Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Κινηματογραφικό ιντερλούδιο

Χαιρετώ τα πλήθη.

Δύσκολος μήνας πέρασε και η κούραση  με κράτησε μακριά. Ευτυχώς αυτή η περίοδος υποχωρεί σιγά σιγά και λογικά σύντομα θα επιστρέψω στους κανονικούς μου ρυθμούς. Το καλό απο την όλη ιστορία, είναι οτι έχει μαζευτεί υλικό να σχολιάσω, αλλά το κακό είναι οτι δεν έχω χρόνο. Είχα ξεκινήσει όμως μια περιγραφή κάποιων ταινιών πριν πέσει το παπάρι και τουλάχιστον λέω να τελειώσω αυτές μια που θα πάρει λιγότερο χρόνο, έτσι για να μην χάνουμε και επαφή.

Ας ξεκινήσουμε με δυο ταινίες που με επηρέασαν βαθύτατα αυτό το διάστημα.

Πήγα και εγώ που λέτε να δω το νέο James Bond, γνωστό και ως Skyfall.  Είχα ακούσει τόσο πολλά και καλά λόγια για την ταινία αυτή, που περίμενα οτι θα κοπανάω το μαντζαφλάρι μου στη καράφλα του μπροστινού μου απο την πόρωση, ή έτσι μου είχαν δώσει κάποιοι υπερβολικοί να καταλάβω. Όπως και να έχει, η ταινία ήταν μεν καλή, αλλά εγώ δεν κοπάνησα κανέναν, ούτε μπορώ να πω οτι ένιωσα οποιουδήποτε είδους ερεθισμό όσο την έβλεπα. Ήταν απλά μια ευχάριστη ταινία περιπέτειας, που απόλαυσα στο σινεμά μαζί με ένα κουβά ποπ-κορν και ένα βαρέλι κοκα κόλα. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Αν πρέπει λοιπόν να πω την γνώμη μου, αυτή θα απαρτίζεται από τα εξής δυο ακλόνητα επιχειρήματα, τα οποία την κάνουν αυτομάτως σωστή:

Α. Ο κωλοτρυπιδάτος Χαβιέ Μπαρδέμ σαν κακός είναι αποτυχία.
Εξήγηση: εκτός του οτι είναι δύσκολο να νιώσεις δέος, φόβο και σεβασμό απέναντι σε ένα παρδαλά ντυμένο και ξεφωνημένο πουστροκιτσαριό, η όλη εικόνα του κακού, αμαυρώνεται απο το χαζά στημένο σενάριο, και από τον τρόπο που εξελίσσεται το σχέδιο του. Υποτίθεται λοιπόν, οτι ο Χαλβάς Μπουρδέμ είναι ένας απο τους καλύτερους πράκτορες ever και καταστρώνει ένα υπερβολικά πολύπλοκο σχέδιο για να καθαρίσει την Μ (αμάν, τόσο μίσος με την γριολεσβία αυτή), στο οποίο έχει προβλέψει ΟΛΕΣ, ΜΑ ΟΛΕΣ τις κινήσεις των αντιπάλων του. Μέχρι κάποιο σημείο που παρακολουθούσα, σκεφτόμουν πως θα πεθάνουν όλοι, γιατί τέτοιο λεπτομερή σχεδιασμό δεν έκανε όυτε ο Μαικλ Σκόφιλντ στο Priksen Break. Ποιο ήταν λοιπόν το μεγαλοφυές σχέδιο του:

ΣΤΟΧΟΣ : να φάω τη σκατόγρια
ΣΧΕΔΙΟ: ακολουθώ τα εξής βήματα:

1. Θα καταστρέψω το γραφείο της Μ όταν ΔΕΝ είναι εκεί, χακάροντας το σύστημα της ΜΙ6 για να καταλάβουν οτι έχω απίστευτα τεχνολογικά μέσα και γνώση στη διάθεσή μου και για να μεταφέρουν το αρχηγείο στους παλιούς υπονόμους της πόλης.
2. Θα κλέψω ένα φλασάκι με τους κωδικούς όλων των μυστικών πρακτόρων στον κόσμο για να χεστούν πάνω τους. μουαχαχαχαχααχα!!!
3. Θα φανερώσω 1-2 για να τους φάνε και να δουν οτι δεν αστειεύομαι.
4. Θα αφήσω σχεδόν ανεπαίσθητα ίχνη, τα οποία αν δεν ήταν ταινία δεν θα έβρισκαν ποτέ, για να τους οδηγήσω προς τα μένα.
5. Θα τους αφήσω να με συλλάβουν για να με οδηγήσουν ΜΕΣΑ στο παλιό αρχηγείο στο οποίο έχω access και μπορώ να δραπετεύσω. μουαχαχαχαχαχααχα!!!!
6. Θα δραπετεύσω και θα βγώ ΕΞΩ απο το παλιό αρχηγείο.
7. Θα πάω να βρώ την Μ σε μια ακροαματική διαδικασία που έχει κάπου αλλού στην πόλη.
8. Θα σκάσω με άλλα δυο άτομα με πολυβόλα και θα την καθαρίσω τη σκατόγρια!!! ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑ

Εγώ θα παρουσιάσω δυο εναλλαγές του ίδιου σχεδίου όμως, οι οποίες είναι ελαφρώς πιο εύκολες στην εκτέλεση και ενέχουν λιγότερο ρίσκο αποτυχίας:

Εναλλακτική 1
1. Θα καταστρέψω το γραφείο της Μ όταν ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ η βρώμα, για να πεθάνει μια και καλή να τελειώνουμε.

Εναλλακτική 2
1. Θα σκάσω με 22 άτομα με πολυβόλα στο δικαστήριο και θα τα κάνω όλα λίμπα γιατί στην τελική, τι να μπω να κάνω στην ΜΙ6 αν η Μ είναι αλλού; εε;;; τι;;;

Δηλαδή μας κοροιδεύουν ρε πούστη μου; Όλος ο πανικός και ο σχεδιασμός να μπει στην ΜΙ6 γιατί; για να δραπετεύσει και να επιτεθεί σε μια δικαστική αίθουσα γεμάτη μπάτσους και κόσμο που βρίσκεται αλλού για αλλού; Είμαστε σοβαροί; είναι αυτό αξιόλογο σχέδιο; Εγώ ξενέρωσα σχεδόν αμέσως μετα απο την σκηνή της πρώτης επίθεσης γιατί μου φάνηκε ιδιαιτέρως γκαγκά.

Β. Η ταινία ΔΕΝ ΗΤΑΝ JAMES BOND.
Μπορεί να ήταν ευχάριστη και καλή σαν περιπέτεια και ο τυπάς συμπαθής, όμως James Bond δεν ήταν. Αρχικά, συγχωρήστε με για το ρατσιστικό σχόλιο, αλλά ο Daniel Craig είναι ίδιος με τον αλβανό οικοδόμο που έβαλε τις πλάκες καρύστου στο εξοχικό μου. Δηλαδή είναι αυτή φάτσα για γόη κατάσκοπο; Καταρχήν ο άνθρωπος είναι ένα κεφάλι κοντύτερος απο οποιονδήποτε άλλο James Bond που έπαιξε ποτέ. Επιπλέον, και το λέω με σεβασμό στον ηθοποιό και τον άνθρωπο, είναι σκατόφατσας του κερατά, και ας τον έχουν βγάλει άνδρα της χρονιάς και παπαριές τέτοιες, που βγάζουν οι γκόμενες, όταν κάποιος αναδειχθεί για κάποιο λόγο.

Επιπλέον, ας μην γελιόμαστε, η όλη φήμη και επιτυχία όλων των παλαιοτέρων ταινιών, βασιζόταν σε δυο πολύ βασικούς και άκρως μη ρεαλιστικούς παράγοντες. Το γεγονός οτι ο James Bond που αγαπήσαμε, την έπεφτε στα καλύτερα μωρά, του καθόταν όποια ήθελε σε λιγότερο απο 1 χομπιτοσεκόντ, είχε γκάντζετς τρελά και πάντα μπροστά απο την εποχή τους, είχε γαμώ τα αμάξια με πιο πολλούς εκτοξευτήρες απο ότι ενα F-16 και έκανε απίστευτα κόλπα και γενικά έβλεπες πιο πολύ παραμύθι απο ότι στο Χάρι Πότερ. Έτσι λοιπόν, δεν καταλαβαίνω αυτούς που λένε ότι "μου άρεσε περισσότερο απο τις παλιές γιατί ήταν πιο ρεαλιστική". Μα τότε ρε φίλε, δεν σου άρεσε ο James Bond ποτέ! Τι νόημα έχει άραγε ένας ρεαλιστικός James Bond; Σε τι θα διαφέρει απο έναν οποιονδήποτε άλλο ήρωα μιας κανονικής περιπέτειας; Για μένα είναι το ισοδύναμο του αντίστοιχου διαλόγου:
-"Είδα το νέο Superman....Γάμησε σου λέω φίλε πολύ καλό!!! μου άρεσε πολύ, γιατί ήταν πολύ ρεαλιστικό!!!!"
-"Δηλαδή;"
-"Ε να δηλαδή ο Superman δεν πετάει, δεν ρίχνει ακτίνες απο τα μάτια, δεν τρέχει πιο γρήγορα και απο τον ήχο και δεν είναι άτρωτος."
-"Δεν είναι άτρωτος;"
-"Όχι , αφού να φανταστείς στα πρώτα πέντε λεπτά τρώει μια σφαίρα και είναι στο νοσοκομείο για την υπόλοιπη ταινία ενώ μοιράζεται τα προβλήματά του με τη νοσοκόμα που τον φροντίζει...αλλά μιλάμε τα σπάει σου λέω...."
-"Συγνώμη, δηλαδή πήγες και είδες μια ταινία για τον Σούπερμαν, τον άνθρωπο ατσάλι, που πετάει, φοράει στολή, ρίχνει λέϊζερ απο τα μάτια, είναι πιο δυνατός απο 1000 γορίλες, είναι άτρωτος και θες  να μου πεις οτι σου άρεσε που δεν έκανε τίποτα απο όλα αυτά;
-"Ε....ναι, γιατί;

-"ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ ΑΥΤΟΣ ΡΕ ΚΕΦΤΕ ΓΑΜΩ ΤΟ ΦΕΛΕΚΙ ΜΟΥ!!!!!!!"

Ο παλιός καλός James Bond, μπορεί να γαμιόταν το σύμπαν, αλλά θα έκανε το χαβαλέ του, θα έπινε το μαρτινάκι του, θα άναβε τσιγάρο, θα έπαιρνε το γκομενέτο στο ένα χέρι αγκαλιά, και μετά με χαρακτηριστική άνεση και γαλήνη που θα ζήλευε και ο Δαλάι Λάμα, θα έσωνε τον κόσμο. Ο νέος James Bond τσαντίζεται και πεισμώνει εύκολα και πάλι όμως δεν κάνει τίποτα εντυπωσιακό που δεν θα έκανα και εγώ αν γύριζα την ζωή μου σε ταινία πχ. Επίσης, βάλτε τον επιτέλους να αντιμετωπίσει καμιά σοβαρή απειλή για την ανθρωπότητα να πούμε. Δεν μπορείς να επιστρατεύεις ολόκληρο 007 να φιλάει την μαλάκω δηλαδή. Αυτό το κάνει και η γιαγιά μου. Οι παλιοί κακοί είχαν αίγλη, είχαν αέρα, είχαν σχέδιο και ήταν κακό. Η πούστρα τι είχε; Παραβιαμένο κωλάντερο, αλλά αυτό δεν απειλεί κανέναν εδώ που τα λέμε...


Τέλος πάντων, για να προχωρήσουμε λίγο, να πω οτι στα τραίλερ που παρακολούθησα πριν δω το Skyfall, είδα και το τραιλερ του νέου "Twilight :New Dawn, part 2" νομίζω λέγεται. Ομολογώ πως το τραίλερ μου φάνηκε ενδιαφέρον (ακόμα το μετανιώνω και δαγκώνομαι όταν το σκέφτομαι), μια που είχε πολλή δράση, εφέ, βρικόλακες και λυκάνθρωποι να τρέχουν και να κοπανιούνται παντού και σκέφτηκα, "οκ, μπορεί να λέει". Οπότε αποφάσισα να δω τα προηγούμενα, μια που δεν το είχα επιχειρήσει μέχρι τότε. Το ξέρω οτι πολλοί θα αρχίζετε να κράζετε τώρα και θα έχετε κάθε δίκιο, είναι η αλήθεια. Είδα όλα τα twilight με τη σειρά, παρόλο που το ένα ήταν πιο ανυπόφορο απο το άλλο. Δεν ξέρω γιατί το έκανα αυτό στον ευατό μου. Τόση αηδία και τσαντίλα είχα να αισθανθώ πολύ καιρό για ταινία. Για το βιβλίο δεν ξέρω και δεν θα σχολιάσω, αλλα το σύνολο των ταινιών, είναι πραγματικά ότι πιο σαχλό, γλοιώδες, γελοίο, πούστικο, κιτς, ηλίθιο, χαζό, βαρετό, σάπιο, άθλιο, σιχαμένο, εμετικό και κουραδένιο δημιούργημα έχω δει ποτέ μου σε οθόνη. Η ταινία είναι τόσο εμφανώς προσανατολισμένη προς τα ανα τον κόσμο σεξουαλικώς πεινασμένα κοριτσόπουλα, που όπως είπε ένα παλικάρι πολύ σωστά: "όταν είδα το Twilight, παραλίγο να μου έρθει περίοδος". Και επειδή μου αρέσει να μιλάω με επιχειρήματα, θα παρουσιάσω τους κεντρικούς χαρακτήρες της σειράς, καθώς και το όλο στήσιμο του κόσμου των βρικολάκων που έχει κάνει η συγγραφέας, Stephenie Mayer.

Η Ιζαμπέλ, είναι ένα προβληματικό και αντικοινωνικό teenage πουτανάκι, που είναι φανατικά ερωτευμένο με τον 100άχρονο γόη των βρικολάκων γνωστό και ως "Εντουαρντ, ο Πυγολαμπίδας". Ταυτόχρονα αναπτύσσει και μια "φιλικοερωτικοδεξερωτιθελωκαιτιμουγινεταιγιατιτομουνιμουβγάζειφλόγες" σχέση με τον δεύτερο γόη της σειράς, ο οποίος -όλως τυχαίως- ειναι και αυτός πούστηςπαρανόρμαλ -συγκεκριμένα λυκάνθρωπος- και ονομάζεται Τζέϊκομπ. 
Οι πρώτες τρεις ταινίες ουσιαστικά στροβιλίζονται γύρω απο τα εξής ευαίσθητα φιλοσοφικά ερωτήματα:
α) πότε θα τον αρπάξει η Ιζαμπέλα απο τον Έντουαρντ;
β) θα την κάνει βρικόλακα και αυτήν; και πότε;
γ) ο κακομοίρης ο λυκάνθρωπος θα γαμήσει καθόλου, ή απλά θα είναι το πιστό σκυλάκι της καριόλας για όλη του τη ζωή;

Ναι καλοί μου φίλοι, για τρεις ολόκληρες ταινίες, η Ιζαμπέλα δεν βλέπει χαρά στα σκέλια της, γιατί ο Έντουαρντ είναι ένας παλαιών αρχών, και θέλει να την παντρευτεί πριν της κάνει έρωτα... (μπλουαρφ...μπλιαχχρρ.φτου φτου) Συγνώμη για τον εμετό, συνεχίζω. Ο κομπλεξικός, οπισθοδρομικός και επι 100 συναπτά έτη πεοπαίκτης βαμπίρ, δεν υποχωρεί με τίποτα στα παρακάλια και τις συνεχείς προκλήσεις του πεινασμένου για πούτσο  δεκαεπτάχρονου, η οποία του τα πρήζει αυτουνού και εμάς ταυτόχρονα, επι τρεις ταινίες για να της τον χώσει. Αλλά όοοοχιι...εκεί ο πούστης, επιμονή...πρώτα θα παντρευτούμε και μετά φλόκι...ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΟΥΤΣΟ!!!
Ο Τζέικομπ απο την άλλη, στεναχωρημένος που δεν έχει το τσόλι για πάρτυ του, έχει έχθρα μεγάλη με τον Πυγολαμπίδα και συχνά κοιτιούνται με βλέμματα γεμάτα μίσος αλλά και πονηρές υποσχέσεις. Είμαι σίγουρος οτι ίσως κάπου βαθιά μέσα τους θα ήθελαν να παρατήσουν το πορνίδιο και να παρθούν μεταξύ τους, αλλά αυτό είναι σενάριο για άλλη ταινία. Παρόλο λοιπόν που αυτή δεν θέλει να του κάτσει, δεν τον αφήνει και σε ησυχία, και όποτε έχει προβλήματα με τον Πυγολαμπίδα, ή όταν αυτός λείπει, τρέχει και του τρίβεται. Ο μαλακοβιόλης αυτός, αντί να γίνει λύκος και να την περάσει γαμιώντας απο όλο το δασωμένο βουνό, κάθεται και κάνει ότι του λέει και τελικά γίνεται πιο γλίτσας και υποτακτικός και απο δεκατριάχρονο καυλωμένο αγοράκι, που έχει πενήντα ονειρώξεις την ημέρα για την φίλη της μεγάλης αδερφής του. ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΟΥΤΣΟ!!!

