Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

Βιβλία για όλους.....τους καθυστερημένους.

Το καλοκαίρι στις παραλίες, ένας από τους πιο αγαπημένους τρόπους να λιώνεις, είναι πίνοντας μπύρα ή καφέ και διαβάζοντας ένα ωραίο βιβλίο στην ξαπλώστρα σου. Αυτό που μου έκανε εντύπωση φέτος, αλλά μάλλον ισχύει γενικά και δεν το είχα προσέξει, είναι η τρομακτική έλλειψη ποικιλομορφίας στους τίτλους που παρατήρησα στην παραλία. Για να είμαι ακριβής, όχι τόσο στους τίτλους, όσο στους συγγραφείς που διαβάζει ο κόσμος. Τουλάχιστον το 50% των αναγνωστών διάβαζε έναν από αυτούς που αναφέρονται παρακάτω. Φέτος λοιπόν, τα λογοτεχνικά trend ήταν:


Τζο Νέσμπος. 
Τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά τον πανικό που έγινε με το "Κορίτσι με το τατουάζ" του Στιγκ Λάρσον, οι Σκανδιναβοί συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων έπιασαν τις πένες τους και είπαν:
-"wow det er så kaldt, la oss skrive en bok om et drap, flytter seg så lite å varme oss og lås? gjør vi det 1000 sider så hvis den ikke selger vi brenne den for varme"
που σημαίνει πάνω-κάτω:
-"πωπω έχει πουτσόκρυο και έχουμε βαρεθεί να καθόμαστε μέσα, οπότε δεν γράφουμε κάνα βιβλίο για φόνους, να περάσει και η ώρα, να ζεσταθεί και το κοκαλάκι μας; Και να το κάνουμε και 1000 σελίδες ώστε αν δεν πουλήσει καλά, να το κάψουμε να ζεσταθούμε."

Και το έκαναν. Μέσα σε λίγα χρόνια κατέκλυσαν τον χώρο της λογοτεχνίας, βγάζοντας αρκετά φράγκα ώστε να ζεσταθούν τελικά, χωρίς να κάψουν τα βιβλία τους, ενώ ταυτόχρονα έστειλαν το αστυνομικό μυθιστόρημα σε απρόσμενα ύψη. Είναι απορίας άξιο βέβαια, το που βρίσκουν την έμπνευση, μια που οι Σκανδιναβικές χώρες είναι γενικά φιλήσυχες, το βιοτικό επίπεδο υψηλό και η εγκληματικότητα είναι τόσο χαμηλή, που οι μπάτσοι αναγκάζονται να πίνουν μπύρες εν ώρα υπηρεσίας και μετά να αυτοσυλλαμβάνονται (γιατί είναι και ηθικά στοιχεία) για να έχουν κάτι να κάνουν και να δικαιολογούν τον μισθό τους. Είναι σαν ξαφνικά να αρχίσουν Έλληνες να γράφουν μυθιστορήματα για ιστορίες σοβαρών πολιτικών που βοήθησαν τον τόπο, κυβερνήσεων που παρέδωσαν φοβερό βιοτικό επίπεδο στον λαό και για το πως οι πολίτες μιας χώρας, μονιασμένοι, μπορούν να ξεπεράσουν τις πιο μεγάλες δυσκολίες. Απλά δεν έχουμε εμπειρία από τέτοια πράγματα, οπότε πως θα τα γράφαμε; Αντίστοιχα λοιπόν και οι Σκανδιναβοί δεν έχουν μεγάλη εμπειρία στο τι θα πει έγκλημα, οπότε και αναρωτιέται κανείς, που σκατά βρίσκουν την έμπνευση για να γράψουν τα τόσο πετυχημένα βιβλία τους. Πουθενά είναι η απάντηση.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Τζο Νέσμπο που είναι και από τους γνωστότερους πλέον, και σταρ όπως είπαμε του φετινού καλοκαιριού. Τα βιβλία του, δεν είναι ακριβώς αστυνομικά. Είναι ψυχολογικά προφίλ του πρωταγωνιστή Χάρι Χόλε, ο οποίος είναι ένας μεθύστακας με διάφορα συναισθηματικά προβλήματα, αλλά ταυτόχρονα πανέξυπνος. Έχοντας γράψει και εγώ τις δικές μου ιστορίες, (διαβάστε τα Alza Wars για να νιώσετε το μεγαλείο) μπορώ με σιγουριά να σας πω ότι, εμείς οι μεγάλοι συγγραφείς, συνήθως δίνουμε στον πρωταγωνιστή μας στοιχεία από τον δικό μας χαρακτήρα ή τουλάχιστον όπως θα θέλαμε να είναι ο δικός μας χαρακτήρας. Έτσι μπορούμε με σχετική ασφάλεια να υποθέσουμε ότι ο Νέσμπο είναι και αυτός λίγο μεθύστακας και νάρκισσος, καθώς παρουσιάζει τον Χάρι, ως τζαμάουα ντεντέκτιβ, με ικανότητες που θα ζήλευε και ο αστυνόμος Σαΐνης. Άσχετο που στην πραγματικότητα ο Πουαρώ ή ο Σέρλοκ θα τον ξεφτίλιζαν για πλάκα και θα έλυναν τις υποθέσεις του στην τουαλέτα, ακούγοντας Έφη Θώδη και λύνοντας Sudoku. Γιατί η αλήθεια είναι ότι, οι υποθέσεις του Νέσμπο δεν είναι συναρπαστικές, δεν είναι έξυπνες και δεν είναι δύσκολες στη λύση. Οποιοσδήποτε έχει διαβάσει Άρθουρ Κόναν Ντόιλ ή Αγκάθα Κρίστι, ξέρει τι εννοώ. Γιατί λοιπόν έχει απήχηση ο Νέσμπο; Είναι απλό, αν θες να βγάλεις λεφτά, τράβα την γυναικεία προσοχή. Τι κάνει λοιπόν ο παιχταράς. Φτιάχνει έναν ντεντέκτιβ που είναι γοητευτικός, έχει και τα προβληματάκια του βέβαια (για να κρατιέται ενεργό το μυστήριο και υγρό το πατατάκι...), είναι ερωτευμένος με την ίδια γυναίκα και αγαπάει το παιδί της (άρα είναι και σύντροφος πρότυπο), αλλά τυραννιέται από την ατίθαση μανία του να λύνει αστυνομικά μυστήρια επιπέδου Cluedo (οπότε είναι και συναισθηματικά ανταριασμένο, σαν τη θάλασσα το παλικάρι, και αυτό το γουστάρουν τα μωρά). Κάτι τέτοιοι χαρακτήρες τραβάνε τις γκόμενες, οι οποίες χαίρονται και αυτές που επιτέλους διαβάζουν και αυτές αστυνομικό μυθιστόρημα και τώρα ο μισός γυναικείος πληθυσμός έχει τουλάχιστον τρία βιβλία Νέσμπο στην βιβλιοθήκη του.


