Άλλο ένα πάσχα πέρασε και παρόλο που πάντα γουστάρω τις διακοπές και την εξοχή με ανοιξιάτικο καιρό, η ατμόσφαιρα της θρησκευτικής εορτής μου τη δίνει ολοένα και περισσότερο καθώς περνάνε τα χρόνια. Με την θρησκεία έχω ένα θέμα. Όχι γιατί με ενοχλεί που ο κόσμος πιστεύει στο θεό ή σε οτιδήποτε άλλο θέλει να πιστεύει. Αυτά είναι ζητήματα προσωπικά και καθένας μπορεί να πράττει όπως γουστάρει. Αυτό που με ενοχλεί είναι αφενός οι μαλακίες και τα παραμύθια που ακολουθούν κάθε θρησκεία, καθώς και το γεγονός οτι αν εσύ επιλέγεις να μην τα πιστεύεις, θεωρείσαι παρείσακτος σαν νάνος σε πάρτυ ξωτικών.
Με τσαντίζει επίσης αφάνταστα η μεταφορά των θρησκευτικών παραμυθιών στη μικρή και μεγάλη οθόνη. Σαμψών, Αβραάμ, Νώε και άλλα αστέρια της Χριστιανικής σκηνής έχουν παρελάσει απο την οθόνη με πρωταγωνιστή ολων τον Ιησού, ο οποίος για 34η φορά εμφανίζεται στις τηλεοράσεις μας στο αριστουργηματικό έργο του Franco Zeffirelli, που αν μη τι άλλο ήταν καθηλωτικό τις πρώτες 20 φορές, αλλά νισάφι πια! Όχι οτι τις άλλες ταινίες τις έχουμε δει μόνο δυο και τρεις. Έβλεπα προχτές μια με το Μωυσή που την έχω ξαναδεί 4-5 φορές. Μιλάμε ο άνθρωπος ήταν πολύ αρχιδάτος. Τι Batman και Superman και μαλακίες. Έφερε τις 10 πληγές στους αιγυπτίους έτσι για να μάθουν, άνοιξε τη θάλασσα στα δυο για χαβαλέ, και έκανε φαγητό και νερό να εμφανίζεται απο το πουθενά μέσα στην έρημο για να φάνε οι τσαντιρόγυφτοι που τον ακολουθούσαν. Μιλάμε ο τύπος είναι τόσο ‘δε μασάω’, που σε όλη την ταινία κάνει πιο πολλά θαύματα απο ότι κάνει ο Ιησούς σε όλα τα επεισόδια της μίνι σειράς του. Και το αστείο είναι οτι βλέπεις τον κόσμο να χαζεύει αυτές τις ταινίες με θαυμασμό και να κουνάει το κεφάλι επιτιμητικά. Άμα τον βάλεις όμως να δει Star Wars λέει οτι είναι παραμύθι. Και απορώ πραγματικά πως γίνεται να πιστεύουνε οι άνθρωποι σε ιστορίες που γράφτηκαν 2000 χρόνια πίσω και που περιέχουν τόσο ακραία παραμύθια και συγκεκριμένα εβραικά παραμύθια. Εμείς δικά μας δεν είχαμε δηλαδή; Έχουμε τόσα γραπτά για τα γαμήσια του Δία, τα τερτίπια της ζηλιάρας Ήρας και της ξεκωλιάρας της Αφροδίτης και τους άθλους του κάθε αρχαίου ήρωα, δεν βλέπω κανέναν όμως να τιμά αυτούς. Γιατί;
Όλη η μεγαλοβδομάδα είναι μια τελετή. Ας πιάσουμε αρχικά το θέμα της νηστείας. Κάποιοι επιλέγουν να μην τρώνε κρέας για 40 μέρες. Μπράβο τους. Κάποιοι άλλοι νηστεύουν μόνο την μεγάλη εβδομάδα αλλά νηστεύουν τα πάντα. Και εδώ αρχίζει ο παραλογισμός. Γιατί όταν λέμε τα πάντα δεν εννοούμε ακριβώς τα πάντα. Νυστέυεις μεν το λάδι, αλλά μπορείς να τρως ελιές... Δηλαδή για να καταλάβω, σε ποιο γαμημένο σύμπαν είναι λογικό να θεωρείται αμαρτία το να φάς το παράγωγο ενός φυτού, αλλά όχι το ίδιο το φυτό; Με τα νεύρα μας παίζετε; Και έπειτα είναι αμαρτία να φάω κρέας γιατί; Επειδή με το να μη τρώμε ζωικό κρέας τιμάμε με κάποιο τρόπο τη θυσία του Χριστού; Και αν υποθέσουμε οτι η προηγούμενη πρόταση χρίζει λογικής συνέπειας, τότε τι γίνεται με τα καλαμαράκια, χταποδάκια και γαρίδες, τα οποία κατα την μεγάλη εβδομάδα δέχονται επίθεση όπως ένα λιβάδι σπαρτά απο ακρίδες; Μιλάμε τα κακόμοιρα κάθε πάσχα πρέπει να χάνουν τους μισούς συγγενείς τους. Σε ποιό διεστραμένο σύμπαν η ζωή του γουρουνιού είναι ιερή ενώ του καλαμαριού όχι; Επειδή δεν έχει αίμα λένε...ε και;;; Ας μου απαντήσει κάποιος κάποια στιγμή αυτή τη γαμημένη ερώτηση με κάτι που να στέκει και θα σταματήσω να κράζω. Όπως και να τη δεις η νηστεία είναι για το πούτσο. Εκτός απο το οτι μπορεί να σε αποτοξινώσει λίγο απο το κρέας (αν το έχεις ανάγκη) δεν σου προσφέρει τίποτα άλλο. Όταν παλιά ο κόσμος δεν είχε να φάει, η νηστεία είχε ένα σκοπό δε λέω. Ειδικά στο αρχαίο Ισραήλ, που οι περισσότεροι τρώγαν καλάμια, μύγες και λάσπη σαν σαββατιάτικο δείπνο, ήταν ο πιο αποτελεσματικός τρόπος ώστε οι λεφτάδες του ιερατείου να κρατάνε τα πρόβατα σε ηρεμία.
«Κάνε νηστεία τέκνο μου και φάε αυτή την κουράδα που έχεις δίπλα σου και θα ανταμειφθείς στην μεταθάνατο ζωή».
Ναι όμως ξέρεις κάτι φίλε; Πλέον έχουμε μαζική παραγωγή. Φάε λοιπόν εσύ την κουράδα και άσε με εμένα να φάω το σουβλάκι μου άνετος.
«Η νηστεία σου μαθαίνει εγκράτεια» άκουσα απο έναν άλλο μαλάκα.
Ναι ούυυ. Έχω δει τους τύπους που νηστέυουν να μπαίνουν στα Mac Donalds και να παίρνουν 10 Μac Σαρακοστή και να τα μπουκώνουν το ένα πίσω απο το άλλο. Έχω δεί άτομα να παίρνουν τη γαβάθα με τα χόρτα μεγέθους πέντε λίτρων και να τα καταπίνουν χώνοντας ταυτόχρονα φέτες ψωμί και χαλβά στο στόμα. Αηδιαστικοί, λαίμαργοι υποκριτές! Γαμώ την εγκράτεια σας μέσα, που έχετε και το θράσος να μου πουλάτε θρησκευτική κατάνυξη. Γουρούνια!
Άλλα το χειρότερο όλων είναι η απέχθεια με την οποία σε αντιμετωπίζει κανείς όταν δεν νηστεύεις. «Μα καλά είναι μεγάλη Τρίτη, βάζεις ζαμπόν και τυρί στο τοστ;» Και τι να βάλω γαμώ την κοινωνία μου; Οδοντόκρεμα; Στις καφετέριες όταν παραγγείλεις την φραπεδιά με γάλα σε κοιτάνε καλά καλά, αλλά εχω βρεί το κόλπο να ξεμπερδεύω μαζί τους. Τους λέω οτι με βοηθάει στο χέσιμο γιατι είμαι δυσκοίλιος. Θυμάμαι επίσης χαρακτηριστικά πριν 2-3 χρόνια είχα πάει στα everest να πάρω ένα σάντουιτς και πάω στην τύπισσα και της λέω ευγενέστατα: «Καλησπέρα θα ήθελα ένα σάντουιτς με τυρί, λουκάνικό, μπέικον, μανιτάρια και μαγιονέζα» και με κοιτάει με ένα βλέμα όλο μίσος και υποτίμηση και μου λέει: «Μεγάλη Τετάρτη, σοβαρα; Λουκάνικο και μπέικον;» .....ΝΑΙ ΜΩΡΗ ΚΑΡΓΙΟΛΑ ΛΟΥΚΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΜΠΕΙΚΟΝ. ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΤΙ ΘΑ ΦΑΩ ΣΚΑΤΟΦΑΚΛΑΝΑ; ΛΟΥΚΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΜΠΕΙΚΟΝ! ΚΑΡΓΙΟΛΑ, Ε ΚΑΡΓΙΟΛΑ!