Η ψυχαναγκαστική σχέση που έχουν το πορνίδιο και ο Πυγολαμπίδας, είναι για πολλές κοπέλες ο απόλυτος ρομαντισμός και θα ήθελαν και οι ίδιες να νιώσουν κάτι τόσο δυνατό. Ουσιαστικά δηλαδή, αυτή η αρρωστημένη σχέση που παρατηρούμε στις τανίες, αυτό το αγκίστρωμα, η απόλυτη εξάρτηση του ενός απο τον άλλο, οι υπερβολικές δηλώσεις αγάπης και αφοσίωσης και όλα αυτά τα σιχαμένα χωρίς κάν να έχει πέσει κοκό, είναι για κάποιες ρομαντικό και έχει αξία. Ακούστε κυρίες μου για να μάθετε δυο πράγματα. Δεν έχει καμια, μα ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΑ να είναι ο άλλος άρρωστος μαζί σου και να μη μπορεί μακριά σου. Δεν έχει καμία αξία να μην μπορεί να είναι με κανέναν άλλο, παρα μόνο με εσένα και καμία απολύτως αξία να μην μπορεί να ευχαριστηθεί τη ζωή του παρα μόνο μαζί σου. Ξέρετε τι έχει αξία; Να μπορεί να ζεί κάποιος μακριά σου, να μπορεί να περνάει καλά χωρίς εσένα, να μπορεί να είναι και με άλλους, αλλά να μη θέλει... Όταν το συναίσθημα είναι αρρωστημένο, δεν έχει αξία ούτε είναι ρομαντικό, απεναντίας είναι για γέλια.

Ας κλείσω με το συγκεκριμένο θέμα σχολιάζοντας το πόσο άσχημα βίασε την μυθολογία των βρικολάκων το πουταναριό που έγραψε αυτές τις αηδίες. Ναι για εσένα μιλάω Stephanie. Κορίτσι μου δεν έχεις μάθει οτι βρικόλακες και ήλιος δεν κάνουν χωριό; Ποιός σου δίνει μωρή σαλούφα το δικαίωμα να αλλοιώνεις την οποιαδήποτε καθιερωμένη μυθολογία,  βιάζοντας βασικές αρχές της; Επίσης μπορεί σαν κοριτσάκι να μην είχες λεφτά να αλλάξεις ούτε βρακί, οπότε μπορεί να απέκτησες για κάποιον ηλίθιο λόγο ένα αρρωστημένο απωθημένο με τη χρυσόσκονη, αλλά να φτάσεις στο σημείο να σκεφτείς βαμπίρ που αστράφτουν στον Ήλιο σαν χριστουγεννιάτικα δέντρα, είναι πραγματικά τραγικό. Και εσείς φίλες μου που σας αρέσει αυτός ο παπάρας, πείτε μου, πόσο γελοίες είναι οι σκηνές, που κάθεται ο ξενέρωτος με το πουτανί στο λιβάδι και αυτός λάμπει σαν να του έχουν χώσει 5.000.000 λάμπες (οικονομίας) στο κώλο; Τι λάμπει γαμώ την κοινωνία μου; Πόσο πιο μαλακισμένη ιδέα θα μπορούσε να είχε συλληφθεί δηλαδή για βαμπίρ; Ωπ, για κάτσε λίγο..... και όμως πάρχει...τα βαμπίρ έχουν και ειδικές δυνάμεις λέει. Διαβάζουν μυαλά, βλέπουν στο μέλλον (που δεν υπάρχει), προκαλούν πόνο με τη σκέψη, ααα και είναι όλοι απόγονοι του Flash. Χαχαχαχα, την πουτάνα, δεν έχει ιερό και όσιο. Καλά σίγουρα δεν γίνεται να βιάσει και άλλο αυτον τον θρύλο. Σιγουρα, δεν πάει πιο χαμηλά. Ή μήπως πάει; Βρικόλακες χορτοφάγοι; ΧΟΡΤΟΦΑΓΟΙ; Εδώ κοροιδεύουμε τους κανονικούς ανθρώπους όταν γίνονται χορτοφάγοι και τώρα μας ζητάς να αποδεχθούμε χορτοφάγους βρικόλακες; εντάξει μπορεί να είσαι παντελώς για τον πούτσο, αλλά αναγνωρίζω οτι έχεις φαντασία τουλάχιστον....ψώλα!

Εν κατακλείδι, το Twilight είναι μακράν ότι πιο παιδιάστικο έχει παιχτεί ποτέ σε κινηματογραφική αίθουσα. Ακόμα και το Χάρι Πότερ είναι πιο σοβαρό και σαν ταινία και σαν υπόθεση, και αυτό λέει πολλά.


Κράχτε ελεύθερα τώρα, σας έδωσα άλλωστε πάτημα με το twilight, αλλά εγώ πάω να την κάνω γιατί έχω δουλειά και πρέπει να συνεχίσω. Πριν φύγω να υπενθυμίσω σε όλους οτι την Παρασκευή θα καταστραφεί ο κόσμος.... Είχα γράψει κάποτε κάτι για το 2012 εδώ και πραγματικά θα ήθελα αν υπάρχει κάποιος που πιστεύει οτι θα γίνει το μπουμ, να το πει εδώ, για να αρχίσουν τα στοιχήματα. Επίσης όταν τελικά πάει 22 του μηνός, προσκαλώ όλους όσους γνωρίζουν κάποιον τέτοιο άνθρωπο, είτε αυτός είναι συγγενής, φίλος ή γκόμενος, να του υπενθυμίσουν τι παπαριές έλεγε, να του εξηγήσουν οτι προφητείες και παπαριές δεν δούλεψαν ποτέ, και αν προσπαθήσει να βρει δικαιολογία, να τον φτύσουν στη μούρη!

Αυτάααααα....

Τα λέμε.

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

The Sex Guru

Ως γνωστόν, οι εμπειρίες μου και οι γνώσεις μου σε σχεδόν όλα τα θέματα του σύμπαντος, είναι απεριόριστες και ολόσωστες. Για αυτό και δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο, άνθρωποι που είναι αρκετά τυχεροί ώστε να με γνωρίζουν, να έρχονται ενίοτε και να ζητάνε τη συμβουλή μου. Πρόσφατα λοιπόν είχα να απαντήσω και να δώσω λύσεις σε θέματα, ερωτήσεις και απορίες που αφορούν κυρίως στο σεξ. Είναι ανούσιο να πω οτι η ειδίκευση μου στον σεξουαλικό τομέα δεν έχει προηγούμενο, μιας που όλοι το ξέρουν. Δίπλα μου ο Καζανόβας είναι σαν τον Τσάντλερ δίπλα στον Τζόϊ. Ο Χωστήρας, που φημίζεται για τις σεξουαλικές του περιπέτειες (σύμφωνα με τα λεγόμενα του πάντα) είναι μπροστά μου, ότι είναι η Κάντυ-Κάντυ μπροστά στη Jenna Jameson. Ο Rocco Siffredi ακόμα με παίρνει τηλέφωνο που και που και με ευχαριστεί για τα πράγματα που του έχω μάθει. Εν πάσει περιπτώσει, επειδή είμαι ταπεινός σαν χαρακτήρας και δεν μου αρέσει να περιαυτολογώ για το πόσο αξεπέραστα και μοναδικά γαμάτος είμαι, ας περάσουμε στο ψητό.

Θα ακολουθήσουν κάποιες ερωτήσεις που έχω κληθεί κατα καιρούς να απαντήσω, είτε απο άνδρες είτε απο γυναίκες. Θα χωρίσουμε αυτές τις ερωτήσεις μαζί με τις απαντήσεις τους, σε δυο κατηγορίες: αυτές που απασχολούν τους άντρες και αυτές που απασχολούν τις γυναίκες, ώστε να μπορεί κάποιος να ανατρέξει εδώ στο μέλλον (σαν manual), αν χρειαστεί βοήθεια.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΝΤΡΩΝ

Η κοπέλα μου θέλει να μου βάλει δάχτυλο στο κωλαρίγκο μου την ώρα που κάνουμε σεξ. Τι να κάνω;
Η απάντηση είναι ΟΧΙ, μην την αφήσεις. Εξηγούμαι: Σε μια ετεροφυλική σχέση, ο άνδρας είναι αυτός που αναλαμβάνει το γαμήσι, με τον ίδιο τρόπο που η γυναίκα αναλαμβάνει το ξεσκόνισμα ή το μαγείρεμα. Διάφορες γυναίκες, αλλά και άντρες, ισχυρίζονται οτι, το να βάλει η κοπέλα δάχτυλο δεν σε κάνει αυτομάτως πισωγλέντη και οτι στην τελική στο σεξ πρέπει να δοκιμάζεις πράγματα. Επιπλέον, στηρίζονται στο βιολογικό γεγονός οτι υπάρχουν νευρικές απολήξεις που καταλήγουν στη σούφρα μας και άρα αυτό δικαιολογεί την ενδεχόμενη παραβίασή της, μια που υποθετικά θα σου αρέσει κιόλας. Εγώ εδώ θα διαφωνήσω. Δεν υπάρχει λόγος να δοκιμάσεις τα πάντα. Με αυτή τη λογική, κάτσε να σε χέσω κιόλας να δούμε αν θα σου αρέσει. Το οτι υπάρχουν οι νευρικές απολήξεις εκεί δεν αποτελεί επιχείρημα για να μου διαρρήξεις το κωλοτρυπήδιον μου. Για μένα που είμαι 100% άντρας, το ποιος χώνει τι και σε σε ποιον, είναι απλή συνεπαγωγή και συμβολίζεται όπως παρακάτω:

 Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί αυτή η συνεπαγωγή να γίνει διπλή και ο λόγος είναι οτι, αν αφήσεις την γυναίκα να σου βάλει δάχτυλο μια φορα, θα συμβεί ένα απο τα εξής:
- Όλοι ξέρουμε πόσο αχάριστες και αχόρταγες είναι οι γυναίκες. Αργά ή γρήγορα θα το ξαναζητήσει,  το ένα δάχτυλο θα γίνουν δύο, μετά τρία, μετά θα πάμε σε καρότο, αγγούρι, μελιτζάνα και διάφορα ζαρζαβατικά, ώσπου να καταλήξουμε στο strap on. Αν αυτό δεν σε κάνει πούστη δεν ξέρω τι άλλο.
- Η μεγάλη πλειονότητα των γυναικών θέλει δίπλα της έναν άνδρα. Και όταν λέμε άνδρα, εννοούμε κάποιον που να ξέρει να χτυπάει το χέρι στο τραπέζι και να λέει ΟΧΙ ενίοτε,και κάποιον που κρατάει τα χαλινάρια στη σχέση. Με το που θα κάτσεις να φάς δάχτυλο, αυτός ο σεβασμός, ο ανδρισμός αν θες, κλονίζεται, αφού στα μάτια της γίνεσαι πλέον λίγο ντιγκι-ντάνγκας. Ακόμα και αν δεν χαθεί τελείως, σίγουρα μειώνεται και είναι αρκετά πιθανό κάποια στιγμή να την χάσεις, όταν θα βρεθεί κάποιος πιο αρρενωπός κυνηγός απο σένα.

Η κοπέλα μου θέλει να την γλείψω αλλά εγώ σιχαίνομαι. Τι να κάνω;
Καταρχάς grow a pair και κάνε το καθήκον σου σαν άντρας. Το πινέλο είναι ιστορικώς εξακριβωμένο ως ένα απο τα πιο ισχυρά σεξουαλικά όπλα. Αν θες να εξτασιάσεις σεξουαλικώς μια γκόμενα, θα πρέπει εκτός άλλων να γλείψεις και να γλείψεις και καλά. Τι θα πει σιχαίνεσαι ρε; αυτό είναι κάτι που θα έλεγε γκόμενα και μάλιστα μικρή και άβγαλτη. Σιχαίνονται οι άνδρες; Δηλαδή τότε οι γυναίκες τι να πουν; Εδώ για πορδές, μύξες ή σάλια να μιλήσεις μπροστά τους και αηδιάζουν, αλλά μια χαρά σου γυαλίζουν το τυρογαριδάκι σου (τουλάχιστον οι περισσότερες), και όταν δεν το κάνουν εσύ γκρινιάζεις. Όλα και όλα, είμαι υπερ της ίσης μεταχείρισης στο σεξ. Αν θέλει η γυναίκα σου να την περάσεις ένα χέρι, εσύ να την περνάς τρια! και όχι προχειράτζες, θέλω φουλ 10λεπτο το λιγότερο, μη με κάνετε και ρεζίλι. Μην τεμπελιάζετε γιατί θα βρεθείτε προ εκπλήξεων. Μπογιατζήδες κυκλοφορούν πολλοί...

Έχω παρατηρήσει οτι όσο πιο άγριος γίνομαι στο σεξ, τόσο πιο πολύ γουστάρει η γκόμενα. Λες να την αρχίσω και στα μαπίδια;
Είναι γεγονός οτι πολύ μεγάλο ποσοστό των γυναικών, γουστάρουν αγριάδες στο κρεββάτι. Ακόμα και κορίτσια που το παίζουν νάζι και ιστορία, μπορούν να βγάλουν τελείως άλλο εαυτό, αν βρεις το κουμπί τους. Προσοχή όμως εδώ, γιατί το πως ερμηνεύει η καθεμία την αγριάδα διαφέρει τόσο πολύ, που ενώ η 'Χ' γκόμενα θέλει να την κοπανάς με ένα μαδέρι στο κεφάλι την ώρα της συνουσίας,  η 'Ψ' έτσι και απλά της σφίξεις λίγο παραπάνω το κωλομέρι, θα αρχίσει να τσιρίζει, θα φωνάζει βοήθεια, θα σε κοπανήσει νομίζοντας οτι βρίσκεται σε αυτοάμυνα και θα σου κάνει και μήνυση για σεξουαλική κακοποίηση. Θέλει λοιπόν ιδιαίτερα προσεκτικές και στρατηγικές κινήσεις το θέμα. Πάντα ξεκινάμε με μικρά, ανεπαίσθητα, σχεδόν ανύπαρκτα χαστουκάκια στον πισινό. Όσο το ταίρι μας δεν δίνει σημασία ή φαίνεται να το απολαμβάνει, τότε ολοένα και περισσότερο -αλλά σταδικά πάντα- αυξάνουμε την δύναμη της φαπούλας. Όταν αντιμετωπίσουμε το πρώτο δισταγμό, την πρώτη μικρή κραυγή, τότε πρεπει να αναλογιστούμε αν πρόκειται για πραγματικό παράπονο, ή θεατρινισμούς. Στατιστικά πάντα, η πρώτη κραυγή ανήκει στην κατηγορία "βαράτε με και ας κλαίω" και μπορείς να προχωρήσεις δυο σκάλες ακόμα στην ένταση της μάπας, πριν αρχίσουν να σου χτυπάνε μπάτσοι το κουδούνι. Τώρα, αν το threshold της γκόμενας στον πόνο είναι μεγάλο, πάμε σε άλλες τεχνικές που περιλαμβάνουν σφίξιμο του λαιμού (σαν πνίξιμο), τράβηγμα μαλλιών κλπ κλπ. Σε προχωρημένες καταστάσεις μπορείς να τα κανεις όλα αυτά μαζί, οπότε το σεξ μετατρέπεται σε ξύλο και τελικά δεν θα ξέρεις αν θες πιο πολύ να τη γαμήσεις ή να την κλωτσήσεις την γκόμενα. Για αυτό και συνιστώ πάντα μέτρο.

