Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

ALZA WARS - The attack of the TROIKA

Η νύχτα ήταν γαλήνια, ασυννέφιαστη και φεγγαρόλουστη. Παρόλα αυτά στο δωμάτιο βασίλευε το σκοτάδι, εκτός από μια λεπτή κάθετη φωτεινή γραμμή που σχηματιζόταν από ένα κενό στις βελούδινες κουρτίνες, και που επέτρεπε στο ασημένιο φως του φεγγαριού να καθρεφτίζεται πάνω στις καρύδες μου. Πάντα κοιμάμαι γυμνός ώστε το πρωί., κατά τις 9:00, που οι αυτόματες κουρτίνες ανοίγουν και το φως του ηλίου μπαίνει άπλετο μέσα στο δωμάτιο, να φωτοσυνθέτουν μέχρι και οι μασχαλότριχες. Εκείνο το πρωί βέβαια δεν θα μάζευα καθόλου ήλιο, μια πού είχα βάλει το ξυπνητήρι στις 7:00 γιατί ήθελα να πάω στην βουλή. Βέβαια, το ξυπνητήρι το είχα ξεχάσει τελείως και έτσι όταν ακούστηκε το πρώτο κουδούνισμα ο ήχος του μου φάνηκε απειλητικός, καθώς η σιωπή της νύχτας διαλύθηκε ξαφνικά σε εκατομμύρια κομμάτια. Με τα νίντζα αντανακλαστικά μου αντέδρασα αστραπιαία, πριν προλάβω να ξυπνήσω, και όπως κοιμόμουνα μπρούμυτα έδωσα μια απότομη ώθηση στον εαυτό μου, έκοψα οχτώ ανάποδες κωλοτούμπες στον αέρα και προσγειώθηκα δίπλα στα shuriken, εκτοξεύοντας τρία απο αυτά με αστραπιαία ταχύτητα προς την πηγή του ήχου. Άλλο ένα ξυπνητήρι βρήκε τραγικό θάνατο.


Βλαστημώντας που ξύπνησα απότομα, άρχισα να ντύνομαι για την συνάντησή μου με τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς. Δεν ήξεραν φυσικά ότι θα πάω, όμως δεν ήθελα να εμφανιστώ ατημέλητος, για αυτό και έβαλα πουκάμισο. Έβαλα και  το τζιν μου, πέρασα την ζώνη με τα καρφιά, πέρασα το δερμάτινο τζάκετ από πάνω, και τοποθέτησα τα γυαλιά ηλίου αργά-αργά στα μάτια μου, κοιτώντας ταυτόχρονα τον καθρέφτη. Ήμουν τόσο ωραίος, που το είδωλο μου κοκκίνισε και γύρισε το βλέμμα...


Βγήκα από την κρεβατοκάμαρα, χαιρέτησα τον μπάτλερ και πήρα τα κλειδιά του νέου μου αμαξιού. Πήρα μια Aston Martin, γιατί την Ferrari την είχα στο συνεργείο καθώς είχα πάει μια βόλτα απο Μορντορ πρόσφατα να γαμήσω τον Σαουρον, και οι μαλάκες εκεί έχουν παντού λακούβες και παράτημένα γαμώσπαθα και κοντάρια και το καταγρατζούνισα το αυτοκινητάκι μου. Τέλος πάντων, επειδή πολλοί είχαν αμφισβητήσει κάποτε ότι οδηγώ ακριβά αυτοκίνητα, είπα στους τύπους να μου κάνουν μια εργοστασιακή αλλαγή στα πλαινά για να σας πείσω. Ιδού:




Δεν είναι ολοφάνερο οτι είναι δικό μου; Μένω λίγο εκτός Αθηνών (δε λέω που, για να μη σκάνε μύτη μοντέλα και με ενοχλούν) και ξεκίνησα γύρω στις 7.15 απο το σπίτι με προορισμό το κέντρο. Δεν είχε κόσμο και ούτε ένα γκομενάκι δεν βρισκόταν γύρω για να λιποθυμήσει απο το λάγνο βλέμμα μου. Βαρέθηκα και αποφάσισα να τρέξω. Έτρεξα τόσο γρήγορα που έφτασα στη βουλή στις 7.13...


Έπεσα πάνω στην αλλαγή των τσολιάδων. Λοιπόν αυτοί οι τύποι και η στολή τους συγκεκριμένα, απο μικρό με ξένιζε. Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται αυτό το ένδυμα να προκαλεί ρίγη συγκίνησης και υπερηφάνειας στο κόσμο. Είναι απλά ΑΘΛΙΟ. Άθλιο καπέλο, τραγική φουστανέλα -με μανίκια αρκετά φαρδιά για να κρύψεις απο ένα καρπούζι στο καθένα-, εμετικό κολάν μα κορδελάκια δεμένα στα γόνατα και σαρδανάπαλα παπούτσα με τρούφα στη μύτη. Δηλαδή έλεος, η στολή έχει πάνω τόσο αξεσουάρ που πιο πολύ αρμόζει σε γκόμενα παρά σε πολεμιστή. Άσε τον τρόπο που περπατάνε. Σα ρομποτάκια. Αν εγώ ήμουν υπεύθυνος των τσολιάδων θα τους έβαζα να περπατάνε σαν άντρες και όχι σαν συγκαμένα  playmobil. Δηλαδή τώρα αυτοί σας φαίνονται για πολεμιστές που εμπνέουν σεβασμό και τρόμο στον αντίπαλο;





Επίσης δεν καταλαβαίνω τη νοοτροπία, του: "κάθομαι σαν μαλάκας όταν άσχετοι με πλησιάζουν και μου λένε μαλακίες και περιμένω τον φρουρό να τους διώξει, επίσης αν βρέχει κάθομαι σαν ηλίθιος και βρέχομαι, γιατί κάποιος πρέπει στέκεται μπροστά στη βουλή και είναι πολύ πατριωτικό αυτό". Προσωπικά αν ήμουν εύζωνας και με πλησίαζε κάποιος άγνωστος με σκοπό να χαβαλεδιάσει, θα του έσκαγα κοντακιά στο δόξα πατρί πριν πλησιάσει στο μέτρο. 


Να μην τα πολυλογώ προχώρησα προς την κεντρική είσοδο της βουλής, η οποία είχε δυο σειρές ματατζήδων μπροστά, οι οποίοι με το που με είδαν πρόταξαν τις ασπίδες τους απειλητικά και μου έκλεισαν τον δρόμο. Έφτασα σε απόσταση αναπνοής από την παράταξη και κοίταξα στα μάτια τους πιο κοντινούς μου.


"Παίδες κάντε λίγο στην πάντα να περάσω.." είπα, όσο πιο ευγενικά και φιλικά μπορούσα.
"ΠΙΣΩ ΠΙΣΩ ΠΙΣΩ!!!!", φώναξε ένας μπαμπουίνος στα αριστερά, αλλά δεν του έδωσα σημασία.
"Κοιτάξτε παιδιά, εγώ θα πάω μέσα όπως και να έχει. Υπάρχουν δυο τρόποι να γίνει αυτό: ο ένας είναι να μπω και εσείς να πάρετε σύνταξη κανονικά σε 30-40 χρόνια, ο άλλος είναι να μπω και να πάρετε αναπηρική σύνταξη σήμερα, εσείς διαλέγετε." είπα πάντα διατηρώντας φιλικό ύφος.


Κάποιοι φάνηκαν να προβληματίζονται και να ψιθυρίζουν συγκαταβατικά, όμως ο μπαμπουίνος με μια απότομη κίνηση προσπάθησε να μου καταφέρει ένα χτύπημα με το γκλοπ στο κεφάλι. Έπρεπε να συνετιστεί. Σταμάτησα την καθοδική πορεία του γκλοπ με το μικρό μου δαχτυλάκι, ενώ ταυτόχρονα του έριξα ένα από τα πιο δολοφονικά μου βλέμματα με αποτέλεσμα τα χαρακτηριστικά του να αρχίζουν να παραμορφώνονται από τον τρόμο, ώσπου τελικά το κεφάλι του εξερράγη δημιουργώντας μια μικρή βροχή από αίμα και εγκεφαλική ουσία. Οι υπόλοιποι μείναν άναυδοι.


"όπως βλέπετε, η τακτική : 'πρώτα βαράω και μετά κάνω ερωτήσεις' δεν είναι ούτε ευγενική, ούτε πολύ αποτελεσματική . Να το έχετε υπόψιν σας αυτό πάντα....." και με αυτά τα λόγια έκανα ένα βήμα και η παράταξη άνοιξε σαν τριαντάφυλλο για να περάσω.


Μπαίνοντας μέσα στη βουλή για πρώτη φορά, ένιωσα λίγο περίεργα. Εδώ παλλόταν η καρδιά της ελληνικής δημοκρατίας. Εδώ ήταν το κέντρο λήψεων αποφάσεων που καθόριζαν το μέλλον της χώρας. Εδώ οι εκλεκτοί στυλοβάτες της Ελλάδας, πάλευαν μέρα με τη μέρα για την ευημερία και την πρόοδο του ελληνικού λαού. Γέλασα διακριτικά με το φοβερό χιούμορ μου και προχώρησα στο ασανσέρ. Αφού εντόπισα το γραφείο του πρωθυπουργού δέρνοντας τρεις υπαλλήλους και σαρανταοχτώ σεκιουρητάδες, χτύπησα τη πόρτα διακριτικά τρεις φορές.
"Κε. πρωθυπουργέ!"
"Κε. πρωθυπουργέ!"
"Κε. πρωθυπουργέ!"
"Παρακαλώ" ήρθε η απάντηση οπότε και εγώ άνοιξα και μπήκα μέσα.


Ο πρωθυπουργός καθόταν με τον υπουργό οικονομικών και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και όλοι με κοίταξαν με ένα βλέμμα απορίας αλλά και θαυμασμού στο πρόσωπό τους.


Για να διευκολύνω στην ανάγνωση της συζήτησης που ακολούθησε θα παραθέσω Τα ονόματα των συνομιλητών


Α: εγώ, aka Alzas.
Π: ο πρωθυπουργός.
ΧΥ: Χοντροπατάτας 1, ο υπουργός οικονομικών.
ΧΑ: Χοντροχλαπάτσα 2, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.


Α: Καλησπέρα κύριοι. Λέγομαι Alza και ήρθα για να συζητήσουμε λίγο την κατάστασή μας.


ΧΑ: Ποιος είσαι και του λόγου σου;


Α: Είμαι ο Alza και ήρθα να παραθέσω κάποια παράπονα για την πολιτική πορεία που έχετε χαράξει, για τις επιλογές σας και για το πόσο πουτάνα τα έχετε κάνει σε αυτό το κράτος.


Π: Σας παρακαλό κείριος...


ΧΥ: Με ποιο δικαίωμα εμφανίζεστε μπροστά μας και με τι θράσος ξεστομίζετε τέτοιες αβρότητες σε βάρος μας;


Α: Σας παρακαλώ κύριε υπουργέ, τελειώστε την τυροπιτά σας (είχε ένα ταψί φρεσκοψημένο μπροστά του) και μας μιλάτε μετά. Ήρθα να μιλήσω βασικά με τον πρωθυπουργό αλλά μια που είστε και εσείς εδώ ακόμα καλύτερα γιατί ίσως να μη σας τα μεταφέρει και σωστά. Δεν φημίζεται άλλωστε για την οξυδέρκειά του.


Π: Σας παρακαλό κύρ...


ΧΑ: Κάλεσε την ασφάλεια Γιωργάκη.


Σε αυτό το σημείο ο πρωθυπουργός σήκωσε το τηλέφωνο και άκουσε παγωμένος καθώς η ρεσεψιονίστ του εξηγούσε πως είχα πλακώσει όλο το προσωπικό ασφαλείας της βουλής. Το έκλεισε και με κοίταξε με ένα κακόμοιρο βλέμμα και τον λυπήθηκα τόσο πολύ, που προς στιγμήν μου 'ρθε να του δώσω ένα φιλάκι στη καράφλα μπας και νιώσει καλύτερα.


Α: Δεν ήρθα εδώ για να κάνω κακό, ήρθα μόνο για να σας πω πέντε πράγματα. Όπως ξέρετε, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Η οικονομική εξαθλίωση που επιβάλετε στον κόσμο αγγίζει πλέον τα όρια της παράνοιας. Όλος ο λαός γνωρίζει ότι η χώρα μετά από τόσα χρόνια στα χέρια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, βρίσκεται πλέον όπως είναι λογικό, σε ένα πολύ δύσκολο οικονομικό σημείο, και πιστεύω οι περισσότεροι θέλουν να βοηθήσουν, όμως οι πράξεις σας δεν βοηθάνε.


ΧΑ: Μια στιγμή κύριε Ζάλζαβ, μαζί δεν τα φάγαμε;


Α: Αρχικά χοντρούλη, για σένα Alza, αφετέρου, σε έχω ξανακούσει να το λες αυτό και έχω να σου πω ότι, ωραία η καραμέλα σου, αλλά μαζί ΔΕΝ τα φάγαμε. Δεν μπορεί επειδή εσύ και το σινάφι σου κλέβατε νυχθημερόν, να θεωρείς ότι κλέβανε όλοι. Σίγουρα κάποιοι φάγανε μαζί σας. Κάποιοι άμεσα τα χοντρά, και κάποιοι έμμεσα τα λίγα. Υπάρχει όμως κόσμος πολύς, που δεν έφαγε ποτέ τίποτα. Κόσμος που, ούτε παρακάλεσε για θέση στο δημόσιο, ούτε πήρε ποτέ μίζα για να κάνει σωστά τη δουλειά του και κοινώς, κόσμος με αξιοπρέπεια που πάλεψε και τα κατάφερε να είναι σωστός και νόμιμος τόσα χρόνια, παρόλη τη σήψη στην οποία βυθίζατε σταθερά το κράτος από τότε που πρωτο-εκλεχθήκατε. Μέσα σε αυτούς ανήκω και εγώ και αν ακούσω ξανά την την ίδια ατάκα παίζει να τα κρανιολάβω αγρίως... (εκεί τον κοίταξα με ένα ελαφρύ δολοφονικό βλέμμα και ο αντιπρόεδρος χαμήλωσε το βλέμμα)


Α: Συνεχίζω λοιπόν. Έχουμε ένα χρόνο τώρα που τα μέτρα ανακοινώνονται το ένα πίσω από το άλλο, φαινομενικά δίχως σταματημό. Φόροι παντού και σε καθετί. Και ερωτώ εγώ αγαπητοί κύριοι, πως ακριβώς περιμένετε να αναζωογονήσετε την αγορά, αν ξετινάζετε τον κόσμο από μόνοι σας; Με τι λεφτά θα πάει ο μισθωτός ή ο δημόσιος να κάνει αγορές, όταν του τα παίρνετε από παντού; Και απαντήστε μου ειλικρινά, ποιος σκατά πρότεινε ή δέχθηκε την ιδέα να πέσει το αφορολόγητο στα 5.000 Ευρώ. Συνειδητοποιείτε τι κάνετε; Όταν το όριο της φτώχειας είναι τα 6.000 ευρώ ετησίως, εσείς πάτε και φορολογείτε κόσμο που και νομικά θεωρείται φτωχός; Απορώ με ποια λογική δηλαδή και θα ήθελα μια εξήγηση.


Π: εγό δεν θα ξέρo πολi καλά αυτό. Please Vangeli εξίγισαμε στον κείριοσ.


ΧΥ: Κοιτάξτε κύριε Alza, μη νομίζετε ότι ήταν μια απόφαση που πήραμε εύκολα και με δική μας πρωτοβουλία. Όπως ξέρετε, η Τρόικα ζητάει μέτρα και πρέπει τουλάχιστον κάποια από αυτά να τα τηρήσουμε αν θέλουμε να λάβουμε την επόμενη δόση. Τι άλλο να κάνουμε; τα χέρια μας είναι δεμένα.


Α: Και όμως Jumbo, εδώ κάνεις λάθος. Γιατί η Τροικα θέλει τα λεφτά της που τόσα χρόνια σας έδινε και τα τρώγατε. Θα μου πεις και αυτοί δίναν και δεν ξέραν που πηγαίναν τα λεφτά τους; Καλά λαμόγια είναι και αυτοί, αλλά εμάς τι μας νοιάζει; Αν ήμασταν σωστότεροι τώρα δεν θα μπορούσαν να έχουν τέτοιες απαιτήσεις. Το θέμα είναι όμως αγαπητέ οτι η Τρόικα θέλει αποτελέσματα. Δεν σου επιβάλλουν τα μέτρα γιατί είναι "κακοί άνθρωποι". Σου τα ζητάνε γιατί θέλουν λεφτά! και δεν τους δίνεις τίποτα. Και οι απόπειρές σου να τα πάρεις από τους ολοένα φτωχότερους πολίτες σου είναι τραγικές. 


Π: One moment παρακαλό για να καταλαβο και εγω. Αμα ντεν πάρο απο τις πολήτες, απο πού να πάρουμε;


A: Από τους 15.000 οργανισμούς ή φυσικά πρόσωπα που χρωστάνε στην εφορία 150.000 ευρώ και πάνω ο ΚΑΘΕΝΑΣ. Τι κάνατε για αυτούς; 


ΧΥ: Η δικαιοσύνη θα τους αναλάβει, αλλά η δικαιοσύνη κουνιέται αργά.


Α: Τότε δώστε της μια κλωτσιά να κουνηθεί γρηγορότερα. Τι θα πει κουνιέται αργά; Τους φόρους ξέρετε μια χαρά να τους ψηφίζετε άμεσα. Να λάβετε το ίδιο άμεσα μέτρα για τα λαμόγια που τόσα χρόνια φοροδιαφεύγουν ή παίρνουν μίζες. Τι δουλειά έχει ο Βοσκόπουλος έξω από τη φυλακή; Έχετε τόσες λίστες με παραδείγματα σαν τον Βοσκόπουλο, που χρωστάνε πολλές χιλιάδες ευρώ. Γιατί δεν τους κυνηγάτε; Και εκτός από καλλιτέχνες έχουμε αντίστοιχα γιατρούς και δικηγόρους. Όλα αυτά τα κατακάθια της κοινωνίας χρωστάνε τόσα πολλά, που αν τα μαζεύατε θα βγάζατε 10πλάσια ποσά από αυτά που βγάζετε με έκτακτες εισφορές και φόρο ακινήτων και τέτοια απαράδεκτα. Γιατί λοιπόν αυτοί την γλιτώνουν; Γιατί ενώ το ΣΔΟΕ έχει τα ονόματα τους δεν κάνει τίποτα; Πως περιμένετε από τον απλό κόσμο ο οποίος παλεύει να τα φέρει πέρα να μείνει νόμιμος, όταν οι λεφτάδες παρανομούν ασύστολα και μένουν ατιμώρητοι; Θέλετε δραστικά μέτρα; ΓΑΜΗΣΤΕ αυτούς που φοροδιαφεύγουν τόσα χρόνια από κώλο ΤΩΡΑ! Τι θα πει διαδικασίες κι αρχιδιές; Παίρνεις τη λίστα, και αρχίζεις και δεσμεύεις λογαριασμούς, κάνεις κατασχέσεις και κλείνεις φυλακή όλα τα λαμόγια που τόσα χρόνια τρέφονται σαν ζόμπι απο τα δικά μας κεφάλια. Να δεις για πότε θα μαζέψεις τα λεφτά. Και τότε, όταν θα έχεις δείξει στο κόσμο ότι είσαι δίκαιος, τότε θα βοηθήσει και θα πληρώσει και ο κόσμος πιο εύκολα, γιατί δεν θα νιώθει για άλλη μια φορά προδομένος και αδικημένος.


ΧΑ: Όλα αυτά είναι ωραία στα λόγια αλλά στην πράξη δεν γίνονται και τόσο εύκολα.


Α: Δεν γίνονται αν είστε κότες. Προσέξτε, γιατί αν δεν επιβάλετε εσείς το νόμο, κάποια στιγμή θα τον πάρει ο λαός στα χέρια του και τότε θα γίνουν έκτροπα. Ήρθα να σας προειδοποιήσω ότι βαδίζετε προς λαϊκή εξέγερση και θα φταίει για αυτό η δειλία σας και η απροθυμία σας να κάνετε το σωστό.


Εκείνη τη στιγμή, άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα η υπουργός παιδείας. Με το που με είδε δάγκωσε τα χείλη και έβγαλε έναν σεξουαλικό αναστεναγμό, κοιτάζοντάς με με νόημα...


ΞΥ: καλέ τι έχουμε εδώ; ποιος είναι ο μορφονιός;


A: Ξόανο μαζέψου. Αντί να έχεις παραιτηθεί εδώ και μήνες τολμάς και βρίσκεσαι ακόμα εδώ;


ΞΥ: μα πως τολ...


Α: SILENCE WOMAN!!! (γυρνώντας προς τον πρωθυπουργό) αν είχες λίγο τσαγανό έπρεπε να της είχες δώσει τα παπούτσια στο χέρι και δυο καρότα, που θέλει και υπουργείο η απαράδεκτη... Λοιπόν αποχωρώ και σκεφτείτε καλά αυτά που είπαμε. Έχετε δυο λύσεις: Ή σοβαρεύεστε ή θα γίνει επανάσταση και να είστε σίγουροι ότι θα ηγηθώ εγώ αυτής, καθώς ο κόσμος με εμπιστεύεται μια που είμαι σούπερ γρήγορος, όμορφος, δυνατός, έξυπνος και καβλέουρας... Χαιρετώ και ελπίζω να μη χρειαστεί να τα ξαναπούμε...


Π: εγό ακόμα δεν έχουμε καταλάβη το θέλουνε ο κείριος;...


Βγήκα από τη βουλή θεωρώντας ότι είχα κάνει το χρέος μου που έδωσα την προειδοποίηση. Όπως είχα πει και στο πρωτόζωο τον μπάτσο, πρώτα κάνουμε ερωτήσεις και μιλάμε και μετά βαράμε αν χρειάζεται. Και η αλήθεια είναι ότι οι πολιτικοί αρχηγοί μας χρειαζόντουσαν καθοδήγηση από κάποιον με σοφία και γνώση. Φαινόντουσαν μπερδεμένοι και οι ίδιοι και παραπλανημένοι. Μήπως υπήρχαν κάποιες ανώτερες δυνάμεις που τους κατεύθυναν και αυτούς; Όπως και να έχει θα τους βοηθούσα όσο μπορούσα, αλλά αν δεν συμμορφωνόντουσαν θα τους έδερνα όλους για το χάβαλο. 


Μπήκα στο αυτοκίνητο. Η ώρα ήταν 11.00. Το σύνταγμα είχε αρχίσει να γεμίζει από κόσμο. Καθώς βγήκα έριξα ένα παιχνιδιάρικο βλέμμα σε ένα σμήνος γκόμενες τουρίστριες και λιποθύμησαν όλες από τον ενθουσιασμό. Έφτασα σπίτι και καθώς άνοιξα την εξώπορτα αντίκρισα τον μπάτλερ μου πεσμένο στο πάτωμα σε μια λίμνη αίματος. Ένας κόμπος ανέβηκε στο λαιμό μου...


"ΜΠΑΤΛΕΡ!!" φώναξα γεμάτος αγωνία. Έτρεξα δίπλα του. Ήταν νεκρός. 


Κάποιος είχε να λογοδοτήσει για αυτό. Πάνω στο πτώμα υπήρχε ένας φάκελος σφραγισμένος. Τον άνοιξα και διάβασα τις καλλιγραφίες πάνω στον πάπυρο.


"Ξέρουμε που μένεις τώρα...Δεν θα περάσει καιρός πριν ακολουθήσεις τον υπηρέτη σου στον άλλο κόσμο. Η κυριαρχία μας είναι σίγουρη και όσο και αν προσπαθείς να ξυπνήσεις τον κόσμο ή την κυβέρνησή σου, τόσο περισσότερους αθώους θα πληγώνεις γύρω σου. 


ΥΓ. Μη προσπαθήσεις να βρεις ποιοι είμαστε και που βρισκόμαστε γιατί θα χτυπήσεις σε αόρατους τοίχους...


ειλικρινά δικοί σου με αγάπη,
The Illuminati"


Γύρισα το φάκελο και είχε διεύθυνση αποστολέα επάνω...Θεέ μου τι τούβλα...


Έβαλα τα γυαλιά πάλι και ξεκίνησα αμέσως να αποδώσω δικαιοσύνη...


to be continued...(εδώ)





12 σχόλια:

  1. Να υποθέσω ότι η διεύθυνση ήταν Σοφίας και Αμαλίας; Ωραίο το ανάγνωσμα, σωστά τα λες, δεν πας τώρα να τους τα χώσεις και κανονικά; (εσύ, πάλι, το αμάξι και τον μπάτλερ πώς τους κονόμησες; Μήπως είσαι κι εσύ από αυτούς;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Alza για προεδρος. Και Τσακ Νορις για αντιπροεδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. χαχαχαχαχαχααα!!!!!Δέρνεις και γαμείς...και ξαναδέρνεις!!Δυστυχώς όμως ήρθες δεύτερος εκείνη τη μέρα στη Βουλή.Εξέμιση είχα σκάσει μύτη πρώτος (με έφερε με τη μπόρσε γκαγιέν ο Κάλλιστος γιατί η λαμπορτζίνα ήταν στο συνεργείο για αλλαγή κυλιντρομπάζανου) και πήγα και τους είπα τα ίδια....νόμιζαν ότι ήμουν ηλίθιος γιατί δεν βλέπω τηλεόραση και με στείλανε στη ΓΑΔΑ για να "μιλήσω με τον υπεύθυνο".Είμαι ψιλοάσχετος και πήγα εκεί,πιστεύοντας τα λεγόμενά τους.Εκεί με περιμένανε 3 διμοιρίες ματατζήδες τους οποίους ισοπέδωσα με το βήχα μου,έχοντας καπνήσει ήδη 3 πακέτα τσιγάρα το πρωί με το γκαφέ....το αποτέλεσμα ήταν συντριπτικό και γι' αυτο δεν συνάντησες σχεδόν καθόλου αντίσταση στη Βουλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. το πιο βασικο ξεχασες,οτι μπορει να βρει λεφτα φορολογωντας την κωλοεκκλησια που ακομα και τωρα κανει την παπια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όταν είδα την φωτογραφία με το αυτοκίνητο κατουρήθηκα στα γέλια.
    Ευτυχώς ο φοβερός και τρανός και πάνω από όλα ωραίος Αλζα επέστρεψε.
    Κάνω υπόκλιση και κοιτώ το πάτωμα με δέος γιατί δεν τολμώ να σε κοιτάξω στα μάτια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Διακρίνω μια αστοχία στο σημείο "...ώσπου τελικά το κεφάλι του εξερράγη δημιουργώντας μια μικρή βροχή από αίμα και εγκεφαλική ουσία...". Μάλλον εννοούσες αίμα, δάκρυα και ιδρωτσίλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σε πάω γιατί είσαι και μέγας λογοτέχνης εκτός από καυλέας να 'ούμε. Τον Blade τι τον έχεις; Πρωτοξάδερφο;

    Περιμένω φουλ 2ο επεισόδιο. Σκίσε τους την κωλοτρυπίδα να ούμε. Μην αφήσεις ούτε ρουθούνι. Και μετά βάλε τη Μερκελ να τους κάνει σεξ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χαχα ωραιο story,ειδικα στο τέλος με εξέπληξες.
    Αν ξεκινήσεις επανάσταση θα με βρείς στο πλευρό σου!!Ανοιπομωνω για τη συνέχεια...

    Υ.Γ Εχω μια υποψία οτι η foto με το αμαξι ειναι επεξεργασμενη με photoshop..κατι δεν μου κολαει στα γραμματα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή