να μην το γρουσουζέψω... Δεν έχω να πω κάτι άλλο ουσιώδες. Αφορμή για το παραλήρημα αυτό ήταν οι έξι μαζεμένοι γάμοι στους οποίους είμαι καλεσμένος Σεπτέμβρη-Οκτώβρη και σε αυτούς το αφιερώνω κιόλας και εύχομαι σε όλα τα παιδιά καλό κουράγιο. Σίγουρα θα σας χρειαστεί στο μέλλον....
...και έχει και τρικυμία....
...και καρχαρίες που έχουν να φάνε είκοσι μέρες ο καθένας..."
Καρχαρίες που στα πτερύγιά τους διαβάζεις λέξεις όπως: "πεθερά", "παιδιά", "οικογενειακές υποχρεώσεις" και άλλα ωραία πράγματα. Κοινώς δεν γλιτώνεις....
Είναι εύκολο παρόλα αυτά, να υπερασπιστεί κανείς τα θετικά που προσφέρει ένας γάμος, όπως πολιτικές διευκολύνσεις, συντροφικότητα και κάποιες άλλες χαζομαρούλες, είναι όμως αντίστοιχα εύκολο να δει κανείς οτι όλα αυτά έρχονται με ένα τίμημα. Παρόλα αυτά σκοπός του κειμένου αυτού δεν είναι να σχολιάσει τον γάμο σαν θεσμό, αλλά την έναρξη αυτού με το γνωστό σε όλους άλυτο "μυστήριο" του γάμου και με ότι προετοιμασίες αυτό συνεπάγεται. Ο όρος "μυστήριο" γάμου εδώ έχει διτή σημασία: Απο την μία είναι ένα θρησκευτικό "μυστήριο", μια τελετουργία που πραγματοποιείται εδώ και δεκάδες χρόνια. Απο την άλλη, για μένα είναι "μυστήριο" που ακόμα το ανεχόμαστε. Ας δούμε παρακάτω τα υποχρεωτικά μαζί με κάποια προαιρετικά βήματα που οδηγούν απο την εργένικη ζωή στην σκλαβ..εε στον γάμο. Προειδοποιώ έχω κάνει εκτενή ανάλυση... Θα μπορούσε να μπει στο wiki αυτό το κείμενο για το γάμο.
Απόφαση και Πρόταση
Παίρνεις λοιπόν απόφαση οτι θές να παντρευτείς την καλή σου. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκεφτείς με το που περνάει απο το μυαλό σου κάτι τέτοιο, είναι αν έχεις λεφτά. Κατά μέσο όρο, αν έχετε γύρω στα δέκα χιλιάρικα για πέταμα και άλλα τόσα οι δικοί σας, τότε προχωράς (όχι αν έχεις λιγότερα, γιατί δεν θέλουμε να μας πει και φτωχούς ο περίγυρός μας). Πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να αγοράσεις ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι (γιατί τίποτα δεν λέει "σ'αγαπώ" όσο ένα πανάκριβο δαχτυλίδι) και να οργανώσεις μια εμετική ρομαντική περίσταση κατά την οποία θα κάνεις την πρόταση στην αγαπημένη σου. Εδώ να ενημερώσω τους αγαπητούς αναγνώστες οτι η ιστορία με το μονόπετρο έχεις τις ρίζες της στην Ιταλία του 15ου αιώνα. Οι Ιταλοί φίλοι μας λοιπόν, πίστευαν οτι οι "φλόγες τις αγάπης", ήταν αυτές που δημιουργούσαν τα πολύτιμα πετράδια και άρα ήταν το καλύτερο σύμβολο έρωτα. Εγώ επιπλέον πιστεύω οτι τα "παντζάρια του μίσους", σε συνεργασία με τις "πορδές της φιλαργυρίας" οδήγησαν στην εμπορική εκμετάλλευση αυτού του τόσο όμορφου εθίμου. Πεντακόσια χρόνια μετά, ακόμα πληρώνουμε τις αρχιδιές των Ιταλών, γαμώ την γκλάβα τους, γαμώ.