Είναι οκ να γλείφω εκεί που έχει πάντα σκιά;
Πρόσφατα ο Gabriel (ναι ο γνωστός) μου είπε οτι συζήταγε με εναν "φίλο" του, για το αν είναι οκ να γλείφουνε κωλοτρυπίδες. Δεν ξέρω αν εννοούσε ο ένας του άλλου ή κάτι διαφορετικό, και δεν ειμαι εδώ για να κρίνω κανέναν  (γκουχ-γκουχπούστης-γκουχ), αλλά επειδή το έχω ακούσει σαν απορία ξανά, θα ρίξω φως σε αυτό το "σκοτεινό" ανθρώπινο σημείο. Όλοι ξέρουμε οτι ο κώλος είναι η αποχέτευση του ανθρωπίνου σώματος και ως εκ τούτου, λύματα (ή αλλιώς κουράδες) περνάνε αρκετά συχνά απο εκεί. Το γεγονός αυτό, αποτελεί απο μόνο του μια πολύ καλή δικαιολογία για να μη βάλεις την γλώσσα σου εκεί. Μπορεί τελικά όμως, αν θελήσεις να παραβιάσεις αυτήν την είσοδο, να πρέπει να την προετοιμάσεις και παρόλο που υπάρχει και η βαζελίνη, τα φυσικά λιπαντικά είναι πάντα καλύτερα. Μιλώντας πάντα για σχέση άντρα-γυναίκα (αφήνω την άλλη περίπτωση να μας την εξηγήσει ο Gabriel με το φίλο του) θα έλεγα οτι, αν ο άντρας πάνω στην μανία του να μπει απο την πίσω πόρτα, ρίξει και κανα-δυο γλωσσίδια προς κώλο μεριά, δεν είναι τόσο κακό σαν ιδέα και νομίζω οτι μπορεί να ερεθίσει αρκετά και την κοπέλα. Βασική προυπόθεση η τελευταία να έχει κάνει μόλις μπάνιο και να έχει ρίξει και δυο-τρια φσιτ απο detol στην εν λόγω περιοχή για απολύμανση. Αν ακολουθηθουν πιστά οι παραπάνω οδηγίες νομίζω οτί μπορούμε να μιλάμε για ασφαλή πλέον απόλαυση οπότε ναι, γλείψτε ελεύθερα!


ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Ο φίλος μου προσπαθεί να με πείσει να κάνουμε παρτούζα, αλλά εμένα η μαμά μου με έμαθε να κάνω "έρωτα" με έναν άνδρα τη φορά.... Τι να κάνω;
Αν και κάθε φορά που ακούω τη λέξη "έρωτα" αντί για σεξ, μου έρχεται στο μυαλό ο Ριτζ απο την τόλμη και γοητεία και μου έρχεται να ξεράσω, θα συμφωνήσω οτι "έρωτα" (μπλουαφθθχχ μπλιααουρφφ) κάνεις μόνο με έναν, αλλά "σεξ" μπορείς να κάνεις και με πολλούς αμα λάχει. Η αλήθεια είναι ότι κάθε  σοβαρός άντρας που γνωρίζω, θα πούλαγε τις γιαγιάδες και τους παππούδες του ακόμα, για την ευκαιρία να συμμετέχει σε μια καλά οργανωμένη παρτούζα. Η παρτούζα είναι γενικά ένα απο τα πιο πρόστυχα όνειρα όλων των αντρών και όποιος το αρνείται δεν πείθει κανέναν. Οπότε σίγουρα αν δεχτείς να κάνεις το χατήρι του, θα το εκτιμήσει δεόντος. Απο την άλλη είναι δύσκολο πλέον να σε βλέπει σαν το αγνό, αθώο κοριτσάκι του αν έκανες σταυροδρόμια λίγες μέρες πριν. Εξαρτάται λοιπόν τι θέλεις απο αυτόν τον τύπο, τι γουστάρεις να κάνεις, τι γουστάρει αυτός κλπ κλπ. Όπως έχω πει και παλιότερα, η παρτούζα είναι αγάπη καλό μου, είναι αγάπη όμως χίπικη, φιλική και φλου και δεν περιέχει μέσα έρωτες και συναισθήματα βαθειά. 

Ο φίλος μου θεωρεί οτι η τρίχα ειναι αντριλίκι.. πως να του το φέρω οτι ειναι σαν αρκούδα;
Είναι απλό. Την επόμενη φορά που θα βρεθείτε στο κρεββάτι, άστον να πάει πρώτος να γδυθεί και να ξαπλώσει, εσύ θα φορέσεις μια αποκριάτικη στολή αρκούδας, και λίγο πριν μπεις και εσύ στο δωμάτιο θα πετάξεις ένα μεγάλο φρέσκο σολoμό στο κρεββάτι και θα ορμήξεις απο πάνω του μουγκρίζοντας και θα αρχίσεις να δαγκώνεις τον ωμό σολομό, γνέφοντας του ταυτόχρονα να συμμετέχει στο τσιμπούσι. Ε, αν δεν αντιληφθεί το υποννοούμενο ίσως είναι όντως αρκούδα. Πάντως θα ήθελα να συμπληρώσω οτι εσείς οι γυναίκες ορισμένες φορές το παρακάνετε με τον ορισμό της αρκούδας. Ίσως έχετε συνηθίσει πλέον την ιδέα του τελείως άτριχου άντρα και όταν δείτε κάποιον με δυο τρίχες στο στήθος νομίζετε ότι έσκασε μπροστά σας o Bigfoot! Για χαλαρώστε λίγο ρε κορίτσια. Χαλαρώστε και αποφασίστε επιτέλους! Ξέρετε πόσες έρχονται κατα καιρούς και μου λένε: "ίιιιιουυυ γνώρισα αυτόν και έχει τρεις τρίχες στην πλάτη και είναι αηδία! ίιιιιουυυυ", ενώ ταυτόχρονά οι άλλες μισές: "ίιιιιιουυυυ, σιχαίνομαι τους άντρες που τα ξυρίζουν όλα και έχουν λείο δέρμα σαν γυναίκας, ίιιουυυυ". Αντί να κάνετε σαν χαλασμένα ασθενοφόρα και να μου ζαλίζετε εμένα τον φαλλό (για να μη πω τίποτα άλλο) με διλλήματα περι τριχών, απλά αποφασίστε τι θέλετε και διαλέξτε. Πάντως να ξέρετε. Αν δεν είναι ο άντρας σαν τη γούνα που βάζω το χειμώνα πάνω στο καναπέ για ζεστασιά, τότε δεν υπάρχει λόγος για ξυρίσματα. Θα το αναλύσω αυτό στην ακριβώς απο κάτω ερώτηση.

Ο φίλος μου βάζει πιο πολλές κρέμες απο μένα καθημερινά, να ανησυχώ μήπως είναι  πισωγιομίδης;
Όχι, δεν νομίζω οτι χρειάζεται να ανησυχείς για κάτι τέτοιο. Όπως ανέφερα και πιο πάνω, υπάρχουν άντρες που, για παράδειγμα, ξυρίζονται μέχρι και στις μασχάλες και ο λόγος τους είναι καθαρά καλλυντικός. Ως γνωστόν, στην εποχή μας έχει εξαπλωθεί σημαντικά το πρότυπο του "metrosexual" άντρα. Του άντρα που προσέχει αρκετά την εμφάνισή του σε βαθμό ίδιο, αν όχι περισσότερο και απο γκόμενα. Τώρα, σημαίνει άραγε, οτι όποιος προσέχει την εμφάνισή του, είναι α πουστεριόρι γκέιλορντ; Ξαναλέω, όχι. Μπορεί στα δικά μου μάτια να είναι λίγο φλώρος, λίγο θύμα της μόδας και των περιστάσεων. Μπορεί η αυτοπεποίθηση του και η αυτοεκτίμησή του να μην είναι αρκετά ανεπτυγμένες και να ψάχνει υποκατάστατα στα ράφια της Estee Lauder, της clinique και της (Φ)L'oreal. Μπορεί να μην είναι και ο μέγιστος βαρβατίλας, οκ. Αλλά Κωλόμπο δεν τον λες. Τώρα, αν αρχίζουν να εξαφανίζονται κραγιόν και σου ζητήσει να ανταλλάξετε και εσώρουχα, εκεί έχεις πρόβλημα.

Ο φίλος μου θέλει να με πάρει απο κώλο αλλά εγώ πονάω, τι να κάνω;
Υπομονή. Υπομονή και σάλιο κορίτσια. Όπως λέει και ο κατα καιρούς σοφός λαός: "Με σάλιο και υπομονή, και ο κώλος γίνεται μουνί...". Καταλαβαίνω τι τραβάτε, όμως όλα σε αυτή τη ζωή είναι θέμα  προσαρμογής. Θα μου πεις, "γιατί πρέπει να προσαρμοστώ στην ιδέα (και πολύ παραπάνω στην πράξη) κάποιου να μου παραβιάζει τον μονάκριβό μου πισινό; Πόσο μάλλον όταν πονάω τόσο πολύ;" Εύλογη ερώτηση, αλλά η απάντηση εξαρτάται απο το πόσο αγαπάς τον φίλο σου. Αν δεν είναι και ο εκλεκτός σου, τότε αγνόησε τον και ας αποδεχτεί αυτό που έχει. Αν θες να τον ευχαριστήσεις όμως που και που (οχι συνέχεια κιόλας) κάνε του τη χάρη. Ο κώλος είναι μια ιδέα. Δεν είναι τόσο η σωματική αίσθηση που προκαλεί ευχαρίστηση, όσο η ψυχολογική και ως εκ τούτου, δεν είναι κάτι που χρειάζεται να κάνεις συνέχεια. Δες το σαν ανταμοιβή που σε ανέχεται τις μέρες του μήνα που σε πιάνουν τα "ορμονικά" σου, γιατί και εκείνος πονάει τότε, αλλά υπομένει. Και στην τελική χαλάρωσε λίγο και προσπάθησε να το απολαύσεις. Που ξέρεις, μπορεί και να σ'αρέσει τελικά, γιατί και εσύ άλλωστε έχεις νευρικές απολήξεις εκεί.


Υπάρχουν πολλές ακόμα ερωτήσεις που έχω απαντήσει κατά καιρούς, απλά επέλεξα να συμπεριλάβω εδώ τις πιο δημοφιλείς για να βοηθήσω όσο περισσότερο κόσμο μπορώ. Αν έχετε κάποια απορία, ερώτηση ή και προβληματισμό ακόμα, που να αφορά στην σεξουαλική σας ζωή, μη διστάσετε να τον γράψετε στα σχόλια και αφού γελάσουμε όλοι θα σας βρω εγώ την βέλτιστη λύση.

Εις το επανιδείν
The Sex Guru



Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Τι λέει ο κόσμος...part 2

...όταν δεν έχει ιδέα απο στρατηγική:
η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση
Ναι σίγουρα...φανταστείτε στις Θερμοπύλες, οι Έλληνες, που ήταν μόνο κατά ΔΙΑΚΟΣΙΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ λιγότεροι, να μην εκμεταλλευόντουσαν το τεράστιο στρατηγικό  πλεονέκτημα που τους έδιναν τα στενά του εδάφους για να απωθήσουν τον εχθρό, παρά φωνάζοντας ηρωικές κραυγές όπως: "πάρτε τους και τα σώβρακα", "πάμε παιδιά, μόνο πενήντα ο καθένας πρέπει να φάμε", "βουρ στο πατσά, η άμυνα είναι για τις κότες!" και άλλες τέτοιες ηρωικές ατάκες, να ορμούσαν στην ανοικτή πεδιάδα να αντιμετωπίσουν τον οχτρό! Φανταστείτε τον Λεωνίδα, όταν του ζήτησαν τα όπλα, αντί για το γνωστό "μολών λαβέ", να έλεγε: "άσε μεγάλε θα στα φέρουμε εμείς στη σκηνή σου". Ξέρετε όμως γιατί δεν το είπε αυτό ο Λεωνίδας; γιατί δεν ήταν καθυστερημένος, όπως ο κάθε ροδέλας, που ξεστομίζει ότι μαλακία ακούει χωρίς να σκεφτεί. Η άμυνα των σπαρτιατών ήταν ίσως η καλύτερη άμυνα στα χρονικά και ουσιαστικά ξεκώλιασε μια απο τις αγριότερες και φοβερότερες επιθέσεις όλων των εποχών και αν δεν ήταν το προδοτική σαρανταποδαρούσα, ακόμα ξύλο θα τρώγαν οι Πέρσες. Κάθε γενίκευση είναι κακή. Σε κάθε είδους μάχη ζυγίζεις τις επιλογές σου ανάλογα με τις δυνάμεις σου και τις δυνάμεις του εχθρού. Αν είσαι στη ζούγκλα και σε κυνηγάνε δέκα αράπηδες να σε σοδομίσουνε, τότε  κρύβεσαι και τους αποφεύγεις ή τους αντιμετωπίζεις έναν-έναν, δεν τρέχεις καταπάνω τους με το κοντάρι στο χέρι. Σε κάθε είδους αγώνα υπάρχει η στιγμή που πρέπει να κάνεις επίθεση και η στιγμή που πρέπει να κάνεις άμυνα. Σε γενικές γραμμές, η καλύτερη άμυνα, είναι πάντα η άμυνα και η καλύτερη επίθεση είναι συνήθως η πούστικη επίθεση αλλά πάντα η επίθεση.


...όταν είναι γεννημένος loser:
αξία έχει η συμμετοχή, όχι η νίκη
Η νοοτροπία του μαλάκα, του loser. Εγώ ρε κεφτέ και κομπολόι να παίζω θέλω να νικάω, τι με πέρασες; Η παραπάνω πρόταση ισχύει ΜΟΝΟ σε περιπτώσεις που η συμμετοχή σου σε κάποιου είδους αγώνα, θα ήταν υπο άλλες συνθήκες αδύνατη. Ένα παράδειγμα είναι ας πούμε να είσαι ανάπηρος και να συμμετέχεις σε αγώνα δρόμου. Θέλει αρχίδια, θέλει προσπάθεια και θέλει και πολύ σκληρή δουλειά μόνο και μόνο για να συμμετέχεις οπότε, ναι, μαζί σας. Τώρα αν είσαι αρτιμελής, και αγωνίζεσαι με άλλα αρτιμελή άτομα σε κάποιο άθλημα για παράδειγμα, τότε ποιός ο λόγος να πάρεις μέρος αν όχι να νικήσεις; Το σκορ τι το μετράμε δηλαδή; για να καίμε ρεύμα στα ταμπλό; για φιγούρα; Ακούμε συχνά επίσης την άλλη τραγική μαλακία στα σπορ: "Παίξαμε για τη νίκη σήμερα..."..σώπα ρε μαλάκα; δηλαδή τις άλλες μέρες πήγαινες για την ήττα παπάρα; που μου πουλάς και ύφος; Τι μαλακίες λέει ο κόσμος ρε πούστη μου και έχει και το θράσσος να τις λέει με σοβαρότητα και με στόμφο. Ειδικά η ηττοπαθής, αδελφίστικη νοοτροπία του "ε, δεν πειράζει που ρουφήξαμε τόσο μεγάλο παπάρι και ο κόσμος γελάει μαζί μας, αρκεί που πήραμε μέρος" μου τη σπάει τόσο άσχημα, γιατί την μεταφέρουν στα παιδιά απο νεαρή ηλικία και καταλήγουμε να έχουμε γεμίσει φλώρους και μετριότητες, επειδή κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά τον ανταγωνισμό. Αυτό έχει το εξής αποτελέσμα κατά την γνώμη μου: Τα καλομαθημένα μπουμπούκια δεν συγκινούνται απο μια ήττα πλέον και δεν προσπαθούν να βελτιωθούν σε τίποτα. Ποιός ο λόγος να γίνεις καλύτερος όταν σε επαινούν ακόμα και αν είσαι για γέλια; Γιατί τα παιδιά να επιβραβέβονται ανεξερτάτητως επίδοσης; ειναι αυτή η αλήθεια που θα αντιμετωπίσουν στην ζωή τους; Δεν εννοώ φυσικά οτι δεν πρέπει κανείς να αποδέχεται την ήττα όταν αυτή του χτυπάει την πόρτα. Όμως κάθε ήττα πρέπει να είναι ένα μάθημα και εργαλείο, το οποίο θα αξιοποιήσεις στην προσπάθεια σου να εξελίχθείς, και όχι λάφυρο που θα το κρεμάς με περηφάνεια στο λαιμό σου. Χαμένε...εε χαμένε...


...όταν δεν ξέρει πως να αντιμετωπίσει ένα άσχημο γεγονός:
ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός
Αυτή η μαλακορήση μου θυμίζει το χριστουγενιάτικο τραγούδι:  "γέρε Χρόνε φύγε τώρα, πάει η δική σου η σειρά, ήρθε ο νέος με τα δώρα.." και τη γνωστή αηδιαστική συνέχεια. Διαχρονική, ηλίθια ανάγκη του καθυστερημένου κόσμου να δίνει ανθρώπινη υπόσταση σε ότι δεν καταλαβαίνει. (Χρόνος, Θάνατος, Γη, Ήλιος, κ.α.) Τι ακριβώς γιατρεύει ο χρόνος όμως και τι όχι; Για να δούμε κάποιες περιπτώσεις. Αν έχεις 50 πυρετό, συνάχι με ροζομπλέ μύξες, βήχα με πρασινοκόκκινο φλέγμα, χέζεις φακές και όλα τα γνωστά σιχαμένα, τότε μάλλον λιώνεις απο μέσα και είτε ετοιμάζεσαι για οδυνηρό ψόφο (και άρα πας σε κοράκι) ή πλακώνεσαι στα σιρόπια και στις αντιβιώσεις . Σίγουρα πάντως δεν μετράς λεπτά και ώρες μπας και ηρεμήσει ο κώλος σου. Αν έχεις καρκίνο, ή κάποια ανίατη ασθένεια, πας στους γιατρούς και ελπίζεις η επιστήμη να έχει προχωρήσει και άλλο στις θεραπείες της, δεν κάθεσαι όμως στον καναπέ σου και χαζεύοντας ανέμελος τηλεόραση, μήπως βαρεθεί η ασθένεια και φύγει. Αν κόβεις καρότα γυμνός και κόψεις το τυρογαριδάκι σου κατά λάθος, τότε αν δε μπορεί να στο ράψει ο γιατρός, όσο και να περιμένεις, τσουτσού δεν φυτρώνει άλλη, τέλος! Θα λες με νόημα "μου σηκώθηκε.....η τρίχα" και θα εννοείς όντως την τρίχα μόνο... Αν πάσχεις απο ερωτική απογοήτευση, βγαίνεις έξω με τους φίλους σου, κάνεις πράγματα για σένα μόνο, απολαμβάνεις την ελευθερία σου και ταυτόχρονα πηδάς οτιδήποτε ανήκει για σένα στην κατηγορία "σμπρώξαμπλ" (παρεπιπτόντως το "ο έρωτας, με έρωτα περνάει" είναι μεγάλη μαλακία και αυτό...). Αν απέτυχες επαγγελματικά, βρίσκεις άλλη δουλειά. Αν έχεις ψυχολογικά τα λες στους ανθρώπους που σε αγαπάνε ή πας σε ψυχίατρο. Αν σου κλέψουν τα πράγματα ή το αυτοκίνητο, παίρνεις άλλα. Ο χρόνος δεν κάνει τίποτα, αν δεν κουνήσεις εσύ τον κώλο σου. Ξύπνα!


