Ιούδα ζεις! εσύ μας οδηγείς!

Χρόνια πολλά! Χριστός Ανέστη! ΧΑΧΑΧΑΧΑ το μπούστη, πως τα λέω, επέστρεψα πολύ δυναμικά!!!

Το πάσχα ήρθε και έφερε μαζί του την άνοιξη. Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να κάνει, γιατί τώρα ο γαμώκαιρος είναι πιο αναποφάσιστος και απο γκόμενα. Επίσης οι μέρες αυτές έφεραν την θρησκευτική κατάνυξη, η οποία συνοδεύεται απο απείρου κάλλους παραλογισμούς, καραγκιοζιλίκια και φαρινάπ σε διάφορα ευαίσθητα μέρη του σώματός μας. Έτσι ένιωθα παλιά τουλάχιστον, πλέον όχι τόσο. Νομίζω ότι μεγαλώνοντας αρχίζεις να εκτιμάς περισσοτερο την ψυχική σου ηρεμία και γαλήνη, και δεν ασχολείσαι με πράγματα που μπορεί να στην κάνουν συντρίμια, όπως πχ. το να μιλήσεις λογικά σε έναν θρησκόληπτο, και έτσι πιο πολύ πλέον τους παίρνω στο ψιλό και γελάω μαζί τους. Βέβαια ορισμένες φορές είναι πολύ δύσκολο να αντισταθείς στο πειρασμό να απαντήσεις σε κάποιες τραγικές μαλακίες, που πετάγονται ξαφνικά στο πασχαλινό τραπέζι -όπως για παράδειγμα τον καθαρισμό ψυχής και σώματος που συντελείται με την νηστεία- και λες, "δε μπορεί, κάποιος θα πει κάτι τώρα να γελάσουμε, ας μη πεταχτώ πάλι εγώ" αλλά κανένας δεν το κάνει, οπότε όλο το βάρος πέφτει σε σένα. Και όταν τελικά διορθώσεις την εν λόγω μαλακία, εισαι ξαφνικά ο εξωγήινος, ο παράλογος, ο περίεργος και ο αντιπαθητικός, γιατί αφού είσαι ο μόνος που διαφωνείς στο τραπέζι, τότε σίγουρα είσαι λάθος.

