Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

ALZA WARS: Ματωμένη Άμμος

Αρχές του προηγούμενου μήνα είχα επισκεφτεί την Ιαπωνία, όπου πάω δυο φορές το χρόνο και τους δίνω ιδέες για σύγχρονα τεχνολογικά και επιστημονικά επιτεύγματα. Γενικά με συμπαθούν πολύ εκεί. Μού είχαν βγάλει και τραγούδι κάποτε, μπορεί να το ξέρετε. Λέγεται "Big in Japan". Μου αρέσει να κάνω το ταξίδι κολυμπώντας, για να απολαμβάνω τον ωκεανό και ταυτόχρονα να διατηρούμαι fit. Για την επιστροφή ξεκίνησα από την παραλία της Τσαγκουνάουα, μια ερημική αμμουδιά κάποια μίλια ανατολικά από το Τόκιο. Επιλέγω ερημικές τοποθεσίες επίτηδες και κρατάω τις τοποθεσίες κρυφές, γιατί στο παρελθόν μαζευόντουσαν ιαπωνέζες καλλονές και έκαναν σεμπούπου και χαρακίρι όταν έφευγα από την χώρα τους, και έπρεπε να αποτρέψω τον άδικο χαμό τους. Βούτηξα στην θάλασσα που ήταν κρύα αλλά ήρεμη και ο Ειρηνικός ωκεανός, σε μια σπάνια εκδήλωση καλής θέλησης, αποφάσισε να αποδείξει ότι έχει κερδίσει επάξια το όνομα του. Μετά από ένα μακροβούτι δώδεκα χιλιομέτρων, βγήκα στην επιφάνεια και άρχισα τις απλωτές. Πλέον κολυμπάω με πολύ μεγάλο έλεγχο, προσέχοντας να μην ξεκινήσω πάλι τσουνάμι με καμιά απλωτή,  όπως τότε στη Φουκοζίμα και γαμηθεί το σύμπαν. Μετά από δεκαπέντε απλωτές ήμουν λίγο έξω από τη Χαβάη και συνέχιζα δυναμικά προς τη διώρυγα του Παναμά. Κάπου στη μέση της απόστασης ο Ειρηνικός δεν κρατήθηκε άλλο και ξεκίνησε μια μανιασμένη φουρτούνα. Τα κύματα μου την έσπαγαν και αποφάσισα να πάω λίγο υποβρυχίως, οπότε και πήρα μια βαθιά ανάσα και κατέβηκα στα διακόσια μέτρα. Εκεί δέχθηκα επίθεση από ένα κοπάδι τεράστιους λευκούς καρχαρίες, οι οποίοι έφαγαν τόσο βρωμόξυλο που τώρα είναι όλοι μαύροι. Αυτό στάθηκε αφορμή ώστε λίγες μέρες μετά να λάβω μήνυμα από την Green Peace, στο οποίο με ενημέρωναν ότι οι καρχαρίες από την τρομάρα που πήραν, πλέον δεν ζευγαρώνουν και κινδυνεύουν με εξαφάνιση και ότι θα κινηθούν δικαστικά για τα δικαιώματα των ζώων και άλλες τέτοιες πίπες. Τους εξήγησα γραπτώς τους δυο γνωστούς παγκοσμίως νόμους της φύσης:
Α) "Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό", και Β)"You don't fuck with Alzas", οπότε να πάρουν μάθημα από τους καρχαρίες και να μη μου πρήζουν τον πέο για να μην αλλάξουν και αυτοί όνομα σε Black Peace. Δεν ξανάκουσα νέα τους ποτέ.

Μετά τον Παναμά το ταξίδι ήταν ήσυχο και μπαίνοντας στην Μεσόγειο άρχισα να σκέφτομαι λίγο τις επιστημονικές και τεχνολογικές ανακαλύψεις που πετύχαμε κατά την παραμονή μου στην Ιαπωνία. Φέτος, σε συνεργασία με διακεκριμένους επιστήμονες στα πεδία της κβαντικής φυσικής και υψηλών ενεργειών, ανακαλύψαμε τα Αλζόνια. Αυτά τα σωματίδια δεν παρατηρούνται ποτέ και σε κανένα μέρος του σύμπαντος, παρά μόνο γύρω μου (εξού και το όνομα) και φαίνεται ότι εκλύονται κατά τεράστιες ποσότητες όταν ενεργοποιώ το δολοφονικό/γοητευτικό βλέμμα μου. Τα Αλζόνια έχουν πολλές ιδιότητες, άγνωστες ακόμα στον άνθρωπο. Για να μελετήσουμε την επίδρασή τους, έπρεπε να εφευρεθεί ένας ειδικός πυκνωτής που θα αποθήκευε αυτήν την ενέργεια και ταυτόχρονα μια συσκευή ικανή να εκπέμπει τα σωματίδια κατά βούληση. Μπήκα για χέσιμο (στην τουαλέτα πάντα σκέφτομαι πιο καθαρά) και μετά από δέκα λεπτά είχα τα σχέδια πάνω στο τραπέζι του υπουργού έρευνας και ανάπτυξης της χώρας. Με κοίταξε στα μάτια με θαυμασμό και μου είπε γεμάτος στόμφο: "Alza....τσιν τσαν τσον; τσον τσιν τσιν τσον;" "τσιν τσον τσον τσιν τσιν τσον και με το παραπάνω!!" του απάντησα και στρώθηκα στη δουλειά. Με τη βοήθεια της συσκευής επαληθεύτηκε πειραματικά ότι τα Αλζόνια εκλύουν τεράστιες ποσότητες τεστοστερόνης, αλλά και ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας και αλληλεπιδρούν με διάφορους τρόπους με τον κόσμο. Για παράδειγμα σε κάποιες περιπτώσεις, Αλζόνια που διοχετεύθηκαν προς μια γυναίκα, την άφησαν έγκυο με τετράδυμα,  τα οποία γεννήθηκαν μετά από τέσσερα λεπτά, όλα υγιέστατα και πανέμορφα. Τώρα σπουδάζουν και τα τέσσερα στο ΜΙΤ. Σε άλλες περιπτώσεις τα Αλζόνια κατάφεραν να αλλάξουν την βιολογία ομοφυλόφιλου ανδρός και να τον κάνουν ξανά ετερόφυλο (και το αντίστροφο), ο οποίος πριν ήταν παθητικός, αλλά μετά την ακτινοβολία, άρχισε να γαμάει ότι κινείται. Στα θηλυκά που έχει πάρει το τελευταίο διήμερο συμπεριλαμβάνονται 245 γυναίκες, 56 αγελάδες, 12 κατσίκες και 34 κουφάλες δέντρων. Τώρα είναι ο αγαπημένος αρσενικός πορνοστάρ στην Ιαπωνία. Επίσης η ακτινοβολία Αλζονίων σε τυρί ροκφόρ, κατάφερε να καθαρίσει το τυρί από τη μούχλα και να δημιουργήσει ένα νέο είδος τυριού, την κεφαλοαλζιέρα, διακόσιες φορές νοστιμότερο και θρεπτικότερο φαγητό ακόμα και από βασιλικό πολτό. Χιλιάδες οι δοκιμές που ακόμα μπορούν να γίνουν και ποιος ξέρει τι ευεργετικά αποτελέσματα μπορούν να προκύψουν. Φοβάμαι λίγο για το πως μπορεί να χειριστεί κανείς κακόβουλα μια τέτοια τεράστια ενέργεια, όμως τώρα πλέον ξέρω πολύ καλά πως να εκμεταλλευτώ και εγώ τις δυνάμεις μου, οπότε θα είμαι εκεί αν συμβεί κάτι τέτοιο, για αυτό μη φοβάστε.