...όταν φιλοσοφεί με τη δεινότητα ενός καθυστερημένου δεκάχρονου:
ζήσε την κάθε μέρα σαν να ήταν η τελευταία σου
Ευτυχώς που ο νόμος δεν ορίζει την ηλίθιότητα ως αναπηρία, αλλιώς δεν θα βρίσκαμε να παρκάρουμε πουθενά. Τι εμετική, γλυκανάλατη κουραδοφιλοσοφία είναι αυτή μα τον Κρομ; Εγώ αν ήξερα οτι ήταν η τελευταία μου μέρα, θα κοπάναγα ένα σωρό κόσμο που μου τη σπάει και μετά θα βούταγα χωρίς αλεξίπτωτο απο αεροπλάνο στα 50.000 πόδια για να δω τη θέα πριν τα κακαρώσω. Θα είχα ζωσμένα πάνω μου και είκοσι κιλά C4 και θα έκανα μια τρούπα στο έδαφος, η οποία θα ονομαζόταν μετά "ο κρατήρας του Alza", πρώτον για ακόμα πιο εντυπωσιακή έξοδο και δεύτερον γιατί ανέκαθεν μου άρεσε η ιδέα να βρεθώ σε τροχιά γύρω απο τη γή...έστω και σε τεύχη. Η λογική λέει πάντως οτι, αν ζήσω έτσι μια μέρα, τότε κατά ένα περίεργο λόγο αυτή θα γίνει αυτόματα η τελευταία μου. Πέρα απο την πλάκα όμως, μόνο εμένα μου φαίνεται τραγικά παράλογη η φράση αυτή; Θεωρώ οτι αν πεις σε κάποιον οτι σήμερα είναι η τελευταία του μέρα, πιθανότατα θα πάθει σοκ, θα αρχίσει να αποχαιρετάει συγγενείς και γνωστούς με λυγμούς, θα πέσει σε κατάθλιψη, θα συντριβεί συναισθηματικά, θα αρχίσει πιθανότατα τις προσευχές σε όλους τους γνωστούς θεούς μπας και πετύχει κανέναν με κέφια και γενικά θα είναι Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ!!! Δηλαδή αν το καλοσκεφτείς, η φράση σου λέει: "ζήσε κάθε μέρα σαν να είναι η χειρότερη μέρα της ζωής σου." και εγώ απαντάω: "ρε, άντε και γαμήσου!"



...όταν αναφέρεται σε άλλη μια μεγαλειώδη χριστιανική κλαπαρχιδιά:
μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι
μια απο τις δώδεκα διάνοιες που μαθήτευσαν κοντά στον Χριστό γράφει: "Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστί η βασιλεία των ουρανών" (Ματθ. 5, 3). Με λίγα λόγια, μείνετε αγράμματοι και αμόρφωτοι και θα πάτε στον παράδεισο. Μα τι ήθος, τι γνώση και τι μεγαλείο αναβλύζει τέλος πάντων απο τις διδαχές τις εκκλησίας; Καλά, δεν είναι συγκλονιστικό το πόσο σοφά είναι τα λόγια αυτά; Γιατί σου λέει "καλά μαλάκας είσαι; που να μαθαίνεις τώρα πως λειτουργεί ο κόσμος, και τι είναι αλήθεια και τι όχι; αυτά είναι δύσκολα πράγματα. Μην ασχολείσαι με έννοιες όπως ελευθερία, έρευνα και επιλογή. Αποδέξου αυτά που σου λέμε εμείς σαν απόλυτες αλήθειες, όσο μπούρδες και αν σου φαίνονται, και θα είσαι ευτυχισμένος". Δακρύζω απο συγκίνηση στα σοφά τούτα λόγια. Θα μπορούσε κάποιος κακεντρεχής να πει βέβαια ότι, η φράση αυτή προδίδει μια μισαλλοδοξία απο την πλευρά των Εβραίων, επειδή τα χρόνια που γράφθηκαν αυτά, ο λαός τους ήταν μια αμόρφωτη, βρωμερή και τρισάθλια μάζωξη μίζερων, απολίτιστων και σιχαμένων βοσκών που ζήλευαν και μισούσαν λαούς όπως Αιγύπτιους, Έλληνες, Κινέζους και Ρωμαίους, που είχαν ήδη επιστήμες, έκαναν εμπόριο, διέσχιζαν τις θάλασσες και φιλοσοφούσαν για τα πάντα. Δηλαδή τι πειράζει που οι Εβραίοι τότε ακόμα γαμούσαν κατσίκες, κοιμόντουσαν με τις κότες, και επιστήμη για αυτούς ήταν πως να βγάλεις το κακάδι απο τη μύτη σου χωρίς να γίνεις αντιληπτός απο τους άλλους στην συναγωγή; Αυτή δεν είναι άλλωστε η πραγματική ευτυχία; Η γνώση είναι του διαβόλου, η άγνοια και η αμάθεια είναι του θεού! 


...όταν λέει κάτι που δεν έχει κανένα νόημα:
το έξυπνο πουλί απο τη μύτη πιάνεται
το χαζό δηλαδή απο που πιάνεται, απο τα αρχίδια; Δεν μπορώ να καταλάβω τον παραλληλισμό που θέλει να μεταφέρει ο ποιητής. Εγώ πάντως αν έχω κάνει και χίλιες μαλακίες στη ζωή μου, άντε να πιάστηκα στις δυο, αλλά και πάλι το πουλί μου έμεινε ανέπαφο. Ίσως να υπάρχει φυσικά κάποια εξήγηση για το τι εννοεί η φράση, όμως ίσως να χάθηκε με το πέρασμα των χρόνων. Καθώς εγώ αγνοώ την προέλευση της, θα ήθελα να με διαφωτίσει κάποιος απο τους φίλους εδω πέρα, καθώς βαριέμαι να ψάχνω στο google σήμερα.


...όταν θέλει να πουλήσει σοφιστικέ μετριοφροσύνη:
ένα ξέρω, οτι δεν ξέρω τίποτα
Μεγαλειώδης ατάκα του Σωκράτη, που έχει φάει τόσο βιασμό όσο λίγες. Ο Σωκράτης χρησιμοποιούσε συνήθως αυτήν την τακτική για να εκμαιεύσει απαντήσεις απο τους συνομιλητές του, κυρίως σε ηθικά, πολιτικά και θρησκευτικά ζητήματα. Για παράδειγμα, ερχόταν ο χ,ψ πισωγλέντης και του έλεγε: "άνανδρο εστί το τάδε και το κείνα και μπλα μπλα μπλα" και ο Σωκράτης σκεφτόταν απο μέσα του "τι έλκω ο δύσμοιρος; έκαστος μαλακοκάβλιος ελθέτω και μυρρίων μαλακιών μεταφέρουσιν εν εμού, δεν εγαμιόσαντω λέγω;". Μετά όμως, σαν μαγκιόρος που ήταν απο τους λίγους, ρώταγε: "Οκ για να μιλάς για ανδρεία, τότε ξέρεις τι είναι, για πες μου και μένα να μάθω, που δεν ξέρω." Κάπως έτσι σιγά σιγά, με τη μέθοδο της μαιευτικής -με μικρά λογικά βήματα- έκανε τον κεφτέ με τον οποίο μιλούσε, να αναγνωρίσει το σωστό ή όχι της δήλωσής του, ή να βρει την απάντηση μόνος του -αν έκανε κάποια ερώτηση-. Ο Σωκράτης όμως, δεν ήθελε να εννοήσει οτι, δεν ξέρει απολύτως τίποτα για κανένα θέμα. Ξαναλέω, η παραδοχή της άγνοιάς του, είχε να κάνει με θέματα ηθικά, πολιτικά ή θρησκευτικά, με διλλήματα που δύσκολα μπορείς να πεις αν είναι κάτι σωστό ή λάθος και που είναι πάνω κάτω θέματα φιλοσοφικά και σίγουρα όχι απτά! Έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτό που λέω τώρα, γιατί χιλιάδες φορές σε συζητήσεις με ανθρώπους που δεν σκαμπάζουν γρι απο επιστημονικά θέματα έχω ακούσει την παρακάτω τιτάνια μαλακία: "πως μπορείς να ξέρεις οτι αυτό που λέει η επιστήμη ισχύει; είσαι υπερόπτης! εγώ δεν ξέρω τι ισχύει και άρα εγώ ειμαι ο σοφός, γιατί ξέρω οτι δεν ξέρω τίποτα...". Τι λες ρε παπάρα αλήθεια; Αν κρεμάσω έναν τόνο σκατά ακριβώς πάνω απο το κεφάλι σου, και μετά αφαιρέσω το στερέωμα, δεν ξέρουμε με απόλυτη ακρίβεια οτι τα σκατά θα πέσουν πάνω σου, αν δεν επενεργήσει τίποτα άλλο σε αυτά, πέραν της βαρύτητας; Το ξέρουμε μια χαρά. Λες αν ρώταγες τον Σωκράτη που θα πάνε τα σκατά, να έλεγε "Δε ξέρω;" Ο άνθρωπος ήταν σοφός, δεν ήταν ηλίθιος. Ηλίθιοι είναι αυτοί που αντιγράφουν εκφράσεις μεγάλων ανθρώπων και τις ξερνάνε όπου να'ναι, είτε κολλάνε, είτε όχι. Η επιστήμη έχει ανακαλύψει χιλιάδες πράγματα και μας έχει δώσει πλέον γνώση αρκετή για να λέμε οτι ξέρουμε πολλά. Μπορεί να μην μπορούμε ακόμα να διαχειριστούμε καλά αυτή την γνώση, γιατί σαν είδος είμαστε για γέλια, όμως γνώση έχουμε και όποιος διαφωνεί τα βάζει μαζί μου, και όπως όλοι ξέρουμε δεν είναι φρόνιμο αυτό. Όπως θα έλεγε και ο Σωκράτης: "άπαξ κάποιος διαφώνησον με τις του Άλζα του τρισμέγιστου διδαχές, δια της ανιάτου νόσου της μαλακίας ασθενής εστί, τον μπούλον δε οφείλει να λάβει και εντολή εξ αυτού ότι ήπαγε γαμήσου δια πάντων των αιώνων και σκασμών βγάλοντων"........ γιατί σοφιστικέ μαλακίες πουλάω και εγώ αμα θέλω...


...όταν προσπαθεί να το παίξει Αϊνστάιν:
ο θεός δεν παίζει ζάρια με το σύμπαν
Όπως όλοι οι μεγάλοι άνθρωποι του παρελθόντος, έτσι και ο Αϊνστάιν έχει πει μια-δυο μαλακίες. Αυτή ήταν μια απο αυτές, και μάλιστα ήταν και η αφορμή να παρεξηγηθεί απο πολλούς κύκλους, ως θρήσκος, ενώ στην πραγματικότητα ήταν αγνωστικιστής. Ο ίδιος ο Νιλς Μπορς είχε απαντήσει στον γνωστό επιστήμονα "Μη λες εσύ στο θεό τι να κάνει με τα ζάρια του!". Ο Αλβέρτος λοιπόν, είχε συλλάβει μια απο τις σημαντικότερες έννοιες του σύμπαντος, την γενική θεωρεία της σχετικότητας, που -εκλαϊκευμένα λίγο- λέει οτι, άμα πας πιο γρήγορα απο το φώς, τότε η κωλοτρυπίδα σου θα πηγαίνει πιο γρήγορα απο το στόμα σου και θα περάσει μέσα απο αυτό και σε κάποια φάση θα γίνεις ενέργεια. Η θεωρία επαληθεύεται στο μακρόκοσμο -στο διάστημα δηλαδή- δυστυχώς όμως σε υποατομικό επίπεδο δεν εφαρμόζεται , καθώς εκεί είναι τα λημέρια της κβαντικής φυσικής, η οποία υποστηρίζει την τυχαιότητα. Τότε η κβαντική φυσική ήταν ακόμα στα σπάργανα και οι θεωρίες της δεν είχαν την ευρεία αποδοχή των επιστημόνων, έτσι και ο Αϊνστάιν δεν είχε πεισθεί. Δεν του άρεσε ο παράγοντας τύχη, καθώς ήθελε ένα ντετερμινιστικό σύμπαν. Αυτό δεν σημαίνει οτι δεν έκανε λάθος βέβαια. Οπως αποδείχθηκε τελικά, η κβαντομηχανική όντως ισχύει και με σιγουριά μας λέει οτι σε υποατομικό επίπεδο, η ύλη συμπεριφέρεται πιο χαοτικά και απο το ελληνικό κράτος. Αγνοώντας το σύνολο τον επιστημών, έρχεται πλεόν ο κάθε αυτιάγγουρας και πουλάει πνεύμα, μιλώντας για μοίρες και πεπρωμένα και παπαριές, στηριζόμενος σε μια λάθος εκτίμηση του γνωστού επιστήμονα.
"ρε δεν υπάρχει μοίρα λέμε και τίποτα δεν είναι γραμμένο."
"όχι ο θεός δεν παίζει ζάρια με το σύμπαν, το πε και ο Αινστάιν"
Άντε ρε και γαμήσου, που μου ξέρεις τι είπε ο Αινστάιν, μπετόβλακα, που πιθανότατα πιστεύεις οτι το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο αναφέρεται στις πυγολαμπίδες. Όλοι κάποια στιγμή κάνουν λάθη και λένε κοτσάνες και κανείς δεν γλιτώνει από αυτόν τον κανόνα (εκτός απο μένα που τα λέω όλα τέλεια). Αν ζούσε τώρα ο Αλβέρτος όμως, θα παραδεχόταν οτι ο "θεός", όχι μόνο παίζει ζάρια, αλλά παίζει με τρισεκατομμυριόεδρα και τα ρίχνει και τόσο μακρια που ούτε καν τα βλέπουμε...

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Τι λέει ο κόσμος όταν....

...ρωτάει κάτι φοβερά ηλίθιο ή όταν προσπαθεί να καλύψει κάποιον που ρώτησε κάτι τραγικά ηλίθιο:
Δεν υπάρχουν ηλίθιες ερωτήσεις.
Εντάξει ρε φίλε, ρώτησες μπαρούφα, συμβαίνει. Αποδέξου το, παραδέξου το, ζήτα συγνώμη και σκάσε για να ακούσεις και να καταλάβεις τι μαλακία είπες και να μάθεις πως να το διορθώσεις αυτό στο μέλλον. Μη προσπαθείς όμως να μας περάσεις το και καλά "πολιτικώς ορθό" μήνυμα οτι δεν υπάρχουν ηλίθιες ερωτήσεις. Τότε οι ηλίθιοι άνθρωποι τι είδους έρωτήσεις κάνουν; έξυπνες; Αλλάζει όλη τους η εγκεφαλική δομή για να κάνουν έξυπνη ερώτηση, μονο και μόνο για να ξαναγίνουν τούβλα με iq τρύπιας κάλτσας και να μη καταλάβουν την απάντηση; Ή μήπως δεν έχεις ακούσει ποτέ σου άνθρωπο να ρωτάει κάτι που είναι γελοίο; Σαν άτομο που έχει περάσει και απο ένα πανεπιστήμιο και απο καμιά ντουζίνα σεμινάρια, μέρη δηλαδή όπου δημιουργούνται απορίες, μπορώ να δηλώσω με σιγουριά οτι υπάρχουν ερωτήσεις, που όχι απλά είναι ηλίθιες, αλλά δείχνουν ένα βαθμό καθυστεροσύνης που είναι δύσκολο να περιγραφεί με μια λέξη. Θες επιστημονικό ορισμό για να ορίσεις το πόσο ηλίθιοι μπορεί να είναι κάποιοι άνθρωποι. Θαρρείς οτι υπάρχουν άτομα τόσο χαζά, που το να αναπνέουν και να σκέφτονται ταυτόχρονα, προκαλεί έντονο στρες στον εγκέφαλο και αν τυχόν προσπαθήσουν να επεξεργαστούν κάτι ελαφρώς πιο πολύπλοκο απο το "σηκώνομαι και βγάζω τις πυτζάμες μου πριν πάω στη δουλειά", τότε παίζει να βγάλουν blue screen και να πάθουν καρδιοαναπνευστικό επεισόδιο. Επίσης καμιά φορά ηλίθιες ερωτήσεις γίνονται και απο μη-ηλίθιους ή τουλάχιστον όχι τραγικά ηλίθιους και γίνονται για να τραβήξουν την προσοχή. Στο παράδειγμα του πανεπιστημίου ή των σεμιναρίων, πόσες φορές σας έτυχε να ακούσετε κάποιον να κάνει ερώτηση για κάτι πολύ απλό, μόνο και μόνο για να δείξει στον καθηγητή οτι παρακολουθεί ή δε ξέρω γω τι άλλο; Για παράδειγμα:
"ο καθηγητής" : ρεύμα δημιουργείται απο την κίνηση τον ηλεκτρονίων.
"ο μαλάκας": συγνώμη, δηλαδή εννοείτε ότι όταν κινούνται τα ηλεκτρόνια, δημιουργείται ηλεκτρικό ρεύμα;
Όχι ρε μαλάκα, εννοεί δημιουργείται ένα νέο πολιτικό ρεύμα που θα μας βγάλει απο το οικονομικό αδιέξοδο. Τούβλα....