Πάρτε ως παράδειγμα μαλακίας την ιστορία με τον Ιούδα. Θεωρώ οτι ο κακομοίρης αυτός ειναι ο πιο παρεξηγημένος και μακράν ο πιο αδικημένος χαρακτήρας όλων των εποχών. Όλοι οι χριστιανοί, ή τουλάχιστον ο μέσος χριστιανός θεωρεί τον Ιούδα ως τον μεγαλύτερο προδότη και ιερόσυλο που πάτησε ποτέ το πόδι του σε αυτό το βρωμοπλανήτη, που του αξίζει να καίγεται στην κόλαση για πάντα. Για την κότα τον Πετρο, που έκανε την παλαβή οταν τον ρωτούσαν αν ειναι μαθητής του Χριστού μοκο όμως... Τεσπα ας υποθέσουμε λοιπόν οτι έχουμε απεναντί μας κάποιον που θεωρεί όντως τον Ιούδα προδότη κλπ κλπ. Προτείνω να παίξετε το εξής παιχνίδι: θα του πείτε οτι θα του κάνετε κάποιες ερωτήσεις στις οποίες θα απαντάει μόνο με ναι ή όχι και θα κάνετε τις εξής ερωτήσεις: Ο Χριστός δεν ήρθε στη Γη για να θυσιαστεί για τους ανθρώπους;(ναι) Δεδομένου οτι ο Θεός ειναι παντογνώστης, δεν ειναι λογικό να υποθέσουμε οτι ήξερε με ποιον ακριβώς τρόπο θα θυσιαστεί;(ναι) Και ο Χριστός ο ίδιος δεν το ήξερε οτι θα θυσιαστεί, αφού μάλιστα λιγο πριν τον συλλάβουν, δίστασε και είπε το περίφημο "Γιατί πρέπει να πιω αυτό το ποτήρι;".(ναι) Επίσης ο Χριστός ο ίδιος δεν ήξερε οτι ο Ιούδας ειναι αυτός που θα τον παραδώσει στους Ρωμαίους, αφού και στο μυστικό δείπνο ειπε στους μαθητες οτι καπιος θα τον προδώσει;(ναι) Άρα, εφόσον ο Θεός έστειλε το γιο του να σταυρωθεί για τις αμαρτίες μας, και ήξερε με ποιο ακριβώς τρόπο θα το κάνει, δεν χρησιμοποίησε ουσιαστικά τον Ιούδα, ως τον προδότη που θα κατέδιδε τον δασκαλό του, ώστε να συλληφθεί ο Χριστός απο τους Ρωμαίους και να οδηγηθεί τελικά στο σταυρό; Εκεί αναγκαστικά θα αρχίσουν τα δαγκώματα και τα μαμουσουτου. Είναι γιατί το ξυλάγγουρο έχει αγγίξει οισοφάγο και συνεχίζει. Αλλά εσείς εκεί θα επιμείνετε και θα πιέσετε. Αφου ηταν το σχέδιο του Θεού αυτό, τι ακριβώς επιλογή μπορεί να είχε ο Ιούδας; Να μη προδώσει τον δασκαλό του; Και αν δεν τον πρόδιδε, πως θα συλλαμβάναν τον Ιησού οι Ρωμαίοι, αφού εκείνους δεν τους ενοχλούσε; Μα θα τον κατέδιδε κάποιος άλλος, θα πει κανεις. Πολύ ωραία, τότε δεν θα λέγαμε Ιούδα τον προδότη, αλλά Ισουήλ, ή Μαμουήλ, η Τσιμπουκήλ. Ή ακόμα μπορεί σύσσωμη η εβραϊκή εκκλησία να κατέδιδε τον Ιησού και να είχαμε πολλούς προδότες. Το θέμα είναι οτι για να οδηγηθεί ο Χριστός στο σταυρό, κάποιος άνθρωπος/οι θα έπρεπε να κάνει τη βρωμοδουλειά και στο σχέδιο που έστησε ο θεούλης, αυτός ο κάποιος ήταν ο Ιούδας. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, όλη η χριστιανική πίστη στηρίζεται στην προδοσία του Ιούδα. Χωρίς αυτή, no σταυρωμα, no θυσία, no ανάσταση, no nothing. Που εδώ που τα λέμε, τι είδους θυσία ειναι αυτή αν αναστένεσαι μετά απο τρεις μέρες; Έτσι θυσιάζομαι και εγώ, άρα κλάιν.  Ο κακομοίρης όμως ο άλλος, εμ κρεμάστηκε, εμ τον αφήσαν νεκρό, και απο τότε ολοι τον βρίζουν. Χωρίς όμως τον Ιούδα φίλοι χριστιανοί, δεν θα υπήρχατε ως χριστανοί. Η μεγάλη θυσία λοιπόν, σε αυτό το εβραϊκό φαρσοπαραμύθι είναι του Ιούδα και κανενός άλλου. Για αυτό την επόμενη φορά που θα τον δειτε τον κακομοίρη κρεμασμένο, μη τον βρίσετε, συγχωρέστε τον και καταλάβετε οτι αυτός δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα άβουλο πιόνι. Και μετά σκεφτείτε ποιος τον χρησιμοποιήσε, πόσο ηθικό είναι αυτό και τελικά σε τι σκατά ιστορίες στηρίζετε τις κοσμοθεωρίες σας.

Όλο το απο πάνω ειναι φυσικά μια απο τις πολλές εκδοχές της υπόθεσης. Θα μπορούσε και να ειναι έτσι, θα μπορούσε και να μην είναι. Το θέμα ειναι οτι λογικά σαν υπόθεση στέκει και αν κάποιος διαφωνεί θα μπορούσα να το συζητήσω, γιατί ίσως να μου λείπουν κάποια στοιχεία. Όμως η λογική δεν ειναι κάτι που χρησιμοποιεί πολύς κόσμος. Έχω πολλές φορές αναρωτηθεί στη ζωή μου, τι να είναι αυτό που εμποδίζει τους ανθρώπους να παραδεχτούν κάποια πράγματα ως λογικά/παράλογα και νομίζω οτι έχω καταλήξει στο εξής: Σε πρώτο επίπεδο φταίει η έλλειψη γνώσης και πληροφορίας, που η πλειονότητα του κοσμου δυστυχώς ΔΕΝ κατέχει, και σε δεύτερο η έλλειψη βούλησης να επεξεργαστεί αυτή την πληροφορία. Το δεύτερο το προκαλεί κυρίως η βαρεμάρα και η βολή μας. Αν καταφέρει κανείς και περάσει τα δυο πρώτα επίπεδα φτάνει στο τρίτο, το οποίο ειναι η έλειψη τσαγανού και θάρρους να αποδεχτούμε κάποια συμπεράσματα, όταν αυτά δεν συνάδουν με αυτά που έχουμε μάθει και μας βολεύουν στην ζωούλα μας. 