Χαμένος στις σκέψεις μου, δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα. Στον ορίζοντα διακρίνονταν στα δυτικά μου τα γνώριμα βουνά της Πελοποννήσου. Πέρασα τα Kύθηρα και έστριψα προς τον Σαρωνικό. Το πήρα όσο πιο ανοιχτά μπορούσα για να αποφύγω την μπίχλα του ταλαιπωρημένου από τη ναυτιλία κόλπου. Πέρασα σφεντόνα από το Σούνιο, και αφού χαιρέτησα τον ναό του Ποσειδώνα που έστεκε άγρυπνος παρατηρητής αιώνες τώρα, έδωσα ώθηση στον εαυτό μου με μια δυνατή πεταλούδα και εκτινάχθηκα από το νερό για να προσγειωθώ γυμνός στην έρημη παραλία του Σχινιά.  Ξάπλωσα στην αμμουδιά λίγο, για να ξεκουραστώ. Ήταν αργά το απόγευμα και ο κόκκινος ήλιος έδυε γρήγορα-γρήγορα πίσω από τον Υμηττό. Λίγο πιο πάνω στον ουράνιο θόλο, το φεγγάρι ακολουθούσε το φωτεινό αστέρι, σαν αιώνιος θαυμαστής. Σαν μαθητευόμενος, που θέλει και αυτός με τη σειρά να μάθει, πως να λάμπει τόσο δυνατά. Κάθισα λίγο να θαυμάσω τον ουρανό, μέχρι που ο ήλιος κρύφθηκε τελείως και το φως ενός τρισεκατομμυρίου άστρων, άρχιζε να λούζει απαλά τα τεράστια καραμπαλίκια μου. Παρόλο που ήμουν γυμνός δεν κρύωνα γιατί όπως ξέρουν όσοι έχουν βρεθεί δίπλα μου, είμαι τόσο hot, που το χειμώνα οι γείτονές μου μεταναστεύουν βόρεια γιατί δεν παλεύουν τη ζέστη. Η μυρωδιά των δένδρων και της θάλασσας ήταν τόσο μεθυστική και όπως ήμουνα ξαπλωμένος έκλεισα λίγο τα μάτια να χαλαρώσω. Έκατσα έτσι καμιά ώρα. Ίσως παραπάνω.

Η νύχτα ήταν πολύ ήσυχη και ο μόνος ήχος που ακουγόταν ήταν ο παφλασμός των κυμάτων στην ακτή, ενώ την σιωπή διέκοψε ξαφνικά ένα αλύχτισμα σαν από λύκο, που ακούστηκε σχετικά κοντά. Δεν έδωσα σημασία, αλλά το ένα αλύχτισμα έγινε δυο, τα δυο τρία και αυξανόντουσαν σε πλήθος καθώς επίσης φαινόντουσαν να έρχονται από όλες τις κατευθύνσεις. Άνοιξα τα μάτια μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσω ότι βρισκόμουν μέσα σε έναν κύκλο που είχαν σχηματίσει γύρω μου καμιά εικοσαριά άτομα. Πως κατάφεραν να με πλησιάσουν τόσο χωρίς να τους ακούσω ήταν μυστήριο. Σηκώθηκα πολύ αργά κάνοντας έναν κύκλο γύρω από τον εαυτό μου και κοιτάζοντας έναν-έναν στα μάτια. Κανείς δεν μιλούσε. Το μόνο που ακουγόταν ήταν οι λύκοι, οι οποίοι πρέπει να είχαν έρθει ήδη πολύ κοντά. Η ομάδα είχε άντρες και γυναίκες και φορούσαν όλοι δερμάτινα ή latex κολλητά παντελόνια και δερμάτινα ή latex τζάκετ μαύρα, ή δερμάτινες καπαρντίνες. Είχαν όλοι βαμμένα μαύρα μάτια και χείλια τονισμένα με κάποιου είδους κραγιόν που λαμπύριζε, ενώ τα πρόσωπα ήταν όλα χλωμά με χρωματισμό το εκρού του νεκρού. Τα μαλλιά τους τα είχαν όλοι κάπως τραβηγμένα πίσω και κολλημένα με ζελέ. Γενικά θα έλεγες ότι είχαν έρθει όλοι από κάποιο πολύ κακόγουστο underground night club. Κάποιες από τις γυναίκες όταν είδαν το εργαλείο μου να στέκεται καμαρωτό, έβγαλαν έναν αναστεναγμό γεμάτο προσδοκίες και ηδονή, ο οποίος διακόπηκε απότομα όταν μια από αυτές έκανε ένα βήμα μπροστά και με κοίταξε κατάματα με ύφος γεμάτο υπεροψία.