...θέλει να σου πει να μη βιάζεσαι:

Πήγαινε αργά για να φτάσεις γρήγορα
Καταρχήν δεν είναι δυνατόν κάτι τέτοιο. Είναι σαν να λες, άνοιξε το φως για να κάνει σκοτάδι και να περιμένεις οτι δεν θα σε πάνε στο τρελάδικο μετά. Επίσης, το αργά και το γρήγορα είναι σχετικό. Για παράδειγμα, το γρήγορα με τα πόδια άντε να 'ναι 20 km/h, το οποίο είναι αργά για το αυτοκίνητο, για το οποίο γρήγορα είναι το 200 km/h, το οποίο είναι όμως αργά για το αεροπλάνο κ.ο.κ. άρα θα είχε κάποιο λογικό νόημα ίσως η φράση αν έλεγε ας πούμε, πήγαινε αργά με αυτοκίνητο για να φτάσεις γρήγορα με τα πόδια.. ή κάτι τέτοιο, το οποίο είναι μεν τραγικό και αυτό, αλλά λιγότερο ηλίθιο εδώ που τα λέμε. Αν το σκεφτέι κανείς όλες οι λαικές παροιμίες που έχουν να κάνουν με ταχύτητα είναι λιγο αντιφατικές και χαζές. "Σπεύδε βραδέως"...αποφάσισε γαμώ την κοινωνία μου. "Όποιος βιάζεται σκοντάφτει" αλλά και "το γοργόν και χάρην έχει". Τελικά ποιό απο τα δυο ισχύει; Μάλλον οτι πολλές παροιμίες και λαικές ρήσεις είναι για τον πέο. 



...όταν δεν ξέρει τι άλλο να πει σε μια διαφωνία:

Συμφωνούμε οτι διαφωνούμε
Μάλιστα, οπότε αν διαφωνείς με κάποιον, συμφωνείς οτι διαφωνείς μαζί του, ώστε τουλάχιστον να ξεκαθαρίσετε οτι διαφωνείτε σε όλα και συμφωνείτε σε αυτό (στο οτι διαφωνείτε σε όλα εκτός απο το οτι συμφωνείτε στο οτι διαφωνείτε για όλα). Πολύ λογική πρόταση. Αντίστοιχα προτείνω όταν με κάποιον έχουμε απόλυτη συμφωνία, αντί να λέμε το κλασσικό, τετριμένο και όχι και τόσο κατανοητό "συμφωνούμε", να λέμε "διαφωνούμε οτι διαφωνούμε". Έτσι λοιπόν είναι λογικό οτι, δεν συμφωνούμε οτι διαφωνούμε και άρα συμφωνούμε οτι συμφωνούμε. Αν δε μπει και κάποιος τρίτος στην συζήτηση, ανάλογα με το που τείνουν οι δικές του απόψεις, μπορεί να συμφωνήσει οτι διαφωνούμε οτι διαφωνούμε όλοι μαζί, ή οτι διαφωνεί και αυτός οτι διαφωνούμε οτι διαφωνούμε, και άρα συμφωνεί οτι δεν διαφωνούμε οτι συμφωνούμε. Όλα πολύ λογικά και ξεκάθαρα σε μια σοβαρή και πολιτισμένη συζήτηση. ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΟΥΤΣΟ!!!  Ειπώνεται μόνο όταν ο συνομιλιτής μου δεν έχει άλλο τρόπο για να βγάλει το παπάρι μου απο το στόμα του και θέλει να σταματήσει πριν του φτάσει στο συκώτι...


...δεν έχει λεφτά:

Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία
Βγαίνει ο κάθε φτωχός λεχρίτης, που απο την πείνα εχει παραισθήσεις και βλέπει τα αδέσποτα σαν μπριζόλες που του μιλάνε, λέει την μαλακία πάνω στη ζάλη του και αυτή γίνεται λαϊκό ρητό. Πρέπει να ήταν πραγματικά πολύ καμμένος φτωχομπατιρόγυφτος, όποιος ξεστόμισε την συγκεκριμένη μπαρούφα. Αντίστοιχα καμμένοι ψευτοφελόσοφοι του πρωκτού, είναι αυτοί που την αναπαράγουν, λες και είναι καμια σοφία τεραστίων διαστάσεων. Όποιος ασπάζεται το ρητό αυτό, παρακαλώ να μου στείλει μήνυμα και ότι λεφτά έχει στον λογαριασμό με IBAN - GR69EISAI69MEGALOKOROIDO6969XAXA για να τον απαλλάξω απο την μιζέρια του. Αλλά αφού εσείς είστε τόσο large, εξηγείστε μου γιατί όλοι τρέχουν, παλεύουν ή κλέβουν για να κερδίσουν και το τελευταίο ευρώ; Εεε, οι πλούσιοι είναι δυστυχισμένοι λένε κάποιοι. Αν δεν ξέρουν κάποιοι πλούσιοι να διαχειρίζονται τα λεφτά τους και μιζεριάζουν, δεν σημαίνει οτι όλο είμαστε το ίδιο τούβλα. Όπου λέω οτι διαφωνώ με την συγκεκριμένη φράση, όλο και κάποιος κεφτές που θέλει να το παίξει έξυπνος και ψαγμένος, ανυποψίαστος για το πνευματικό βιασμό που πρόκειται να υποστεί, πετάγεται και λέει, "με τα λεφτά δεν αγοράζεις υγεία ή αγάπη". Συνήθως απαντώ: "υγεία δεν αγοράζει κανείς με τίποτα στόκο φίλε, περίθαλψη απο την άλλη αγοράζεις με λεφτά και συνήθως όσο περισσότερα τόσο καλύτερη (μπουκώθηκες;). Επίσης αν είσαι αξιόλογος άνθρωπος αγάπη θα βρεις, είτε έχεις λεφτά είτε όχι και θα την βρεις και θα τη ζήσεις και σε μέρη που δεν μπορείς αν είσαι μπατίρης, όπως στις Μαλδίβες ας πούμε." Εκεί συνήθως ο συνομιλητής μου λεει "συμφωνούμε οτι διαφωνούμε". i rest my case.


...όταν ειναι αμόρφωτος:

Πίστευε, και μη ερεύνα
Ευτυχώς αυτή η πρόταση δεν ακούεται πολύ συχνά πλέον, αλλά όταν πήγαινα σχολείο και γενικά μεγαλώνοντας την άκουσα αρκετές φορές. Φορτώνω με πολύ ιδιαίτερο και επιθετικό τρόπο όταν τολμήσει να ξεστομίσει κάποιος αυτή τη μαλακία μπροστά μου. Είναι μια πρόταση η οποία ανήκει σε άλλη εποχή, υπο άλλα καθεστώτα, όταν οι εκκλησίες ήθελαν τον κόσμο χαζό, αμαθή και υποταγμένο και είχαν το ελεύθερο, αλλά και τον τρόπο να το πετυχαίνουν και ουσιαστικά μεταφράζεται ως: "πίπωνε και μη ερεύνα". Τώρα δεν έχουν ούτε τον τρόπο, ούτε το δικαίωμα. Οπότε πάρτε τις σάπιες, μισανθρωπικές, οπισθοδρομικές, δεισιδαιμονικές, μισαλλόδοξες, αμόρφωτες και καθυστερημένες αντιλήψεις σας, βάλτε τες στο πάτο σας και πάρτε τον ΜΠΟΥΛΟ μια για πάντα. Ζώα!


...όταν θέλει να πολεμήσει την ανυπομονησία:
Κάλλιο αργά, παρά ποτέ
Παρόλο που θα συμφωνήσω οτι για κάποια πράγματα μπορείς και πρέπει να κάνεις υπομονή, υπάρχει πληθώρα παραδειγμάτων στην οποία αυτή η φράση δεν στέκει καθόλου. Για παράδειγμα αν παραγγείλεις πίτσα απο έξω και αργήσει να έρθει, τότε πιθανότατα θα είναι σαν παντόφλα, κρύα, σκληρή και το ρέψιμο και κλανίδι θα πάει σύννεφο για κάνα-δυο μέρες.


...όταν θέλει να το παίξει κουλτουριάρης:

Όταν θες κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις
Σπάνια μια πρόταση είναι τόσο πολύ ψαγμένη, φιλοσοφημένη και ρεαλιστική. Ειδικά διατυπωμένη για να ικανοποιήσει την ματαιοδοξία της κάθε ανασφαλούς, κακομαθημένης και εγωκεντρικής σαλούφας και να της διασφαλίσει οτι, όχι μόνο η Γη, ούτε το ηλιακό μας σύστημα,  ούτε καν ο ίδιος γαλαξίας μας, αλλά διάολε, ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΟΛΑΚΕΡΟ, συνωμοτεί...ΝΑΙ!!! ΣΥΝΩΜΟΤΕΙ, για να πετύχει η μαλάκω αυτό που θέλει... Σοβαρά τώρα....αν έκλανα, θα ακουγόταν κάτι πιο σοφιστικέ.
"Αχ θέλω τόσο πολύ να πετύχει το χτένισμα που θα κάνω απόψε και η βαφή στα νύχια να αντέξει μέχρι και άυριο, ώστε να εντυπωσιάσω τον Μήτσο και να με βάλει κάτω να μου ξεσκίσει τα αιμοπετάλια...αχ σύμπαν μου, αν με ακούς συνωμότησε λίγο για μένα..." Αν ήμουν το σύμπαν θα της έλεγα: "ουστ απο δω μωρή χαμούρα, παλιοφλόμπα." και θα της έστελνα έναν αστεροειδή κατακέφαλα. Τι είναι μωρή σαύρα το σύμπαν, ο προσωπικός σου Τζέημς Μποντ; Και πριν προλάβει κανείς να με κατηγορήσει για σεξιστικά σχόλια, ας αναρωτηθεί ειλικρινά σε πόσες γυναίκες αρέσει αυτό το σιχαμένο βιβλίο και η συγκεκριμένη ατάκα, και σε πόσους άνδρες. Άλλωστε, τέτοιου είδους μοιρολατρικές αρχιδίες μόνο σε γκόμενες αρέσουν και πάρτε ως ακράδαντη απόδειξη τα ζώδια, των οποίων λάτρεις είναι σχεδόν αποκλειστικά γυναίκες, άντε και λίγες πούστρες. Και αυτό ακριβώς κάνει ο Κοέλιο -του οποίου τα δυο βιβλία που διάβασα στη ζωή μου (ο αλχημιστής το ένα) είναι πραγματικά για παιδάκια, μη σου πω για παιδάκια με νοητικά προβλήματα- πουλάει μοιρολατρεία. Άκου φίλτατη θαυμάστρια του Κοέλιου και του κάθε ψευτοψαγμένου που γράφει ρομαντικές αρχιδιές για να τις διαβάζεις και να χαίρεσαι με τη ζωή σου, αν στα αλήθεια σου αρέσει σαν ρητό, πήγαινε πες το σε κάποια τριτοκοσμική χώρα, που ο κόσμος πεινάει και πεθαίνει απο έλλεψη νερού (ίσως του χρόνου μπορείς να το κάνεις και εδώ στο Ελλάντα) και πες μου τι πιστεύουν αυτοί για το αν το σύμπαν συνωμοτεί για να τους βοηθήσει να ζήσουν...


...όταν θέλει να παρηγορήσει τον εαυτό του ή άλλους:

Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο
Η πρόταση έχει διτή σημασία με την πρώτη να είναι οτι, όλα συμβαίνουν εξαιτίας κάποιου λόγου (δηλαδή ο λόγος είναι η αιτία) ενω η δεύτερη είναι οτι, όλα συμβαίνουν με σκοπό κάποιον άλλο λόγο (ο λόγος δηλαδή το επιθυμητό αποτέλεσμα). Αν υποθέσουμε οτι έχουμε ξεπεράσει την ρομαντική ηλικία των 12, που όλοι πιστεύαμε οτι το μέλλον μας είναι προκαθορισμένο και οτι η Μοίρα έπλεκε τις ασημένιες κλωστές των ζωών μας σε ένα μεγάλο μαγικό αργαλειό, στο μοναχικό της διάφανο κάστρο στο βουνό των σκιών, περιτρυγιρισμένη απο μονόκερους, τότε η δεύτερη επεξήγηση της πρότασης δεν μπορεί να είναι παρα παραμυθάκια για ανεγκέφαλα παιδάκια. Γιατί, όντως τα πάντα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, με την έννοια οτι κάτι τα προκάλεσε. Ή άλλες φορές κάνεις ΕΣΥ κάτι για να έχεις στο μέλλον ένα επιθυμητό αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, μαζεύεις λεφτά όταν εργάζεσαι, ώστε μετά απο 1000 χρόνια να μπορείς να αγοράσεις ένα σπίτι. Αυτό όμως λέγεται σχεδιασμός και όχι μοίρα, αλλα ακόμα και αυτός υπόκειται στα τερτίπια της τύχης.
Αν έρθεις όμως και μου πεις οτι πιστεύεις στη μοίρα και σου σπάσω το κεφάλι με ένα ρόπαλο, ο λόγος είναι αφενός μεν οτι η σκληρότητα του ξύλου είναι μεγαλύτερη απο αυτή του κεφαλιού σου και ως γνωστόν, όταν κάτι σκληρό χυπάει κάτι μαλακό, αυτό σπάει. Αφετέρου λες μαλακίες και άρα πρέπει να τιμωρηθείς. Τώρα, αν στο νοσοκομείο τύχει και γνωρίσεις κάνα καυτό γκομενάκι και τα βρείτε, δεν σημαίνει οτι η Μοίρα με έβαλε να σε κοπανήσω στο κεφάλι επίτηδες για να γνωρίσεις εσύ την γυναίκα της ζωή σου, αλλά ξαναλέω έγινε ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΣΑΙ ΜΑΛΑΚΟΣΒΟΥΡΗΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΣΠΑΣ ΤΑ ΝΕΥΡΑ!!! Είναι γελοίο το πως όταν τα πράγματα μας έρχονται καλά, ή αν γλιτώσουμε απο κάποια σοβαρή απειλή ή ασθένεια ευχαριστούμε την μοίρα ή τον θεό και αποδεχόμαστε οτι τα σκατά που φάγαμε μέχρι τώρα χρειαζόντουσαν, "για να πάρουμε ένα μάθημα" ή για "να αποφύγουμε κάτι άλλο χειρότερο" και για να καταλήξουμε τελικά σε αυτή την καλή κατάσταση. Σε αυτούς όμως που η τύχη επέλεξε να μη δώσει δεύτερη ευκαιρία τι λέμε;  "αα δεν έμαθε το μάθημα του" ή "ε ήταν ο καιρός του να φύγει..". Και ερωτώ: γιατί κυρά μου; γιατί ο θεός ή η μοίρα δεν έδωσε δεύτερη ευκαιρία σε αυτόν και σε εσένα που είσαι για το μπούτσο έδωσε; ε μου λες; Είναι απλά τα πράγματα. Την ζωή μας την κυβερνά το χάος και αν είμαστε λίγο τυχεροί, τότε παίζουμε και εμείς ένα μικρό ρολάκι. Τελεία και παύλα.

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Σήμερα γα...σημέρα γάμος γίνεται!!!