Χόρχε Μπουκάι
Δεν μας έφτανε ο Κοέλιο με της απίστευτα μωρές και παιδιάστικες ρομαντικοφιλοσοφίες του, έχουμε τώρα νέο αίμα που παλεύει να γίνει ο σοφός του 21ου αιώνα και ακούει στο όνομα Μπουκάι. Δεν παίρνει κάνα τσιμπουκάι λέω εγώ να μας αφήσει στην ησυχία μας; Γιατί ρε πούστη μου ο κάθε μαλακογιός νομίζει ότι με παραμύθια και γλυκανάλατα παπαριλίκια μπορεί να πουλήσει πνεύμα και γνώση; Έχω βαρεθεί να διαβάζω μαλακίες του κάθε μπινέ, που παρουσιάζει αυτονόητα σε κάθε νοήμον άνθρωπο πράγματα, ως σοφίες, που πρέπει να ακολουθούμε στη ζωή μας για να αγγίξουμε τον δρόμο της αλήθειας και τέτοιες πίπες. Το μόνο που θα ήθελα θα ήταν πέντε λεπτά μαζί με αυτόν τον μουφαδόρο, ή κάποιον αντίστοιχο, για να τον κάνω να βάλει τα κλάματα και να συνειδητοποιήσει πόσο τιποτένιος είναι.

Ο τύπος αυτός λοιπόν για όποιον δεν ξέρει, είναι ψυχοθεραπευτής και προσπαθεί μέσα απο τα βιβλία του να παρουσιάσει προβλήματα, που έχει συναντήσει σε ασθενείς του και είναι κοινά ίσως θέματα, να δώσει κάποια παραδείγματα και πιθανές ίσως λύσεις. Αυτό το κάνει και μέσω κάποιων ιστοριών, σαν παραμυθάκια για να είναι και πιο εύκολο στον αναγνώστη. Από αυτή τη σκοπιά παραδέχομαι ότι ίσως και να κάνει ωφέλιμο έργο, γιατί η αλήθεια είναι, ότι πολύς κόσμος δεν έχει τη ικανότητα να σκεφτεί από μόνος του πέντε πράγματα και θέλει από κάποιον καθοδήγηση. Δεκτό ως εδώ, αλλά όταν βγαίνει μετά ο άλλος και μου λέει ότι ο Μπουκάι, γαμάει, ε όχι, δεν το δέχομαι ρε φίλε, γιατί εγώ που έχω διαβάσει τουλάχιστον δυο ιστορίες του και στις δυο βρήκα λογικά λάθη, ανακρίβειες και φυσικά παντελή έλλειψη ρεαλισμού και ο λόγος είναι ότι γράφει ανάλαφρα και χωρίς ιδιαίτερο βάθος σκέψης. 

Ειλικρινά λοιπόν, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τόσος χαμός. Θα μου πεις τι σε νοιάζει; Δεν με νοιάζει, απλά μου τη δίνει όταν ο κόσμος θεωρεί κάποιους αυθεντίες χωρίς να είναι. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι αν έβαζα τα κείμενα διαφόρων blogger που γνωρίζω σε ένα βιβλίο, αν τα έγδυνα από τυχόν αισχρολογίες και τα έντυνα με ευγενικά και όμορφα λόγια, τότε θα περιείχαν απέραντα πιο πολλή σοφία από όλα τα βιβλία του Μπουκάι και του Κοέλιο και όλον των άλλων παπατζήδων μαζί. Και μιλάμε για ανθρώπους καθημερινούς, που χωρίς να το έχουν ψάξει σε επαγγελματικό επίπεδο, έχουν πολύ πιο ενδιαφέροντα και σοβαρά πράγματα να πουν από τον αργεντινό πουτσοπρήχτη. Συμπέρασμα, αν σας ενδιαφέρει η φιλοσοφία, πετάξτε τον Μπουκάι και μπείτε στο blogspot μπας και ακούσετε καμιά σοφή κουβέντα.


Γιωργάκης Μαρτίνος
Ακόμα και άνθρωποι που δεν έχουν ανοίξει ΠΟΤΕ τους βιβλίο, άρχισαν να διαβάζουν "Το τραγούδι του πάγου και της φωτιάς", αλλιώς γνωστό και με την αγγλική ονομασία της τηλεοπτικής σειράς "Game of Thrones". Θυμάμαι όταν, πριν δεκαετία τουλάχιστον, τελείωνα το πρώτο βιβλίο, και σκεφτόμουνα, πόσο πολύ είχα εντυπωσιαστεί από τον Μάρτιν, που περιγράφει πιστά και απροκάλυπτα έναν σκληρό και άδικο κόσμο, όπου οι δολοπλοκίες και οι πισώπλατες μαχαιριές είναι πιο συχνές και απο τα σκάνδαλα του Ελληνικού δημοσίου. Μετά το δεύτερο βιβλίο όμως η αλήθεια είναι ότι κουράστηκα. Πλέον, ίσως και να σιχάθηκα. Δεν ξέρω πλέον και εγώ για ποιο λόγο έχω όλα τα βιβλία του χαβούζα στη βιβλιοθήκη μου. Ίσως επειδή το ξεκίνησα από μικρός και θέλω να δω τι θα γίνει. Ίσως γιατί κατά βάθος είμαι μαζόχα και θέλω σε επόμενο βήμα να τρυπήσω τις ρόγες μου με πρόκες και να τις περιλούσω με καυτό κερί μετά. Δε ξέρω τι μπορεί να ισχύει. Αυτό που ξέρω, είναι ότι όλοι έχουν γαμηθεί να διαβάζουν τα βιβλία του Μάρτιν, όλοι έγιναν κριτικοί της φανταστικής λογοτεχνίας, ενώ μέχρι πριν τρία χρόνια νόμιζαν ότι δράκος, είναι ο κακός κύριος με την αστεία φωνή που διοικεί την Giant.