"Είσαι ο Άλζας, σωστά;" μου είπε σε σπαστά ελληνικά.

"Πρώτα θα μου πεις ποια είσαι εσύ και τι σκοπό εξυπηρετεί αυτή η έκπληξη και μετά θα σου απαντήσω." είπα γεμάτος απορία.
"Το όνομά μου είναι Στέφανι....Στέφανι Μέγιερ...ίσως με θυμάσαι, καθώς πρόσφατα με κορόιδευες εμένα και τα έργα μου στη γελοία σελίδα σου." και σήκωσε το δεξί φρύδι με νόημα.
"Είναι κάποιο αστείο αυτό;" είπα, ακόμα πιο περίεργος τώρα, προσπαθώντας να θυμηθώ τι μου θυμίζει αυτό το όνομα. "Στέφανι Μέγιερ...Στέφανι...Μέγ... Όπα! Αυτή που έγραψε τα Twilight;"
"Αυτοπροσώπως... Η 'ψώλα' όπως με αποκάλεσες, η 'φαντασιόπληκτη', που νομίζεις ότι γάμησε τον μύθο των βρικολάκων. Σήμερα θα δεις ότι, όσα έχω γράψει είναι πέρα για πέρα αληθινά και είμαστε εδώ για να εκδικηθούμε για την προσβολή που μας έγινε."
"Εντάξει κοπελιά μη συγχύζεσαι θα κάνεις ρυτίδες. Απλή κριτική έκανα στο έργο σου, το οποίο εμένα μου φάνηκε αστείο και παιδικό. Τι στεναχωριέσαι όμως; Όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή κάνετε λάθη, δεν είσαι η μόνη."
"Δεν κατάλαβες καλά ανόητε...δεν είμαστε απλοί άνθρωποι εμείς..." και είπε τη λέξη 'άνθρωποι' με έντονο μίσος και αηδία. Έπειτα γύρισε προς έναν τύπο από πίσω της, του ψιθύρισε κάτι και αυτός της έδωσε την τσάντα με τα ρούχα μου, που είχα αφήσει στο αυτοκίνητο πριν το ταξίδι. "Τώρα ντύσου και ακολούθησέ μας." είπε με προστακτικό τόνο.
"Ναι καλά...κοίτα" είπα, φορώντας το παντελόνι μου και ένα ελαφρύ μεταξωτό πουκάμισο που είχαν υφάνει τυφλές καλόγριες στο Θιβέτ για πάρτι μου, 
"ωραία τα είπαμε, ωραίοι είσαστε και εσείς δε λέω, αλλά είμαι κουρασμένος από το ταξίδι, και δεν είμαι σίγουρος ότι επιθυμώ την παρέα αγνώστων που φοράνε κολάν και μάλιστα λατέξ. Οπότε χάρηκα που σε γνώρισα, άντε τα λέμε, και καλή συνέχεια."

Η συμπεριφορά μου πρέπει να την ξάφνιασε και να την εκνεύρισε, γιατί γύρισε και με κάρφωσε στα μάτια γεμάτη μίσος. Ξαφνικά, χωρίς τα χείλη της να κουνιούνται καν, ένιωσα έναν έντονο εγκεφαλικό πόνο και απευθείας γονάτισα. Ένιωσα μέσα στο μυαλό μου την φωνή της, τσιριχτή και δυνατή και έντονη, να χτυπάει σαν μαστίγιο όλες μου τις αισθήσεις ουρλιάζοντας με απίστευτη κακία: "Ήταν η τελευταία φορά που μας προσβάλεις έτσι μίζερο ανθρωπάκι. Θα υποφέρεις πριν πεθάνεις. Οι λύκοι θα τραφούν από σένα όσο είσαι ζωντανός και θα φροντίσω να παραμείνεις ζωντανός για πολύ ώρα για να το ευχαριστηθούμε όλοι...ορμήστε του, διαλύστε τον αλλά κρατήστε τον ζωντανό".


Όπως είχα παραμείνει γονατιστός και γεμάτος έκπληξη για την πρωτοφανή αυτή επίθεση, προσπαθώντας να βρω την δύναμη να αγνοήσω τον πόνο, γύρισα να δω ποιος θα μου πρωτοεπιτεθεί , όμως δεν είδα την παραμικρή κίνηση από τους μαυροντυμένους χλεχλέδες. Ξάφνου ένα ποδοβολητό άρχισε να γίνεται όλο και πιο έντονο και δυνατές κοφτές ανάσες ακούγονταν όλο και πιο κοντά, ώσπου πάνω από τα κεφάλια των μαυροντυμένων, πέρασε με ένα εντυπωσιακό άλμα, ένας τεράστιος μαύρος λύκος στο μέγεθος αλόγου και γύρισε προς το μέρος μου γρυλίζοντας, ενώ τα σάλια του έτρεχαν γαλόνια από το ανοιχτό του στόμα. Το επιβλητικό αυτό πλάσμα άρχισε να με πλησιάζει απειλητικά και το γρύλισμά του γινόταν εντονότερο καθώς η μεταξύ μας απόσταση μειωνόταν. Η κατάστασή μου ήταν δύσκολη. Δεν ήταν ότι είχα μασήσει ή κάτι τέτοιο, όμως ότι και να είχε κάνει αυτή στο μυαλό μου δούλευε, γιατί μου ήταν πολύ δύσκολο να αποβάλλω τον πόνο και να συγκεντρωθώ στην απειλή του λύκου. Οι σκέψεις μου ήταν σκόρπιες και δεν μπορούσα να αντιδράσω σχεδόν καθόλου. Το κτήνος με προσέγγιζε αργά αλλά σταθερά, ενώ ταυτόχρονα η κίνηση του άρχισε να γίνεται κυκλική. Με περιεργαζόταν, πιθανότατα για να δει ποιο κομμάτι μου είναι το πιο ζουμερό, όταν ένας δεύτερος λύκος ίδιων διαστάσεων προσγειώθηκε ξαφνικά δίπλα του και μετά τρίτος, και τέταρτος... και πέμπτος. Οποιοσδήποτε νορμάλ άνθρωπος σε αυτό το σημείο θα είχε γεμίσει το σωβρακάκι, όμως ο σφαγέας των ερπετοειδών δεν δειλιάζει τόσο εύκολα. Έκλεισα τα μάτια έσφιξα τα δόντια και συγκεντρώθηκα προσπαθώντας να αντιμετωπίσω την πνευματική επίθεση της κακομαθημένης πόρνης. Κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια, αλλά το μόνο που κατάφερα, ήταν να κοκκινίσω σαν παντζάρι και να προκαλέσω ένα μειδίασμα στην σκατόφατσα της ενοχλητικής πλέον Στέφανι. Στο μεταξύ οι λύκοι είχαν πλησιάσει ήδη αρκετά και ένιωθα την βρωμερή και καυτή ανάσα τους να πέφτει στο πρόσωπό μου. Πρώτος ο μαύρος γύρισε ξαφνικά προς τα μένα λύγισε τα μπροστινά πόδια και ήταν έτοιμος να τζαρτζάρει και να με κάνει κομμάτια και θα το κανε, αν δεν έσκαγε και ένας έκτος λύκος ξαφνικά, ο οποίος μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου μεταμορφώθηκε αστραπιαία σε άνθρωπο και φώναξε προς τους άλλους λύκους: "ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΩΡΑ!!!"


Όλοι οι λύκοι έμειναν ξαφνικά ακίνητοι... Δεν πίστευα αυτά που ζούσα...τι γαμάτη νύχτα! πολύ χαβαλές λέμε!


"ΤΖΕΙΚΟΜΠ!!!" Φώναξε εμφανώς ενοχλημένη η Στέφανι, "γιατί σταματάς την διασκέδασή μου; τι σημαίνει αυτό; τι συμβαίνει;" ο νεαρός άντρας γύρισε προς το μέρος της με την τσαντίλα ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του.

"Είναι ο πούστης ο γιός σου πάλι. Είχαμε πει ότι θα πήδαγα εγώ την Ιζαμπέλ σήμερα, αλλά τώρα που μου σηκώθηκε με το θαλάσσιο αεράκι και πήγα να γαμήσω, τους βρήκα πάλι να γλείφονται σε ένα δέντρο και με διώξαν, παρόλο που ήταν η σειρά μου...Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση ακούς; Πρέπει ο γιός σου να τηρεί τη συμφωνία αλλιώς η συμμαχία μας δεν θα ισχύει πια...", είπε ο άντρας ,ο οποίος έμοιαζε εμφανώς με τον αντίστοιχο Τζέικομπ της ταινίας.
"Πρόσεχε πως μιλάς για τον Έντουαρντ, μπορεί να είμαστε σύμμαχοι αλλά παραμένει γιος μου και δεν θα αφήσω να τον προσβάλλουν έτσι. Θα του μιλήσω οταν τελειώσουμε εδώ. Σε παρακαλώ άσε με τώρα η αν θες μείνε και πάρε μέρος στο πάρτι" και την ώρα που μιλούσε ένιωσα την πνευματική επίθεση να εξασθενεί, ήταν η ώρα μου...
"Να μιλήσεις και σε αυτόν αλλά και στο τσουλί το άλλο, που από τότε που την κάνατε βαμπίρ δεν μου κάθεται καθόλου, παρόλο που την έχω μεγαλύτερη από τον Έντουαρντ! Τι θέλει πια; Με τίποτα δεν μένει ευχαριστημένη! Να της θυμίσεις, ότι οι όροι της ειρήνης λένε πως, δυο φορές το μήνα, σε δικό μου χρόνο και τόπο, είναι δικιά μου να την κάνω ότι θέλω. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν το εφαρμόζει αφού στην τελική δική της ιδέα ήταν και τον πρώτο καιρό το ευχαριστιόταν κιόλας, τώρα τι σκατά άλλαξε;" ρώτησε σχεδόν με δάκρυα στα μάτια πλέον ο Τζέικομπ και η αλήθεια είναι ότι και εγώ εκείνη την στιγμή συγκινήθηκα. Τζέικομπ, Ιζαμπέλ, Έντουαρντ, είναι δυνατόν να υπάρχουν στην πραγματικότητα αυτοί οι χαρακτήρες; Αν υπήρχαν, τότε ότι είχα δει για τα βαμπίρ και τους λυκανθρώπους ήταν αληθινό κι αυτό...Επίσης, από ότι φαίνεται η Ιζαμπέλ όντως ήταν ένα τσουλί που έπαιζε σε διπλό ταμπλό και ο κακομοίρης ο Τζέικ ήταν το σκυλάκι της. Ένιωσα οίκτο, αλλά είχε αρχίσει να με κουράζει η όλη κατάσταση. Με την Στέφανι απορροφημένη, κατάφερα να απωθήσω την διανοητική της εισβολή στο μυαλό μου, και πλέον μπορούσα να κινηθώ όπως ήθελα. Δεν το έκανα όμως και έμεινα ακίνητος για να τους αιφνιδιάσω. Η Στέφανι μιλούσε τώρα.

"Δε ξέρω τι συμβαίνει Τζέικομπ. Είναι περίεργο αυτό που λες γιατί ,όντως και εγώ θυμάμαι ότι η Ιζαμπέλ ήθελε και τους δυο σας εναλλάξ, καθώς είναι αχόρταγη και καυλωμένη σαν σκύλα όλη την ώρα και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί απέχει από το δικό σου παλαμάρι πλέον, το οποίο είναι νοστιμότατο εδώ που τα λέμε. Αλλά και εσύ, δείξε λίγο ανδρισμό πια και σταμάτα να την κυνηγάς συνέχεια την βρώμα. Θα τα βρούμε είπαμε μετά όμως, μόλις φύγουμε από εδώ. Σε παρακαλώ εε; τι λες; φίλοι;" Ο Τζέικομπ κατέβασε το κεφάλι και το κούνησε καταφατικά, μετά γύρισε την πλάτη του και γυρνώντας πάλι σε μορφή λύκου έδωσε ένα σάλτο και χάθηκε στη νύχτα. 


Οι λύκοι άρχιζαν πάλι να γρυλίζουν. Η Στέφανι γύρισε προς το μέρος μου εξαπέλυσε ξανά μια νοητική επίθεση αλλά αυτή τη φορά την περίμενα. Την κοίταξα έντονα, με το βλέμμα μου πλέον να ακτινοβολεί Αλζόνια με ένταση και ορμή. Σηκώθηκα αργά και ένα με πολύ ήρεμο αλλά απειλητικό τόνο της είπα δείχνοντας τον λύκο:

"Έχεις μια τελευταία ευκαιρία να σώσεις τον Ρανταπλάν και τους φίλους του, αν τους πεις να απομακρυνθούν. Δεν θέλω να πειράξω κανέναν αλλά θα το κάνω αν χρειαστεί, για αυτό μάζεψε και τα άλλα ζωντόβολα και χαθείτε από μπροστά μου μην έχουμε άλλα..."

 Η Στέφανι γούρλωσε τα μάτια, και πάγωσε στη θέση της από τρομάρα. 
"Πως τολμάς; Κανείς δεν απειλεί και ζει για να διηγηθεί την ιστορία." είπε αλλά η φωνή της ήταν γεμάτη αμφιβολία πλέον και φόβο. Ήταν δυνατή γυναίκα όμως δεν κατάφερε να αντέξει άλλο την ανελέητη αντρίλα μου, που ξεχυνόταν σαν χείμαρρος από τα πανίσχυρα Αλζόνια. Πενήντα κολπικοί και διακόσοι κλειτοριδικοί οργασμοί συντάραξαν ταυτόχρονα το σώμα της και το βαμπιρομίλφ άρχισε να παραπατάει. "Πιάστε τον..." κατάφερε να ψελλίσει, πριν σωριαστεί λιπόθυμη και τότε, ο μαύρος λύκος όρμηξε...

Τα πανίσχυρα σαγόνια του είχαν την ικανότητα να λυγίζουν μέχρι και σίδερα, ενώ η ορμή του και ήταν τις περισσότερες φορές αρκετή να σκοτώσει ακόμα και άλογο. Ίσως αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο διέκρινα την απορία ζωγραφισμένη στα μάτια του λύκου, την στιγμή που η μουσούδα του συναντούσε την αμετακίνητη γροθιά μου και τα κόκκαλα στη μάπα του έσπαζαν το ένα πίσω από το άλλο. Ακολούθησε η ραχοκοκαλιά του και τελικά το ζώο έπεσε ψόφιο στην αιματοβαμμένη πλέον άμμο. 


Ο δεύτερος λύκος μου χίμηξε από πίσω και ήταν τέτοια η ορμή του, που άνδρας και λύκος πεταχτήκαμε πενήντα μέτρα μακριά, σπάζοντας τον κύκλο των κιτς βαμπιρ. Φέραμε αρκετές σβούρες στο έδαφος αλλά στο μεταξύ κατάφερα να τον πιάσω από την ουρά, ενώ με τα πόδια έδωσα μια καλή ώθηση και στάθηκα όρθιος. Στο μεταξύ οι υπόλοιποι λύκοι και τα βαμπίρ πέρναν θέσεις μάχης, ενώ ήδη κάποιοι τρέχαν απειλητικά προς τα μένα. Ο πιο γρήγορος βρικόλακας ήταν και ο πιο άτυχος, αφού κατάφερε να πλησιάσει στα τρία μέτρα, μόνο και μόνο για να φάει τον λύκο -που κρατούσα πλέον από την ουρά σαν όπλο- στο κεφάλι και να χωθεί ολοκληρωτικά στο έδαφος. Έπειτα έκανα κάποιες σβούρες γύρω από τον εαυτό μου σε στυλ σφυροβολίας (το έχω άνετα, αφού έχω κερδίσει από 10 χρυσά ολυμπιακά μετάλλια σε όλα τα αθλήματα) αλλά με τέτοια ταχύτητα και δύναμη, που γύρω μου δημιουργήθηκε ένας κύκλος θανάτου που ότι έμπαινε γινόταν κονιορτός. Για να μη τα πολυλογώ, μέσα σε λίγα λεπτά η παραλία είχε γεμίσει νεκρά σώματα από μαυροντυμένα βαμπίρια και τεράστιους λύκους. Η τουλάχιστον νόμιζα ότι ήταν νεκρά μέχρι που είδα το σώμα του πρώτου λύκου, του μαύρου, να κουνιέται. Σηκώθηκε αργά και άρχισε να γρυλίζει. Απόρησα αρχικά, και καθόμουν και τον κοίταζα όταν διαπίστωσα ότι ένας ένας, όλοι οι εχθροί μου άρχιζαν να σηκώνονται από το έδαφος. Η μάχη ξεκίνησε από την αρχή. Ξανά και ξανά και ξανά. Παρόλο που το ξύλο που έφαγαν ήταν από άλλο πλανήτη και παρόλο που αρκετές από τις κινήσεις μου ήταν θανατηφόρες, τα βαμπίρ και τα λυκάκια δεν χαμπαριάζαν και μετά από λίγο επανεκινούσαν την προσπάθειά τους. Σε κάποια φάση είδα την Στέφανι να μιλάει στο κινητό και άκουσα να λέει: "Μπλέϊντ, σε χρειάζομαι στην Αθήνα, είναι ένας τύπος που επιμένει να μη πεθαίνει. Έλα το συντομότερο δυνατόν". Αν ήταν και ο Μπλέιντ υπαρκτό πρόσωπο θα είχα θέμα. Θα το αντιμετώπιζα όμως τη στιγμή που έπρεπε.

Είχα αρχίσει να κουράζομαι ελαφρώς όμως ξημέρωνε και ήλπιζα ότι η μέρα θα διώξει τα βαμπίρ. Ήμουν τελείως λάθος... Με το πρώτο φως του ήλιου, το δέρμα τους άρχιζε να αστράφτει και να αντανακλά χιλιάδες χρώματα έτσι που αισθανόμουν σαν να ήμουν σε ντίσκο με τριάντα στρόμπο-lights. Τυφλώθηκα. Το πρώτο χτύπημα ήρθε στην κοιλιά μου και το βαμπίρ ούρλιαξε από πόνο καθώς το χέρι του γύριζε και τα κόκκαλα θρυμματιζόταν πάνω στους ατσάλινους κοιλιακούς μου. Δέχτηκα πολλά τέτοια χτυπήματα και παρόλο που δεν κατάλαβα Χριστό, δεν μπορούσα να ανταποδώσω, γιατί δεν έβλεπα μπροστά μου, έτσι όπως έλαμπαν σαν την Σέϊλορμουν. Οι γροθιές και οι κλωτσιές μου δεν έβρισκαν στόχο, ενώ χωρίς να μπορώ να δω, το δολοφονικό μου βλέμμα είχε αχρηστευτεί. Τότε ένιωσα ξανά τον έντονο πόνο μέσα στο κεφάλι μου και ξανά γονάτισα.
"Βλέπεις πόσο μικρός είσαι μπροστά μου ανθρωπάκι; ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ;" άκουσα την κακιασμένη φωνή της Στέφανι."ΤΩΡΑ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ!!!!!!!!!!!!!"

Όσο και αν δεν θέλω να το παραδεχτώ, ήμουν για πρώτη φορά στη ζωή μου σε δύσκολη θέση. Ένιωθα το κεφάλι μου να είναι έτοιμο να εκραγεί και ο πόνος ήταν τεράστιος, σχεδόν αβάσταχτος. Έπρεπε να οπισθοχωρήσω αλλιώς μπορεί να το πλήρωνα με τη ζωή μου. Συγκέντρωσα όλη μου τη δύναμη στην προσπάθεια να σπάσω τα νοητά δεσμά μου και παρόλο που παραλίγο να λιποθυμήσω από την ένταση τελικά τα κατάφερα! Άκουσα τη θυμωμένη στριγγλιά της Στέφανι εκεί κοντά αλλά δεν περίμενα. Τυφλωμένος ακόμα, τέντωσα τα χέρια μου μπροστά και άρχισα να τρέχω προς το δάσος. Βαμπίρ, λύκοι, δέντρα, βράχοι και ότι άλλο υπήρχε μπροστά μου εκτοξεύτηκε μακριά. Κατάφερα να τους ξεφύγω, αλλά άκουσα από μακριά της φωνή της Στέφανι η οποία ωρυόταν να λέει: "Ξεκουράσου για λίγο Αλζα, αλλά ξέρουμε που μένεις να ξέρεις. Μέχρι να πεθάνεις, ότι έχεις αγαπήσει, είτε υλικό είτε άνθρωπος θα γίνει δικό μας ή θα καταστραφεί...να το ξέρεις αυτό...μουαχαχαχαΧΑΧΑΧΧΑΑ".

Έπρεπε να ζητήσω βοήθεια. Δεν μπορούσα φυσικά να ζητήσω βοήθεια απλών θνητών πχ αστυνομίας γιατί δεν ήθελα να τους βάλω σε κίνδυνο. Έπρεπε να πάρω κάποιον ξεχωριστό σαν εμένα. Ήξερα την απάντηση. Θα έπαιρνα τον -αμέσως μετά από μένα- πιο επικίνδυνο άντρα στην Ελλάδα. Έναν τύπο που μπορεί μεν να ήταν αγαπούλης ώρες ώρες, όμως ήταν αποτελεσματικός και αβυσσαλέος όταν ήθελε. Ήξερα ότι με θαυμάζει και δεν θα μου αρνιόταν την βοήθεια. Ήξερα ότι μπορεί να δυσκολευόταν να έρθει άμεσα, αλλά ήταν σίγουρο ότι θα έκανε ότι μπορούσε. Σήκωσα το τηλέφωνο και πήρα τον αριθμό. Από την άλλη γραμμή ακούστηκε μια βαθιά αισθησιακή και σέξι φωνή:

"Παρακαλώ....Χωστήρας εδώ...."

"Δεν είμαι γκόμενα ρε, μίλα κανονικά, ο Άλζας είμαι!"

"Ααα έλα ρε αρχηγέ! Πως μπορώ να  σε εξυπηρετήσω;"

"Έχουμε πρόβλημα......"



TO BE CONTINUED...

24 σχόλια:

  1. Έλαααα βρε Άzlaaaaa,πάνω στο καλύτερο το κόβεις???Μα να μπαίνει ο Χωστήρας και να το σταματάς?Ανυπομονώ για τη συνέχεια,μην το καθυστερείς...
    Καλημέρες :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Azla?????? Μπορεί τα βαμπιρ να μη μπορούν να με πονέσουν , αλλά αυτό πόνεσε άσχημα....

      Διαγραφή
    2. είναι από το Azlan το λιοντάρι ρε...υποσυνείδητα έγινε ο συνειρμός (και μη μου πεις για "Aslan" για τί προφέρεται "Azlan")

      Διαγραφή
    3. Έλα μωρέεεεε...εκτεταμένη ταχύτητα,αμέσως να μου την πείτε,χαχαχα...:p

      Διαγραφή
    4. αχ Παλιοκόριτσο...εσένα υπερασπίζομαι ρε!!

      Διαγραφή
    5. Τα παλιοκόριτσα δεν έχουν ανάγκη υπεράσπισης ρε...

      Διαγραφή
    6. Χωστήρα μου ευχαριστώ,με τιμά αυτό αν και ξέρω να υπερασπιστώ σαν παλιοκόριτσο κι εγώ,όπως λέει και ο Άλζα (είδατε?Σωστά το είπα ε?...βελτιώνομαι χαρακτηριστικά :p)

      Διαγραφή
  2. χαχαχαχαχα η συνέχεια θα είναι από σένα ή από το Χωστήρα;
    Πιστεύω πάντως ότι ο Μπλέιντ θα βοηθούσε εσένα!

    SLAY THAT MOTHERFUCKIN' BITCH!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ θα συνέχιζα το στόρυ. Δεν ξέρω αν θέλει ο Χωσήρας να πει και αυτός την δική του εκδοχή. Παίζει να έχει αυτοκτονήσει κιολας μετά το τελευταίο άρθρο του που διάβασα.

      Διαγραφή
  3. Απαντήσεις
    1. Να 'σαι καλα, αν και πολλοί θα διαφωνούσαν μαζί σου και θα μου δίναν το Πουλι- απλά, αλλά τι να κάνεις...

      Διαγραφή
    2. παρ' όλο που είμαι ιδιαίτερα απασχολημένος αυτές τις μέρες (αλήθεια όμως), είπα "στα κομμάτια κι ο ύπνος" και έκατσα να διαβάσω το άρθρο σου, από τότε....είναι αλήθεια ότι όλα συνέβησαν έτσι ΑΚΡΙΒΩΣ όπως τα διηγείται. Δεν αμφισβητήσω τίποτα κι ας με έβαλες στο cliff-hanger για να έχεις εσύ όλη τη χλίδα, αλλά στα επόμενα 2 μέρη ελπίζω να λες την αλήθεια, γιατί εκεί είναι το ζουμί.

      Το μόνο θέμα μου είναι με τα Αλζόνια, τα οποία, ναι μεν είναι πραγματικά, αλλά προέρχονται, σαν σωματίδια, από τα άγνωστα για την επιστήμη (και σαφώς προϋπάρχοντα) "Χωστηρόνια" ή αλλιώς "Καβλόνια Γ", τα οποία θεωρούνται από κάποιους επιστήμονες, η πηγή της Σκοτεινής Ενέργειας του Σύμπαντος.

      Όταν για πρώτη φορά συναντήθηκα με τον δάσκαλο Alza, γνωστό και ως "το Μεγάλο Ηλεκτρομαγνητικό Πεδίο" και στους εχθρούς του ως "αυτός ο μπάσταρδος", κομμάτι του φορτίου καβλονίων που έχω, μεταφέρθηκε και μεταλλάχτηκε πάνω στον δάσκαλο....το κακό όμως είναι ότι δεν ξέρει τι επιπτώσεις θα έχει αυτό στο μέλλον του, γιατί ήδη, όπως μας διηγήθηκε, τα Αλζόνια άρχισαν να αποδυναμώνονται και να μεταλλάσσονται, με αποτέλεσμα όταν με πήρε τηλέφωνο για "HEEEEEELP DA BITCHEZ BE ALL OVA MEEEEE", αντί να μεταφερθούν μέσω του τηλεφώνου ισχυρά Αλζόνια, μεταφέρθηκαν "Σερβιετόνια Β" (η μετάλλαξη που λέγαμε) και να νομίζω ότι με πήρε τηλέφωνο γκόμενα....

      Δάσκαλε Άλζα περιμένουμε τη συνέχεια!!

      Διαγραφή
  4. Η ιστορία είναι 100% αληθινή. Μου την έχει διηγηθεί ο ίδιος ο Αλζα μια φορά που ήρθε από το σπίτι μου και με πήγε για καφέ στον πλανήτη Jupiter. Τα αλζόνια με βοήθησαν να αναπνέω σε εκείνο το σημείο του σύμπαντος. Επίσης από την επόμενη μέρα και για 259 ημέρες η πούτσα μου πήρε 15 πόντους και έγινε 35 εκατοστά και όλες οι γκόμενες με την οσμή μου και μόνο έρχονταν σε απανωτούς οργασμούς. Επίσης ψήλωσα 25 πόντους, στον λογαριασμό της τράπεζας μου προσθέθηκαν 25.000 ευρώ και το IQ μου έφτασε σε επίπεδα που ούτε να υπολογίσω μπορώ. Και για όλα αυτά φταίει που εκτέθηκα σε Αλζόνιο για 1,5 ώρα περίπου. Ο φίλτατος Άλζας με συμβούλεψε να μην το πάρω πάνω μου και φερθώ άσχημα στον κόσμο όσο θα κρατούσαν αυτές οι δυνάμεις. Επίσης και για μεγάλη μου στεναχώρια ορκίστηκε να μην έρθει σε επαφή μαζί μου ξανά καθώς η υπερβολική έκθεση σε Αλζόνια μπορεί να μην την αντέξει το θνητό σώμα μου.
    Αλλά εγώ σαν ο καλύτερος των θνητών πλεόν Περίνιο έχω βάλει ένα σχέδιο με το μυαλό μου. Θα προσπαθήσω ταυτόχρονα να εκτεθώ σε Αλζόνια και Χωστηρόνια για ένα διάστημα μεγαλύτερο των 3 ωρών παρέα με ουίσκι και γκομενοκουβέντα - καφρίλα. Πιστεύω βάση της μελέτης που έχω κάνει πως θα αυτό θα λειτουργήσει προς όφελος μου και θα γίνω και εγώ αν όχι ο πρώτος των πρώτων αλλά ο τρίτος των τρίτων μιας και οι 2 πρώτες θέσεις είναι πιασμένες.

    Ζω και αναπνέω με αυτήν την ελπίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θέλω να σε στεναχωρήσω αγαπητέ Περίνιο αλλά έχω ήδη εκτεθεί στην εκπομπή χωστηρωνίων και αλζονίων ταυτόχρονα για το χρονικό διάστημα που αναφέρεις! Η συμβουλή μου είναι να μην καταναλώσεις ουίσκι στην συγκεκριμένη έκθεση γιατί τα αποτελέσματα μπορεί να μην είναι τα επιθυμιτά (μπορεί να σου μεταλαμπαδεύσουν μόνο σερβιετώνια και είναι κρίμα).

      Ένας θνητός που το σώμα του δεν άντεξε!!!

      Διαγραφή
  5. "Δεν είμαι γκόμενα ρε, μίλα κανονικά, ο Άλζας είμαι!"

    Xαχαχαχαχαχα! Γι'αυτή την πρόταση και μόνο αξίζει να διαβάσει κανείς όλο το υπόλοιπο!
    Λυπάμαι που σου άφησε κουσουράκι η προβολή της τριψωλίας.. Άντε τελείωσέ το, να εξιλεωθείς γιατί δεν παλεύεται η φάση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πίστευα ότι δεν θα ζήσω να δω ένα ακόμα βδέλυγμα τύπου Alza Wars.
    Δυστυχώς διαψεύστηκα πανηγυρικά και επώδυνα.
    Η νέα επική περιπέτεια ξεπερνά σε ηλιθιότητα και ασυναρτησία όχι μόνο τους προηγούμενους εμετούς του ιδίου,
    αλλά αναμετριέται στα ίσα με κλασσικά έργα του είδους.
    Αδιαμφισβήτητα πλέον το όνομα του Alza θα παραμείνει αιώνιο σε όσους αναζητούν το χειρότερο τρόπο να βάλουν τη μια
    λέξη δίπλα σε μια άλλη.Το παράδειγμα του θα συσκοτίζει αιώνια την ιερή τέχνη της συγγραφής και όσοι τυχεροί τον γνωρίζουν ξέρουν
    ότι μπορούν να τον πάνε σε οποιοδήποτε δείπνο ηλιθίων και να είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί.
    Θα μπορούσα να αναφερθώ σε λεπτομέρεια αλλά το ένστικτο αυτοσυντήρησης με σταματά.
    Είναι βέβαιο ότι δεν θα επιβιώσω μιας δεύτερης ανάγνωσης όταν τόσο κοντά έφτασα στην παράνοια από την πρώτη.
    Ελπίζω όσοι επευφημούν να ξέρουν ότι υποδαυλίζουν μια ήδη διαταραγμένη προσωπικότητα για προσωπική τους διασκέδαση, και το κρίμα είναι στο λαιμό τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διαταραγμένη είναι η μούρη σου...

      Θα μπορούσες απλά να πεις, δεν μου άρεσε η ιστορία για τον χ,ψ λόγο -παρόλο που είναι πέρα για πέρα αληθινή- και να τελειώνει η υπόθεση. Αλλά όχι, εκεί σώνει και καλά να με προσβάλεις και να πουλήσεις εξυπνάδα. Βέβαια όλες οι κότες έτσι κάνουν. Κρύβονται πίσω απο τη συσκευή και πουλάνε κριτική και τσαμπουκάδες...Έλα ρε να τα πεις αυτά στον Αλζα απο κοντα. Πάρε και την Στέφανι και ελάτε παρέα. Εγώ θα σας περιμένω με τον Χωστήρα και θα σας αλλαξουμε σούφρες.

      Διαγραφή
  7. Όταν το πουλήσεις για ταινία θα πάρεις να παίξει ο Τομ Χανκς ή κάποιος ποιο φλώρος;

    Ευτυχώς που διαβάζω και την δικιά σου εκδοχή (θα σπείρω διχόνια τώρα) ο Χωστήρας παραποίησε λίγο την αλήθεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εννοείς τον Τομ Χανκς για το ρόλο του Χωστήρα; Δε ξέρω πρέπει αν το συζητήσω με τον ίδιο. Εμένα δεν μπορώ να βρω κάποιον αρκετά μάγκα να με παίξει. Ο μόνος που είναι αρκετά μάγκας για να παρει το ρόλο μου, είναι ο Τζό Πέσι, αλλά είναι κοντός και χοντρός ο πούστης...

      Διαγραφή
  8. Δυστηχώς έχω άσχημα νέα....
    Η Στέφανι όπως την ονομάζουν αυτή την εποχή δεν είναι εύκολη υπόθεση.
    Ανήκει στην δεύτερη γενιά των Παλαιών Θεών και έχει χαρακτηριστεί με πολλά ονόματα όπως Εκάτη,Λίλιθ και διάφορα άλλα.Κρατά στα χέρια της τον πλήρη έλεγχο του νου δίνοντας της τρομερή ικανότητα να παίζει με τους εχθρούς της.
    ...εσύ Alza είσαι ημίθεος και άντεξες,αλλά έχω ακούσει τρομακτικές ιστορίες απο ανθρώπους που τρελάθηκαν και σκοτώθηκαν με ξευτελιστικό και βασανιστικό τρόπο.Οι ιστορίες λένε οτι αλλάζει την πραγματικότητα στα μυαλά των ανθρώπων.Οπως ακριβώς κάνουν τα Αlzoniα(παρεπιπτόντος φοβερό σενάριο,εύγε)έτσι και σε αυτή το μαγνητικό πεδίο της λειτουργική με φοβερή μαγνητικότητα.
    Το κακό της υπόθεσης για κακή σου τύχη είναι το εξής:
    Η προφητεία λέει οτι ο θάνατος της θα προέλθει μόνο απο άνθρωπο και αυτό γιατι οι άνθρωποι έχουν σαν ικανότητα(βλέπε το manual της ζωής,chapter Ανθρωπος paragraph ικανότητες)την μεγάλη γείωση.Μπορούν να γειώνουν τα πάντα!με άλλα λόγια άμα ένας άνθρωπος σε γράψει στα αρχίδια του ότι και να κάνεις θα σέχει γειωμένο.
    Οπότε εσύ που είσαι ημίθεος τι θα κάνεις???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτά που λες Jannis πολύ σωστά και τα ήξερα και εγώ, γιατί έψαξα εξονυχιστικά το θέμα στις πιο ενημερωμένες βιβλιοθήκες του κόσμου πριν προετοιμαστώ για την αντεπίθεση. Οι αρχαίες σκοτεινές προφητείες, αναφέρουν την Στεφανι ως το 'Βαμπίρ της συντέλειας', 'η εξακωλός', 'Βυζαβούλ' και άλλα. Αναφέρουν επίσης ότι μπορεί να νικηθεί μόνο απο την 'αγία τριάδα', όπως την αποκαλούν στα κείμενα, που θα αποτελείται από έναν ημίθεο (εμένα), έναν θνητό ερωτύλο που να έχει πάρει το λιγότερο διακόσες γκόμενες τουλαχιστον απο 3 διαφορετικές ηπείρους(Χωστήρα) και ένα πουστράκι. Τον τελευταίο δυσκολεύτηκα να τον βρω, αλλά κατέληξα στον Gabriel Max Dark, που αποδείχθηκε η καλύτερη επιλογή, όπως θα δεις στο δεύτερο μέρος της συμφωνίας.

      Διαγραφή