Τέλος πάντων συγχίστηκα οπότε φεύγω απο την νηστεία και πάω σε αυτό που την ακολουθεί. Την θεία κοινωνία, βοήθειά μας. Φτάνουμε λοιπόν μεγάλο Σάββατο στο άλυτο μυστήριο της θείας κοινωνίας, όπου όλες οι ξεδοντιασμένες πατσαβουρόγριες με +10 στο attack, trample και deathtouch, επιτίθενται μαζικά, με σκοπό να βρουν μια θέση μπροστά στο παπά λες και μοιράζει τσάμπα πούτσες. Ο παπάς απο την άλλη, προστάζει τα πρόβατα να προσέλθουν με συγκεκριμένη σειρά. Τα παιδιά μπροστά και οι αιωνόβιοι απο πίσω. Δηλαδή αν ανήκεις στο ηλικιακό φάσμα 15-50 περίπου, πρέπει να γευστείς αναγκαστικά τα γλιτσιασμένα σάλια του κάθε αρρωστιάρικου μυξιάρικου, και τις αποξεραμένες πηχτές βλέννες κάθε σιχαμένου βρωμόγερου. Και για όσους φλωρογονείς θίχτηκαν, να ενημερώσω οτι τα παιδιά κουβαλάνε επικίνδυνες παιδικές αρρώστειες, άκακες για αυτά, θανατηφόρες για ενήλικες. Λες και δεν αντιμετωπίζουμε αρκετούς κινδύνους υγειινής στη καθημερινότητά μας. Και μετά η κάθε υποχόνδρια μάνα δεν αφήνει το παιδί της να παίζει στο χώμα και δεν σε αφήνει να το πιάσεις αν δεν πλύνεις τα χέρια σου, για να μή κολλήσει λέει τίποτα το μαλακηστήρι. Μωρή βρωμιάρα, πως είναι δυνατόν να ανησυχείς για την υγεία του παιδιού σου όταν το αφήνεις να γλύφει αυτό που έχουν γλύψει άλλα τουλάχιστον 200 άτομα; Αλλά βέβαια ξέχασα, δεν κολλάει καμία ασθένεια απο την θεία κοινωνία, καθώς το καθαγιασμένο κοκκινέλι προστατεύει απο βλενόρροια, κοκκίτη και aids, σύμφωνα πάντα με τις γραφές. Τουλάχιστον οι καθολικοί σου δίνουν ένα χάπι να καταπιείς μιας που σε αυτό τουλάχιστον είναι πιο λογικοί. Αν και εγώ θα ήθελα να γίνω μια μέρα Πάπας για να το έδινα σε μορφή υπόθετου!
Στη τελική ανάλυση όμως, τι καννιβαλιστική τελετή είναι αυτή που σε βάζει ιδεατά να πιείς το αίμα και να φάς το σώμα κάποιου; Που είναι η ιερότητα και που είναι η μαγεία;
Και φτάνουμε αισίως στο αποκορύφωμα της τραγωδίας. Το βράδυ του μεγάλου Σαββάτου, ορδές κουστουμαρισμένων βαρβάρων και στολισμένων νυμφιδίων παρατάσσονται ευλαβικά σαν Ούρουκ Χαι μπροστά στον Σάρουμαν. Λαμπαδοφόροι όλοι, περιμένουν καρτερικά να πάρουν το άγιο φως. Και έρχεται, και ζητάει ο ένας απο τον άλλο φως, σαν πρεζάκια. «Ρε παλικάρι μήπως έχεις κάνα άγιο φως;» αντί να βγάλουν κάναν αναπτήρα να τελειώνει η υπόθεση. Αλλά όοοοχιιιιι!!! Δεν είναι το άγιο φως αυτό!»
Και τι στο πούτσο παίζει με το άγιο φως δηλαδή; Την επίσημη ιστορία την ξέρουμε όλοι. Υποτίθεται λοιπόν, οτι μαζέυεται μια ντουζίνα λαμόγια απο άλλες συμμορίες...εεε θρησκείες εννοούσα και ψάχνουν εξονυχιστικά το ναό στον οποίο θα γίνει η αυτοανάφλεξη και διαπιστώνουν οτι δεν υπάρχει κάποιο μέσο να ανάψει φωτιά. Πάνε μετά πέντε γενειοφόροι παιδεραστές, χαιδεύονται μέσα στη σπηλιά και ώωω θαύμα, φλόγα απο το πουθενά. Σαφώς είναι για μένα πιο εύκολο να πιστέψω οτι κάποιος απο τους πέντε έχει κρύψει έναν αναπτήρα στο κώλο του πριν μπει στον ναό, αλλά άν θες να πιστέψουμε ρε πούστη οτι το κάνεις με ιερό και μαγικό τρόπο, γιατί δεν το κάνεις στη δική μου απλή λαμπάδα έξω στο κόσμο για να το δω με τα ματάκια μου; Και πες και το άναψες. Θες τώρα να το μεταφέρεις απο το Ισραήλ στον υπόλοιπον ορθόδοξο κόσμο. Φανταστείτε το μέγεθος κινητοποίησης που χρειάζεται για να φτάσει η φλόγα σε κάθε κωλοχώρι και σε κάθε εκκλησία στην Ελλάδα και μόνο. Το φέρνει ειδική πτήση της Ολυμπιακής στην Ελλάδα και μετά πρέπει να φύγουν αμέσως εκατοντάδες οχήματα που θα το μεταφέρουν παντού. Δηλαδη άπειρα έξοδα μετακίνησης που τα πληρώνει το κράτος, αρά ΕΓΩ και ΕΣΥ για να φτάσει μια φλόγα που άναψε απο τον αναπτήρα που είχε στο κώλο του ο αρχιπαιδεραστής στο Ισραήλ. Δηλαδή οι δικοί μας παπάδες δεν έχουν κώλο να κρύψουν αναπτήρα και να το ανάψει ο καθένας μόνος του; Πρέπει να πληρώνουμε και αυτό;
Με αναμμένες λαμπάδες πλέον το πλήθος ξεκινά μαζί με τον παπά να ψέλνει το “Χριστός ανέστη” με τέτοιο ζήλο και παραφωνία, που σε συνδυασμό με τα μπουρλότα που σκάνε λες και ξεκίνησε η επανάσταση, προκαλούν τόση κακοφώνια που δεν έχει προηγούμενο. Ακολουθεί μετά η ανταλλαγή παράλογων προτάσεων, που για κάποιο λόγο μπερδεύονται με ευχές. “Χριστός ανέστη!”. Τι ακριβώς εύχεσαι σε κάποιον όταν λες Χριστός ανέστη; Και με τι αέρα σου λέει ο άλλος “αληθώς”; Το είδε ποτέ να συμβαίνει; Εγώ όσα χρόνια θυμάμαι δεν αναστήθηκε ούτε μια φορά, αλήθεια σας λέω.
Ακολουθεί η γνωστή κατανάλωση μαγειρίτσας και κόκκινων αυγών και την επόμενη τα αρνάκια του κόσμου χάνουν τους μισούς συγγενείς τους, γιατί πλέον δεν είναι ιερά οπότε μπορούμε να τους περάσουμε ένα σουβλί στον κώλο και να τα ξεκοκκαλίσουμε χωρίς τύψεις.
Εν κατακλείδι, ωραίο το πάσχα, ωραίες οι παραδόσεις και κάποια έθιμα, αλλά και η μαλακία έχει τα όριά της. Τα θρησκευτικά πιστεύω του καθενός σεβαστά, αλλά η τυφλή πίστη σε παράλογα και αναχρονιστικά παραμύθια ζημιώνει και προσβάλλει την νοημοσύνη όλων μας σαν είδος. Τώρα που τα ‘πα και ξαλάφρωσα λέω να την πέσω για ύπνο καθώς απο αύριο ξεκινάω και εγώ τον Γολγοθά μου, με την εβδομάδα των μεγάλων παθών στη δουλειά. Θα την βγάλω και εγώ ταινία με παραγωγό έναν άλλο ιταλό, τον Rocco Siffredi. Μη το χάσετε!
Χρόνια πολλά σε όλους!
Special Thanks to Spyros G. (απο το Gamatos) που με την σοφή του καθοδήγηση και γλαφυρή του περιγραφή βοήθησε στη συγγραφή του παραπάνω κειμένου.