Ένα άλλο παράδειγμα αποτελούν οι λοιποί "άγιοι" της Εκκλησίας. Όταν είχε γίνει το συμβάν με τον Παστίτσιο είχα συζητήσει με διάφορα άτομα, άκουσα διάφορες πίπες, για το τι είναι ιερό και τι όχι, και γιατί τα ιερά για κάποιο λόγο είναι απυρόβλητα στη σάτυρα, και πιστέψτε με οτι αν είχα βυζιά θα τα έγλειφ... εεε, θα τα τράβαγα. Ωστόσο, δεν θα σχολιάσω την άποψη του καθενός, γιατί όσο να 'ναι, μπορώ να καταλάβω οτι όταν έχεις μεγαλώσει με κάποια νοοτροπία, ειναι δύσκολο να την αλλάξεις, όσο παράλογη και να είναι. Αυτό που πραγματικά ομως με εξοργίζει είναι η αβάσιμη θεοποίηση κάποιων ανθρώπων, που μείναν γνωστοί ως άγιοι ή όσιοι η δεν ξέρω και εγώ τι σκατά άλλο και ο κόσμος τους λατρεύει και τους αγαπάει και τους τιμάει, χωρίς καν να ξέρει δυο πράγματα για αυτούς. Για τον Παΐσιο δεν τον ξέρω προσωπικά, πολλοί λένε οτι ηταν καλός και σοφός και δεν έχω λόγο να τους αμφισβητήσω. Κάποιοι άλλοι όμως πήγαν ένα βήμα παραπάνω και είπαν τόσο τραγελαφικά πράγματα, που αν τελικά τους πιστέψουμε, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι οτι ήταν λίγο στον κόσμο του, έμενε σε μια σπηλιά και μίλαγε με μια σαύρα, έλεγε οτι θα πάρουμε την Κωνσταντινούπολη και οτι η Τουρκία θα διαλυθεί και ένα σωρό εθνικιστικές μπαρούφες. Επίσης έχει παίξει ξύλο με έναν μοναχό Σαολίν και τον έχει στείλει για βρούβες, έχει νικήσει τον Σατανά που του την έπεσε για να τον παρασύρει στον πειρασμό, και γενικά δεν μάσαγε την.....γενειάδα του. Βέβαια, παρόλο που θεράπευσε ένα σωρό ασθένειες και καρκίνους κλπ κλπ, την δικιά του ασθένεια δεν κατάφερε να την νικήσει (γιατί άραγε;) Αυτά τουλάχιστον έχουν μεταφερθεί απο οπαδούς του και απο τα χιλιάδες βιβλία που έχουν γραφτεί για αυτόν. Αρα ουσιαστικά αν κάποιος πρέπει να τιμωρηθεί, ειναι αυτοί που γράψαν αυτά τα βιβλία μια που τρολάρουν ασύστολα. Τι περιμέναν, οτι δεν θα απαντήσει κανείς στις παπαριές τους; Όμως εν τέλει, αυτή η άγνοια για τους χριστιανούς αγίους και τους βίους τους -ειδικά απο τους πιστούς-, είναι πραγματικά απογοητευτική και είναι γενικότερο φαινόμενο, που δεν υφίσταται μόνο στους φανατικούς, αλλά και στον φυσιολογικό κόσμο. Είναι πιστεύω ένας πολύ σημαντικός λόγος για τον οποίο ανεχόμαστε ακόμα την εκκλησία και τους αντιπροσώπους της. Δεν γνωρίζουμε ή δεν θέλουμε να γνωρίσουμε τίποτα για αυτήν. Αν ο κόσμος προσπαθούσε να μάθει ποιοί ήταν οι  ανθρώποι που θεωρεί "άγιους", τότε το θρησκευτικό και κοινωνικό τοπίο θα ήταν τελείως διαφορετικό. Θα δώσω λοιπόν ένα προσωπικό παράδειγμα το οποίο επιβεβαιώνει την αμάθεια του κόσμου.