Όπως και να 'χει, αγοράζεις το μονόπετρο και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κάνεις την μεγάλη ερώτηση: "θα με παντρευτείς;" Τώρα δυο λογάκια για αυτήν την ερώτηση. Αν είσαι σίγουρος για την απάντηση (γιατί πχ. το έχεις συζητήσει με την κοπέλα) τότε η όλη διαδικασία είναι μια στημένη παράσταση και το αστείο είναι οτι, μόνοι θεατές είστε εσείς οι ίδιοι, άρα ποιος ο λόγος ύπαρξης ερωτηματικού; Ποιό τίμιο θα ήταν να στηθείς μπροστά της και να πεις ένα απλό και καταφατικό :"θα με παντρευτείς!!! Τέλος!!!". Το δεύτερο που έχω να πω είναι πως, το γεγονός οτι πλέον έχουμε ισότητα στα δυο φύλα, αλλά "η ερώτηση" παραμένει αποκλειστικά (η τουλάχιστον στην συντριπτική πλειονότητα) υποχρέωση του άντρα, είναι άδικο. Δηλαδή δεν μπορεί να αλλάξει λίγο το έθιμο και να έρχεται η γυναίκα να κάνει την πρόταση; Φυσικά αντί για δαχτυλίδι θα πρέπει να πάρει κάτι άλλο, όπως ενα εισιτήριο διαρκείας για την ομάδα του αγαπημένου της και συνδρομή στο "Καυτές Βυζάρες" για παράδειγμα, ή μια ετήσια συνδρομή στο Playboy και στο "Καυτές Βυζάρες", ή ένα iPhone και συνδρομή στο "Καυτές Βυζάρες" , ή το PS3 με 10 παιχνίδια και συνδρομή στο "Καυτές Βυζάρες". Όλα πολύ όμορφα δώρα και με περισσότερο νόημα απο ένα απλό και άχρηστο δαχτυλίδι. Η κοινωνία δύσκολα όμως αφήνει τα στερεότυπά της πίσω και άλλωστε, όπως έχει πει και ένας φίλος μου, ο λόγος που οι γυναίκες ποτέ δεν θα κάνουν πρόταση γάμου, είναι επειδή αμέσως μόλις εκείνη γονατίσει, εκείνος ασυναίσθητα θα αρχίσει να ξεκουμπώνεται...
Διοργάνωση...το μεγάλο πανηγύρι
Βέρες, νυφικά, δεξίωση, καλεσμένοι, προσκλητήρια, στέφανα, κουφέτα, γαμπριάτικα κουστούμια, παρανυφάκια, και ένα σωρό άλλοι παράμετροι, είναι αυτά που πρέπει να ρυθμιστούν σωστά για να πάνε όλα καλά. Δυστυχώς οι κοινωνικές υποχρεώσεις επιβάλλουν το κάλεσμα ανθρώπων που υπο νορμάλ συνθήκες δεν θα ασχολιόσουν. Ξεχασμένα ξαδέρφια, θείους που αντιπαθείς, το αφεντικό σου, την πεθερά σου και άλλα πολλά. Αναγκαστικά κόβεις απο δώ και ράβεις αλλού, προσπαθώντας να ικανοποιήσεις τους πάντες, να μην ξεχάσεις ή να μην προσβάλλεις κανέναν. Μετά άντε διάλεξε βέρες που να αρέσουν και στους δυο, βρείτε προσκλητήρια που να αρέσουν σε όλους, αποφασίστε τον κουμπάρο κλπ κλπ.
Όλα αυτά θέλουν καλή οργάνωση και ομαδικό πνεύμα. Ένα άλλο πολύ σημαντικό θέμα να ρυθμίσεις είναι το τραγούδι με το οποίο θα μπεις στο τραπέζι. Γνωστό μου ζευγάρι που παντρέυεται σύντομα, έκανε μόλις πέντε μήνες να αποφασίσει αυτόν τον πολύ σημαντικό παράγοντα και μετά από AC/DC, Παπαρίζου, Vegas, Queen και άλλες 15 αλλαγές γνωμών, ακόμα δεν ξέρουμε με τι θα μπούνε. Αυτά είναι μόνο μερικές απο τις άπειρες φρικιαστικές δοκιμασίες που περνάει το ζεύγος, καθώς οργανώνει την σημαντικότερη νύχτα της ζωής του. Εδώ να τονίσουμε οτι αν είσαι η νύφη την γάμησες, γιατί πέρα απο όλα αυτά πρέπει να αποφασίσεις για πολύ πιο σημαντικά πράγματα όπως, πως θα έχεις τα μαλλιά σου εκείνη την άγια μέρα; απο νύχια τι επιλογή να κάνουμε; πιο βάψιμο θα αναδείξει τα μάτια σου καλύτερα και θα κρύψει την μυτόγκα σου; Όλα αυτά δεν είναι αστεία φυσικά και πρέπει να γίνουν με μεγάλη προσοχή και να εκτελεστούν στην εντέλεια. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια η βιομηχανία του γάμου έχει μελετήσει πολύ την διαδικασία και έχει βρει λύσεις. Για παράδειγμα, έχει καθιερώσει την πρόβα νυφικού, πρόβα χτενίσματος, πρόβα βαψίματος και ένα σωρό άλλες πρόβες όπως πρόβα βρακιού, πρόβα χεσίματος με νυφικό, πρόβα ψεύτικου χαμόγελου απέναντι σε συγγενείς και φίλους του γαμπρού που δεν χωνεύει, πρόβα της πρόβας και πολλά άλλα τέτοια (κάτι μου θυμίζει η λέξη πρόβα στο μεταξύ....το θέατρο μήπως;).