"Πίσω απο κάθε γάμο κρύβεται μια μοναδική ιστορία αγάπης..." διάβασα σε ένα site για γάμους και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω, αλλά και να εμπλουτίσω:  "Πίσω από κάθε γάμο, κρύβεται ένα μοναδικό και πανέμορφο ταξίδι που ξεκινάει σχεδόν κάθε άνθρωπος στην ζωή του, αλλά λίγοι είναι αυτοί οι τυχεροί που θα φτάσουν πραγματικά στον προορισμό τους. Αν η καρδιά είναι το πλοίο και ευτυχία ο προορισμός του, τότε ο γάμος είναι το ναυάγιο που παθαίνεις δυο μίλια πριν φτάσεις στο λιμάνι....

...και έχει και τρικυμία....


...και καρχαρίες που έχουν να φάνε είκοσι μέρες ο καθένας..."



Καρχαρίες που στα πτερύγιά τους διαβάζεις λέξεις όπως: "πεθερά", "παιδιά", "οικογενειακές υποχρεώσεις" και άλλα ωραία πράγματα. Κοινώς δεν γλιτώνεις....


Είναι εύκολο παρόλα αυτά, να υπερασπιστεί κανείς τα θετικά που προσφέρει ένας γάμος, όπως πολιτικές διευκολύνσεις, συντροφικότητα και κάποιες άλλες χαζομαρούλες, είναι όμως αντίστοιχα εύκολο να δει κανείς οτι όλα αυτά έρχονται με ένα τίμημα. Παρόλα αυτά σκοπός του κειμένου αυτού δεν είναι να σχολιάσει τον γάμο σαν θεσμό, αλλά την έναρξη αυτού με το γνωστό σε όλους άλυτο "μυστήριο" του γάμου και με ότι προετοιμασίες αυτό συνεπάγεται. Ο όρος "μυστήριο" γάμου εδώ έχει διτή σημασία: Απο την μία είναι ένα θρησκευτικό "μυστήριο", μια τελετουργία που πραγματοποιείται εδώ και δεκάδες χρόνια. Απο την άλλη, για μένα είναι "μυστήριο" που ακόμα το ανεχόμαστε. Ας δούμε παρακάτω τα υποχρεωτικά μαζί με κάποια προαιρετικά βήματα που οδηγούν απο την εργένικη ζωή στην σκλαβ..εε στον γάμο. Προειδοποιώ έχω κάνει εκτενή ανάλυση... Θα μπορούσε να μπει στο wiki αυτό το κείμενο για το γάμο.


Απόφαση και Πρόταση

Παίρνεις λοιπόν απόφαση οτι θές να παντρευτείς την καλή σου. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκεφτείς με το που περνάει απο το μυαλό σου κάτι τέτοιο, είναι αν έχεις λεφτά. Κατά μέσο όρο, αν έχετε γύρω στα δέκα χιλιάρικα για πέταμα και άλλα τόσα οι δικοί σας, τότε προχωράς (όχι αν έχεις λιγότερα, γιατί δεν θέλουμε να μας πει και φτωχούς ο περίγυρός μας). Πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να αγοράσεις ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι (γιατί τίποτα δεν λέει "σ'αγαπώ" όσο ένα πανάκριβο δαχτυλίδι) και να οργανώσεις μια εμετική ρομαντική περίσταση κατά την οποία θα κάνεις την πρόταση στην αγαπημένη σου. Εδώ να ενημερώσω τους αγαπητούς αναγνώστες οτι η ιστορία με το μονόπετρο έχεις τις ρίζες της στην Ιταλία του 15ου αιώνα. Οι Ιταλοί φίλοι μας λοιπόν, πίστευαν οτι οι "φλόγες τις αγάπης", ήταν αυτές που δημιουργούσαν τα πολύτιμα πετράδια και άρα ήταν το καλύτερο σύμβολο έρωτα. Εγώ επιπλέον πιστεύω οτι τα "παντζάρια του μίσους", σε συνεργασία με τις "πορδές της φιλαργυρίας" οδήγησαν στην εμπορική εκμετάλλευση αυτού του τόσο όμορφου εθίμου. Πεντακόσια χρόνια μετά, ακόμα πληρώνουμε τις αρχιδιές των Ιταλών, γαμώ την γκλάβα τους, γαμώ.

Όπως και να 'χει, αγοράζεις το μονόπετρο και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κάνεις την μεγάλη ερώτηση: "θα με παντρευτείς;" Τώρα δυο λογάκια για αυτήν την ερώτηση. Αν είσαι σίγουρος για την απάντηση (γιατί πχ. το έχεις συζητήσει με την κοπέλα) τότε η όλη διαδικασία είναι μια στημένη παράσταση και το αστείο είναι οτι, μόνοι θεατές είστε εσείς οι ίδιοι, άρα ποιος ο λόγος ύπαρξης ερωτηματικού; Ποιό τίμιο θα ήταν να στηθείς μπροστά της και να πεις ένα απλό και καταφατικό :"θα με παντρευτείς!!! Τέλος!!!". Το δεύτερο που έχω να πω είναι πως, το γεγονός οτι πλέον έχουμε ισότητα στα δυο φύλα, αλλά "η ερώτηση" παραμένει αποκλειστικά (η τουλάχιστον στην συντριπτική πλειονότητα) υποχρέωση του άντρα, είναι άδικο. Δηλαδή δεν μπορεί να αλλάξει λίγο το έθιμο και να έρχεται η γυναίκα να κάνει την πρόταση; Φυσικά αντί για δαχτυλίδι θα πρέπει να πάρει κάτι άλλο, όπως ενα εισιτήριο διαρκείας για την ομάδα του αγαπημένου της και συνδρομή στο "Καυτές Βυζάρες" για παράδειγμα, ή μια ετήσια συνδρομή στο Playboy και στο "Καυτές Βυζάρες", ή ένα iPhone και συνδρομή στο "Καυτές Βυζάρες" , ή το PS3  με 10 παιχνίδια και συνδρομή στο "Καυτές Βυζάρες".  Όλα πολύ όμορφα δώρα και με περισσότερο νόημα απο ένα απλό και άχρηστο δαχτυλίδι. Η κοινωνία δύσκολα όμως αφήνει τα στερεότυπά της πίσω και άλλωστε, όπως έχει πει και ένας φίλος μου, ο λόγος που οι γυναίκες ποτέ δεν θα κάνουν πρόταση γάμου, είναι επειδή αμέσως μόλις εκείνη γονατίσει, εκείνος ασυναίσθητα θα αρχίσει να ξεκουμπώνεται...


Διοργάνωση...το μεγάλο πανηγύρι

Βέρες, νυφικά, δεξίωση, καλεσμένοι, προσκλητήρια, στέφανα, κουφέτα, γαμπριάτικα κουστούμια, παρανυφάκια, και ένα σωρό άλλοι παράμετροι, είναι αυτά που πρέπει να ρυθμιστούν σωστά για να πάνε όλα καλά. Δυστυχώς οι κοινωνικές υποχρεώσεις επιβάλλουν το κάλεσμα ανθρώπων που υπο νορμάλ συνθήκες δεν θα ασχολιόσουν. Ξεχασμένα ξαδέρφια, θείους που αντιπαθείς, το αφεντικό σου, την πεθερά σου και άλλα πολλά. Αναγκαστικά κόβεις απο δώ και ράβεις αλλού, προσπαθώντας να ικανοποιήσεις τους πάντες, να μην ξεχάσεις ή να μην προσβάλλεις κανέναν. Μετά άντε διάλεξε βέρες που να αρέσουν και στους δυο, βρείτε προσκλητήρια που να αρέσουν σε όλους, αποφασίστε τον κουμπάρο κλπ κλπ. 

Όλα αυτά θέλουν καλή οργάνωση και ομαδικό πνεύμα. Ένα άλλο πολύ σημαντικό θέμα να ρυθμίσεις είναι το τραγούδι με το οποίο θα μπεις στο τραπέζι. Γνωστό μου ζευγάρι που παντρέυεται σύντομα, έκανε μόλις πέντε μήνες να αποφασίσει αυτόν τον πολύ σημαντικό παράγοντα και μετά από AC/DC, Παπαρίζου, Vegas, Queen και άλλες 15 αλλαγές γνωμών, ακόμα δεν ξέρουμε με τι θα μπούνε. Αυτά είναι μόνο μερικές απο τις άπειρες φρικιαστικές  δοκιμασίες που περνάει το ζεύγος, καθώς οργανώνει την σημαντικότερη νύχτα της ζωής του.  Εδώ να τονίσουμε οτι αν είσαι η νύφη την γάμησες, γιατί πέρα απο όλα αυτά πρέπει να αποφασίσεις για πολύ πιο σημαντικά πράγματα όπως, πως θα έχεις τα μαλλιά σου εκείνη την άγια μέρα; απο νύχια τι επιλογή να κάνουμε; πιο βάψιμο θα αναδείξει τα μάτια σου καλύτερα και θα κρύψει την μυτόγκα σου; Όλα αυτά δεν είναι αστεία φυσικά και πρέπει να γίνουν με μεγάλη προσοχή και να εκτελεστούν στην εντέλεια. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια η βιομηχανία του γάμου έχει μελετήσει πολύ την διαδικασία και έχει βρει λύσεις. Για παράδειγμα, έχει καθιερώσει την πρόβα νυφικού, πρόβα χτενίσματος, πρόβα βαψίματος και ένα σωρό άλλες πρόβες όπως πρόβα βρακιού, πρόβα χεσίματος με νυφικό, πρόβα ψεύτικου χαμόγελου απέναντι σε συγγενείς και φίλους του γαμπρού που δεν χωνεύει, πρόβα της πρόβας και πολλά άλλα τέτοια (κάτι μου θυμίζει η λέξη πρόβα στο μεταξύ....το θέατρο μήπως;).

Ηλ(ήθη)α Έθιμα
Κατα τον γάμο αλλά και πριν απο αυτόν, τηρούνται διάφορα έθιμα τα οποία και σκιαγραφούν κάποιους λαούς, αν και η παγκοσμιοποίηση έχει προκαλέσει την ανάμιξη πολλών γαμήλιων εθίμων μαζί, σε βαθμό που δεν ξέρεις τι είναι απο τον τόπο σου και τι όχι, και φυσικά λίγοι ξέρουν τι συμβολίζει το καθένα, γιατί ο κόσμος τείνει να κάνει ότι μαλακία του λένε χωρίς να εξετάζει το γιατί το κάνει. Εγώ βέβαια επειδή πάντα μιλάω με ντοκουμέντα, έψαξα και βρήκα τις παρακάτω πληροφορίες και σας τις παρουσιάζω γιατί δείχνουν το μεγαλείο της ανθρώπινης βλακ..ε φαντασίας. 


Οι βέρες για παράδειγμα μας έρχονται απο την αρχαία Αίγυπτο. Ήταν ένα σύμβολο ατελείωτης αγάπης, αφού το δαχτυλίδι δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Το ίδιο ισχύει και για τα χούλα-χουπ, τα κουλουράκια, τα δρακουλίνια, τα σωσίβια, τα λάστιχα αυτοκινήτου και γενικά ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ στο κόσμο έχει σχήμα κυκλικό, αλλά ευτυχώς πολλά δεν είχαν εφευρεθεί τότε, αλλιώς ποιός ξέρει τι θα φοράγαμε σήμερα... Οι χρυσές βέρες συγκεκριμένα αντιπροσωπεύουν την αγνότητα για κάποιο άγνωστο λόγο.  Επίσης το αριστερό χέρι είναι αυτό που θα δεχθεί τη βέρα, γιατί οι φλέβες του αριστερού χεριου οδηγούν στην καρδιά (ενώ του δεξιού όπως όλοι ξέρουμε πάνε στο πάγκρεας) οπότε και φορώντας το δαχτυλίδι εκεί, το ζεύγος "ενώνει τις καρδιές του" (χαχαχαχχαχα...που τα σκέφτηκαν οι άτιμοι;). 


Τα στέφανα τώρα έχουν και αυτά την σημασία τους (αλίμονο). Τα στέφανα είναι σύμβολα βασιλικά. Με τον γάμο λέει δημιουργείται ένα νέο βασίλειο, το σπίτι και η οικογένεια του ζευγαριού. Ο ιερέας, αφού ευλογήσει τα στέφανα, κάνει το σημείο του σταυρού πάνω απο τα κεφάλια τους και επικαλείται τον ίδιο το Θεό (πόσο untapped μάνα πρέπει να έχει ο πούστης για τέτοιο summon;) να τους στεφανώσει με δόξα και τιμή, στο νέο τους μικρό βασίλειο που πρέπει να κυβερνήσουν με σύνεση, σοφία και δικαιοσύνη. Τα στέφανα επίσης υπενθυμίζουν τα στέφανα των μαρτύρων, τονίζοντας τη μαρτυρική διάσταση της χριστιανικής ζωής και τις αμέτρητες θυσίες που χρειάζεται να γίνουν μέσα στο γάμο για να φτάσουν οι σύζυγοι στην τελείωση... Νομίζω οτι όλοι αυτοί οι συμβολισμοί είναι τόσο ρομαντικοί, παραμυθένιοι και μαγικοί στο μυαλό ενός 15χρονου-18χρονου ή και ενήλικα φυσικά, αρκεί αυτός να έχει πάθει κρανιοεγκεφαλική κάκωση 28ου βαθμού και πάνω.



"Το κρεβάτι" είναι ένα απο τα έθιμα που εξαφανίζονται σιγά σιγά και είναι κρίμα, γιατί γινόταν για πολύ πρακτικούς σκοπούς. Στους τοίχους της κρεββατοκάμαρας που γινόταν το event κρεμούσαν τα προικιά της νύφης, σεντόνια, κατωσέντονα, κουβερλί, μαξιλαροθήκες, τραπεζομάντηλα, βρακιά και άλλων ειδών μουνόπανα, για να δει ο γαμπρός με τι ανταλλάζει την ελευθερία του, μια που η νύφη δεν μετράει και τόσο εδώ που τα λέμε. Επιπλέον οι συγγενείς ρίχνουν λεφτά και λίρες στο κρεβάτι και εύχονται τα καλύτερα. Τέλος, πετάγαν στο κρεβάτι και ένα παιδάκι για να καθορίσουν το φύλο του μελλοντικού παιδιού του ζεύγους. Αν πέταγαν αγόρι, θα γεννιόταν αγόρι, αν πέταγαν κορίτσι, θα γεννιόταν κορίτσι. Ο μύθος λέει οτι μια φορά έγινε λάθος και πεταξαν αγόρι και κορίτσι ταυτόχρονα και έτσι γεννήθηκε ο Πετρίδης...

 
Το μπάτσελορ δεν θα το πολυσχολιάσω καθώς είναι μια γελοιότητα εξ' Αμερικής. Βγαίνει ο γαμπρός με άλλα 10 κοντάρια και παίζουν κονταρομαχίες χωρίς λόγο και αιτία. Τώρα τελευταία έχουν μάθει και οι γκόμενες και κάνουν μπάτσελορ γεγονός που είναι πολύ αστείο, αν σκεφτείς οτι κάποτε κατηγορούσαν τους άντρες που το έκαναν.

Γενικά όλο παιδιάστικες μαλακίες.

Τελετή

Όταν φτάσει η νύφη στην εκκλησία, πρέπει όλοι να περιμένουμε σαν μαλάκες μέχρι να βγάλει τις κλασσικές φωτογραφίες στο αυτοκίνητο. Πρώτα με ανεβασμένο τζάμι, μετά με κατεβασμένο τζάμι, μετά με κατεβασμένο και μισάνοικτη την πόρτα, μετά με ανοικτή την πόρτα και την νύφη ακίνητη, μετά με την νύφη να βγάζει το πόδι, αλλά χωρίς να πατάει κάτω, μετά να πατάει, μετά να πατάει και να γελάει, μετά να πατάει γελώντας και κοιτώντας αλλού, μετά κοιτώντας στη κάμερα μετά...ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΜΩΡΗ ΒΡΩΜΑ!!! 

Μετά από όλα αυτά λοιπόν η νύφη έρχεται συνοδευόμενη συνήθως απο τον μπαμπά της. Αν έχει και αδερφό είναι και αυτός εκει. Προσοχή! Το πρωτόκολλο γάμου, παράγραφος 4.2 επί των τυπικών διαδικασιών, είναι ξεκάθαρο σε αυτό το ζήτημα και πρέπει να δοθεί μεγάλη σημασία: ο μπαμπάς εκ δεξιών της νύφης και ο αδερφός αριστερά! Αν γίνει λάθος, παίζει τα μάγια της τελετής να μη πιάσουν και το ζευγάρι να υποφέρει για μια αιωνιότητα. 

Το ζευγάρι καταχειροκροτείται και όλοι αναφωνούν "μα τι ωραία νύφη!" "καμαρωτός ο γαμπρός" και άλλα τέτοια κοπλιμάν, παρόλο που μπορεί η νύφη να είναι σαν τρολλ με άσπρη πανοπλία και ο γαμπρός να είναι σαν τον άσχημο τριτοξάδερφο του κουασιμόδου που τον έχει χτυπήσει και αστεροειδής. Κατά τη διάρκεια της θρησκευτικής τελετής το ζεύγος μαζί με τον κουμπάρο και τις οικογένειες τους κάθονται μπροστά και απο πίσω όλος ο κόσμος παρακολουθεί ευλαβικά το τι συμβαίνει γύρω και συγκρίνει τι φοράει ο καθένας, ώστε να έχει μετά έτοιμο κουτσομπολιό για το τραπέζι. 

Τα ιερά και μαγικά λόγια που ξεστομίζονται απο τον ιερέα (τα οποία αν προσέξετε εξυμνούν το σεβασμό προς το γυναικείο φύλο), δένουν στην ουσία με ξόρκι τους νεόνυμφους δούλους του θεού. Είναι, αν το καλοσκεφτεί κανείς, η μόνη περίσταση στην εποχή μας, κατα την οποία σε αποκαλεί κάποιος δούλο και εσύ στέκεσαι κουστουμάτος εκεί και γελάς σαν ηλίθιος, αντί να του σκάσεις κουτουλίδι να του σπασεις τα δόντια. Μετά το ζευγάρι ξεκινά τον χορό του Ησαία ( ο οποίος θα μπορούσε κάλλιστα να λέγεται "γύρω-γύρω όλοι, στη μέση ο Μανώλης") και για να "ριζώσει" ο γάμος, πετάει ο κόσμος ρύζι ή τουλάχιστον πέταγε, γιατί η Εκκλησία αποφάσισε οτι ο συγκεκριμένος συμβολισμός δεν είναι τόσο σημαντικός και απαραίτητος πια (για να μην καθαρίζει κιόλας) ενώ όλες οι άλλες παπαριές είναι. Ακολουθεί χαιρετισμός γαμπρού, νύφης, πατέρα γαμπρού, μητέρας γαμπρού, πατέρα νύφης, μητέρας νύφης,  κουμπάρου, οπότε βάλε το "να ζήσετε, να ζήσετε, να τους χαίρεστε, να σας ζήσουν, να τους χαίρεστε, να σας ζήσουν, πάντα άξιος" x 200 και καταλαβαίνεις τι θα πει βαρεμάρα.

Το πάρτυ!

Μετά την τελετή όλοι πάνε στο τραπέζι, όπου πάλι περιμένουν τους νιόπαντρους να βγάλουν τις τρισεκατομμύρια καλλιτεχνικές (και κομματάκι ρομαντικά σιχαμένες) τους φωτογραφίες στην εκκλησία ή σε κάποιο άλλο μέρος της επιλογής τους. Έρχονται, χορεύουν τον πρώτο χορό ο οποίος συνήθως είναι είτε μια κλασσική νερόβραστη ξένη μπαλάντα, είτε ένα απαράδεκτο ελληνικό ξερατό. Ακολουθούν χορευτικές αλλαξεκωλιές μεταξύ του ζεύγους και των γονιών τους, για κάποιο λόγο που δεν έχω κατανοήσει ακόμα. Μετά τρώνε και κόβουν τούρτα. Για όσους δεν ξέρουν, η τούρτα είναι όλη ψεύτικη και πλαστική και υπάρχουν μόνο δυο πραγματικά κομμάτια (για οικονομία φυσικά), άσχετο αν πληρώνεις χρυσά τα φαγητά και τα γλυκά. Έπειτα αρχίζει το γλέντι. Εκεί θα σηκωθούν πρώτα οι κωλόγεροι συνήθως, αλλά ευτυχώς μετά τις 12.00-1.00 που αρχίζει τα ρευματικά και τους πονάει η μασέλα τους φεύγουν και μένουν οι νέοι και διασκεδάζουν. Συνεχή ενόχληση σε όλα αυτά αποτελεί για μένα ο φωτογράφος. Με τσιτώνει απίστευτα να χορεύω, να είμαι μέσα στο χαβαλέ και το γέλιο και να έχω τον κάθε παπάρα στη μέση της γαμημένης της πίστας, με την κάμερα χωμένη στα μούτρα μου. Κάθε φορά που γίνεται αυτό, είμαι ένα βήμα πριν κάνω κολονοσκόπηση στον πούστη. Εδώ δεν εχουμε να πούμε πολλά. Ο κόσμος φεύγει κάποια στιγμή και οι καλεσμένοι γυρνάνε στην πραγματικότητα τους, ενώ για το ζεύγος μόλις έχει αρχίσει να βουλιάζει το πλοίο....

Επίλογος-Συμπεράσματα
Γενικότερα, γάμοι και βαφτίσια είναι οι τελευταίες άγκυρες της εκκλησίας που την κρατάνε στη σύγχρονη κοινωνική ζωή. Μόλις σηκωθούν και αυτές, η εκκλησία θα παρασυρθεί ανεπιστρεπτί στο ποτάμι του χρόνου. Είναι όμως άγκυρες βαριές και καλά γαντζωμένες στην καθημερινότητά μας και στον τρόπο ζωής μας. Ακόμα και άνθρωποι που δεν γουστάρουν την εκκλησία, παίρνουν μέρος σε αυτές τις τελετές, είτε ως θεατές, είτε ως κεντρικά πρόσωπα όχι γιατί θέλουν, αλλά γιατί έτσι επιτάσσει η κοινωνία και αν δεν υποκύψεις τότε είσαι δακτυλοδεικτούμενος. Στην τελική όμως, δεν θα ήταν και τόσο ενοχλητικά, αν δεν υπήρχε τόση υποκρισία και εκμετάλλευση. Τα λαμόγια που θησαυρίζουν βοηθούν στο να παραμείνουν αυτά τα καραγκιοζιλίκια ζωντανά.

Δεν υπάρχει καμία λογική αναφορικά με τα έξοδα που μπαίνει ένα ζευγάρι που παντρεύεται. Πάρτε για παράδειγμα το χτένισμα της νύφης. Ένα σούπερ χτένισμα στο σπίτι μπορεί να κοστίσει εώς και 150-200 ευρώ απο όσο ξέρω. Δεν θα σχολιάσω καν πόσο χυδαία είναι η τιμή απο μόνη της, όταν μιλάμε για περιποίηση τριχών, αλλά εκεί που ανατριχιάζει κανείς είναι οτι, αν πρόκειται για χτένισμα νύφης για γάμο, η τιμή πάει στα 350!!! Και ερωτώ, προσπαθώντας να κρατήσω την ψυχραιμία μου, ειδικά μια τέτοια δύσκολη περίοδο που κόσμος πεινάει, με τι μούτρα έρχεσαι μωρή αμόρφωτη τσούλα, γαμώ το επάγγελμά σου μέσα, και ζητάς 350 ευρώ για να κάνεις ένα χτένισμα, μόνο και μόνο επειδή είναι γάμος; θα κουραστείς περισσότερο μήπως; θα τρέμουν τα χέρια σου απο την συγκίνηση, ή μήπως είσαι αθεράπευτα καριόλα και προσπαθείς να εκμεταλλευτείς τις άλλες ηλίθιες που σου τα στάζουν; και το ίδιο ισχύει και για τα βαψίματα και για τα ρούχα, και για τα νυφικά σεντόνια, και για τα κουφέτα, και γενικά οτιδήποτε αφορά γάμο και είναι +50% ή +100% στην τιμή, μόνο και μόνο επειδή είναι για αυτήν την περίσταση. Αυτο όμως που με εκπλήσσει περισσότερο απο το θράσος των εμπόρων, είναι η βλακεία των καταναλωτών. Γιατί τα δίνετε; γιατί διαιωνίζετε αυτήν την κατάσταση; κάθε φορά που είμαι σε τέτοια συζήτηση ακούω παράπονα τύπου "ναι, τους μαλάκες, σα δε ντρέπονται", "άκου τι μου ζήτησε ο απατεώνας", "ντροπή να ζητάνε τόσα λεφτά" και χίλια δυο τέτοια, για να πάμε μετά να τα σκάσουν κανονικά...κορόιδα.....

Κάπου εδώ θα σταματήσω γιατί έχω να πάω και σε γάμο σήμερα και να μην το γρουσουζέψω... Δεν έχω να πω κάτι άλλο ουσιώδες. Αφορμή για το παραλήρημα αυτό ήταν οι έξι μαζεμένοι γάμοι στους οποίους είμαι καλεσμένος Σεπτέμβρη-Οκτώβρη και σε αυτούς το αφιερώνω κιόλας και εύχομαι σε όλα τα παιδιά καλό κουράγιο. Σίγουρα θα σας χρειαστεί στο μέλλον....


Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Θύελλα μαλακίας, κλίμακας χιλιάδων μποφόρ!

Ας δούμε για άλλη μια φορά σήμερα, πως η θρησκεία καταστρέφει το κόσμο μας....

Εβραίος-ατάλαντος, προφανώς για να προκαλέσει, γυρίζει μια low-budget ταινία για τον ισλαμισμό, που δεν αξίζει να την δεις ούτε στην τουαλέτα και ο απόηχος αυτής της ταινίας φτάνει στον αραβικό κόσμο, όπου για άλλη μια φορά θίγεται το θρησκευτικό συναίσθημα των φίλων μας των μουσουλμάνων και αυτοί σαν καλοί πρωτόγονοι που είναι, καίνε αμερικανικές σημαίες, σπάνε τζάμια και καίνε κτίρια, ρίχνουν ρουκέτες και δολοφονούν  κόσμο, που ΚΑΜΙΑ ανάμειξη δεν είχε με το συμβάν, μόνο και μόνο επειδή γυρίστηκε μια ταινία που προσβάλλει τον Μωάμεθ και την "πίστη" τους. Στην Λιβύη φάγανε, όπως ίσως ξέρετε, τον αμερικανό πρέσβη και δυο-τρεις ακόμα και τώρα γυροφέρνουν και την πρεσβεία της Αιγύπτου. Απο την άλλη, οι Ταλιμπάν λεει καλούν τον κόσμο τους να προετοιμαστεί για να κάνουν αντίποινα σε αμερικάνους στρατιώτες, εξαιτίας της ταινίας...Όλος, σχεδόν ο αραβικός κόσμος έιναι λέει σε αναβρασμό... 
 
Για όποιους θυμούνται, παρόμοια περιστατικά απείρου κάλλους είχαμε ξαναζήσει πριν κάμποσα χρόνια, όταν κάποιος δανός νομίζω σκιτσογράφος είχε σχεδιάσει κάτι γελοιογραφίες του Μωάμεθ και είχαν γίνει τόσο φοβερά επεισόδια ανα τον κόσμο και την Ευρώπη, τα οποία όχι μόνο αποδεικνύουν πόσο ετοιμοπόλεμα είναι τα κάθε είδους θρησκόληπτα ζώα, αλλά και πως η παγκόσμια ειρήνη περπατά κάθε φορά σε τεντωμένο σχοινί και ανα πάσα στιγμή μπορεί να πάει κατα διαόλου, λόγω του τεράστιου μίσους που τρέφουν οι θρησκευόμενοι λαοί αναμετάξυτων....

Το χειρότερο απο όλα σε αυτήν την υπόθεση, το γεγονός που με κάνει και αηδιάζω και να σιχαίνομαι τον εαυτό μου που είμαι άνθρωπος, αυτό που μου προκαλέι την μέγιστη απογοήτευση και με τσαντίζει απίστευτα, είναι ο τρόπος με τον οποίο ο κόσμος και οι κυβερνήσεις, προσπαθούν να ισορροπήσουν την στάση τους, ώστε απο τη μία να καταδικάσουν την επίθεση, απο την άλλη να μη θίξουν τους μουσουλμάνους. Το βατικανό καταδίκασε λεει την "απροκάλυπτη και αχρείαστη επίθεση κατά των θρησκευτικών φρονημάτων των μουσουλμάνων" αλλά καταδικάζει και την δολοφονία του πρέσβη στην Λιβύη. Εεε, αν η μεγαλύτερη σπείρα παιδεραστών, ομοφοβικών και καταπιεστικών ανώμαλων λέει οτι η επίθεση στα θρησκευτικά φρονήματα των μουσουλμάνων ήταν αχρείαστη, τότε κάτι θα ξέρει...

Τι λέτε ρε αρχίδες αλήθεια; Έχουμε φτάσει 2012 και θα προσέχω τι λέω και τι κάνω μπας και θίξω τα θρησκευτικά του κάθε αμόρφωτου και με βάλει στην πυρά; Να πάνε να γαμηθούν και να κρατήσουν την είσπραξη και αυτοί και τα φρονήματά τους. Άνθρωποι πέθαναν πάλι γαμώ τον εγκέφαλό σας και αντί να πέσει η γενική κατακραυγή στα κεφάλια αυτών που έκαναν τέτοια επεισόδια, μαζι με δυο ναπάλμ να γουστάρουμε, θα μας πείτε τώρα να προσέχουμε τι να λέμε για την θρησκεία για να μη προσβάλουμε τα θρησκευτικά συναισθήματα των άλλων; Ξέρετε τι θα πει ελευθερία λόγου;

"-Ναι, αλλά δεν μπορείς να μιλάς/κοροιδεύεις έτσι για την θρησκεία κάποιου"....

Το παραπάνω πιστεύω το έχετε πει ή νιώσει ίσως οι περισσότεροι κάποια στιγμή στην ζωή σας, όταν ακούσατε κάποιον να κοροιδεύει ή να βρίζει τα θεία. Σκεφτείτε το όμως λίγο. Τι ακριβώς δίνει στην θρησκεία αυτό το φοβερό προνόμιο να μη μπορείς να μιλήσεις για αυτήν, να την κρίνεις ή ακόμα και να την σατιρίσεις; Γιατί στο μυαλό όλων είναι οκ να κρίνεις και να κοροιδεύεις τις πολιτικές, κοινωνικές, φιλοσοφικές, αθλητικές και σεξουαλικές προτιμήσεις κάποιου ατόμου, αλλά όσο αναφορά τις θρησκευτικές του, πρέπει όλοι να έιμαστε προσεκτικοί; Γιατί μπορούμε να κοροιδέψουμε έναν ενήλικα που πιστεύει στις νεράιδες, στον άγιο Βασίλη, στον Bigfoot, στη κοκκινοσκουφίτσα ή στους Θάντερκατς, αλλά αν πιστεύει στον Αλάχ ή στον Χριστιανικό Θεό για κάποιο λόγο αξίζει την κατανόησή μας και όχι την ασταμάτητη χλεύη μας; Θέλω να μου πει κάποιος, αν μπορεί έστω έναν σοβαρό λόγο, για τον οποίο πρέπει να σέβομαι το θρησκευτικό συναίσθημα του κάθε αγράμματου καθυστερημένου παπάρα, που πιστεύει τα αρχαία παραληρήματα άλλων αγράμματων που αποφάσισαν κάποια στιγμή πριν 2000 χρόνια να τα βάλουν στο χαρτί και να τα πούνε ιερά βιβλία. Όσο και να προσπαθήσετε δεν θα βρείτε σοβαρό λόγο γιατί δεν υπάρχει ούτε ένας. Η θρησκεία είναι μια αρρώστια που κόλλησε ο άνθρωπος στα πρώτα του βήματα, όταν κυλιόταν ακόμα στο χώμα, και μια που από τότε έχουμε μάθει ένα σωρό πράγματα και έχουμε σηκωθεί λίγο απο το βούρκο, δεν χρειάζεται να κουβαλάμε ακόμα αυτο το κακό μαζί μας. Και ποιος καλύτερος τρόπος να απομυθοποιήσεις κάτι απο το να το χλευάσεις και να το σατιρίσεις;

Απο την άλλη, αν θέλουμε να υποστηρίξουμε οτι για κάποιο λόγο επιβάλλεται να σεβόμαστε τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των ανθρώπων, τότε τι γίνεται με τις πεποιθήσεις των άλλων θρησκειών, ή ακόμα πιο σημαντικό με τις πεποιθήσεις των άθεων; Όταν υπάρχει τόσος κόσμος που δεν πείθεται απο τις υπάρχουσες θρησκείες, δεν προσβάλλεται καθημερινά απο τον τρόπο με τον οποίο αυτές επηρεάζουν τη ζωή του; Εγώ δεν προσβάλλομαι όταν το παιδί μου στο σχολείο πρέπει να ακούει τα παραμύθια των χριστιανών; Δεν προσβάλλομαι όταν βλέπω παπάδες να διατυπώνουν απόψεις για ηθικά, κοινωνικά και ακόμα και επιστημονικά ζητήματα για τα οποία δεν έχουν ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ δικαιοδοσία ή γνώση για να το κάνουν; Προσβάλλομαι τα μάλα σας πληροφορώ, αλλά ούτε εγώ, ούτε κανένας άλλος άθεος βγαίνει στο δρόμο με ρουκέτες και όπλα και δεν απειλώ όποιον δεν ισχυρίζεται το ίδιο με μένα. Και μη νομίζετε οτι μόνο οι μουσουλμάνοι τα κάνουν αυτά. Και οι χριστιανοί το ίδιο σκατά είναι, απλά ο δυτικός πολιτισμός περασε έναν μεσαίωνα και έναν διαφωτισμό, ενώ ο ανατολικός κόσμος όχι. Η χριστιανοσύνη έχασε πολύ έδαφος και τώρα μας το παίζει πολιτισμένη και διαλλακτική, αλλά ας μην ξεχνάμε, οτι όταν είχε δύναμη σου γαμούσε κάθε ιερό και όσιο αν δεν έσκυβες το κεφάλι δουλικά.