Πρόσφατα έπρεπε να παρεβρεθώ σε ένα μνημόσυνο στον Άγιο Νικόλαο του Πειραιά. Ήταν Κυριακή και πέρα απο τα προγραμματισμένα μνημόσυνα υπήρχε και ένα έξτρα event, μια λειτουργία για τον νεομάρτυρα Άγιο Κωνσταντίνο, τον Υδραίο και καμιά διακοσαριά Υδραίοι είχαν μαζευτεί στην εκκλησία. Εκτός απο μια μεγάλη εικόνα του σε μέγεθος 50αρας τηλεόρασης, οι ευσεβείς νησιώτες, είχαν φέρει στην εκκλησία και ένα χρυσοσκάλιστο σκεύος στολισμένο με πετράδια, το οποίο περιείχε ανάμεσα στα κόκκινα βελούδα ένα οστό του αγίου -γιατί τίποτα δεν δείχνει μεγαλύτερο σεβασμό σε έναν νεκρό, απο το να βεβηλώσεις και να κόψεις σε φέτες το σώμα του και να το εκθέτεις στον κόσμο-, και συγκεκριμένα ενα δάχτυλο, το οποίο φαινόταν σαν να ήταν τυλιγμένο με ένα καφετί πανί. Γύρω απο αυτό υπήρχαν κάποια άλλα στρόγγυλα αντικείμενα, επίσης τυλιγμένα με πανί, αλλά δεν ήθελα να ρωτήσω τι είναι, γιατί μπορεί να ήταν τίποτα νύχια ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο μπορεί να είχαν βάλει οι σιχαμένοι εκεί μέσα. Μη τα πολυλογώ, τελείωσε το event και ξεκίνησαν καθυστερημένα πλέον τα μνημόσυνα. Φεύγοντας οι Υδραιοι, έβαλαν την τεράστια εικόνα πάνω σε ένα θρόνο, ο οποίος τοποθετήτηκε σε ένα φορείο σαν επιτάφιο και τέσσερα άτομα τον ανασήκωσαν στα χέρια. Δυο απο αυτούς ήταν δικοί μας, που ήρθαν για το μνημόσυνο, τους μπερδέψαν επειδή στεκόντουσαν κοντά στην εικόνα και τους χώσανε να κουβαλήσουν, επειδή το φορτίο ήταν βαρύ και αυτοί είναι νέοι. Εκείνοι δέχτηκαν, πιο πολύ νομίζοντας οτι απλά θα βγάζαν την εικονα έξω απο την εκκλησία, αν και κατέληξαν να κάνουν το γύρο του Πειραιά τα κακόμοιρα.

Μέχρι εδώ καλά. Μετά λοιπόν την λειτουργία πήγαμε στο καφενείο της εκκλησίας, για να πιούμε τον παραδοσιακό κρύο ελληνικό καφέ με το μπαγιάτικο και μουχλιασμένο ανα τραπέζια κουλουράκι (δεν αστειεύομαι). Την ώρα που γαμωσταυρίζαμε τους απατεώνες της εκκλησίας, που παίρνουν 4 ευρώ το άτομο για να σερβίρουν αυτά τα απαράδεκτα σκατά, επέστρεψαν και οι δυο αχθοφόροι της εικόνας. Αρχίσαν λοιπόν οι περισσότεροι να τους επευφημούν και να τους λένε οτι, τώρα έχουν την ευλογία του κυρίου, την ευχή της Παναγίας και διάφορα άλλα φανταστικά και ανυπόστατα πράγματα. Δίπλα μου στο τραπέζι είχα διάφορους συγγενείς σε διάφορες ηλικίες, απο 18 μέχρι 60 ενώ όρθια απο πίσω μου ήταν μια τριτοξάδερφη με την οποία ξεκίνησε ο εξής σουρεαλιστικος διάλογος όταν την άκουσα να φωνάζει ξαφνικά:

-Μπράβο παιδιά, να σας φωτίσει ο Θεός! Είπε με περηφάνεια και χαμόγελο.
-Ρε συ, την ρώτησα, τι ακριβώς εννοούμε όταν λεμε "να σε φωτίσει ο Θεός"; Δηλαδή αν τύχει και βρεθείς σε σκοτάδι, να σκάει κάνας ουράνιος φακός πάνω σου;
-Μμμμ, εξυπνάδες...
-Όχι πραγματικά ρωτάω, τι ακριβώς φώτιση δηλαδή θα πάρει τώρα ο Χ, που κουβάλησε την εικόνα αυτή;
-Θεία φώτιση παιδί μου. Θα γίνει σοφότερος και καλύτερος άνθρωπος.
-Α, έλα ρε καλή φάση, δεν ήξερα οτι λειτουργεί έτσι. Τότε γιατί δεν βάζουμε τους πολιτικούς μας να κουβαλήσουν καμιά εικόνα και αυτοί, μπας και γίνουν καλύτεροι;
-Μπα σε πολιτικούς δεν πιάνει, χαχαχαχα.
-Καλά τότε να το κάνουμε σε εγκληματίες. Να τους βάλουμε να κουβαλήσουν καμιά εικόνα, να γίνουν καλύτεροι -αφου θα λάβουν τη θεία φώτιση- και να τους αφήσουμε ελεύθερους. ΕΕ;
-Οχι παιδί μου, δεν πάει έτσι. Αν είσαι πιστός και καλός τότε θα πάρεις φώτιση.
-Μα, άμα είσαι ήδη καλός,  τι νόημα έχει να πάρεις κάτι που ήδη έχεις; Δεν μας τα λες καλά....
-Εεεε... τώρα ασε μας ρε Alza, εγώ σου λέω τώρα τι λέει η παράδοση...
-Μάλιστα...και όλα αυτά τα κερδίζεις μόνο και μόνο επειδή κουβαλάς μια εικόνα εε;
-Καλά τώρα και εσύ, δεν είναι και όποια κι όποια εικόνα. Είναι του Αγίου Κωνσταντίνου. Είναι απο τους σημαντικότερους αγίους ο Άγιος Κωνσταντίνος.
-Ο Ρωμαίος μπορεί, αυτόν δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του.
-Ποιος Ρωμαίος καλέ; Ο Άγιος Κωνσταντίνος σου λέω, ήταν απο την Ύδρα, για αυτό έχουν έρθει όλοι οι Υδραίοι...

Συνήθως υπάρχει μια αμήχανη στιγμή, όταν πρέπει να διορθώσεις κάποιον συγγενή σου με διακριτικό τρόπο για να μην τον κάνεις ρόμπα, ειδικά όταν βρίσκεται κόσμος μπροστά και ακόμα πιο ειδικά όταν πολλοί απο αυτούς κουνάνε το κεφάλι επιδοκιμάζοντας την προλαλλήσαντα. Για μένα αυτό δεν ισχύει φυσικά, οπότε πήρα μια βαθιά ανάσα και είπα:

-Ναι, δεν θέλω να σας απογοητεύσω, αλλα ο Άγιος Κωνσταντίνος δεν είχε καμιά σχέση με Υδρα και με Ελλάδα γενικότερα. Όπως πιθανότατα δεν θυμάται κανένας σας απο την ιστορία που κάναμε στο σχολείο, ο Άγιος Κωνσταντίνος και η μαμά του η Αγία Ελένη, ήταν Ρωμαίοι. Ο Άγιος Κωνσταντίνος ήταν αυτός, που μετέφερε την πρωτεύουσα της ρωμαικής αυτοκρατορίας απο την Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη (ωω! τι περίεργο, έχει το όνομα του) και ασπάστηκε τον χριστιανισμό. Και ενώ μέχρι τότε οι χριστιανοί είχαν τη θέση που τους άρμοζε στο κόσμο, δηλαδή τους κυνηγούσαν, τους έτρωγαν τα λιοντάρια για την διασκέδαση του κόσμου και όλοι ζούσαν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι, πάει ο άτιμος και με το διάταγμα των Μεδιολάνων επιβάλλει την ανεξιθρησκεία και δίνει -άκουσον άκουσον!- στους ανθρώπους το δικαίωμα να πιστεύουν ότι θέλουν... Φυσικά όπως όλοι ξέρουμε, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να σηκώσουν τα τσουτσέκια κεφάλι και να εγκαθιδρύσουν ένα απο τους πιο αιμοβόρους, καταπιεστικούς, τρισάθλιους και απάνθρωπους  οργανισμούς όλων των εποχών, που σήμερα γνωρίζουμε ως εκκλησία. Ε, τα υπόλοιπα τα ξέρετε, προσηλυτισμός, σχίσμα, σταυροφορίες, ιερά εξέταση, κυνήγι μαγισσών, ρατσισμός, σεξουαλικά απωθημένα, άπειρες ενοχές και άλλα πολλά καλά, που έφεραν οι αντιπρόσωποι του Θεού στην ανθρωπότητα. Δεν ξέρω πως θα μπορούσαν να είχαν κυλήσει τα πράγματα αν η μάνα του Κωνσταντίνου αποφάσιζε να μείνει παρθένα. Πάντως ο γιόκας της ήταν ένας -ιστορικώς επιβεβαιωμένα- παρανοϊκός δολοφόνος (εσφαξε τη γυναίκα του και το γιό του, μετά απο προτροπή της μανούλας του) και χρησιμοποίησε του μαλακοχριστιανούς, που σαν καλά πρόβατα κάνουν πάντα ότι τους πούνε, για να κάνει τους επεκτατικούς πολέμους του . Εννοείται πως αυτά τα εγκλήματα δεν ήταν αρκετά επαίσχυντα ώστε να μην ανακηρυχθούν άγιοι και οι δυο, γιατί βασικά η αγιότητα έρχεται εύκολα, αν τα πας καλά με το παπαδαριό. Άσχετο βέβαια, που σαν στρατιωτικός είχε σφάξει κάτι χιλιάδες κόσμο, γιατί στα μάτια του θεού, ένα λεπτό μεταμέλειας αρκεί για να συγχωρέσει μια ζωή ανηθικότητας, κακίας και εγκλημάτων. Αλλά τεσπά, δεν θα σχολιάσουμε μια από τις εκατομμύρια παπαριές του χριστιανισμού τώρα. Το θέμα είναι οτι το δάχτυλο του κυρίου που είδαμε, δεν ανήκει στον Μέγα Κωνσταντίνο, τον Ρωμαίο δολοφόνο και κατακτητή που όλοι τιμάτε ευλαβικά στις 21 Μαΐου, αλλά ενός άλλου Κωνσταντίνου, Υδραίου, που για κάποιο λόγο έχει ονομαστεί νεομάρτυρας. Θα το ψάξω όμως και θα σας πω εν καιρώ.

Σιωπή για δυο δευτερόλεπτα, στα οποία περίμενα οτι θα τα ακούσω απο κάποιον. Όλως περιέργως και προς μεγάλη της τιμή, η κοπέλα παραδέχτηκε το λάθος της αναφορικά με την καταγωγή του Κωνσταντίνου, όμως δεν σχολίασε τίποτα απο τα άλλα που είπα -όπως και κανένας άλλος- μή θέλοντας προφανώς να τα δεχθεί ή να μπει σε μια συζήτηση όπου θα άκουγε τρις χειρότερα (καθότι με ξέρει). Εγώ όμως έμεινα πιστός στο λόγο μου και έψαξα για τον νεομάρτυρα Κωνσταντίνο, βρήκα και την πήρα την επόμενη μέρα να της τα πω.