Έτσι άλλωστε εξηγείται και η μανία με τα spoilers που έχουν να κάνουν με τη σειρά. Όταν δεν έχεις ποτέ δει ή διαβάσει κάτι αντίστοιχο, ο ενθουσιασμός τελικά είναι τόσο μεγάλος, με αποτέλεσμα σαν μαλακισμένο που είσαι να τρέχεις να τον μοιραστείς με διάφορα άλλα μογγολάκια φιλαράκια σου στο fb, tweeter στα φορουμς και οπουδήποτε αλλού μπορείς να σπάσεις αρχίδια με το να πουλάς εξυπνάδες για κάτι το οποίο δεν καταλαβαίνεις, καθώς ζεις πρώτη φορά. Ρε αρχίδα όμως, δεν περιμένω δέκα χρόνια για να μάθω τι θα γίνει στο Westeros, από πουτανογεννήματα σαν εσένα. Γιατί δεν μπορεί κανείς να το σεβαστεί αυτό; 

Anyway, Μαρτίνος λοιπόν. Ωραίος συγγραφέας, δε λέω, ειδικά ως προς τον ρεαλισμό με τον οποίο περιγράφει τον κόσμο και την βιαιότητα του. Κουραστικός ως προς το μέγεθος και την ανάλυση των γεγονότων. Οκ, δεν χρειάζεται να μάθω και πως χέζουν στον Τοίχο, για να μπω στην ατμόσφαιρα, ούτε χρειάζεται να μου περιγράψεις όλα τα ψυχολογικά της Σέρσει για να καταλάβω πόσο καριόλα είναι. Και το βασικότερο μείον είναι, ότι μέχρι να μάθω το ένα, ξεχνάω το άλλο. Στο μεταξύ ο χοντρός πρέπει να τρώει όλη μέρα και να ξεχνάει να γράφει. Όλοι όσοι ξεκινήσατε να διαβάζετε Μάρτιν όταν μάθατε τη σειρά, ετοιμαστείτε για την ξενέρα της αναμονής, καθώς ο Γιωργάκης βγάζει ένα βιβλίο κάθε 4-5 χρόνια κατά μέσο όρο. Αυτό σημαίνει με πρόχειρους υπολογισμούς ότι η υπόθεση θα κλείσει γύρω στο 2020. Δε σας χάλασε; Η σειρά λογικά θα τελειώσει πιο γρήγορα και πραγματικά μετά έχω μεγάλη αμφιβολία αν θα συνεχίσει κανείς τα βιβλία.

Σε γενικές γραμμές όμως, μη διαβάζετε βιβλία, μόνο και μόνο για να μπορείτε να κοκορεύεστε ότι ξέρετε πρώτοι τι θα γίνει στους φίλους σας. Είναι ηλίθιο, χρονοβόρο και το μόνο που μας λέει για εσάς, είναι ότι είστε κομπλεξικοί και αντιπαθητικοί. Αν πραγματικά ξαφνικά αποκτήσατε κάποια αγάπη προς την φανταστική λογοτεχνία, ψάξτε και διαβάστε Robert Jordan, Arthur Clark, Isaak Asimov, Frank Herbert και πολλούς άλλους. 



Χρυσηίδα Δημουλίδου
Μια από τις πιο ακριβοπληρωμένες Ελληνίδες συγγραφείς από ότι μαθαίνω. Πρώην αεροσυνοδός, που τα πολλά ταξίδια της την ενέπνευσαν να γράψει τα αριστουργηματικά έργα της. Σύμφωνα με την ιδία, όταν ερωτήθηκε από που αντλεί έμπνευση απάντησε:
"Είναι θείο χάρισμα. Όπως ο Μπετόβεν έγραφε μουσική και ήταν κουφός, πως κάποιος ζωγραφίζει και είναι τυφλός, έτσι και εγώ έχω αυτό το χάρισμα."
Πρόσφατα λοιπόν που η μάνα μου διάβαζε ένα βιβλίο της, το πήρα να το ξεφυλλίσω και σταμάτησα τυχαία σε μια παράγραφο για να διαβάσω τι λέει. Η σκηνή που περιέγραφε ήταν ερωτική και αναφερόταν σε κάτι "σκληρά παλούκια" και "χοντρά κοντάρια" και σε υγρά ροδάκινα που έσφιζαν από πόθο, στήθη που άνθιζαν σαν παραγινομένα πεπόνια, γλυκές λιμνούλες με γάργαρο νερό της νιότης και ένα κάρο άλλες γελοίες μεταφορές για το μουνί, οι οποίες για κάποιο λόγο πάντα παραπέμπουν σε κάτι ευχάριστο, το οποίο είναι άδικο, γιατί δεν  μπορείς να παρομοιάζεις το καβλί του άλλου με κάτι άψυχο (παλούκι, κοντάρι) και το δικό σου ως κάτι γλυκό και λαχταριστό (πεπόνι, ροδάκινο). Παρόλα αυτά, αν θείο χάρισμα είναι να γράφεις για πούτσες με γλαφυρό τρόπο, τότε το έχω και εγώ. Ουκ ολίγες φορές έχω περιγράψει ερωτικές περιπτύξεις με φαντασία που οργιάζει, αλλά αμέλησα να το κάνω βιβλίο και να χεστώ στο τάλιρο.

Αυτή όμως το το έκανε και μπράβο της. Μάλιστα λέει τσαντίστηκε όταν έμαθε ότι κάποιες βιβλιοθήκες δάνειζαν τα βιβλία της χωρίς άδεια, γιατί στις βιβλιοθήκες πάνε βιβλία που έχουν κάνει τον κύκλο τους και είναι στα αζήτητα όπως του Καζαντζάκη και του Ντοστογιέφσκι κλπ κλπ. Επίσης λέει, σχολεία ζήτησαν να τους δωρίσει βιβλία. Και λέγω εγώ τώρα. Αν αυτό ισχύει, πάμε καλά;

Οκ, για να είμαστε δίκαιοι, δεν έχω διαβάσει Δημουλίδου, και ούτε πρόκειται, γιατί στις λίγες σειρές που διάβασα και μελετώντας την περίληψη της υπόθεσης, θεώρησα ότι πρόκειται για στυλ που, αν το διαβάσω θα μου φέρει περίοδο, οπότε επέλεξα να μην το προσπαθήσω καν. Όμως είναι δύσκολο να μη σχηματίσεις εικόνα για κάποιον που παρουσιάζει έργα τέτοιου τύπου και ταυτόχρονα τολμά στα παραδείγματά της να βάζει τον εαυτό της στην ίδια κλίμακα με τεράστια ονόματα όπως Μπετόβεν, Καζαντζάκης, Ντοστογιέφσκι. Χαλάρωσε μαντάμ μη σπάσεις κανα κορσέ.