Οι θρησκείες πρέπει να εξαλειφθούν, αν θέλουμε ποτέ να δούμε ηρεμία και ειρήνη σε παγκόσμια κλίμακα. Οι τρεις μεγάλες θρησκείες του κόσμου, ιουδαισμός, χριστιανισμός και ισλάμ θα τρώγονται μέχρι τον αιώνα τον άπαντα γιατί αυτό ακριβώς προστάζουν οι διδαχές τους: "Ο δικός μου ο θεός είναι ο μοναδικός και καλύτερος απο τον δικό σου και να σκάσεις απο την ζήλεια σου! Επίσης να πεθάνεις μαρτυρικά αν δεν συμφωνείς!". Και να πεις οτι η διαμάχη τους επηρέαζε μόνο τους ίδιους, εγώ προσωπικά θα έδινα και την ευχή μου να φαγωθούν μέχρι τελικής πτώσεως . Έλα όμως που στη μέση θα βρεθούν και βρίσκονται συνεχώς άτομα, που δεν έχουν και ούτε θέλουν να έχουν καμια ανάμειξη. Πρέπει να καταλάβει καθε θρησκόληπτο γαμήδι σε αυτόν τον κόσμο, οτι δεν έχουμε όλοι την όρεξη και την αμάθειά του, για να ασχολούμαστε με τις δεισιδαιμονίες του. Έχει κάθε δικαίωμα να πιστεύει σε ότι θεούς, μάγους, δαίμονες, προφήτες, νεράιδες, τρολ, ελφ, νεκροζώντανους, αναστημένους και παρθένες γουστάρει, αλλά κανένα απολύτως δικαίωμα να μου λέει τι θα πιστεύω εγώ, πόσο μάλλον να μου το επιβάλλει. Επίσης όσο δικαίωμα έχει να κρίνει αυτός τις απόψεις μου και να με λέει άπιστο, άλλο τόσο έχω και εγώ δικαίωμα να τον κρίνω και να τον χαρακτηρίζω εύπιστο και μαλακοβιόλη.

Δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με την κριτική και την σάτιρα. Είναι υγιής τρόπος αντίδρασης. Τι πιο ωραίο και πολιτισμένο από το να γύριζαν και οι μουσουλμάνοι μια ταινία-απάντηση στον εβραίο, όπου θα κοροίδευαν τον Μωυσή για παράδειγμα; Ξέρετε τώρα, να πάει να χωρίσει τα νερά και να πέφτει μέσα, οι δέκα εντολές να είναι σε κωλόχαρτο, να πάει να κάνει περιτομή και να κόβει το ένα αρχίδι του κατά λάθος και άλλα πολλά που θα μπορούσαν να σκεφτούν. Ούτε φασαρίες, ούτε αίμα και φυσικά κανένας φόβος και για απάνθρωπες αντιδράσεις φανατικών.

Το σοβάρεψα πολύ το θέμα αλλά πραγματικά δεν μπορώ να κάνω πλάκα με αυτό το θέμα. Μου βγαίνει τόσο πολύ τσαντίλα, που μετά απο 3000+ χρόνια ανθρώπινου πολιτισμού, ασχολούμαστε ακόμα με φανταστικές υπάρξεις και τους καραγκιόζηδες που τις πιστεύουν. Οπότε εδώ θα σταματήσω. Αν είσαι θρήσκος και προσβλήθηκες κάπως, μπορείς πολύ ευχαρίστως να πας να γαμηθείς στον αιώνα τον άπαντα, αμήν. 

Ενημέρωση 24/9/2012:  Καθώς πληροφορήθηκα οτι οι νίντζα της Εκκλησίας συνέλαβαν τον αλήτη ιδρυτή της σελίδας "Γέροντας Παστίτσιος" που σατίριζε τον μεγάλο αυτό πνευματικό άνθρωπο, θα ήθελα, όχι απο φόβο μηπως συλλάβουν και μένα, αλλά απο ειλικρινή και ταπεινή μεταμέλεια να ζητήσω συγνώμη απο όποιον άνθρωπο της πίστης ενόχλησα με το κείμενο αυτό, αλλά είχα καταληφθεί απο σατανικό πνεύμα και δεν ήμουν ο εαυτός μου. Στην πραγματικότητα αν ήμουν εγώ δεν θα έγραφα ποτέ τέτοια, γιατί δεν είμαι καν υπερ της ελευθερίας λόγου. Σκέφτομαι να πάω να παραδοθώ γιατί δεν επιτρέπεται ο καθένας τώρα να λέει την άποψή του και να προσβάλει την εκκλησία ή αυτά που πρεσβεύει. Υπάρχει κάτι πιο ιερό απο την θρησκεία; όχι βέβαια!!! ούτε η ελευθερία, ούτε τα δικαιώματα ούτε καν η ανθρώπινη ζωή δεν μετράει μπροστά της. Ζήτω η καταπίεση, ζήτω ο οπισθοδρομισμός, ζήτω ο μεσαίωνας!!! Ευλογείτε!

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Ρατσισμός και γεννητικά όργανα σε θαλασσί χρώμα!


Όλοι διαβάσαμε ή μάθαμε το σκηνικό με την Βούλα Παπαχρήστου, το σχόλιο της και τον αποκλεισμό της απο την Ολυμπιακή ομάδα. Καθώς το γεγονός προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και διχοτόμησε την κοινή γνώμη, θα ήθελα να παρουσιάσω και την δική μου οπτική και οποιος θέλει το συζητάμε.


Καταρχάς, το σημαντικότερο πιστεύω αρνητικό στην όλη ιστορία, είναι οτι καταφέραμε να μειώσουμε τον ήδη χαμηλό αριθμό γυναικών αθλητών που αντικειμενικά βλέπονται, κατα 1 ακόμα. Κοινώς πάλι σαύρες θα βλέπουμε να παρελαύνουν στους αγώνες. Ένα καλό νιμού δεν το κόβεις έτσι εύκολα τώρα, κακά τα ψέματα. Τιμώρησε την αλλιώς. Βάλε την να πηδάει με στρινγ, ας πούμε. Η να κάνει ένα live strip show σε ένα απο τα εθνικά κανάλια για να εξιλεωθεί απο το λαό για το λάθος της. Αλλά όχι να την κόψεις απο τους Αγώνες....εμείς δηλαδή δεν υπάρχουμε; πάλι ασχημομούρες γκόμενες με μπράτσα και κώλους αντρών θα βλέπουμε; δεν παλεύεται άλλο η κατάσταση, οι ολυμπιακοί για να ανέβουν επίπεδο, πρέπει να αρχίσουν να φέρνουν καλύτερο κόσμο. Και όταν λεώ καλύτερο, εννοώ μουνιά. Για τους αθλητές και τις επιδόσεις τους χεστήκαμε στην τελική. Τα ίδια και τα ίδια κάθε χρόνο. Άντε να σπάσει κάνα ρεκόρ, αλλά κατα τ'αλλα η παρέλαση σκατόφατσων ΠΡΕΠΕΙ να βελτιωθεί.


Πάμε τώρα να μιλήσουμε για το σχόλιο που στάθηκε αφορμή να αποβληθεί η εν λόγω αθλήτρια απο τους ολυμπιακούς:

"Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα, τουλάχιστον τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου θα τρώνε σπιτικό φαγητό"

Αρχικά να τονίσω οτι αναλύοντας την φράση αυτή, λέξη προς λέξη, εγώ δεν μπορώ να βρώ ούτε ένα ρατσιστικό σημάδι. Ας αναλύσουμε όμως μαζί την φράση μήπως μου διέφυγε κάτι.

"Με τοσους Αφρικανους στην Ελλάδα" εδώ δηλώνουμε ξεκάθαρα οτι υπάρχουν πολλοί αφρικανοί στην Ελλάδα. Δήλωση, γεγονός που σχετίζεται με το πλήθος ανθρώπων συγκεκριμένης προέλευσης στην πατρίδα μας. Ρατσιστικό; δεν βλέπω κάτι προσβλητικό εδώ.

"Τουλάχιστον τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου θα τρώνε σπιτικό φαγητό"  Πρόταση που σε συνδυασμό με την πρώτη, υποδηλώνει οτι τα κουνούπια που κατάγονται πάππου προς πάππου απο το Δυτικό Νείλο -ο οποίος διασχίζει την Αφρική- θα τρώνε σπιτικό φαγητό επειδή η καταγωγή ή το "σπίτι" κάποιων αφρικανών, είναι απο το ίδιο μέρος με τα κουνούπια. Αστείο; Όχι ιδιαίτερα. Ρατσιστικό; Δεν ξέρω, πάλι δεν προσβάλει κάπου κάποια ομάδα ανθρώπων κατα την δική μου άποψη.


Αν λοιπόν επικεντρωθούμε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και ΜΟΝΟ στο σχόλιο και όχι στο άτομο που το πε, ούτε με πιο "τρόπο" το πε, ούτε τι υποννοεί το άτομο και λοιπές κλαπαρχιδιες, ρωτάω και περιμένω μια σοβαρή απάντηση για το πόσο "ρατσιστικό μίσος" κρύβει αυτό το ηλίθιο αστείο; Θα σας πω εγώ...ΚΑΘΟΛΟΥ. Το σχόλιο ουσιαστικά σατιρίζει με ξενέρωτο τρόπο τον μεγάλο αριθμό των αφρικάνων στη χώρα μας, αλλά με την μεγάλη διαφορά οτι ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙ ΚΑΠΟΥ ΓΑΜΩ ΤΟ ΦΕΛΕΚΙ ΜΟΥ!!!!!! Είμαι πάρα πολυ απόλυτος σε αυτό γιατί για μένα οι λέξεις και οι φράσεις παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο. Αν για παράδειγμα η φράση ήταν:


"Με τόσα δίποδα σκατά απο την Αφρική, τουλάχιστον τα αραποκούνουπα θα τρώνε φρέσκο κουραδι", τότε ναι μαζί σας, βαρύ και ασήκωτο. Αλλά το original απέχει πολύ πραγματικά. Αν είχαμε τώρα ζωντανή συζήτηση, καπου εδώ θα πεταγόταν κάποιο ζώον και θα έλεγε

1-   "ΝΑΙ ΑΛΛΑ Η ΓΚΟΜΕΝΑ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ, ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗ ΚΛΠ ΚΛΠ" ή 
2-   "ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙ ΤΙ ΛΕΕΙ" ή 
3-   "ΠΡΟΣΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΚΑΤΙ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΣ ΞΕΝΟ ΜΕ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΙΔΕΩΔΕΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ" 

και άλλα τέτοια επιχειρήματα που ειναι ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΟΥΤΣΟ!!!

1-   Άρα λοιπόν δεν κρίνεις το σχόλιο αυτό καθεαυτό, αλλά αυτόν που το είπε και βάση της ιδεολογίας του.....Αυτό απο μόνο του ΜΩΡΗ ΞΕΚΩΛΙΑΣΜΕΝΗ ΠΑΠΑΡΩ δεν είναι κοινωνικά ρατσιστικό; Αλλά, άντε να συμφωνήσω οτι πρέπει σαν αθλητής να μην είναι κάφρος. Αν λοιπόν θες να πολεμήσεις τον κάθε είδους ρατσισμό (φυλετικό, θρησκευτικό, κοινωνικό κλπ κλπ), να σχηματίζεις ένα προφίλ για κάθε αθλητή και αν αυτός δεν σου κάνει, να μην τον συμπεριλαμβάνεις καν στην ολυμπιακή ομάδα. Έχεις τέσσερα χρόνια να ελέγχεις τους αθλητές σου. Αν θες να είσαι σωστός, να το κάνεις μεθοδικά και να μη κρίνεις τα πάντα απο ένα αμφιλεγόμενο σχόλιο. Και για μένα ο ρατσισμός και ο φασισμός δεν έχουν θέση πουθενά, αλλά εδώ έχουμε στη βουλή τους παλαίμαχους και καθαρόαιμους αντιπροσώπους τους και μας πείραξε ένα 23χρονο κοριτσάκι που πάνω στη μαλακία της αντέγραψε μια παπαριά που είδε κάπου και την τιμωρείς για αυτό τόσο αυστηρά; Εγώ σου λέω είναι ηλίθια και αμόρφωτη και ρατίστρια στην τελική. Ποιος φταίει για αυτό; Όταν η μισή και βάλε Ελλάδα αναρτά καθημερινά τρις χειρότερα σχόλια στο fb μας πείραξε η Παπαχρήστου που μεχρι χθες δεν την ήξερε και κανένας; Έχω διαβάσει σχόλια αρχιεπισκόπων σούπερ ρατσιστικά οι οποίοι ακόμα φοράνε τα πανάκριβα στολίδια τους και επηρεάζουν κόσμο, αλλά κανείς δεν τους ξήλωσε, αλλά ΟΟΟΟΟΧΙ τα κουνούπια του νείλου και τα μηνύματα που τα αφορούν είναι σημαντικότερα και επηρεάζουν τα παιδιά μας αρνητικά....pathetic....


2-   Τι μας κάνει; Μας αντιπροσωπεύει; ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΠΛΕ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΥ. Εγώ δεν αντιπροσωπεύομαι απο κανέναν ρε τούβλα. Έχω δική μου άποψη, δικά μου πιστεύω, δικές μου σκέψεις και καμιά καριόλα και κανένας πούστης σε ΟΠΟΙΟ τομέα και να ναι (αθλητισμός, επιστήμη, τέχνη ή whateva) δεν αντιπροσωπεύει το μεγαλείο μου. Απο που και ως που λοιπόν θα αντιπροσωπεύσει εμένα ή άλλους σοβαρούς ανθρώπους, ένα 23χρονο μόγγολο, που απλά πηδάει σαν κατσίκι και αναρτά παπαριές άλλων μόγγολων στο tweeter της; Με ποια λογική; Επειδή έτυχε να γεννηθούμε και οι δυο στο Ελλάντα; Πάτε καλά ρε; Αυτές οι αντιπροσωπείες μας φάγανε. Ο ρατσισμός ρε στραβάφια είναι ένα πανανθρώπινο πρόβλημα. Δεν αφορά μόνο τους Έλληνες, δεν είναι απαράδεκτο μόνο για την χώρα μας είναι απαράδεκτο παντού. Και όχι μόνο ο ρατσισμός αλλά και η ανεντιμότητα, η αγένεια, η έλλειψη παιδείας και ένα σωρό άλλα ελαττώματα, τα οποία ΣΙΓΟΥΡΑ έχουν και άλλοι αθλητές της Ολυμπιακής ομάδας. Επειδή είναι λοιπόν αυτοί γκαγκά, πάει να πει πως όλοι οι Έλληνες είμαστε σούργελα, μόνο και μόνο επειδή η ολυμπιακή ομάδα έχει μερικούς τέτοιους; No fucking way....ο μόνος που αντιπροσωπεύει εμένα, είναι ο εαυτός μου. 


3-   Ποιο Ολυμπιακό ιδεώδες ρε κωλουποκριτές γαμώ το κεφάλι μου μέσα; Οι ολυμπιακοί αγώνες του ντόπινκ, των στοιχημάτων και των εκατομμυρίων δολλαρίων/ευρώ; ΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑ ΜΑΛΑΚΕΣ. Για τον πούτσο ιδανικά. Είναι απλά αγώνες, με ίσως λίγο μεγαλύτερο πρεστίζ. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ! Να και αν συμφωνείτε, να και αν διαφωνείτε. 


Εν κατακλείδι, εγώ χέστηκα τρικούβερτα που το πιπίνι δεν θα λάβει μέρος στους αγώνες, προσωπικά ούτε που θα την μάθαινα ούτε θα έβλεπα ποτέ, γιατί τους βαριέμαι. Επίσης συμφωνώ οτι ο ρατισμός είναι μαστιγα που εξαπλώνεται και πρέπει να περιοριστεί. Αλλά μου τη σπάει υπερβολικά πολύ η υποκρισία και η αντίδραση του κόσμου, που με την πρώτη αφορμή πέφτει να κατηγορήσει και να επιβάλλει αυστηρότατη ποινή, χωρίς σκέψη, χωρίς ελαφρυντικά και κυρίως όταν ο ίδιος ο κόσμος κάνει τα ίδια και χειρότερα σε άλλους τομείς. Αποκλείστε την, ξηλώστε την απο συλλόγους και παπαριές, λιθοβολίστε την, δεν μου καίγεται καρφί, απλά δείτε τα μούτρα σας πρώτα... θεατρίνοι...