Ο νεομάρτυρας Κωνσταντίνος ήταν ένας Υδραίος που στα 18 του έφυγε και πήγε Ροδο όπου αλλαξοπίστησε και το γύρισε στο Ισλάμ και εγινε κολλητός με τον πασά της Ρόδου. Επί τρία χρόνια απολάμβανε πλούτη και τιμές αλλα και την απόρριψη της οικογένειάς του και των Ελλήνων φίλων του. Η εκκλησιαστική ιστορία λέει, ότι η μανα του η ίδια δεν του άνοιγε την πόρτα οταν πήγαινε να την επισκεφτεί και δεν τον αναγνώριζε σαν παιδί της. Αντί να την ρίξει ο φλώρος την καριόλα στην θάλασσα, που να γαμήσω κάθε πουτάνα μάνα που δεν σέβεται την ατομικότητα, τις επιλογές και την ελευθερία των παιδιών της, ο Κωνσταντίνος δεν άντεξε την ψυχολογική πίεση και το ξαναγύρισε στον Χριστιανισμό (δυνατός χαρακτήρας φάινεται και σταθερός μέχρι τώρα...). Μετανόησε λοιπόν και για κάποιο λόγο μετά ήθελε να μαρτυρήσει. Τώρα απόφαση δική του ήταν; της μάνας του; δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία, είναι οτι πήγε μετά στον πασά που τον είχε σαν παιδί του επί τρία χρόνια και τον έκραζε ζητώντας του να παρατήσει το Ισλαμ και να γίνει Χριστιανός. Μάλιστα σε κάτι πολύ αστείους διαλόγους που μπορεί κανει να βρει σε εκκλησιαστικά site, ο Κωνσταντίνος του λέει:
 "Η δική σας πίστη είναι βρώμικη και ψεύτικη, πιστεύετε σε έναν ψεύτη που δεν έκανε κανένα θαύμα ούτε δίδαξε καμιά αλήθεια και κανέναν καλό, παρα μυθολογίες, κακίες και διαφθορά.". Το αστείο φυσικά ειναι οτι είναι σαν να μιλάει και για την δικιά του θρησκεία, όμως μιλάμε τώρα για το 1800, που σε σφάζανε για πλάκα αν προσέβαλες τη θρησκεία κάποιου και για Μουσουλμάνους, που σε σφάζουν ακόμα και σήμερα. Παρόλα αυτά ο πασας δεν τον καθάρισε -αμέσως τουλάχιστον- μια που τον αγαπούσε, αλλά αυτός συνέχιζε να τον προσβάλει και να τον καλεί να αλλαξοπιστήσει -ήθελε να μαρτυρήσει άλλωστε- μέχρι που τους έσπασε τις μπάλες και τελικά ο πασάς έβαλε τον καθαρίσανε και καλά του κάνανε. Με λίγα λόγια, αυτή τη στιγμή θεωρείται άγιος ένας άνθρωπος, που διαβάζοντας την ιστορία του, μόνο παρανοικό μπορείς να τον χαρακτηρίσεις. Γεμάτος ψυχολογικά και ανασφάλειες που του κόστισαν τη ζωή, έγινε μάρτυρας επειδή πήγε και τα έκανε Ζέπελιν του πασά. Και για αυτό τον λόγο τον έχουν σε εικόνα και κάνουν μετάνοιες μπροστά του...πραγματικά τραγικό.

Ας δούμε μερικούς άλλους απο τους ανθρώπους που τιμά οι εκκλησία. Τα κείμενα ειναι clopy-paste αλλά όποιος θέλει μπορεί να τα επιβεβαιώσει.

Ιάκωβος ο ασκητής
Γιορτάζει στις 28 Ιανουαρίου. Κάποιος πλούσιος άρχοντας πήγε στον ασκητή την κόρη του, που ήταν βαριά άρρωστη. Ο Ιάκωβος «θεράπευσε» το κορίτσι από την ασθένεια, και ζήτησε να την κρατήσει λίγες μέρες στη σπηλιά, μαζί με τον αδελφό της, όπως επέμενε για σιγουριά ο πατέρας της. Ο ασκητής βίασε την κόρη και στη συνέχεια έντρομος, μήπως φανερωθεί η πράξη του, τη σκότωσε μαζί με τον αδελφό της. Σύμφωνα με την εκκλησία, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε, αλλά όταν ο τοπικός επίσκοπος έμαθε το γεγονός τον έψαξε στην έρημο για να του εξηγήσει πως: "η απελπισία είναι αμάρτημα μεγαλύτερο από τον βιασμό και τους φόνους". Και αντί εκείνη τη στιγμή να ανοίξουν τα σύννεφα και να βγεί μια τεράστια μούντζα προς τον επίσκοπο και τον καριόλη τον Ιάκωβο, ο ίδιος ο Θεός τον συγχώρεσε με ένα θαυμα και η υπόθεση έληξε με την προσευχή του βιαστή- δολοφόνου αγίου. Pathetic...

Η Ειρήνη η Αθηναία
Τιμάται στις 9 Αυγούστου. Τύφλωσε τον γιό της Κωνσταντίνο τον Στ' στο δωμάτιο που τον είχε γεννήσει, προκειμένου να κρατήσει τον θρόνο της, με τόση βιαιότητα όπως αναφέρει ο χρονογράφος Θεοφάνης, που παρά λίγο το θύμα να πεθάνει. Ο ίδιος, ο Κωνσταντίνος είχε τυφλώσει ή γλωσσοτομήσει πολλούς, ανάμεσά τους και πέντε Καίσαρες θείους του, ένώ έκανε και ανεξίτηλα επιγραφικά τατουάζ με καυτό σίδερο πάνω στα μέτωπα των εχθρών του (προχωρημένο το αλάνι!). 

Κύριλλος Αλεξανδρείας.
Προκάλεσε τον φρικιαστικό θάνατο της μαθηματικού και φιλοσόφου Υπατίας από τους λυσσασμένους καλόγερους, που την έγδαραν πάνω στην αγία Τράπεζα και πέταξαν τα κομμάτια της στα σκυλιά. Ηταν φιλόζωος φαίνεται. 

Ιουστινιανός.
Η μνήμη του γιορτάζεται στις 2 Αυγούστου. Έσφαξε 35.000 πολίτες στον Ιππόδρομο, για να αντιμετωπίσει την Στάση του Νίκα. Ο αυτοκράτορας βασάνιζε και σκότωνε όσους αντιπαθούσε προσάπτοντάς τους την κατηγορία του παιδεραστή, η οποία επέφερε ποινή αποκοπής των γεννητικών οργάνων. Την ποινή αυτή υπέστη και κάποιος νεαρός ονόματι Βασιανός, επειδή κακολογούσε την αυτοκράτειρα. Υποβλήθηκε σε φοβερά δημόσια βασανιστήρια και θανατώθηκε. Μα πόσο αγάπη πια αυτοί οι χριστιανοί πατέρες; 

Θεοδώρα η Β.
Χήρα του εικονομάχου Θεόφιλου, παραβίασε τους επιθανάτιους συζυγικούς της όρκους και αναστήλωσε τις εικόνες. Με διαταγή της εξοντώθηκαν πάνω από εκατό χιλιάδες Παυλικανοί. Στο τέλος της ζωής της κλείστηκε από τον σφετεριστή αδελφό της Βάρδα, επίτροπο του ανίκανου γιού της Μιχαήλ του Γ, σε μοναστήρι. 

Όλγα.
Τιμάται στις 11 Ιουλίου. Χήρα του Ιγόρ, που δολοφονήθηκε από τους υποτελείς του Δερεβλάνους της Ποδολίας, αφού αρνήθηκε να τους μειώσει τους βαρύτατους φόρους. Η Όλγα εκδικήθηκε με φοβερή σκληρότητα, σκοτώνοντας χιλιάδες Δερεβλάνους, που τους παρέσυρε με μπαμπεσιά σε παγίδα. Άλλους έθαψε ζωντανούς, άλλους έκαψε και άλλους έσφαξε φτιάχνοντας δυο γιγαντιαίες πυραμίδες με τα κρανία τους. Στην συνέχεια πυρπόλησε τα χωριά και τις πόλεις τους, χιλιάδες πήρε ως σκλάβους και σώριασε σε ερείπια την πρωτεύουσα Ισκορέτσκου. Αγάμητη φουλ.

Είμαι σίγουρος οτι αν ψάξω, θα βρώ και αλλα εξαίσια παραδείγματα στην στρατιά των "αγίων" της χριστιανικής εκκλησίας και καθολικής και ορθόδοξης. Θα μου πεις, δεν ειναι όλοι έτσι, και θα συμφωνήσω. Ωστόσο το οτι κατάφεραν τέτοια άτομα να αναδειχθούν στα εκκλησιαστικά lobbies και ατομάρες όπως ο Ιούδας -που όπως ειδαμε στην πλάτη του στηρίζεται ολος ο χριστιανισμός- να τρώνε όλη την κατακραυγή από τον κάθε κατιμά δεν ειναι άδικο; Ε λοιπόν αυτή την αδικία θέλω να σταματήσω...

Τεσπά η μέρα τελειώνει και κάπου εδώ πρέπει να κλείσω. Θα μου πείτε τώρα, καλά ρε Άλζα, έχεις να εμφανιστείς τόσο καιρό και μας αρχίζεις να πουμε παλι τη μίρλα με τους χριστιανους; Τι να πω ρε παιδειά, αφου και εμένα με πιάνει το Πάσχα και αναστατώνονται τα θρησκευτικά μου φρονήματα. Υπόσχομαι οτι τώρα που έφυγε το Πάσχα και πήρε μαζί του αυτή την ευλαβική ατμόσφαιρα, θα ηρεμήσω και εγώ και θα επιστρέψω με κάτι πιο πρωτότυπο.

Προς το παρόν αρι βεντερτσι και καλό απόγευμα.