Στο μεταξύ για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι το γυναικείο κοινό, άπαξ και εγκρίνει κάτι, θα γίνει μόδα, είτε αξίζει είτε όχι. Σαν την μαλακία της άλλης της πεινασμένης, που πιθανότατα έχει να δει παπάρι από τότε που της ζωγράφισε ένας συμμαθητής της ένα στο τετράδιο των μαθηματικών της, και έγραψε τις 50 αποχρώσεις της μαύρης μαλακίας που τη δέρνει και έγινε πάμπλουτη και τώρα θα γυριστεί λέει και ταινία. Και άμα ρωτήσεις κάποια που το διάβασε, πως άντεξε αυτή τη μαλακία, που όπως όλοι ξέρουμε περιγράφει μια σαδομαζό σχέση όπου ο άντρας κάνει την γκόμενα σκουπίδι σκουπίδι, σου λέει "ρεεεεεε αφου την αγαπάαααεειιιι....". Μάλιστα... Κυρά μου, πες μου ότι γουστάρεις την φάπα σου, να το καταλάβω. Πες ότι σου λείπει το σκληρό σεξ, γιατί έχεις η κακομοίρα ξεμείνει με έναν κεφτέ, που το μόνο  που σου κάνει είναι ιεραποστολικό και άντε κάνα στα τέσσερα όταν έχουμε εθνική εορτή. Μη μου λες όμως ότι διαβάζεις τη μαλακία αυτή γιατί σου αρέσει το συναίσθημα, ούτε γιατί είσαι λάτρης της λογοτεχνίας, γιατί μου ανεβαίνει ένας κόμπος στο λαιμό στην προσπάθεια και μόνο να μη σε γαμωσταυρίσω. Στο μεταξύ μιλάμε ότι καταλαβαίνεις πόσο μαλακία είναι αυτό το βιβλίο, από τον τίτλο και μόνο, αφού το γκρι είναι από μόνο του απόχρωση του μαύρου και δεν υπάρχει σαν χρώμα.

Και μια που μιλάμε για τίτλους, τα νέα βιβλία λέει που ξεπέρασαν σε πωλήσεις τις 50 αποχρώσεις, ονομάζονται ως εξής:
"Γυμνή μπροστά σου", "Ευάλωτη δίπλα σου", "Δεμένη μαζί σου"
Από τους τίτλους και μόνο, εικάζω ότι πρόκειται για ότι πιο ηλίθιο και γελοίο έχει γραφτεί αυτή τη χρονιά. Τη 'Γυμνή μπροστά σου' μωρή πατσαβούρα; Γιατί δεν το λες 'Υγρή και καυλωμένη πάνω στο πυρωμένο παπάρι σου' να τελειώνουμε; αφού αυτό θες να πεις.


Λοιπά
Γενικά η ποιότητα πέφτει και οι πωλήσεις αυξάνονται. Κάποτε το να εκδόσεις βιβλίο ήταν δύσκολο και το κόστος υψηλό. Για αυτό και εκδίδονταν μόνο αυτοί που είχαν λεφτά, ή αυτοί που είχαν κάτι πραγματικά να πουν και έβρισκαν έτσι υποστήριξη. Τώρα είναι πολύ πιο εύκολο και φυσικά λόγω μόδας, χαζομάρας του κόσμου και του χαμηλού πνευματικού επιπέδου, ο κάθε βλαμμένος μπορεί να γίνει γνωστός και σταρ χωρίς λόγο και αιτία. 

Τώρα, θα μπορούσα να κάνω και θετικό review κάποιων καλών συγγραφέων, αλλά το ποστ είναι ήδη μεγάλο και βαρέθηκα. Όποιος θέλει μπορεί να δηλώσει στα σχόλια τι είδος βιβλίου επιθυμεί, και όλο και κάτι θα προτείνουμε.


FYI

Πολλοί από εσάς θα έχετε ακούσει τον Gabriel Max Dark, έναν θαυμαστή μου με τον οποίο μοιραστήκαμε κάποιες περιπέτειες που περιγράφονται αναλυτικά εδώ και εδώ. Ο Gabriel λοιπόν, που με έχει σαν ίνδαλμα του, αποφάσισε να επιχειρήσει και αυτός ένα ξεκίνημα στον χώρο της ερασιτεχνικής συγγραφής και άνοιξε το Dark Shadow Chronicles, όπου περιγράφει το πόσο με θαυμάζει και τι γαμάτος που είμαι και τέτοια. 



29 σχόλια:

  1. Ωραία όλα αυτά που γράφεις, δεν μας είπες εσύ τι διάβασες, γιατί είμαι σίγουρος οτι διάβασες κάποια από αυτά που ανέφερες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προφανώς ποτέ δεν εκφέρω άποψη για κάτι το οποίο δεν έχω δοκιμάσει καθόλου. Νέσμπο ας πούμε έχω διαβάσει δυο βιβλία. Μπουκάι έχω διαβάσει 2-3 ιστορίες του, αλλά όχι ολόκληρο βιβλίο γιατί αυτά που λέει τα ξέρω άλλωστε καλύτερα. Μάρτιν τα έχω όλα εδώ και χρόνια. Δημουλίδου έχω διαβάσει τυχαία μια παράγραφο όπως γράφω στο κείμενο και φυσικά δεν πρόκειται να ξαναδιαβάσω.

      Εγώ φέτος, στις διακοπές συγκεκριμένα διάβαζα το "σκέψου έναν αριθμό" του Τζον Βερντόν που είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα πολύ καλό, έξυπνο και ωραία γραμμένο. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Πριν από αυτό είχα διαβάσει και το ένα του Νεσμπο το "αστερι του διαβόλου" που ηταν ψιλομαλακία. Ξεκινήσα το "Το κατά Ιησού Ευαγγέλιο" του Jose Saramago που τα σπάει αλλά λίγο βαρύ για καλοκαίρι. Έπιασα Terry Prattchet που είναι τεράστιος και το discworld ειναι απο τις καλύτερες σειρες βιβλίων που έχουν γραφτεί ποτε. Επίσης τώρα διαβάζω "το πέρασμα" του Justin Cronin που φαίνεται πολύ καλό, και οποτε έχω χρόνο διαβάζω και λίγο Richard Dawkins, το 'the Selfish Gene'.

      εσύ τι διαβάζεις ή τι είδος σε ενδιαφέρει; για πες μας

      Διαγραφή
  2. "Κρητικοί της φανταστικής λογοτεχνίας"; Δηλαδή διαβάζουν για τον Σήφη Φροντάκη που διασχίζει τα Ζωνιανά κι ανεβαίνει στον Ψηλορείτη για να πετάξει μέσα το Δαχτυλίδι του Σαουρονάκη;
    Κατά τα λοιπά, πιστεύω ότι δεν έριξες αρκετό σκατό στις Πενήντα Αποχρώσεις της Πούτσας. Κάπου είχα διαβάσει ότι υπάρχει ένα κεφάλαιο μέσα στο βιβλίο όπου ο τύπος γουστάρει να γαμήσει την ξωπλένω ενόσω αυτή έχει περίοδο κι αυτή δε θέλει, οπότε αυτός της βάζει τη χερούκλα του μέσα στη μουνάθρα της και της βγάζει το ματωμένο ταμπόν με το ζόρι. Μπροστά σ'αυτό, ο Χόρχε Μπουκάκι είναι Ντοστογιέφσκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εντάξει, το διόρθωσα. Έχω θεμα με αυτή τη λέξη τελικά. Όλο λάθος την γράφω. Ίσως έχω μανία με την Κρήτη και δεν το ξέρω.

      Για τις 50 αποχρώσεις της χρησιμοποιημένης καπότας, δεν έχω υλικό να χτυπήσω, καθώς δεν έχω ασχοληθεί καθόλου με το θέμα. Όποιος όμως έχει, όπως εσύ καλή ώρα, παρακαλώ να το κάνει γιατί φαίνεται πολύ ενδιαφέρον για σχολιασμό. Ακόμα καλύτερα θα ήταν να είχαμε κάποια κοπέλα που το εχει διαβάσει να μας πει την γνώμη της, αν και το κόβω δύσκολο.

      Διαγραφή
    2. Με έστειλε ο Θεός (Χωστήρας) για να σας λύσω όλες τις απορίες...
      Λοιπόν, τις "50 αποχρώσεις του Γκρι" τις πήρα μια φορά που είχα ξεμείνει σε ένα νησί από αναγνώσματα και το μόνο βιβλιοπωλείο που υπήρχε ήταν μιας μεγαλοκοπέλας που το εκθείαζε. Επειδή είμαι στόκος και αμόρφωτη, δεν το είχα ακουστά και το πήρα. Ήταν λιγότερο ενδιαφέρον κι από το tide, αλλά γαμώ το απαγορευτικό μου δεν είχε κι εφημερίδες (ούτε εγώ πρόσβαση ίντερνετ). Και ξεκινώ να σας λύσω μερικές απορίες (για όποια άλλη, ρωτήστε)
      1) ο τίλος είναι μούφα, γιατί δεν αναφέρεται στις 50 αποχρώσεις του χρώματος αλλά στις 50 (ψυχανώμαλες) στάσεις του σαδομαζοχιστή τύπου, που τον λένε Gray.
      2) Η σκηνή με το ταμπόν ισχύει.

      Διαγραφή
  3. Δύσκολο κοπέλα που έχει διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο να βρει ενδιαφέρον να διαβάσει το άρθρο σου alza. Ωστόσο εγώ συστήνομαι ως γυναίκα, έχω διαβάσει το πρώτο βιβλίο της τριλογίας, με λύπη το ομολογώ και έχω την δική μου μικρή ταπεινή άποψη.

    Καταρχάς να σας δώσω κάποιες πληροφορίες για το βιβλίο (ο θεός να το κάνει). Έχει πουλήσει πάνω από 12 εκατομ. αντίτυπα παγκοσμίως , στην Αμερική το αποκαλούν ''mom’s porn'' ενώ θα γίνει και ταινία όπως πολύ σωστά προανέφερες. Επίσης έχει καταρρίψει το ρεκόρ του κώδικα Ντα Βίντσι και το χαρακτηρίζουν ως ένα πραγματικό pageturner και είναι.

    Μια συνολική εικόνα στο σύντομο στόρι είναι ότι ηρωίδα είναι τελειόφοιτη φοιτήτρια αμερικάνικου πανεπιστημίου που δεν έχει πρόσβαση σε υπολογιστή, μεθάει, κάνει σεξ(μόνο με τον grey), πίνει σαμπάνια και τρώει στρείδια για πρώτη φορά στα 21 της και συνεχίζει (στα 21 της) να κάνει τα μαλλιά της κοτσιδάκια. Είναι μια τσαχπίνα μικροαστή. Ο ήρωας(grey) είναι 27 ετών, επιχειρηματίας, αυτοδημιούργητος, δισεκατομμυριούχος, πανέμορφος, οδηγεί γρήγορα αυτοκίνητα (μάρκας Αudi), πιλοτάρει (ανεμόπτερα και ελικόπτερα), έχει ιδιωτικό τζετ (έχει πιλότο γι’ αυτό), μιλάει γαλλικά, παίζει τέλειο πιάνο, είναι ερωτικά έμπειρος, φιλάνθρωπος και επισκέπτεται τακτικά ψυχίατρο(τουλάχιστον η συγγραφέας έχει φαντασία).

    Στην ερώτηση εάν υπάρχει σεξ θα απαντήσω, ναι, υπάρχει πολύ και συχνό, τόσο που αναρωτιέται κανείς πώς ο δισεκατομμυριούχος (που απασχολεί 40.000 υπαλλήλους) προλαβαίνει να δουλεύει, να ανταλλάσσει ανόητα e-mails και να συνουσιάζεται τόσο συχνά κατά τη διάρκεια μιας ημέρας. Εάν πάρουμε σαν δεδομένο ότι το καλό σεξ είναι ταυτόσημο του έξυπνου σεξ, το εύστροφο παιχνίδι εντός και εκτός κρεβατιού, το βιβλίο δεν κάνει! γιατί για να φτάσει ο αναγνώστης στις επίμαχες σκηνές πρέπει να αντιπαρέλθει τις εξής περιγραφές: η φωνή του είναι ζεστή και τραχιά σαν λιωμένη μαύρη σοκολάτα επάνω σε καραμέλα/ τα φλογερά μάτια φαντάζουν σαν λιωμένο μολύβι/ το βλέμμα είναι καυτό/ είναι υπέροχα όμορφος και μαγευτικός/ το κορμί του λουσμένο στο ζεστό φως/ μάτια σαγηνευτικά, έξυπνα, βαθιά και σκοτεινά από κυριαρχικά μυστικά(είναι οι ακριβείς περιγραφές της ελληνικής μετάφρασης του βιβλίου).

    Το παιχνίδι κυρίαρχου και υποτακτικής πουλάει ακόμα. Το έμπειρο αρσενικό απέναντι στο άβγαλτο, αθώο θηλυκό. Το παιχνίδι του εξουσιαστή και της εξουσιαζόμενης, το γνωστό σενάριο δηλαδή(τα γνωστά και πολυαγαπημένα άρλεκιν των μανάδων μας).

    Προσωπική μου άποψη είναι πως η ιστορία από μόνη της είναι πιασάρικη απευθυνόμενη φυσικά μόνο σε γυναικείο και gay κοινό. Πολλές είναι οι γυναίκες που έλκονται από τα ‘’κακά παιδιά’’ και προσπαθούν να τα αλλάξουν. Επίσης πολλές είναι εκείνες που έλκονται από τον πιο brutal τύπο άνδρα και τον πιο αυταρχικό.

    Εν ολίγοις χάσιμο χρόνου, τουλάχιστον εγώ τον έχασα! Η james(συγγραφέας του βιβλίου) απεναντίας έχει κερδίσει τα λεφτά της αρκούδας και κερδίζει ακόμα! Το βιβλίο συγκαταλέγεται στον τομέα ''fiction'', το αποδεχόμαστε και πάμε παρακάτω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστούμε την φίλη μας ανώνυμη, που είχε το θάρρος να μοιραστεί αυτή την προσωπική ιστορία μαζί μας. Από την μικρή περιγραφή που έκανες του βιβλίου, καταλαβαίνω ότι ο Grey είναι τόσο γαμάτος, που αν ήμουν και εγώ γκόμενα εννοείται ότι θα του ζητούσα να έρθει να μας γαμήσει και εμάς, γιατί είμαστε έτοιμοι.

      Πάντως εδώ που τα λέμε, θεωρώ, που μπορεί να κάνω και λάθος (χαχαχαχα πως τα λέω) ότι για να φτάσεις στο σημείο να γουστάρεις να διαβάζεις τέτοιες μπαρούφες, πρέπει η σεξουαλική σου ζωή να είναι πραγματικά πολύ ανιαρή. Δεν μπορείς παρά να αισθανθείς οίκτο απέναντι σε ανθρώπους δεν ευχαριστούνται ίσως το πιο όμορφο πράγμα σε αυτή τη ζωή.

      Διαγραφή
    2. Καλημέρα alza. Όχι ότι αυτή η πληροφορία θα σου φανεί χρήσιμη για το υπόλοιπο βίο σου αλλά αφού το ανέφερες η σεξουαλική μου ζωή δεν είναι ανιαρή….ακόμα τουλάχιστον. όσο για τη τελευταία πρόταση της απάντησης σου θα συμφωνήσω απόλυτα

      Διαγραφή
    3. Μα δεν το εννοούσα για εσένα, αγαπητή φίλη ανώνυμη, παρεξήγησες. Ίσως έπρεπε να χρησιμοποιήσω τρίτο πρόσωπο για να είναι πιο ξεκάθαρο. Άλλωστε, εσύ όπως είπες το θεώρησες χάσιμο χρόνου το βιβλίο, οπότε δεν γούσταρες τις μπαρούφες αυτές, και άρα δεν ανήκεις στην κατηγορία που περιγράφω ούτως ή άλλώς.

      Διαγραφή
    4. Οκ αγαπητέ alza! Καλή συνέχεια…keep writing

      Διαγραφή
  4. Ωχ, εχω 2 στα 4. Πόσο σοβαρά ειμαι, γιατρε;;

    Μπουκαι: Οκ, τον συμπαθώ. Τον συζητάω με λοιπές γυναίκες ή αντρες που τον διαβάζουν οι γυναικες τους (παντρεμενοι μεταξυ τους, μεγαλύτερη ηλικια απο εμενα ). Εχω την αίσθηση οτι πιάνει πολύ τον παλμό μιας 40 αρας plus σε προκλημακτηριακή φιλοσοφική αναζήτηση. Για ποικιλους λόγους, που δεν θέλω να δικαιολογήσω στο μπλογκ, τον εμαθα απο μια τετοια γυναικεια παρουσία και διαβασα 2 βιβλια του. Δεν ειναι "επικύνδινος" σε συγκριση με τον Κοέλιο. Ειναι ας πουμε οκ.

    Δημουλίδου: Ειχα πάρει πτυχιο (πολυετεις σπουδες) και πριν φυγω για διακοπες (περιμένοντας την ορκομωσια) ειπα να εμπιστευτώ ελληνική λογοτεχνία . Ειχα διαβάσει ενα κοινωνικό -περιγραφικό το προηγουμενο καλοκαίρι , το "φτερα απο μεταξι" νομιζω ηταν της Π.Τραυλού και επειδή ηταν ακριβώς στο ίδιο σταντ, εκεινη τη στιγμή ειπα να πάρω Δημουλίδου. Η περιγραφή απο πίσω ηταν πααααρα πολύ ασαφής. Το τονίζω. Πααααρα πολύ αερολογία και δεν καταλαβα οτι προκειται για ερωτικό τετράγωνο.
    Epic Fail. Ολοκλήρωσα το βιβλιο στν παραλια γιατι με ταλανίζει ενα αίσθημα οτι πρέπει να τελειώνω κάτι που αρχίζω αλλά πραγματικά , μετά, ενώ ενιωθα τόση χαρά για την ορκομωσια και τα σχετικά, ενιωσα τόσο κενή...τόσο ποδοπατημένη απο την απύθμενα βιασμένη ερωτικότητα του αρλεκιν της που αναγκάστηκα , για να εξιλεωθώ, να διαβάσω Αγκαθα Κριστι. Να ξεπλυνω βρε αδερφε το μυαλό μου απο τη μπόχα.

    Εχουν περάσει μερικά χρόνια απο τότε αλλά οποτε διαβαζω κάπου το όνομα Δημουλίδου , ξυπνάνε τραυματικές σκέψεις (απο εμενα προς αυτή τη γυναίκα).