Ηλ(ήθη)α Έθιμα
Κατα τον γάμο αλλά και πριν απο αυτόν, τηρούνται διάφορα έθιμα τα οποία και σκιαγραφούν κάποιους λαούς, αν και η παγκοσμιοποίηση έχει προκαλέσει την ανάμιξη πολλών γαμήλιων εθίμων μαζί, σε βαθμό που δεν ξέρεις τι είναι απο τον τόπο σου και τι όχι, και φυσικά λίγοι ξέρουν τι συμβολίζει το καθένα, γιατί ο κόσμος τείνει να κάνει ότι μαλακία του λένε χωρίς να εξετάζει το γιατί το κάνει. Εγώ βέβαια επειδή πάντα μιλάω με ντοκουμέντα, έψαξα και βρήκα τις παρακάτω πληροφορίες και σας τις παρουσιάζω γιατί δείχνουν το μεγαλείο της ανθρώπινης βλακ..ε φαντασίας.
Οι βέρες για παράδειγμα μας έρχονται απο την αρχαία Αίγυπτο. Ήταν ένα σύμβολο ατελείωτης αγάπης, αφού το δαχτυλίδι δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Το ίδιο ισχύει και για τα χούλα-χουπ, τα κουλουράκια, τα δρακουλίνια, τα σωσίβια, τα λάστιχα αυτοκινήτου και γενικά ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ στο κόσμο έχει σχήμα κυκλικό, αλλά ευτυχώς πολλά δεν είχαν εφευρεθεί τότε, αλλιώς ποιός ξέρει τι θα φοράγαμε σήμερα... Οι χρυσές βέρες συγκεκριμένα αντιπροσωπεύουν την αγνότητα για κάποιο άγνωστο λόγο. Επίσης το αριστερό χέρι είναι αυτό που θα δεχθεί τη βέρα, γιατί οι φλέβες του αριστερού χεριου οδηγούν στην καρδιά (ενώ του δεξιού όπως όλοι ξέρουμε πάνε στο πάγκρεας) οπότε και φορώντας το δαχτυλίδι εκεί, το ζεύγος "ενώνει τις καρδιές του" (χαχαχαχχαχα...που τα σκέφτηκαν οι άτιμοι;).
Τα στέφανα τώρα έχουν και αυτά την σημασία τους (αλίμονο). Τα στέφανα είναι σύμβολα βασιλικά. Με τον γάμο λέει δημιουργείται ένα νέο βασίλειο, το σπίτι και η οικογένεια του ζευγαριού. Ο ιερέας, αφού ευλογήσει τα στέφανα, κάνει το σημείο του σταυρού πάνω απο τα κεφάλια τους και επικαλείται τον ίδιο το Θεό (πόσο untapped μάνα πρέπει να έχει ο πούστης για τέτοιο summon;) να τους στεφανώσει με δόξα και τιμή, στο νέο τους μικρό βασίλειο που πρέπει να κυβερνήσουν με σύνεση, σοφία και δικαιοσύνη. Τα στέφανα επίσης υπενθυμίζουν τα στέφανα των μαρτύρων, τονίζοντας τη μαρτυρική διάσταση της χριστιανικής ζωής και τις αμέτρητες θυσίες που χρειάζεται να γίνουν μέσα στο γάμο για να φτάσουν οι σύζυγοι στην τελείωση... Νομίζω οτι όλοι αυτοί οι συμβολισμοί είναι τόσο ρομαντικοί, παραμυθένιοι και μαγικοί στο μυαλό ενός 15χρονου-18χρονου ή και ενήλικα φυσικά, αρκεί αυτός να έχει πάθει κρανιοεγκεφαλική κάκωση 28ου βαθμού και πάνω.
"Το κρεβάτι" είναι ένα απο τα έθιμα που εξαφανίζονται σιγά σιγά και είναι κρίμα, γιατί γινόταν για πολύ πρακτικούς σκοπούς. Στους τοίχους της κρεββατοκάμαρας που γινόταν το event κρεμούσαν τα προικιά της νύφης, σεντόνια, κατωσέντονα, κουβερλί, μαξιλαροθήκες, τραπεζομάντηλα, βρακιά και άλλων ειδών μουνόπανα, για να δει ο γαμπρός με τι ανταλλάζει την ελευθερία του, μια που η νύφη δεν μετράει και τόσο εδώ που τα λέμε. Επιπλέον οι συγγενείς ρίχνουν λεφτά και λίρες στο κρεβάτι και εύχονται τα καλύτερα. Τέλος, πετάγαν στο κρεβάτι και ένα παιδάκι για να καθορίσουν το φύλο του μελλοντικού παιδιού του ζεύγους. Αν πέταγαν αγόρι, θα γεννιόταν αγόρι, αν πέταγαν κορίτσι, θα γεννιόταν κορίτσι. Ο μύθος λέει οτι μια φορά έγινε λάθος και πεταξαν αγόρι και κορίτσι ταυτόχρονα και έτσι γεννήθηκε ο Πετρίδης...
Το μπάτσελορ δεν θα το πολυσχολιάσω καθώς είναι μια γελοιότητα εξ' Αμερικής. Βγαίνει ο γαμπρός με άλλα 10 κοντάρια και παίζουν κονταρομαχίες χωρίς λόγο και αιτία. Τώρα τελευταία έχουν μάθει και οι γκόμενες και κάνουν μπάτσελορ γεγονός που είναι πολύ αστείο, αν σκεφτείς οτι κάποτε κατηγορούσαν τους άντρες που το έκαναν.
Γενικά όλο παιδιάστικες μαλακίες.
Τελετή
Όταν φτάσει η νύφη στην εκκλησία, πρέπει όλοι να περιμένουμε σαν μαλάκες μέχρι να βγάλει τις κλασσικές φωτογραφίες στο αυτοκίνητο. Πρώτα με ανεβασμένο τζάμι, μετά με κατεβασμένο τζάμι, μετά με κατεβασμένο και μισάνοικτη την πόρτα, μετά με ανοικτή την πόρτα και την νύφη ακίνητη, μετά με την νύφη να βγάζει το πόδι, αλλά χωρίς να πατάει κάτω, μετά να πατάει, μετά να πατάει και να γελάει, μετά να πατάει γελώντας και κοιτώντας αλλού, μετά κοιτώντας στη κάμερα μετά...ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΜΩΡΗ ΒΡΩΜΑ!!!
Μετά από όλα αυτά λοιπόν η νύφη έρχεται συνοδευόμενη συνήθως απο τον μπαμπά της. Αν έχει και αδερφό είναι και αυτός εκει. Προσοχή! Το πρωτόκολλο γάμου, παράγραφος 4.2 επί των τυπικών διαδικασιών, είναι ξεκάθαρο σε αυτό το ζήτημα και πρέπει να δοθεί μεγάλη σημασία: ο μπαμπάς εκ δεξιών της νύφης και ο αδερφός αριστερά! Αν γίνει λάθος, παίζει τα μάγια της τελετής να μη πιάσουν και το ζευγάρι να υποφέρει για μια αιωνιότητα.
Το ζευγάρι καταχειροκροτείται και όλοι αναφωνούν "μα τι ωραία νύφη!" "καμαρωτός ο γαμπρός" και άλλα τέτοια κοπλιμάν, παρόλο που μπορεί η νύφη να είναι σαν τρολλ με άσπρη πανοπλία και ο γαμπρός να είναι σαν τον άσχημο τριτοξάδερφο του κουασιμόδου που τον έχει χτυπήσει και αστεροειδής. Κατά τη διάρκεια της θρησκευτικής τελετής το ζεύγος μαζί με τον κουμπάρο και τις οικογένειες τους κάθονται μπροστά και απο πίσω όλος ο κόσμος παρακολουθεί ευλαβικά το τι συμβαίνει γύρω και συγκρίνει τι φοράει ο καθένας, ώστε να έχει μετά έτοιμο κουτσομπολιό για το τραπέζι.
Τα ιερά και μαγικά λόγια που ξεστομίζονται απο τον ιερέα (τα οποία αν προσέξετε εξυμνούν το σεβασμό προς το γυναικείο φύλο), δένουν στην ουσία με ξόρκι τους νεόνυμφους δούλους του θεού. Είναι, αν το καλοσκεφτεί κανείς, η μόνη περίσταση στην εποχή μας, κατα την οποία σε αποκαλεί κάποιος δούλο και εσύ στέκεσαι κουστουμάτος εκεί και γελάς σαν ηλίθιος, αντί να του σκάσεις κουτουλίδι να του σπασεις τα δόντια. Μετά το ζευγάρι ξεκινά τον χορό του Ησαία ( ο οποίος θα μπορούσε κάλλιστα να λέγεται "γύρω-γύρω όλοι, στη μέση ο Μανώλης") και για να "ριζώσει" ο γάμος, πετάει ο κόσμος ρύζι ή τουλάχιστον πέταγε, γιατί η Εκκλησία αποφάσισε οτι ο συγκεκριμένος συμβολισμός δεν είναι τόσο σημαντικός και απαραίτητος πια (για να μην καθαρίζει κιόλας) ενώ όλες οι άλλες παπαριές είναι. Ακολουθεί χαιρετισμός γαμπρού, νύφης, πατέρα γαμπρού, μητέρας γαμπρού, πατέρα νύφης, μητέρας νύφης, κουμπάρου, οπότε βάλε το "να ζήσετε, να ζήσετε, να τους χαίρεστε, να σας ζήσουν, να τους χαίρεστε, να σας ζήσουν, πάντα άξιος" x 200 και καταλαβαίνεις τι θα πει βαρεμάρα.
Το πάρτυ!
Μετά την τελετή όλοι πάνε στο τραπέζι, όπου πάλι περιμένουν τους νιόπαντρους να βγάλουν τις τρισεκατομμύρια καλλιτεχνικές (και κομματάκι ρομαντικά σιχαμένες) τους φωτογραφίες στην εκκλησία ή σε κάποιο άλλο μέρος της επιλογής τους. Έρχονται, χορεύουν τον πρώτο χορό ο οποίος συνήθως είναι είτε μια κλασσική νερόβραστη ξένη μπαλάντα, είτε ένα απαράδεκτο ελληνικό ξερατό. Ακολουθούν χορευτικές αλλαξεκωλιές μεταξύ του ζεύγους και των γονιών τους, για κάποιο λόγο που δεν έχω κατανοήσει ακόμα. Μετά τρώνε και κόβουν τούρτα. Για όσους δεν ξέρουν, η τούρτα είναι όλη ψεύτικη και πλαστική και υπάρχουν μόνο δυο πραγματικά κομμάτια (για οικονομία φυσικά), άσχετο αν πληρώνεις χρυσά τα φαγητά και τα γλυκά. Έπειτα αρχίζει το γλέντι. Εκεί θα σηκωθούν πρώτα οι κωλόγεροι συνήθως, αλλά ευτυχώς μετά τις 12.00-1.00 που αρχίζει τα ρευματικά και τους πονάει η μασέλα τους φεύγουν και μένουν οι νέοι και διασκεδάζουν. Συνεχή ενόχληση σε όλα αυτά αποτελεί για μένα ο φωτογράφος. Με τσιτώνει απίστευτα να χορεύω, να είμαι μέσα στο χαβαλέ και το γέλιο και να έχω τον κάθε παπάρα στη μέση της γαμημένης της πίστας, με την κάμερα χωμένη στα μούτρα μου. Κάθε φορά που γίνεται αυτό, είμαι ένα βήμα πριν κάνω κολονοσκόπηση στον πούστη. Εδώ δεν εχουμε να πούμε πολλά. Ο κόσμος φεύγει κάποια στιγμή και οι καλεσμένοι γυρνάνε στην πραγματικότητα τους, ενώ για το ζεύγος μόλις έχει αρχίσει να βουλιάζει το πλοίο....
Επίλογος-Συμπεράσματα
Γενικότερα, γάμοι και βαφτίσια είναι οι τελευταίες άγκυρες της εκκλησίας που την κρατάνε στη σύγχρονη κοινωνική ζωή. Μόλις σηκωθούν και αυτές, η εκκλησία θα παρασυρθεί ανεπιστρεπτί στο ποτάμι του χρόνου. Είναι όμως άγκυρες βαριές και καλά γαντζωμένες στην καθημερινότητά μας και στον τρόπο ζωής μας. Ακόμα και άνθρωποι που δεν γουστάρουν την εκκλησία, παίρνουν μέρος σε αυτές τις τελετές, είτε ως θεατές, είτε ως κεντρικά πρόσωπα όχι γιατί θέλουν, αλλά γιατί έτσι επιτάσσει η κοινωνία και αν δεν υποκύψεις τότε είσαι δακτυλοδεικτούμενος. Στην τελική όμως, δεν θα ήταν και τόσο ενοχλητικά, αν δεν υπήρχε τόση υποκρισία και εκμετάλλευση. Τα λαμόγια που θησαυρίζουν βοηθούν στο να παραμείνουν αυτά τα καραγκιοζιλίκια ζωντανά.
Δεν υπάρχει καμία λογική αναφορικά με τα έξοδα που μπαίνει ένα ζευγάρι που παντρεύεται. Πάρτε για παράδειγμα το χτένισμα της νύφης. Ένα σούπερ χτένισμα στο σπίτι μπορεί να κοστίσει εώς και 150-200 ευρώ απο όσο ξέρω. Δεν θα σχολιάσω καν πόσο χυδαία είναι η τιμή απο μόνη της, όταν μιλάμε για περιποίηση τριχών, αλλά εκεί που ανατριχιάζει κανείς είναι οτι, αν πρόκειται για χτένισμα νύφης για γάμο, η τιμή πάει στα 350!!! Και ερωτώ, προσπαθώντας να κρατήσω την ψυχραιμία μου, ειδικά μια τέτοια δύσκολη περίοδο που κόσμος πεινάει, με τι μούτρα έρχεσαι μωρή αμόρφωτη τσούλα, γαμώ το επάγγελμά σου μέσα, και ζητάς 350 ευρώ για να κάνεις ένα χτένισμα, μόνο και μόνο επειδή είναι γάμος; θα κουραστείς περισσότερο μήπως; θα τρέμουν τα χέρια σου απο την συγκίνηση, ή μήπως είσαι αθεράπευτα καριόλα και προσπαθείς να εκμεταλλευτείς τις άλλες ηλίθιες που σου τα στάζουν; και το ίδιο ισχύει και για τα βαψίματα και για τα ρούχα, και για τα νυφικά σεντόνια, και για τα κουφέτα, και γενικά οτιδήποτε αφορά γάμο και είναι +50% ή +100% στην τιμή, μόνο και μόνο επειδή είναι για αυτήν την περίσταση. Αυτο όμως που με εκπλήσσει περισσότερο απο το θράσος των εμπόρων, είναι η βλακεία των καταναλωτών. Γιατί τα δίνετε; γιατί διαιωνίζετε αυτήν την κατάσταση; κάθε φορά που είμαι σε τέτοια συζήτηση ακούω παράπονα τύπου "ναι, τους μαλάκες, σα δε ντρέπονται", "άκου τι μου ζήτησε ο απατεώνας", "ντροπή να ζητάνε τόσα λεφτά" και χίλια δυο τέτοια, για να πάμε μετά να τα σκάσουν κανονικά...κορόιδα.....
Κάπου εδώ θα σταματήσω γιατί έχω να πάω και σε γάμο σήμερα και να μην το γρουσουζέψω... Δεν έχω να πω κάτι άλλο ουσιώδες. Αφορμή για το παραλήρημα αυτό ήταν οι έξι μαζεμένοι γάμοι στους οποίους είμαι καλεσμένος Σεπτέμβρη-Οκτώβρη και σε αυτούς το αφιερώνω κιόλας και εύχομαι σε όλα τα παιδιά καλό κουράγιο. Σίγουρα θα σας χρειαστεί στο μέλλον....