    Γενικά, το αστυνομικό μυθιστόρημα δεν το έχω. Αγκάθα Κρίστι, Ζωρζ Σιμενον και κάτι βιπερακια απο εφημεριδες. Ουτε σε ταινιες δλδ το κατεχω το άθλημα. Θέλω παρέα για να ασχολθώ.
    Φυσικά δεν θα διαβάσω ποτε got. Ουτε Αρχοντα των Δαχτυλιδιων (οταν ηταν στη μοδα). Ευτυχώς που γινονται και ταινιες δλδ, και μυουμαι κι εγώ.

    (τα alzawars πρεπει να τα εκδοσεις παντως.. με χορηγό τον gabriel)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επισης. Η Δημουλιδου κανει πιατσα στην εκθεση βιβλιου στο Ζαππειο. Αμα την πετύχετε στον πάγκο σας δινει την εντυπωση οτι προκειται για χειρομάντισσα . Πιανει την κουβέντα για το "τελευταιο αριστούργημα " (δεν κοροιδευω...ετσι αποκαλει τα πονηματα της) και κανεις αλλος δεν της δινει σημασία παρα μόνο το αντιστοιχο κοινό. Δεν μπορώ να καταλαβω απο ποιον προμοταρεται απο αυτούς που ασχολυνται με την εκδοτική. Τεσπα. Κακίες αλλά έχω κάθε δικαιωμα εφοσον διαβασα ενα ολοκληρο βιβλιο της. Ευχαριστω για την κατανόηση.

      Διαγραφή
    2. Καλημέρα Lyna. Είσαι καλά, μην ανησυχείς. Το να διαβάσεις μια μαλακία στην τελική δεν είναι κακό, αρκεί να την βάλεις ήσυχα ήσυχα μετά στο ντουλάπι, να αναγνωρίσεις το λάθος σου και να προχωρήσεις σαν να μην έγινε ποτέ. Τώρα για τον Μπουκάι, δεν τον θεωρώ τελείως παρλαπίπα, ούτε φυσικά επικίνδυνο. Επικίνδυνος ούτε Κοέλιο είναι για μένα, απλά αστείος. Τον θεωρώ όπως λες και εσύ, ένα απλό ΌΚ'. Δηλαδή, δεν φαίνεται να λέει κάτι που δεν είχα σκεφτεί ήδη όταν ήμουν...ας πούμε 17 χρονών για να μην το παίξω και έξυπνος...Από την άλλη, έχω διαβάσει πολύ λίγο για να είμαι τόσο απόλυτος, αυτό το παραδέχομαι, αλλά δεν θέλω να διαβάσω γιατί φοβάμαι ότι θα βρω και άλλες ασυνέπειες χαζομάρες που λέει και τότε θα πρέπει να γίνω τελείως κακός. Για την Δημουλίδου, πραγματικά όταν είδα τη φάτσα της, μου έδωσε την εντύπωση ότι λέει τα ζώδια σε κάποιο πρωινάδικο. Έχει μια απο αυτές τις φάτσες. Η έπαρσή της φαίνεται να είναι ανάλογη της ασοβαρότητας των "αριστουργημάτων" της. Το ίδιο συμβαίνει συχνά με όλους τους ατάλαντους.

      Το Alzawars δεν μου τα εκδίδουν γιατί είναι λέει τόσο πολύπλοκα και πολυδιάστατα κείμενα, που δεν ξέρουν σε ποια κατηγορία να τα περιλάβουν. Περιπέτεια; Φαντασίας; Θρίλερ; Μυστηρίου; Κωμωδία; Δράμα; Ιστορικό (αφού είμαι υπαρκτό πρόσωπο); Αυτοβιογραφία; Σκέφτονται να ανοίξουν ειδική κατηγορία μου είπαν, και όταν γίνει αυτό τότε θα προχωρήσει το θέμα.

      Διαγραφή
    3. Έχω διαβάσει ενα ηθικο-αστυνομικο-περιπετειας του Κοελιο, το "ο νικητής είναι πάντα μόνος". Έχω φαντασία, ειμαι κομπλέ , αλλά οι λογικές ηθικές ασυναιπειες ήταν έντονες. Επειδή έχω διαβάσει κ "το ημερολόγιο ενός τρελού" του Γκογκολ , μου φαίνεταιοτι ένα καταδιωκτικο παραλήρημα εινααι πιο οκ από μια ηθοπλαστικη υποκρισία. (γκογκολ κ Κοελιο αντίστοιχα).

      Συν τω τρελή απήχηση που έχει..
      βέβαια, μπορεί να μην έχει τέτοιο impact ο Κοελιο.. τεσπα. Κακίες δικές μου στην τελικη κ πάλι,γτ οποιος δν μπορεί να γράψει, κρίνει.

      ~~~~~
      Τα alzawars τα διάβασα χωρίς να αφήσω σχόλιο νομίζω από κάτω. Θα τα έβαζα στην ίδια κατηγορίαπου γγενικά δεν χωράνε πολλοί Σχολιασμοί κ αναλύσεις. Απλά τα διαβάζεις κ το άγιο πνεύμα σε ευλογεί:Ποίηση.

      Καλημέρες καλημέρες!

      Διαγραφή
  5. Πάλι καλά δεν έχω διαβάσει τίποτα από αυτά.Μόνο τις 50 Αποχρώσεις γιατί είχα την περιέργεια. Μην τις αγοράσει κανείς, να πάει να αγοράσει κωλόχαρτο μάρκας καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε τι τίποτα τότε; το χειρότερο πήγες και διάβασες. Για τιμωρία γράψε 100 φορές από κάτω "δεν θα ξαναφήσω την περιέργειά μου να με ωθήσει σε μαλακία". Χωρίς copy-paste.

      Διαγραφή
  6. ρε μαλάκα....ρε μαλάκα.....ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ......Είσαι σοβαρός; Ε; Πες μου την αληθεια; Μηπως σου κόψανε το τσουτσούνι και το βάλανε για μπομπονιέρα μαζί με ένα πουγκί κουφέτα στο γάμο του Καραγκιόζη;;;;
    Μηπως ξεκίνησες τα ναρκωτικά; Μηπως σου ρίξανε roofie στο evians σου για να σε βιάσουνε, ε;
    Είναι καλοκαίρι ρε και ο κόσμος το μόνο που διαβάζει από απόσταση 20-30cm είναι η μάρκα του μαγιώ που φοράνε τα μουνάκια στην παραλία.
    Θες να σου πω εγώ μια ιστορία; Ε, θέλεις; Κάποτε ηταν δυο χόμπιτ, ο Φρέντο Ντουσμπάγκινς και ο Σάμγουάιζ Γάγγραινα και γυρνούσανε τα βυζοβούνια για να ρίξουνε "ένα δαχτυλίδι" και -Ω ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ- βλέπουν ένα υπέροχο ξυρισμένο μουνάκι, που κατά διαβολικη σύμπτωση έμοιαζε με το Μάτι του Σάουρον, αλλά χωρίς το έρπον έητζ γύρω-γύρω και τους έφυγε το δαχτυλίδι μέσα και ο Σάουρον έμεινε έγγυος και γέννησε ένα χούλα-χουπ.
    Δι εντ.

    Αυτη είναι αριστουργηματάρα.
    Το καλοκαίρι είναι μόνο για μπανιστηρι και άσε το διάβασμα για το χειμώνα.

    Οκ, εκτός αν είναι ο "Μαύρος Πύργος", οπότε πάω πάσο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρε μουνόδουλε, θα σταματήσεις να περιστρέφεις τα πάντα γύρω από σεξ, κώλους και μουνιά; Τι νόημα έχει να διαβάσω την ετικέτα του μαγιό οποιασδήποτε γκόμενας, τη στιγμή που οποτεδήποτε επιθυμώ, μπορώ να διαβάσω στα μάτια τους τον πόθο για την φιλήδονη κορμάρα μου. Ένα το κρατούμενο. Δυο, επειδή εσύ έχεις διαβάσει κάποτε ένα βιβλίο και σου άρεσε, δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσεις εκεί και να μας πρήζεις τον μπουτσο στον αιώνα τον άπαντα με αυτό. Τρία, γαμιέσαι και εσύ και ο Στέφεν Κινγκ. Τέσσερα, η ιστορία σου δεν έχει ηθικό ή φιλοσοφικό δίδαγμα; Πέντε, κάτσε να το στείλω σε κάποιον που ξέρω αυτό για τα μπανιστήρια....ανώμαλε.

      Διαγραφή
    2. παραδέξου το ρε γιαρμά ότι ηταν ωραία ιστορία

      Διαγραφή
    3. Καλή ήταν ρε πεπονοκέφαλε. Κάνε την τριλογία.

      Διαγραφή
  7. 50 αποχρώσεις του Άρλεκιν. Και μετά γεμίσαν τα επείγοντα με vanilla fails. :p Οι γιατροί τρίβουν τα χέρια τους πάντως.

    Εγώ διαβάζω το τελευταίο χρόνο, Ζεράρ Ντε Βιλιέ. Τον ξανα-ανακάλυψα πρόσφατα. S.A.S series. Spy novels δηλαδή. Εντάξει ο τύπος το ψάχνε το θέμα. Το χε και γούσταρεις. Το χω ρίξει και στο expanded universe novels τελευταία με Indiana Jones and the "βαλε οτι θες" είναι καμιά 13αρια βιβλία...αλλά είμαι ακόμα στην αρχή. Τα χω αφήσει και στη μέση, γιατί έπεσε στα χέρια μου το comic της Dark Horse, Indiana Jones and the spear of destiny.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχω καιρό να διαβάσω κάνα έτσι καλό Comic Novel. έχεις να προτείνεις κάτι καλό; Μια αυτοτελή ιστορία όμως.

      Διαγραφή
    2. Δεν μου έρχεται κάτι, πλην αυτά της Dark Horse με Indiana Jones. 4 τευχάκια είναι το κάθε στόρι, αλλά διαβάζονται νεράκι. Δεν μου έρχεται κανένα μονό, μια και έξω. Επίσης τσέκαρε το Terminator 2 Infinity σε 9 τεύχη (δεν ξέρω βέβαια αν υπήρξε ending), αλλά από το λίγο που χω ρίξει βλέφαρο, αξίζει.

      Διαγραφή
  8. Αιχμηρά αντικείμενα,
    Αστυνομικό μυθιστόρημα, Τζίλιαν Φλιν
    Τα σπάει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αφού το ξέρεις ρε, όταν έρχεται η μόδα πέφτει η ποιότητα. Ειδικά αν πρόκειται για μόδα γυναικών τα πράγματα χειροτερεύουν λίγο ακόμα...

    Πρόεδρας ΑΠΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρόεδρε, διακρίνω σεξιστικά ψήγματα και δεν είναι σωστό. Τι θες να πεις δηλαδή; ότι οι γυναίκες δεν δίνουν βάση στην ποιότητα και ότι ακολουθούν την μόδα στα τυφλά; Αποκλείεται!

      Διαγραφή
  10. Συμφωνώ για Joe Nesbo αλλά αν έχει γράψει μια πραγματικά καλή ιστορία που αξίζει να διαβάσει κανείς (και δεν εχει σχέση με Χαρι Χολε) είναι το "Κυνηγοί Κεφαλών". Αφού το διαβάσετε, δείτε και την ταινία μετά, είναι εξίσου καλή.
    Επίσης προτείνω το "Η αλήθεια για την υπόθεση Χαρι κέμπερτ" και "Το Τελευταίο Αίνιγμα"-μακράν απ'τα συναρπαστικότερα αστυνομικά μυστηρίου που έχω διαβάσει!
    Από ιστορικά "Η Παναγία της θάλασσας" - brutal, ρεαλιστικό και με φοβερή έρευνα του συγγραφέα για την εποχή που διαδραματίζεται. Αυτά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχω δει την ταινία Κυνηγοί Κεφαλών. Ο Λάνιστερ δεν με έπεισε τόσο σαν κακός, ενώ το φλωράκι ήταν πιο σωστός. Καλή ταινία ήταν όμως όντως.
      Έχω βαρεθεί τα αστυνομικά όμως να πω την αλήθεια. Ειναι ωραία για καλοκαίρι, αλλά τωρα πυ φθινοπώριασε πάμε σε κάτι πιο σοβαρό.
      Η Παναγιά η θαλασσομένη, σε ποια εποχή δηλαδή διαδραματίζεται ιστορικά;

      Διαγραφή
  11. Το 14o στη Βαρκελώνη. τσέκαρε το. Παίζει πολύ με τα νεύρα σου με αυτά που συμβαίνουν. το προτείνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή